Is het al weer ontwormdag? Ik ben niet ziek geworden en heb best zin in een zalig stukje ham. Vrouwtje zei: “nee Meneertje, over een maand mag je weer een tabletje met ham”. Echt jammer. Daarom vanmorgen bij de baas maar geprobeerd een extra koekje te bemachtigen. Vrouwtje zit weer in de nachtdienst, dus ze was geen gevaar voor een koekjes boycot. Baas liep met mij buiten en ik ging mooi in de poephouding zitten. Ik zag baas zijn hand al naar het koekzakje gaan en ik holde naar hem toe. Zo……, ik ben klaar, geef het koekje maar. Baas moest hard lachen en was helaas al op de hoogte gesteld door het vrouwtje dus ik kreeg niks. Hij keek met het lampje want zijn mobiel of hij zich vergiste maar zag echt geen poepje. Echt jammer dat ze hier altijd alles bespreken. Ik kreeg wel een brokje voor het plassen.
Eenmaal binnen holde ik naar mijn celstofje en poepte direct. Nu een koekje dan? Maar het celstofkoekje is over. Baas ruimde het op en dook toen in zijn krantje. Ik ging een poos spelen met mijn speelgoed en lekker kauwen op het bot en toen viel ik in slaap.
Fotoverhaal, klik op de pijl voor de volgende foto
Toen het vrouwtje uit bed kwam was ik super enthousiast en knuffelde haar helemaal plat.
Ze vertelde, ik ga even aankleden want we krijgen zo gezellig visite.
Marjolijn, haar kleine lieve neefje Sebastiaan en de mama van Marjolijn kwamen bij mij kijken.
Marjolijn is het vriendinnetje van Joeri en zij kent mij natuurlijk goed, maar neefje Sebastiaan en de mama hadden mij nog niet gezien.
De mama volgt mijn verhaaltjes en wilde zo graag komen knuffelen. Natuurlijk mag dat.
Neefje wilde liever voor de cavia’s komen.
Hij noemde ze een poos geleden Cazibaas, zo schattig.
Nu hij wat groter is geworden noemt hij ze Avica’s.
Leuk voor mijn 30ste verhaaltje, want vandaag komt het 30ste verhaaltje.
Er zijn in korte tijd gewoon 30 Meneertjes geschreven voor de liefhebber.
Vrouwtje noemt het ook een Meneertje, ze zegt dan: “er is weer een Meneertje af”.
Ze schrijft alleen niet in vakanties, en weekenden en dan zijn er toch al 30 verhaaltjes. Kunnen jullie nagaan hoe lang ik hier al woon! Het word al een heel boekwerk.
Kwiebus (de oude teckel die in januari is overleden) heeft ook een eigen boek met zijn avonturen van de eerste periode. Zijn boek ligt op de wc als leesvoer.
Ik lag net te slapen toen de bel ging.
Het huis was ineens gevuld met veel owwww, ahhhhh, lieeeeeef, leuuuuuuuk, schattiiiiiiig, wat is hij kleiiiiiiin.
En ja, dat klopt natuurlijk allemaal.
Dat klein niet hoor, ik ben hartstikke groot, ik ben toevallig winnaar van de pionnendans op koekjescursus en bekend van het zwarte Piet filmpje.
Momentje dan kom ik uit mijn mand om jullie te begroeten.
Sebastiaan klom snel op een stoel want hij vond mijn wilde gespring best spannend maar de mama pakte mij direct vast en tilde me op schoot.
Ik gaf allemaal kusjes aan de mama en sprong druk in haar armen heen en weer.
Ze kwamen natuurlijk voor mij maar Sebastiaan wilde veel liever met de Avica’s knuffelen.
Omdat knuffelen met mij niet echt kan met een Avica op schoot, gingen ze eerst kennismaken met mij.
Sebastiaan wilde best even bij me kijken maar wist zeker dat hij liever een Avika’s wilde vasthouden.
Eerst kreeg hij wat drinken en toen ik een poos had gespeeld pakte Marjolijn mij en mocht ik lekker met haar knuffelen. Marjolijn ken ik goed en ik val altijd bij haar op schoot in slaap. Nu niet hoor, ik keek wat het vrouwtje, Sebastiaan en de mama aan het doen waren.
Het vrouwtje pakte een kleedje voor Sebastiaan en hij moest netjes op een stoel zitten.
Sebastiaan kreeg een plaskleedje op schoot.
Plaskleedje? Kan ik ook een plaskleedje op de bank krijgen?
Niet?
Poepkleedje zeker ook niet?
Het vrouwtje pakte Pien, dat is een hele rustige knuffelcavia.
Pien mocht bij Sebastiaan zitten en dat vonden ze beiden heel leuk.
Sebastiaan wilde graag wat lekkers aan Pien geven, dat wist hij nog van vorige keer.
Pien kreeg andijvie en na een poos knuffelen mocht Sebastiaan alle Avika’s wat lekkers geven.
Als je namelijk één Avika wat geeft, willen ze allemaal. Die piepen keihard.
Ze lijken dan op mijn vriend Tijger. Die piept ook zo hard als ik er in bijt.
Zij doen dat uit zichzelf en dat is erg interessant. Ik heb al wel eens naar ze gesprongen, toen ze over het plexiglas hingen maar ze zitten heel hoog. Ik kan daar helaas niet bij.
Sebastiaan kreeg een plastic bakje met komkommerstukjes en toen mocht hij elke Avika een stuk komkommer gaan voeren.
Hij kon het heel goed en was er druk mee.
Toen hij klaar was met de komkommers wilde hij wel bij mij komen kijken en wilde mij zelfs wel een beetje te aaien.
En ja, toen kreeg ik ook lekkere brokjes van Sebastiaan, lief hè?
Hij had ze uit mijn voerbak gehaald en dat eet veel fijner uit de hand.
Helaas gingen ze weer naar huis want ik had nog best langer willen spelen.
Vrouwtje en ik gingen samen nog even wandelen en toen dook ik in mijn mandje.
Een slaperige groet van mij en alle Avika’s.
