De baas en het vrouwtje hebben vanaf het begin gezegd, dat ze mij niet wilde laten schooien tijdens het eten. Daarom krijg ik geen aandacht als ze eten en krijg ik ook nooit lekkers van hun bord. Volgens het vrouwtje leer ik dan ook vanzelf, dat lekkers uit de koelkast en uit pannen niet voor mij bestemd zijn. Nou, ik ben toch echt niet op mijn achterhoofd gevallen en weet heus wel dat de plakjes ham uit de koelkast komen en dat die heel erg lekker zijn. Ook al krijg ik niks, ik blijf in de buurt als ze aan het koken zijn, je weet nooit of er toevallig nog iets valt. Regelmatig lukt het toch om wat van de keukenvloer te vissen. Ook bij het voeren van de cavia’s ben ik er altijd als de kippen bij.
Tijdens het serveren van de groetenschotels valt er nog wel eens een stukje paprika, komkommer, witlof of wortel en ik hol er dan snel mee vandoor.
De baas en het vrouwtje vinden dat niet zo erg maar wel dat ik last heb van pica gedrag.

Fotoverhaal, klik op de pijl voor de volgende foto

Pica gedrag is, dat je allemaal dingen opeet die niet geschikt zijn voor consumptie zoals steentjes, mos en allerlei andere dingen.
Om die reden lopen de baas en het vrouwtje, altijd met me mee te speuren.
Ze turen de grond af of er niets ligt wat ik zou kunnen eten.
Als ze zien dat ik iets in mijn bek heb, dan vissen ze dat eruit.
Op zich heb ik nog nooit gevaarlijke dingen doorgeslikt hoor, al viste het vrouwtje laatst wel een schroef uit mijn bek.
Die had ik in een onbewaakt ogenblik mooi buiten gevonden.
Beetje overbezorgd want ik weet niet eens of ik die überhaupt wel zou doorslikken.

Ik heb trouwens heel erg hard geblaft tegen het aanrecht.
Nou ja, niet tegen het aanrecht maar tegen de smac die erop stond.
Vrouwtje had smac gesneden voor Joeri en had dit in een bakje op het aanrecht gezet.
Daarna ging het vrouwtje in de kamer op de bank zitten.
Ineens begon ik te blaffen.
Vrouwtje riep vanuit de woonkamer: “niet wafkippen Meneertje”.
Nou mooi wel, er stond smac op het aanrecht dus die is voor mij.
Ik herkende de geur direct.
Omdat ik niet stopte met wafkippen kwam het vrouwtje eens kijken.
Ik stond met mijn pootjes tegen het aanrechtkastje aan en strekte me zo lang mogelijk uit.
Mijn neus deed ik zo hoog mogelijk.
Het vrouwtje zei: “ah, je ruikt smac, maar die is echt niet voor jou”.
De smac-jes zijn voor Joeri dus kom maar uit de keuken.
Het vrouwtje dekte het schaaltje af met een stukje plastic folie en liep weer naar de huiskamer.
Ik heb nog een hele poos lief gekwispeld maar ik kreeg echt niks.
Echt jammer want Joeri kan heus niet het hele blikje op.

Na het uitlaten zat ik lekker in de gang en wilde daar graag spelen.
Van het vrouwtje mocht dat best en ze gaf mij een bot en een balletje en liet de deur open.
Op een gegeven moment kwam ze even kijken en zei: “ Meneertje, wat zie ik daar”?
“Niet aan de schoenen van de baas komen hoor”.
Ik? Natuurlijk niet. Ik was aan het kijken of de veters er nog goed in zaten en dat is het geval.
Kijk maar, ze zitten nog heel netjes.
Het vrouwtje zei dat ze iets nat waren, dus dat ik er aan gekauwd moest hebben.
Nou echt niet, ik denk Joeri hoor. Die was voor mij is de gang.
HIj heeft vast even met de veters van de baas gespeeld, Ik was het niet.
De deur is nu weer dicht. Echt jammer maar we gaan straks vast nog even hollen in de berging.
We gaan daarna wachten op onze logeetjes, Silver en Pollewopje.
Dat zijn twee cavia’s van de vaste AristoCaafjes oppas.
Eigenlijk was Pollewopje van ons maar het caviavriendje van Silver was overleden en Silver was erg verdrietig en wilde niet meer eten.
Toen zou Pollewopje tijdelijk gaan logeren tot baby Josje groot genoeg was om bij haar mama weg te mogen. Pollewopje zou dan weer terug komen bij ons maar het klikte zo goed tussen de twee meisjes dat we besloten hebben dat ze bij elkaar mochten blijven.
Morgen krijgen ze er een baby vriendinnetje bij en als Petra dan verhuist is mogen Silver, Pollewopje en Josje samen gaan wonen bij Petra.
Nu eerst koffie voor het vrouwtje, zal ik er een smac-je bij nemen?

Aanbevolen artikelen

Een reactie plaatsen

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *