Vanochtend vroeg liep ik met de baas buiten toen het vrouwtje terug kwam van haar werk. Ze deed heel zachtjes want ik moest natuurlijk nog poepen en plassen. Maar ik ben niet gek hoor. Ik rook het vrouwtje vanaf een afstand.
Ik trok aan de lijn en zette een sprintje richting mijn vrouwtje. Vrouwtje zette haar tas en een kistje op de grond en ze tilde me op. We knuffelden elkaar vol enthousiasme. We hadden elkaar tenslotte al eeuwen niet gezien. Daarna zette het vrouwtje mij terug op de grond en pakte haar spullen Ze had niet alleen haar werktas vast maar ook een enorm interessant kistje. Vrouwtje vertelde aan de baas dat dit leuke kistje het kerstpakket was. Kerstpakket? Daar wilde ik het mijne van weten. Dat poepen en plassen doe ik boven wel, kom we gaan gauw in het kistje kijken.
Fotoverhaal, klik op de pijl voor de volgende foto
Omdat ik echt niks meer deed liepen we met z’n drietjes naar de lift.
Boven aan gekomen zette het vrouwtje de kist op de grond.
Ik was er als de kippen bij.
Dat zag er leuk uit.
De deksel ging open en ik bedacht me geen seconde en sprong in de kist.
Een oorverdovend geknisper onder mijn pootjes. Dat was leuk.
Vrouwtje kreeg een kist vol knisper speelgoed.
Ik sprong en hapte in de zakjes en pakjes.
De baas schoot in de lach en zei: “oké, chips is ook best lekker als gruis”.
En dat is ook zo, en als ze het niet lusten dan wil ik het wel hebben.
Helaas is het vrouwtje nogal hebberig dus ik kreeg er helemaal niks van.
Ik sprong uit de kist en rende weg. Vrouwtje had allang gezien dat ik iets in mijn bek had en riep me terug.
Natuurlijk holde ik naar haar toe maar ik had niets in mijn bek.
Meneertje? Waar heb je het gelaten?
Ik holde achter de salontafel en greep het witte doosje weer.
Het vrouwtje pakte het af en opende het doosje.
Er zat een mooi hartje in, ze nam het eruit en toen kreeg ik het lege doosje weer terug.
Ik heb er allemaal mooie kartonnen snippertjes van gemaakt.
Daar ben ik echt heel goed in.
De cavia’s hebben kartonnen bodembedekking en dat zou ik best wel kunnen maken.
Als ik later groot ben ga ik Bodembedekkingmaker worden.
Het kistje werd opgeborgen en ik besloot te starten aan mijn dagroutine.
Elke avond ruimen de baas en het vrouwtje mijn speelgoed op en alles gaat dan in mijn speelgoedbak.
Dat ziet er zo rommelig uit.
Je kunt onmogelijk wat kiezen als het op elkaar in een bak gepropt ligt.
Ik zorg dus altijd voor een overzichtelijke verdeling van al mijn speelgoed.
Als ik dan iets wil pakken dat heb ik het zo gevonden.
De baas vind mij een rommelkont maar ik heb hier uitermate goed over na gedacht.
Het kost me elke morgen weer een kwartier om het zo te krijgen maar dan ziet alles er weer prima uit.
Baas is heel goed in survivallen naar de computer toe.
Af en toe hoor ik gekke geluiden uit zijn keel komen en een oorverdovend piepen en dan een kreet van de baas.
Mega grappig is dat.
Baas kijkt namelijk heel goed uit dat hij niet op mij gaat staan met als gevolg, dat hij alleen op mij let en niet op alle harde botjes en piepspeeltjes.
Regelmatig staan ze hier op een piepspeeltje of een botje, ze schrikken zich dan helemaal suf.
Ik vind dat geweldig en kom dan kwispelend aangerend.
Maar mijn speelgoed ligt er weer prima bij. Netjes overzichtelijk uitgespreid.
Ik ga even lekker uitrusten van deze noeste arbeid.
Nog even wat leuks, net kwam er trouwens een envelop binnen met mijn naam er op!
Echt waar, ik heb fanmail gekregen. Hoe lief is dat!
Er zat een mooie kaart in met snoepjes voor mij.
Ik ken de twee konijntjes niet maar die ga ik niet opeten hoor, die zijn lief.
Eigen fanmail, hoe mooi is het leven!
Tot morgen vrienden, en natuurlijk een extra lebber voor Lot & Joep.
