Dinsdag 8 augustus 2017 Meneertje 164

Gisteren kwamen Theo en Carla op visite omdat het vrouwtje haar andere fiets te koop had staan
Hele aardige mensen die zelf ook teckels hebben.
Ik rook dat wel maar ik zag ze niet.
Vrouwtje vroeg zich af waarom die er niet bij waren maar toen vertelde de baasjes dat Daantje heel erg ziek was.
Daantje was 15,5 jaar oud en had tumoren.
Net als onze Kwiebus ooit had en dat is heel erg verdrietig.
Theo en Carla waren heel lief voor mij en het vrouwtje had mooie foto’s gemaakt.
Daarna gingen ze blij naar huis met de vorige fiets van het vrouwtje.
Vanmiddag, toen het vrouwtje wakker werd, las ze dat Daantje overleden was.
Daantje heeft geen pijn meer maar voor haar baasjes is het gemis wel heel erg verdrietig want nu kunnen ze niet meer met Daantje knuffelen.
Ik wil een dikke knuffel geven aan Theo en Carla en ze heel veel sterkte wensen met het verlies van hun teckelmeisje.

Fotoverhaal, 11 foto's, klik op de pijl voor de volgende foto

Zoals beloofd zou ik jullie vertellen over het oefenen met de Meneertje-fiets.
Ondanks het verdrietige nieuws ga ik dat toch maar doen.
Zaterdag moest het vrouwtje om 15.30 uur natuurlijk eerst eten en daarna aankleden.
Vervolgens liepen we naar de schuur
De baas had de nieuwe mand vast gemaakt op de fiets en het vrouwtje deed het mooie kussen erin.
Oma heeft het kussen gemaakt en hij past er precies in.
Ook heeft oma een hoes gemaakt die over de mand kan als het heel hard regent.
Handig hoor, dan blijft de mand mooi droog als we ergens heen gaan.
Thuis staat hij in de schuur maar voor onderweg is dat heel erg fijn.

Daarna mocht ik plaatsnemen in de mand en liep ze een grote ronde naast de fiets om ons pleintje heen.
Het vrouwtje zei elke keer: “brave jongen, goed zo, netjes zitten”.
Het ging prima maar ik vond het wel spannend.
Mijn tuigje zat erg strak met kettinkjes vast omdat het vrouwtje doodsbang was dat ik eruit zou springen.
Ik had wel iets speling maar echt omdraaien lukte niet.
Na wat rondjes om het pleintje heen, gingen we ons huis weer in omdat het tijd was om te eten.

Na het avondeten gingen we op de fiets naar oma in het verzorgingshuis.
Mijn eerste echte fiets rit en ik vond het erg spannend.
Ik zat op de heenweg vreselijk te piepen en wilde elke keer naar de baas.
Het vrouwtje had koekjes mee en elke keer stopte ze en zei: “netjes zitten”, en dan kreeg ik een koekje.
Ik bleef maar horen dat ik netjes moest gaan zitten maar ik kon ook helemaal niks anders dan zitten.
Bij oma gingen we gezellig wat drinken en om 19.30 uur reden we weer terug naar huis.
De baas zei dat ik mogelijk wat angstig was omdat ik weinig bewegingsvrijheid in het mandje had.
Dus werd mijn tuigje vastgemaakt aan één kant van de mand i.p.v aan twee kanten.
Echt slim bedacht van de baas want het klopte helemaal.

Nu was ik niet angstig meer maar was het vrouwtje angstig.
Ik kon nu in het mandje lopen en met mijn pootjes op het randje gaan staan.
Vrouwtje wilde niet te hard fietsen uit angst dat ik uit het mandje zou springen.
Ik hoorde aaneengesloten dat ik netjes moest gaan zitten en vooral niet moest gaan springen
We hadden een probleemloos ritje terug naar huis.

Zie het filmpje:

De volgende dag bleek ineens mijn halsbandje verdwenen te zijn.
Deze had  vrouwtje bij oma af gedaan omdat ik, volgens haar, nu wel toe was aan wandelen in het mooie borsttuig.
Ze had mijn penning eraf gehaald en mooi aan het borsttuigje gedaan,
Het kleine stukje lopen naar de fiets was geen punt maar de volgende dag wilde ik dus echt geen stap meer doen met het borsttuigje aan.
De baas zocht mijn oude halsbandje maar kon deze niet vinden,
Toen het vrouwtje wakker werd wist ze het meteen….ze had hem op de bank in het verzorgingshuis laten liggen.
Ik ging hem samen met het vrouwtje ophalen en we gingen natuurlijk weer op de fiets.
Dit keer genoot ik.
Helaas was mijn bandje echt weg dus gaan we een nieuw halsbandje kopen.
Nu heb ik een mooi borsttuigje in het zwart in de auto, een blauw borsttuigje in de fietsmand en een gewoon halsbandje om te wandelen.
Veel fijner, zo kan het vrouwtje ook niks meer kwijtraken.

Aanbevolen artikelen

11 Reacties

  1. Je hebt het weer goed voor elkaar meneertje. Overal een eigen bandje of tuigje voor. Dat fietsen was vast even spannend maar je hebt het goed gedaan hoor. En wat zielig van Daantje maar hij heeft daarboven in ieder geval geen pijn meer. Blijf genieten van alle leuke dingen die op je pad komen en schrijf het vooral op.

  2. Wat een mooi nieuw avontuur heb jij weer meegemaakt.
    Nu maar hopen dat het droog blijft en jullie veel kunnen fietsen.
    Dus mooi blijven zitten ,dan wordt het vrouwtje ook niet zenuwachtig.
    Heel veel fiets plezier .

  3. Wat verdrietig van Daantje..sterkte voor zijn baasjes

    Mooie mand heb je..precies goed voor zo’n nieuwsgierig ventje als jij..veel plezier met de komende fietstochten.

  4. Wat een spannend verhaal gelukkig is het goed gedaan met de fiets .Netjes dat je zo mooi bent blijven zitten in het mandje ,nu mag je vast veel vaker mee en het fijne is dat je helemaal niet moe word en je vrouwtje in beweging blijft .ik ga ik nog even mijn pootjes strekken buiten en dan hup in mijn bedje ,morgen is weer een drukke dag ,jij ook veel plezier samen met je vrouwtje misschien gaat je vrouwtje nog een fijn stukje fietsen ? Groetjes van Tygo en zijn vrouwtje Mia.

  5. Wat verdrietig van daantje sterkte voor de baasjes
    Maar meneertje je bent wel lief geweest in het fietsmandje je bent gewoon een voorbeeldig heertje tot schrijvens en een dikke knufffffffffff van bono xxxxx

Een reactie plaatsen

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *