Momenteel ben ik aanbeland bij de fase snuffel en snuif. Dat wil zoveel zeggen dat ik alles verken en niets oversla van de buitenwereld. Vrouwtje vind het erg overdreven dat ik echt alles wil verkennen tijdens het wandelen en vind het uitermate stagnerend. Wandelingen duren daardoor heel erg lang terwijl we geen meter vooruit komen naar dat is toch geen probleem? Heel gezond om een frisse neus te halen. Veel gezonder dan hangen aan de pc.

Fotoverhaal, klik op de pijl voor de volgende foto

Grotendeels sta ik heerlijk te snuffelen bij blaadjes, grassprietjes, bomen, stoeptegels, paaltjes, perkjes. struikjes maar ook gewoon aan de aarde.
Heerlijk vind ik het, lekker de vrije natuur opsnuiven.
De baas en het vrouwtje vinden het beiden vreselijk en van de 30 minuten die we gaan wandelen zit ik, als ik de bewoordingen van het vrouwtje moet geloven, 25 minuten vastgezogen.
De wandeling bestaat dus nu uit voortdurend smeken en hoge stemmetjes van het vrouwtje: “kom Meneertje, ga je mee Meneertje, je hebt lang genoeg geroken Meneertje, we gaan weer lekker wandelen Meneertje”.
Maar ik moet ruiken want dat is echt zalig.
Dan maar wat minder ver lopen.

Omdat ik overal ruik keken ze in het Paradijsje niet op dat ik mijn neus elke keer in de grasmat stopte.
Het vrouwtje riep een keer: “Meneertje niet aan het gras trekken hè!”.
Maar dat deed ik ook helemaal niet.
Het vrouwtje ging verder met de afwas en ik stak mijn neus weer in het gras.
Ik werd steeds fanatieker en snuffelde nu op meerder plekken van het gras.
Toen het vrouwtje binnen klaar was en op de tuinstoel ging zitten keek ze eens goed naar wat ik aan het doen was.
Ze zei tegen de baas: “wat doet hij toch allemaal, dit is echt geen normaal snuffelen meer”.

Duhhhhh dat duurde even, natuurlijk was ik niet normaal aan de snuffel.
Ik had een missie, een hele geweldige missie.
Mijn staart stond hoog in de lucht en zwaaide zacht heen en weer terwijl ik mijn neus steeds fanatieker in het gras stopte.
Dat was het moment dat het vrouwtje toch eens van dichterbij wilde bekijken wat ik toch allemaal aan het doen was.

Ineens zei ze tegen de baas: “kom eens kijken”.
De baas stond op en liep ook naar het gras veld.
Ze keken beiden in een heel diep, smal gat in het grasveld”.
Het vrouwtje constateerde dat dit van een diertje moest zijn en dat ik die dus kennelijk geroken had.
Heel knap geraden, ze is haar roeping als inspecteur Clouseau misgelopen.
Ik had bij binnenkomst in het paradijsje het spoor al te pakken en het beestje zat onder het gras dat wist ik zeker.
Mijn neus paste precies in het gat en ik had er al flink in gesnoven.
De baas ging op onderzoek uit en kwam tot de conclusie dat het een hele lange gang onder de grond was.
Ik wilde hem met liefde open graven maar dat mocht helaas niet.

Ineens had de baas een goed idee, er vallen namelijk heel veel dennenappels op de grond.
De baas pakte een dennenappel stopte die in het gat en drukte hem stevig aan.
Dat was een leuk spel, ik rende naar de dennenappel, trok hem uit het gat en rende er mee weg.
Terwijl ik wegrende pakte de baas snel een andere dennenappel en deed die in het gat.
Uiteraard zag ik dat en kwam terug hollen.
Om mij af te leiden pakte hij de tennisbal en gooide die een eind weg.
Ik rende de bal halen om vervolgens snel terug te rennen naar het grasveld en de tweede dennenappel uit het gat te trekken.
Vrouwtje schoot in de lach en zei: “sterkte schat” en dook vervolgens in google om te gaan uitzoeken wat voor beest een lange tunnel graaft onder de grasmat.
Ik weet het niet maar hij ruikt lekker en ik wil hem best vangen.
Wie weet volgende keer als we in het Paradijsje zijn.
Het is tijd voor een lekkere snuffel en snuif ronde, fijne avond allemaal.

Aanbevolen artikelen

Een reactie plaatsen

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *