Vandaag een bijzonder Meneertje.
Elk Meneertje is uiteraard bijzonder maar vandaag sta ik niet in het middelpunt. Vandaag is het een jaar geleden dat Kwiebus overleed. Kwiebus was een andere teckel die hier woonde en het vrouwtje vertelde dat ze op hem net zo gek waren als dat ze nu op mij zijn. Daarom mag Kwiebus best even een dagje mijn plekje opvullen. Mag ik dan nog wel even vertellen van gisteravond?

Voor ze nee zeggen doe ik dat snel.
Gisteravond had het vrouwtje kleine mini blokjes smac meegenomen naar de koekjesschool.
Deze waren overgebleven van de macaroni van Joeri.
Die eet het liefst witte macaroni met smac en kaas.
Ik kan me dat helemaal voorstellen, ik wil ook wel macaroni met smac en kaas.
Omdat de baas geen smac lust bleef er een flink stuk over.
Vrouwtje had daar hele kleine mini stukjes van gesneden.
Toen de eerste oefening begon en vrouwtje uit een plastic zakje een handje mini smac-jes nam dacht ik dat ik gek werd.
Dit was nog beter dan kaas.
We moesten aandachtsoefeningen doen en ik kan je verzekeren, ik was één en al aandacht.
Mijn nek stond ik een gestrekte stand richting het vrouwtje en mijn neus stak recht omhoog.
Kijk vrouwtje, ik heb alle aandacht voor de smac, ik bedoel voor jou.
We moesten om en om laten zien hoe we netjes naast onze baas of vrouwtje meeliepen aan de riem.
Naast het vrouwtje aan de riem meelopen werd een lachsalvo door alle andere bazen.
Als een vergevorderd hogeschool hondje liep ik strak tegen het been van het vrouwtje aan met mijn neus omhoog.
Ik week geen millimeter van haar zijde en keek ook nergens anders heen dan naar het vrouwtje.
De koekjestrainer zei: “Wat goed, je kan zien dat je heel veel oefent, Belonen, Belonen, kijk hem goed zijn best doen, geweldig”.
Hij was dol enthousiast en ik ook.
Ja hup, belonen. Heel veel belonen.
Geef maar gelijk een hand vol smac, dat kauwt net even lekkerder.
Ik heb morgen vast een stijve nek van het omhoog kijken maar ik heb het er voor over.
Nog nooit van mijn leven had ik zo goed en knap mijn best gedaan.
Volgende week graag weer smac. Heerlijk.
Vrouwtje vond het heel jammer dat het niet gefilmd werd want dit geloofde het baasje nooit.
Ik spring en huppel normaal aan de lijn maar ja, dan is er ook geen smac.

Toen ik vanmorgen opstond had ik helemaal geen stijve nek.
Wat een luxe was dat gisteren.
Vanmorgen gingen we op bezoek bij oma in het verzorgingshuis en voordat we daar naar binnen gaan word ik altijd even uitgelaten.
Toen ik geplast had wilde het vrouwtje aan de baas laten zien hoe knap ik kon meelopen.
Vrouwtje haalde een brokje uit haar zak en zei: “Meneertje, kom maar”.
Lekker hoor een brokje, maar daar ga ik geen stijve nek voor wagen.
Hup, we gaan naar oma want die vind het ook leuk om mij te zien en daar krijg ik koekjes zonder dat ik er überhaupt iets voor hoef te doen.
We hebben gezellig bij oma gegeten en nu ga ik een poosje slapen.

Dan mag nu Kwiebus mijn plekje voor één dag innemen.

Kwiebus heeft ook bij mijn baasjes gewoond vanaf dat hij pup was en ze waren heel verdrietig toen hij een jaar geleden dood ging.
Nu zijn ze niet meer verdrietig maar ze zullen hem nooit vergeten.
Allemaal een fijn weekend en tot volgende week.

https://www.youtube.com/watch?v=PHJF7PKbD3o

Aanbevolen artikelen

Een reactie plaatsen

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *