De foto’s van de kerstkaart-shoot zijn binnen. Marjolijn maakte heel veel foto’s van mij maar er waren er slechts een paar waar ik in het geheel op stond.
Nu zijn delen van mij natuurlijk ook heel erg mooi maar vrouwtje wilde dat niet.
Best raar want ik heb hele mooie grote oren, die zijn echt wel kerstkaart vullend. Of mijn mooie neus, mijn leuke pootjes, het had allemaal gekund.
Vrouwtje wilde echter een kaart waar ik in het geheel op zou staan. De foto’s die wel gelukt zijn, zal ik jullie laten zien. Ik vind ze allemaal even mooi maar het vrouwtje is heel kieskeurig. Die had het liefste een foto van mij, mooi zittend op de slee, lief kijkend in de camera met een kerstmuts op. Volgend jaar gaan we dat gewoon opnieuw proberen maar voor dit jaar kiezen we er eentje uit deze serie. Nou ja, jullie zien de foto’s die het niet geworden zijn en er is nog 1 foto die we nog even geheim houden tot de kerstkaart klaar is.
Fotoverhaal, klik op de pijl voor de volgende foto
Het sleetje staat nu beneden en ik zit er regelmatig heel mooi op.
Vrouwtje moet dan hard lachen dus ik denk dat het goed genoeg is voor 2018
Wat ook heel handig is, ik kan vanaf het sleetje weer bij de gordijnen.
Omdat ik elke keer in de gordijnen hing had het vrouwtje de gordijnen in een knoop hoger gehangen.
Ik was lief aan het spelen en ineens hoorde ik. Meneertje foei, niet in de gordijnen.
Vrouwtje gaf mij de kerstbeer en ik holde met hem weg.
Korte tijd later zat ik weer aan de gordijnen.
Een snelle foto en nu hangen de gordijnen nog hoger.
Het is echt geen gezicht van die raar hoog hangende gordijnen.
Beter knaag ik er een stuk af, dan hoeven er niet met van die rare knoopjes in.
Maar ja, ik kan helaas niet meer helpen want ik kan er vanaf het sleetje niet meer bij.
Vanmiddag heb ik gekeken hoeveel geduld het vrouwtje heeft.
Ik weet, dat ik niet met het plas-train-matje mag spelen en ik was benieuwd wat het vrouwtje zou doen als ik voorbij zou komen lopen met het matje op mijn rug.
Dus dat deed ik. Pomtiedomtiedom ik ben er niet, het kleedje is aan de wandel.
Ik hoorde het vrouwtje gniffelen en ze pakte het celstofje van mijn rug, gaf me een speeltje en legde het matje terug. Ik liep terug naar het celstofmatje en ik hoorde het vrouwtje zeggen: “ Meneertje NEE” en ik kreeg mijn speeltje weer. Ik nam het speeltje en duwde het met mijn neus onder het celstofmatje. Vrouwtje tilde me op, zette me aan de andere kant van de kamer met mijn speeltje en speelde samen met mij en het aangeboden speeltje. Vrouwtje heeft zich heel goed ingelezen en dat is reuze belangrijk.
Toen ze klaar was met spelen holde ik weer naar het kleedje en net toen
ze…Meeeeeeeertje wilde roepen, ging ik er rustig een plas doen.
Wat is er nu? Dit is mijn plasmatje en ik doe er netjes een plas op.
Knap hé?
