Woensdag 28 februari 2018 Meneertje 270

Het duurde even maar het vrouwtje is weer in staat tot verhaaltjes schrijven.
Nu was ze ook weer niet zo erg ziek dat dit niet zou kunnen want ze had haar hand niet gebroken.
Dan kun je best schrijven maar ze ging toch even rustig aan doen.
Vandaag kunnen we weer en nu is het ijzig koud buiten dus echt lekker lang lopen kan helaas niet.
Mij maakt het niet uit maar het vrouwtje is nogal een koukleum en dan is zo weer ziek.
Gelukkig heb ik wel alle dagen met de baas gelopen want die is niet ziek geworden.
Wij mannen zijn gewoon heel sterk.
Hoewel ik wel heel blij was dat het vrouwtje erbij was met een heel eng avontuur.
De baas had dit echt vreselijk gevonden.
We hebben namelijk iets heel griezeligs meegemaakt.
Drie kwartier lang een levensgevaarlijke situatie.
Althans, dat vond ik, het vrouwtje bleef letterlijk en figuurlijk ijzig koud.
Wat er voor gevaarlijks gebeurde? Ik ga het jullie vertellen.

Fotoverhaal, 7 foto's, 
klik op de pijl voor de volgende foto

Ik moest op maandag om 15.45 uur plassen en gaf dat aan door te piepen bij de voordeur.
Dat is erg vroeg want normaal ga ik rond 16.30 uur maar ik was echt toe aan een plasronde.
Het vrouwtje deed haar jas aan, sjaal om, handschoenen aan en we liepen naar de lift.
Ze duwde de druppelsleutel tegen de deur en deze opende zich en sloot zich weer netjes achter ons.
Het vrouwtje drukte op de knop van de beganegrond en op dat moment ging het licht uit en werd het oorverdovend stil.
Om te kijken of er beweging in de lift te krijgen was drukte het vrouwtje op allerlei knoppen maar er gebeurde helemaal niks.
Geen licht, geen beweging en geen geluid.
Dat geluid kwam hele korte tijd daarna, omdat het vrouwtje netjes 10 seconde op de noodknop ging drukken.
Ik gilde het uit, wat een kabaal. Het vrouwtje pakte mij van de grond en zei: “niks aan de hand ventje, het komt komt goed”.
Maar het kwam niet goed want er gebeurde, na het indrukken van de alarmbel, helemaal niets.

Het vrouwtje bedacht dat ze mogelijk te kort gedrukt had en terwijl ze heel hard tegen mij ging praten drukte ze nogmaals lang op de knop.
Ik probeerde er bovenuit te gillen en toen stopte het vrouwtje gelukkig met drukken.
Het was steenkoud in de lift en ik bibberde van paniek.
Het vrouwtje deed haar jas open, rolde mij in haar sjaal en toen mocht ik in haar jas zitten.
Dat was fijn en ik kroop strak tegen haar aan.
Het vrouwtje vond nog steeds dat er niets aan de hand was en besloot nog eenmaal op de intercom knop te drukken.
Terwijl ze dat deed drukte ze met haar andere hand mijn hoofd tegen haar borst aan, terwijl ze mijn vrije oor dicht drukte.
Ik had het haar wel kunnen zeggen maar eigenwijs als ze is, moest ze perse nogmaals op die herrieknop drukken.
Er gebeurde, zoals jullie al snappen en ik allang wist, helemaal niks, nada, noppa.
Daar stonden we dan, opgesloten in onze eigen lift.
Het vrouwtje belde het storingsnummer van de lift en toen kreeg ze een mevrouw aan de lijn die vertelde dat de monteur zou komen.

Ondertussen kwam er een buurvrouw langs en die raakte in paniek.
Ze zei wat nu, wat nu, wat nu, heb je al op de alarmknop gedrukt?
Het vrouwtje schoot in de lach en zei: “als ik daar nog één keer op druk vreet Meneertje mij op”.
Geen paniek, er komt iemand aan. Ga maar snel naar binnen anders bevries je.
De buurvrouw zei: “maar als er wat gebeurd”?
Het vrouwtje zei lachend dat ze hooguit aan de lift kon vastvriezen maar dat ze dan wel gelijk mooi geconserveerd zou zijn.
De buurvrouw was dolgelukkig dat zij niet in de lift stond en het vrouwtje was dol gelukkig dat de baas of Joeri niet in de lift stonden.

Het vrouwtje had inmiddels wel bevroren voeten maar ik kon haar borst gelukkig goed warm houden.
Na drie kwartier riep er een stem, ik kom u er uit halen mevrouw.
De monteur liet de lift handmatig een stuk zakken en kon toen de deur open schuiven door er hard aan te trekken.
Na het opengaan van de deur keken we tegen de schoenen van de monteur aan.
Het vrouwtje tilde eerst mij uit de lift en toen moest ze zelf klimmen met behulp van de meneer.
Ze bedankte de monteur en we gingen snel naar beneden met de trap, waar ik tegen de eerste beste struik een mega plas deed.
Vrouwtje was zo koud dat we maar een heel klein blokje om het veld liepen en toen weer snel naar huis gingen.
Opwarmen met koffie en koek, dat hadden we wel verdiend.

Aanbevolen artikelen

10 Reacties

  1. Ohhh vreselijk die liften! Hier hebben we ook zo’n exemplaar wat te pas en onpas maar werkt.
    Gelukkig was het vrouwtje heel koelbloedig!! De koffie met dubbele koekjes was daarna dik verdiend! 😘

  2. Gelukkig was het vrouwtje rustig en kalm.
    Dat is het beste in deze situatie,geen paniek en goed nadenken.
    Voor jouw was dat nieuw in die enge lift,dus een beetje gillen mag wel.
    Daarna weer een lekker koekje en het probleem weer opgelost.
    Volgende keer dus niet meer gillen,komt goed

  3. Wat ben ik blij dat wij geen lift hebben ,het lijkt mij ook geen pretje om daar in te zitten met het licht uit en de gedachten niemand hoort ons .Gelukkig dat jou vrouwtje zo koelbloedig is .en dat de prins die haar bevrijd heeft gekomen is . Monteurs zijn soms net zo iets als prinsen of reddende engelen ze bevrijden je hoe dan ook ! Ik hoop maar dat je er niet over gaat dromen vannacht Meneertje Jansen ,en volgende keer pak je maar gewoon de trap dat is veiliger en ook nog eens een keer veel gezonder .over gezond gesproken met mijn vrouwtje gaat het ook al weer een beetje beter .ze kucht en proest nog wel een beetje maar daar hebben ze dropjes voor uitgevonden en je weet wel bij ieder dropje mag ik ook een koekje al zijn de koekjes op dit moment wel heeeeeel klein. ! ( Hi hi vrouwtje denkt dat ik dat niet merk ) . Maar beter klein dan helemaal niets. Groetjes van Tygo en zijn vrouwtje Mia.

  4. Oohh Meneertje wat spannend allemaal, daarom ga ik altijd met de trap,hou niet van liften en roltrappen heb ik helemaal een hekel aan.
    Gelukkig is alles goed afgelopen.
    Knuffel van mij

  5. wij hadden de verhaaltjes al een paar dagen gemist maar nu weten we waarom gelukkig is ze weer opgeknapt .de liften zijn fijn behalve als ze weigeren ,dat doen ze hier ook nog weleens en dan kan ik niet naar beneden want ik loop met rollator .we hopen dat we weer vele verhaaltjes lezen en je vrouwtje krijg een knuffel van dakota nou groetjes maar weer Herma en Dakota.

  6. Wat heb je toch een geweldig moedig en rustig vrouwtje. Knap van haar en dan toch nog een blokje om lopen. Koffie en koekjes hebben jullie meer als verdiend.
    Groetjes van Tommy en Daisy

Laat een antwoord achter aan Bea westendorp Reactie annuleren

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *