Omdat ik mijn inenting wel spannend vond, kreeg ik een uitnodiging voor een puppyconsult. Dat is een extra service die de Sterkliniek bied.
Nou, ik vond de enting niet spannend, ik vond het vreselijk.  Ze mishandelen je, prikken met levensgrote breinaalden in je nek en de volgende dag voel je dat nog. Dat noem ik geen spannend moment, dat noem ik dierenmishandeling. Het is levensgevaarlijk bij de dierenarts, de hele spreekkamer staat vol met martelwerktuigen.

Fotoverhaal, klik op de pijl voor de volgende foto

Vrouwtje gaf aan dat ze daarom deze service bieden,
Service? Ze mishandelen je waar de baas en het vrouwtje bijstaan.
Ik ga d’r mooi niet meer heen.
Ondanks mijn tegenstribbelen had het vrouwtje mij toch opgegeven voor de puppyconsultatie.
Vrouwtje zei: “het is juist heel erg goed om je angsten te overwinnen”.
Confronteren en zien dat het best leuk is, dat is juist heel goed.

Het is niet leuk, het is eng.
Je gaat de baas toch ook geen vogelspin geven om te laten zien dat spinnetjes best wel meevallen?
Baas vind spinnen niet leuk en ik vind de dierenarts niet leuk.
Ik wil niet en ik gá ook niet.
Ga zelf je angst maar overwinnen.

Er hielp helaas geen moedertjelief aan, ik moest naar de puppy-consternatie.
Toen we om 15.30 uur de Sterkliniek in kwamen, begon ik direct te bibberen.
Ik wilde weg, dit was helemaal niet leuk.
Vrouwtje meldde zich bij de balie.
Ze zei: hier is Meneer Jansen, hij komt voor een puppy consult en hij gaat het vast leuk vinden.
Zij had makkelijk kletsen, zij hoefde niet naar puppy-consternatie.
De mevrouw achter de balie zei: “je mag even wegen Meneer Jansen”.
Vrouwtje wilde met mij de zittechniek op de weegschaal doen maar dat kon ze mooi vergeten.
Vorige keer werd aan de hand van mijn gewicht de entingsvloeistof berekend.
Ik weet dat ik flink ben aangekomen en voor je het weet, krijg ik een nóg dikkere naald.
Vrouwtje riep enthousiast dat ik 2700 gram was.
Ik ben 1500 gram gegroeid in 10 weken.
Na het wegen mocht ik op de schoot van het vrouwtje wachten op alle gruwel die me te wachten stond.
Ik zat zo strak als een veer te bibberen en niets ontging mij, helemaal niets.

Na 10 minuten mochten we binnenkomen en stelde de dierenartsassistente zich voor.
Haar naam was Ruby en ze aaide mij terwijl ik nog in vrouwtjes armen zat.
Of beter gezegd: “ik bibberde bijna uit vrouwtjes armen, mijn laatste uur had geslagen”.
Ruby zei dat ik op tafel mocht staan en nog voor ik kon aangeven dat ik liever op de arm bij het vrouwtje bleef, zette het vrouwtje mij op de behandeltafel.
Ruby ging mij aaien, knuffelen en allemaal lieve woordjes tegen mij zeggen.
Ze probeerde mij op mijn gemak te stellen maar ik rook heus wel dat ik in de behandelkamer stond.
In die behandelkamer waren alle enge naalden en spuiten.
Ruby bleef me maar aaien en tilde me op om me te knuffelen.
Ik stopte met bibberen en gaf haar een knuffel terug.
Na een poosjes knuffelen mocht ik terug op tafel en keek ze naar mijn tanden.
Ik ben al flink aan het wisselen.
Er zijn twee tanden aan de onderkant uit en twee hoektanden zijn al mooi gewisseld.
Ik weet niet waar de losse tandjes zijn gebleven, de baas en het vrouwtje hebben ze ook niet gevonden.
Ruby deed verder niets, behalve aaien en knuffelen en het allermooiste….ik kreeg heel veel koekjes en snoepjes.
Eerst op de behandeltafel en later ook nog op de grond.
Zo wil ik best wel elke dag even langs de Sterkliniek, ik heb dat heel hard nodig. Doodsbang ben ik dus ik moet veel knuffelen en koekjes eten in de behandelkamer,
Als ik elke dag met Ruby mag knuffelen en koekjes mag eten raak ik mijn angst heus kwijt. Toen ik klaar was kreeg ik nog een dikke knuffel van Ruby en toen mocht ik zo maar weer naar buiten.

Ik kreeg nog een doosje mee naar huis met allemaal lekkere brokjes en die zijn allemaal voor mij alleen.
Mijn volgende afspraak is op 10 maart, dan mag ik weer met Ruby knuffelen en koekjes en snoepjes gaan eten.
Toen we thuis kwamen haalde het vrouwtje alle brokjes uit het doosje en kreeg ik het lege doosje om mee te spelen.
Het rook lekker hoor.
Wel jammer dat ik niet met de volle doos mocht spelen want ik had die van Ruby gekregen.
Vrouwtje zegt dat ik niet ziek moet worden van te veel koekjes.
Geen hond word ziek van koekjes hoor en anders gaan we gewoon even langs Ruby.

Aanbevolen artikelen

1 Reactie

Laat een antwoord achter aan Marijke Frank Reactie annuleren

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *