Dinsdag 20 maart 2018 Meneertje 284

De laatste tijd zijn er allemaal nieuwe buren komen wonen en die zijn natuurlijk allemaal druk met klussen in hun huis.
Nieuwe badkamers, kilometers leiding die in de muur worden gefreesd en dat maakt heel veel lawaai.
Als het vrouwtje werkt, moet ze overdag slapen en als ze gaan boren of frezen dan word het vrouwtje wakker.
Uiteraard zegt het vrouwtje hier niets van want het is nu eenmaal normaal dat mensen overdag willen klussen.
Persoonlijk vind ik het helemaal niet erg als het vrouwtje vroeg wakker is.
Zodra er aanhoudend boor of frees geluiden van de klussers komen, dan komt ze mij halen en mag ik gezellig een poosje bij haar in het warme bed.
Het vrouwtje gaat dan nog proberen te slapen en ik ben al vertrokken zodra ik tegen haar aankruip.
Ik weet dan dat ze niet gaat spelen maar dat we samen gaan slapen.
Lees: ik slaap en het vrouwtje rust.
Van mij mogen de buren rustig nog een poosje doorklussen.
Wel alleen graag op de momenten dat ik lekker bij het vrouwtje in bed kan liggen.

Fotoverhaal, 11 foto's, 
klik op de pijl voor de volgende foto

Gisteravond maakte ik toch wat mee tijdens het wandelen.
Weten jullie wat een Bordeaux Dog is?
Voor degene die dat niet weten, het is een soort flatgebouw op vier poten.
Je moet heel veel teckels opstapelen om over zijn rug heen te kunnen kijken.
Bij ons in de buurt loopt zo’n kalf en normaal gesproken trekt de man, die er als Mary Poppins achteraan vliegt, hem zo goed en zo kwaad als hij kan naar zich toe als er anderen honden aan komen.
Ik had hem dus al wel een paar keer voorbij zien lopen maar meestal aan de andere kant van de straat.
Vandaag kruisten onze paden en de meneer probeerde zijn riem in te korten maar de mammoettank liep gewoon door en zo kwamen we neus aan neus te staan.
De man zei: “zachtjes doen hoor” en vervolgde tegen het vrouwtje: “Tarzan heeft nog niet gegeten”. De man barstte in lachen uit.
De hond wilde met zijn neus aan mijn achterste ruiken en toen was ik er klaar mee en begon vanuit het niets keihard te blaffen.
Dat werkte. De hond schrok en trok de man bijna omver en het vrouwtje zei: “kom Meneertje, we gaan naar huis”.

Ondanks het feit dat we al lang uit de buurt van de hond waren, bleef ik keihard blaffen.
Was hij nou helemaal mal geworden, een beetje zijn neus in mij achterste willen steken.
Het vrouwtje wilde dat ik stopte met blaffen want de hond was uit het zicht verdwenen maar ik besloot het zekere voor het onzekere te nemen.
Zijn oren zaten zo hoog dat ik er zeker van moest zijn dat hij me wel gehoord had.
Dit was eenmalig Bordeaux Tank, zijn snoet was net zo groot als mijn hele lijf.

Het vrouwtje knielde naast mij, aaide me en zei: “nu is het klaar, stop met blaffen want mijn oren gaan er van toeten”.
We gaan lekker naar ons warme huis een kop koffie met een koekje doen.
Dat leek mij een heel goed plan en ik zette het op een rennen.

P.S.
Over rennen gesproken, we rennen niet weg maar gaan wel wat minder hard lopen.
Meneertje heeft in de afgelopen anderhalf jaar heel veel mee gemaakt en al die gebeurtenissen zijn uitgebreid beschreven.
Het is de bedoeling dat de verhaaltjes leuk blijven en dat het geen herhalingen worden.
Daarom komt er vanaf heden niet meer elke dag een verhaaltje maar eens per week.
Mochten er nu heel veel dingen gebeuren, dan kan het voorkomen dat er misschien wel twee verhaaltjes per week verschijnen.
We nemen dus geen afscheid maar komen gewoon eens per week gezellig binnen gehuppeld met een verhaaltje.
Dit is dus de laatste van deze week en volgende week woensdag zijn we er weer met een Meneertje.
Niet getreurd want beter eens per week een verhaal dan in het geheel geen verhaaltjes meer.

Tot volgende week, dikke knuffel van Meneertje.

Aanbevolen artikelen

12 Reacties

  1. Ooohh Meneertje snap het wel hoor,een slagschip op poten zou het ook op een blaffen zetten.
    Jammer dat er minder verhaaltjes komen maar begrijp het wel,en we hoeven je natuurlijk niet te missen.
    Dikke knuffel van mij

  2. Is ook leuk hoor 1 of soms 2x per week. Het is best moeilijk om iedere dag iets te schrijven, wel lekker blijven spelen en met mooi weer fijn naar het Paradijsje gaan met de baasjes. Doei, doei tot volgende week.

  3. Wat een spannende ontmoeting met die grote hond,
    Je was niet bang en heb je een ware teckel getoond .
    Natuurlijk is een keer in de week ook leuk om een verhaaltje te lezen.
    Ik vind het vrouwtje al zo knap om elke dag iets op te schrijven.

  4. Erg jammer meneertje ik geniet altijd enorm van je belevenissen. Maar gelukkig nog eenmaal per week is idd beter dan helemaal niets. Dus tot volgende week dan maar😘

  5. Jij als bungalowtje loopt tegen een wolken krabber op.
    Oeps dat is gek,maar je weet hoe je moest handelen.
    Gewoon even goed hard blaffen en weg is het wolkenkrabbertje.
    Goed knul ik zal je verhaaltjes dagelijks missen,maar kijk uit naar je week berichtje.

  6. Dat heb je mooi opgelost Meneertje Jansen ,woef .blaffen is het beste wat je in zo n geval kan doen .per slot van rekening ben jij klein en hij groot ……ik bedoel klein maar dapper !.
    Maar nu even iets anders …….ik ga je heel erg missen en mijn vrouwtje ook .Gelukkig kom je zo af en toe nog wel even vertellen hoe het er mee gaat en denk je er dan wel aan dat ik ook je koekjes heel erg mis!…..hoe moet dat nou ? Gelukkig gaan we een drukken tijd te gemoet op de Camping ,en voor jou in het Paradijs is het straks ook weer heel gezellig .We blijven wel zo af en toe op jullie pagina kijken of er iets gebeurt is .en hoe het met je vrouwtje en baasje gaat ……..We begrijpen het wel hoor , ik zag er dat je aan het 284 ste verhaaltje zit en we hebben er al die keren van genoten .Tot de volgende keer maar weer !Groetjes van Tygo en zijn vrouwtje Mia.

  7. Wauw zouden wij ook niet leuk vinden maar wel goed gedaan van je.
    Wij snappen jou en je baasjes wel. Wij zullen jullie wel missen maar zijn heel blij dat jullie nog eens in de week van jullie horen/lezen laten.
    Groetjes van Tommy en Daisy

  8. wat jammer dat je niet elke dag meer schrijft maar heb er wel begrip voor hoor ,drukte bij de buren dan kun je ook je eigen niet concentreren op het schrijven met hamertje tiktik en boren om je heen
    maar gelukkig nog een spannend avontuur per week daar moeten we het dan maar mee doen
    geniet ervan want de pen is zo weer nat hoor en dan moet je weer schrijven hoor een week is zo om
    de lente is begonnen dus misschien wel weer naar jullie paleisje op de camping
    nou groetjes dan maar en tot volgende week doegiedoeg groetjes Herma en Dakota

Laat een antwoord achter aan Carla Reactie annuleren

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *