Dinsdag 2 januari 2018 Meneertje 231

Allereerst wil ik al mijn lieve vrienden en vriendinnen een liefdevol, koekjes,- en worstjesrijk 2018 toe wensen.
Ik begin dit nieuwe jaar natuurlijk met het allerleukste nieuws van de dag.
Vanmorgen stuurden de papa en mama van Guus, de tekst van mijn boek naar de drukker.
Daarna was het wachten of het goed gekeurd zou worden maar daar twijfelde ik niet aan hoor.
Ze hebben beiden zoveel ervaring dat ik zeker wist dat alles wel goed zat.
Een paar uur later hoorde ik dat de volledige tekst en alle foto’s waren goed gekeurd om er een mooi boek van te drukken.
En……dat gaat dus nu gebeuren.
Helaas duurt het een week of drie maar uiterlijk 31 januari is het binnen hoor.
Hoe gaaf is dat.
De mama van Guus hielp nog mee met enveloppen bestellen en postzegels en daarna was het echt klaar.
Ze hebben keihard gewerkt om mijn tekst tot leven te brengen en mijn vrouwtje wegwijs te maken in de wereld van de boekdrukkunst.
Mijn vrouwtje heeft die competenties niet, dus ben ik blij dat ze mijn vrouwtje zijn blijven helpen tot het allerlaatste moment.
Samen wachten we nu op ons boekenkindje.
De 4 foto’s die niet in mijn boek komen, maar die gemaakt zijn door Anoula van http://www.jaggiespawprint.nl/ mogen jullie natuurlijk bekijken.
Deze foto’s behoeven geen tekst.

Er zijn op dit moment 120 boeken verkocht en een ieder die voor 30 januari besteld betaald nog €12,95.
Daarna komt er echt extra portokosten bij want het boek is wat luxer, dikker en wat mooier geworden en dat kost nu eenmaal geld.
Er kan nog steeds besteld worden via kaatjevanesse@gmail.com
De eerste 150 (betaalde) bestellers krijgen er een lief cadeautje bij.
Een eigen boek uitbrengen is reden tot een feestje vind ik.

Fotoverhaal, 10 foto's, 
klik op de pijl voor de volgende foto

Omdat het kerstvakantie was, en ik in vakanties nooit schrijf, zijn er een aantal gebeurtenissen blijven staan die ik jullie zeker niet wil onthouden.

Bij het laatste verhaaltje was ik net iets aan het opknappen van hoge koorts maar dat is gelukkig allemaal al weer achter de rug.
Twee dagen later had ik eigenlijk al geen verhoging meer maar alle aandacht was natuurlijk wel erg prettig. Lekker bij het vrouwtje onder een dekentje slapen en gedragen worden naar het grasveld en dan een plas doen en weer terug gedragen worden. Heerlijk.
Ik genoot er van en baalde dat ik twee dagen later weer zelf moest lopen.
Natuurlijk heb ik wel geprobeerd om de situatie nog wat op te rekken en bleef zitten en verzette geen stap. Terwijl het vrouwtje mijn borsttuigje aan wilde doen ging ik lekker op mijn rug liggen.
Elke keer als ze mij op mijn pootjes zette viel ik weer om en ging ik snel op mijn rug liggen.
Ze moest heel hard lachen maar ik meende het serieus, ik ging niet zelf lopen.
Het vrouwtje tilde mij op, schoof mijn pootjes in het onder stukje en maakte het tuigje op mijn rug vast.
Het vrouwtje deed net alsof ze niet in de gaten had dat ik geen zin had om te lopen en zei met een veel te hoog stemmetje: “kom maar moppieeeeeeee, we gaan wandelennnnnnnnnn”.

Zodra haar woorden een hoge toon krijgen en vrij langgerekt worden uitgesproken, weet ik eigenlijk al wel hoe laat het is.
Dan helpt smeken niet meer en blijven zitten al helemaal niet.
Ze trok me gewoon mee terwijl ze zei: “lekkerrrrrrrr kom maarrrrrrrrr”.
Er was helemaal niks lekkers aan want ze trok mij, op mijn billen, over het laminaat naar de voordeur en deed deze zonder pardon open.
Ik zette een zielige blik op en keek haar aan alsof ik per direct ter aarde zou kunnen neerstorten maar ik kreeg een resolute blik terug en besloot toch maar te gaan lopen.
Ik weet zeker dat ze me anders zonder pardon over de tegels zou hebben mee getrokken.
Vrouwtje zei: “goed zo vent, we gaan lekker een stukje lopen, je hebt geen koorts en verhoging meer dus dat kan prima”.
Toen we eenmaal onderweg waren genoot ik met volle teugen en kwam ik er achter dat ik hoognodig mijn sporen moest verversen. Drie dagen lang was ik niet langs mijn struikjes, lantaarnpalen, hekjes en hegjes gelopen dus ik had flink wat bij te snuffelen en te plassen.

Na een kwartier zei het vrouwtje: “kom schat je hebt hier nu lang genoeg staan snuffelen we gaan verder”.
Een klein stukje verder herhaalde het ritueel zich en ik hoorde het vrouwtje zuchten.
Zeg vrouwtje, luister eens naar mij, jij wilde wandelen en dan gaan we ook wandelen.
Het is heerlijk buiten en we hebben geen haast.
Een frisse neus halen is altijd lekker.
Vrouwtje zuchtte nog maar een keer en overwoog heel even of ze me op zou tillen en verder zou lopen maar bedacht ineens dat ze zich niet liet teckelen.
Ze zei: “zullen we samen koffie met een koekje nemen”?
En dat leek me een wereld plan.
Op naar de koffie met koekjes.

Aanbevolen artikelen

12 Reacties

  1. Ik wens jou en de familie een voorspoedig nieuwjaar. Een jaar met heel veel koekjes en kookworstjes. Wat zijn er veel boeken verkocht. Nog 3 weken zijn zo om. Veel wandelen.

  2. Wij wensen jou en je personeel ook een heel liefdevol en gezond 2018.
    Mooi dat je weer opgeknapt bent en je bent je streken niet verleerd lezen wij.
    Groetjes van Tommy en Daisy

  3. Wens jou en je personeel een geweldig worstje en koekjes jaar toe lieve Meneertje, ik mag in de tuin plassen onder de overkapping ha ha heb een zeer pootje jaaa echt waar ik stel me niet aan hink wat af en als ik naar buiten gaan dragen ze me,maar misschien mijn boswandeling wel hoor dus hopelijk helpen mijn pillen en kan ik weer lekker naar het bos.knuffel van Elma

  4. Het is weer een eindeloos leuk verhaaltje van je meneertje.
    En de foto’s zijn ook eindeloos leuk,maar ik had niet anders verwacht,want hoe kan je van een mooie hond nu lelijke foto’s maken.
    Je bent natuurlijk wel een echte teckel en dus erg eigenwijs.
    Maar voor mij is 3 weken heel goed,ik ben nm 2 weken met vakantie.
    Je hoor dus even niets van mij,maar geloof ik blijf van je houden.

  5. Ook Tygo en ik wensen jullie alles wat goed is .en dat zijn op de eerste plaats natuurlijk de koekjes.alleen al daarom zou ik willen dat het iedere week even weer nieuw jaarsdag is .maar dan wel zonder knallen .Ik heb het oude jaar onder de keukentafel door gebracht en ben ook nu nog op mijn hoeden ,en kruip bij ieder hard geluid veilig weg .Nee…. daar helpen geen worstjes of koekjes voor /tegen ,maar gelukkig is het geknal en geflitst voorbij .We gaan ons nu verheugen op je boek Meneertje Jansen .Mijn vrouwtje is wel nieuwsgierig hoe je boek er uit komt te zien ! En ik hoop dat er veel koekjes in zitten ……….(woordgrapje ) Hi ….hi …woef ,koekjes kunnen niet zitten .Groetjes van Tygo en zijn vrouwtje Mia .

  6. allereerst een fijn worstenjaar toegewenst en wat heb je weer een teckelstreken als je opgeknapt bent om het vrouwtje te plagen maar ja ze vroeg er wel om hoor
    we kijken uit naar het boek met de mooie titel kan haast niet wachten nou veel plezier weer met je avonturen lees ze graag

    groetjes Herma en Dakota

  7. Wat een fantastisch nieuws over het boek!
    Geweldig die hulp van de mama en papa van Guus!
    Maar dat wordt ook erg gewaardeerd door het vrouwtje.
    Je bent een echte teckel.Het bloed kruipt waar het niet gaan kan!
    Kleine lieve aansteller!!Hier halen ze dezelfde trucjes uit.

  8. Gelukkig nog maar 3 weken wachten 🙂
    Je vrouwtje had en koekje naar de deur moet gooien..dan was je er gelijk op afgevlogen en absoluut niet zielig geweest.

  9. Wens jullie allemaal een goed en gezond 2018 ja meneertje volgens mijn ken je vrouwtje je als geen ander misschien andere strategie bepalen hihi liefs en een pootje van bono.

Laat een antwoord achter aan LOES Reactie annuleren

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *