Wat me nu toch overkwam…. Ik had een hele grote bot en daar kauwde ik veel op. Hij mocht ook overal mee naar toe, naar zolder als de was gestreken moest worden, naar de badkamer als vrouwtje ging opmaken, naar oma als ik op visite ging en….ja, waar eigenlijk niet. Toen de baas gisteravond op zoek was naar mijn bot kon hij hem niet vinden. De baas en het vrouwtje zochten overal maar nergens lag mijn bot. Ik heb ze onder alle kasten, tafels en gordijnen zien kijken. Het vrouwtje ging zelfs boven zoeken. Niet in de slaapkamers en ook niet op de zolder. Mijn grote bot was weg en bleef weg. Dus zat er niets anders op….ik moest een nieuwe grote bot. Gisteravond kreeg ik een klein botje en ze beloofden, morgen gaan we een nieuwe kopen.
Fotoverhaal, klik op de pijl voor de volgende foto
In de dierenwinkel hebben ze heel veel keus en aangezien ik nog niet erg ervaren ben met botten, besloot ik dat er wel meerdere mochten worden aangeschaft.
Zo kon ik mooi van alles proeven en dan besluiten welke het beste was.
Meestal luisteren ze niet naar mij maar dit vonden ze goed.
Zo togen we naar huis met een grote buffelbot, vier botjes met een soort vleeslapje er omheen, een bot in de vorm van een soort koek en een bot die goed voor je tanden zou zijn.
Dat laatste leek me meer dan handig want mijn tanden vallen er soms gewoon uit, dus een goede bot die dat voorkomt lijkt me wel een goede aanschaf.
Thuis aangekomen mocht ik een botje kiezen en ik koos één van de botjes met een lapje vlees er omheen.
Heerlijk zeg, ik ging lekker kluiven en de baas ging naar de zolder om de was op te hangen.
Toen de baas later beneden kwam zei hij tegen het vrouwtje:” je raad nooit wat er in de wasmachine zat”.
Vrouwtje hoopte dat het niet haar dure scheerwollen sokken waren, want laatst kreeg ze ineens een wollen mini truitje uit de wasmachine.
Het was een hele mooie wollen trui en hij lag op de wasmand omdat hij in een wolprogramma moest.
Maar ja, er zat geen briefje bij met: laten liggen, wol was.
Dus verdween de trui, met de rest van de was, op een lekker warm programmaatje.
Toen de was klaar was met centrifugeren, bleek wel dat dit echt geen aanrader was.
Niet alleen omdat het veel te koud is voor een buik-truitje maar ook omdat vrouwtje nou niet echt meer de leeftijd heeft voor een wollen naveltrui.
Maar……..wat vond de baas in de wasmachine?
Jawel…….mijn vermiste bot.
Netjes schoon gewassen.
Er keken twee paar ogen naar mij maar ik heb hem er niet ingestopt hoor.
Als de baas een wollen trui in een normaal wasprogramma gooit, zal hij ook vast mijn bot in de wasmachine hebben gedaan.
De baas wist het zeker, hij was het niet.
Het vrouwtje wist ook zeker dat zij het niet was en Joeri denkt dat de was door kabouters gedaan word, dus die had het zeer zeker niet gedaan.
Kabouters? Die passen de trui van het vrouwtje vast wel.
Ik denk ook dat die kabouters mijn bot in de wasmachine hebben gestopt.
Stoute kabouters.
Mijn oude bot is nu echt weg want hij rook naar wasmiddel en was heel zompig.
Zompig klonk mij persoonlijk best smakelijk in de oren maar het feest ging niet door.
De baas vond dat heel smerig en zei dat ook alle was vies was van mijn kleffe bot.
De was ging opnieuw de machine in en ik ben benieuwd wat daar straks uit komt zetten.
Vrouwtje heeft geoefend met mijn nieuwe bot.
Ze wilde kijken of ze hem mocht afpakken en aanraken terwijl ik aan het kauwen was.
Natuurlijk mag dat. Weet je hoe lekker die bot smaakt.
Ook een hapje proeven vrouwtje?
Vrouwtje hoefde niet maar mocht ze zich bedenken…..geen enkel probleem.
Ik heb de buffelhuid al lekker zacht gekauwd, dus dan is het met haar mensengebitje ook beter te doen.
We gaan straks eens kijken of de was weer schoon is maar nu eerst even een dutje.
