Woensdag 13 september 2017 Meneertje 174

Net stond de postbode aan de deur en kwam er een verjaardagscadeau van Marjo.
Ze leest altijd mijn verhaaltjes en heeft me nog nooit in het echt gezien maar toch stuurde ze een verjaardagscadeau.
Dat is wel heel lief van haar en ik ben zo benieuwd.
Ik wilde het cadeau meteen uitpakken maar het vrouwtje zegt dat we de doos dicht laten tot aan mijn verjaardag.
Nu is het helemaal spannend.
Zaterdag is nog zooooo ver weg.
Maar snel afleiding zoeken in een verhaal over de vakantie aan zee.

Ik was nog nooit in ons huisje aan zee geweest.
Ze hadden mij wel verteld dat we daar van de zomer naar toe gingen maar ik wist niet dat het daar zo leuk was.
Er is heel veel ruimte binnen om lekker te rennen maar ook de tuin is heel leuk.
Je kan zo door de schuifdeuren naar buiten lopen en dat mocht ik ook gewoon doen.

Fotoverhaal, 12 foto's, 
klik op de pijl voor de volgende foto

Toen we aankwamen gingen de baas en het vrouwtje de bedden opmaken.
Ik ging natuurlijk mee om te kijken.
Net als in het paradijsje hebben ze hier hele hoge bedden, dus ik kan er helaas niet zelf opspringen.
In het paradijsje staan er allemaal dingen die te maken hebben met de Hoge Veluwe en hier stonden er allemaal dingen die te maken hadden met de zee.
Bert, zijn dochtertje Fleur en teckel Willem, waren op visite en ik speelde met Willem.
Ik kreeg van Bert een hele mooie houten mand, die had hij zelf gemaakt.
Wat knap en wat lief dat ik die zo maar kreeg.
Voor Willem heeft hij ook zo’n mand gemaakt.

Willem woont aan zee en is een echte zeebonk.
Hij is heel erg gespierd en beresterk.
Willem deed heel wild met mij maar hij was toch best leuk.
Regelmatig gaat Willem alleen op stap.
Het vrouwtje zei dat ze dan helemaal in paniek zou raken als ik dat deed maar Bert is niet zo’n paniekvis.
Willem was ooit via het strand helemaal naar een andere plaats gelopen en toen via de weg waar auto’s rijden weer terug gelopen.
Mensen hadden Bert gebeld en toen is hij hem gaan halen.
We gingen naar het strand en op de heenweg had Willem geen oog meer voor mij.
Hij kon alleen nog maar heel hard trekken, zo graag wilde Willem naar het strand.
Het is een korte tocht over de duinen maar de hele weg hing Willem vol in de riem.

Op het strand aangekomen mochten we beiden van de riem.
Willem bedacht zich geen moment en rende keihard weg.
In een mum van tijd was het nog een piep klein stipje aan de horizon.
Ik voelde dat het vrouwtje in paniek begon te raken maar Bert zei: “die komt echt wel weer terug hoor”.
Vrouwtje hoefde bij mij niet bang te zijn, dat ging ik echt niet doen.
Een vreemd strand, allemaal vreemde mensen en ik kende de weg ook helemaal niet.
Ik bleef mooi bij de baas en het vrouwtje.

De baas liep naar de zee en ik liep hem achteraan.
Het water was heerlijk koud en er kwam een golf aan.
Ik sprong over de eerste golf heen en toen over nog één en vervolgens zwom ik achter de baas aan.
Het vrouwtje was super trots en blij dat ik in de zee ging zwemmen.
Ruim een half uur later zagen we ineens wat in de verte aan komen rennen.
Ja hoor, daar kwam Willem weer terug.
Hij was alle zeemeeuwen van de pier gaan afjagen en had een lange sprint getrokken, geen idee waar naar toe.

Willem zag ons niet meteen op het strand maar toen floot Bert en herkende Willem het fluitje.
Hij kwam naar ons toe gehold en wilde wel met mij spelen.
Ik had daar niet zo’n zin in.
Na een zwemtocht en een graafpartij met de baas was ik even moe.
Willem sprong boven op mij en toen begon ik te grommen.
Bert deed Willem aan de lijn en ik ging een poosje slapen en Willem ging een gat graven.

Bert Fleur en Willem trakteerden in de avond op een diner in een restaurant.
Eerst gingen we naar ons huis zodat Willem en ik konden eten en de anderen konden douchen.
Om 19.00 uur gingen we naar een heel leuk restaurant.
We gingen lopend en Willem en ik mochten natuurlijk ook mee.
Daar aangekomen mocht ik op de bank liggen tussen de baas en het vrouwtje in.
Ik lag op een heerlijk schapenvachtje en Willem lag op de grond.
Bert, Fleur, de baas en het vrouwtje gingen eten.

Op de terugweg ging Fleur op de schouders van Bert, want ze was moe.
Het was ook al best laat voor een klein/groot meisje.
De baas had mij vast en het vrouwtje mocht Willem vasthouden.
Ze was verbaast hoe hard Willem aan de riem trok.
Hij is echt heel sterk en gespierd.
Morgen zal ik wat foto’s laten zien van mijn zwempartij in zee.

Aanbevolen artikelen

4 Reacties

  1. Lekker aan zee. Gelukkig bij de baas gebleven. Ik zou ook een paniek aanval krijgen als je zo ver weg liep. Dus als ze je plagen kan je ook grommen. Ik vind je mand zo apart prachtig.

  2. Wachten duurt altijd lang Meneertje. Gelukkig nog maar 3 dagen. Wat spannend weer, nu aan zee. Leuk dat je zomaar in zee durft te zwemmen. Ook jammer dat alle leuke dingen alweer voorbij zijn. Oh nee, je verjaardag komt er aan. Ook heel spannend en leuk.

Laat een antwoord achter aan Mary Reactie annuleren

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *