Woensdag 20 mei 2020 Meneertje 385.

Afgelopen week moest het vrouwtje heel hard lachen terwijl er helemaal niets te lachen viel.
Waarschijnlijk lachte ze van de zenuwen want het was een uiterst gevaarlijke situatie.
Het monster had mijn vrouwtje wel aan kunnen vallen of op kunnen eten.
Het gele gevaarte zat bij onze overburen voor de deur.
Ik zag hem pas toen we terug kwamen van onze wandeling.
Toen wij boven op de patio aankwamen lagen er veel speeltje van de buurkinderen.
Daar houd ik van en soms probeer ik een bal van ze te pikken want ze hebben enorme leuke kleine plastic balletjes.
Ik leg dan altijd mijn hoofd op de bal en kijk of het vrouwtje het ziet.
Helaas ziet ze bijna alles en zegt dan: “nee Meneertje, die bal is van de kindjes”.
Nou, wij hebben toevallig hele lieve buurkindjes dus die vinden dat heus niet erg.
Die willen altijd met mij spelen en komen ook regelmatig vragen of ik buiten bij hen op de patio met een tennisbal kom spelen.

Ik holde dus vast vooruit richting ons huis om te kijken of er nog iets leuks lag om mee te spelen.
Het vrouwtje liep een eind achter mij en zag mij ineens stokstijf stil staan en hoorde me hard grommen.
Daarna zette ik het op een loeihard blaffen en zag ik in mijn ooghoek dat het vrouwtje snel dichterbij kwam.

Ik had mijn staart tussen mijn benen gestoken omdat je toevallig nooit weet of zo’n monster staarten af bijt.
Om indruk op het monster te blijven maken wisselde ik het blaffen met gevaarlijk grommen af.
Pas op vrouwtje, hier zitย  een vreselijke griezel.
Het vrouwtje luisterde niet naar mijn waarschuwingen en stond ineens naast me en begon hard te lachen.
Ze zei: “wat ben je toch een bange poepsok”.
Poepsok? Dat ben ik niet want dat woord bestaat helemaal niet.
Het vrouwtje tikte met haar voet tegen het monster aan en zei: “kijk, hij doet niks”, “zijn gezicht heeft zelfs een grote glimlach.”
Ze pakte het gele monster van de grond en zei: “kijk, dit is een skippybal schat, een skippybal met een vrolijk gezicht.

 

Geen idee waar het over ging want ik was weg gerend en stond voor onze eigen voordeur.
Het vrouwtje bleef lachen en draaide de voordeur open en ik rende naar binnen.
Ze deed haar jas uit en zei dat ik een pantoffelheld was.
Ik heb echt een raar vrouwtje, laatst had ik een pantoffel vast en toen vond ze me in het geheel geen held.
Zelf vond ik het de beste uitvinding van de eeuw.
Ik had de pantoffel van de baas vast als een draagtas.
Trots als een pauw liep ik, met mijn staart kaarsrecht ophoog, met de pantoffel van de baas in mijn bek rond.

Het vrouwtje zag me vanuit haar ooghoeken voorbij wandelen en zei: “wat spook jij uit?”
Nou helemaal helemaal niks, ik liep gewoon met mijn eigendom voorbij.
Het vrouwtje was een andere mening toegedaan en vond dat ik de pantoffel moest loslaten.
Ze zei dat de baas echt niet blij zou worden als ik zijn pantoffel zou stukbijten.
Ik kreeg dus kennelijk al beschuldigingen naar mijn hoofd terwijl ik alleen maar rond liep met zijn pantoffel.

Het vrouwtje zei nogmaals dat ik de pantoffel moest loslaten en kwam naar mij toegelopen.
Ze probeerde de pantoffel af te pakken en ik greep hem nog steviger beet en holde weg.
Ik hoorde haar al mopperend zeggen: “is het nou klaar, los hoor, geef die pantoffel terug.”

 

Ineens zag ze waarom ik niet wilde loslaten.
Mijn zogoflex speeltje zat in de pantoffel en zo was het een mooi draagtasje om mijn favoriete speeltje heen.
Ook al vond ze het heel grappig, ik moest de pantoffel toch inleveren.
Echt jammer want het was een super leuke uitvinding.
Gelukkig was het tijd voor koffie met koekjes en daarna mocht ik lekker bij het vrouwtje op schoot omdat ze online ging vergaderen.
Leuk hoor luisteren naar al die stemmen.
Ik draai regelmatig mijn koppie scheef omdat ik dan denk dat ze het tegen mij hebben.

 

 

Het vrouwtje moet vannacht nog werken en als ze dan morgen thuis komt gaat ze niet slapen maar vertrekken we gelijk naar ons Paradijsje.
De baas en het vrouwtje zijn 5 dagen samen vrij dus dat wordt een heel groot feest.
Dat zijn de betere vooruitzichten, lekker genieten met z’n drietjes van ons eigen stekkie.

Ik ga vast goed bijslapen want dan kan ik straks weer lekker rennen in mijn bos, zwemmen in mijn eigen zwembad, spelen met een ballon en mijn vriend Guus weer zien.
Kom maar op met vijf dagen vakantie.

Aanbevolen artikelen

5 Reacties

  1. Hoi lief vriendje, nou ik snap je wel hoor, was ook heul erugg hard weggerend.
    Wat fijn dat je naar het paradijsje gaat,volgens mijn vrouwtje gaat het zonnetje heerlijk schijnen, wij gaan picknicken met het mini personeel en hun ouders ๐ŸŒ๐Ÿฅž๐Ÿง€๐ŸŒฎ๐Ÿฆ
    Dikke knuffel van Sientje ๐Ÿพ๐Ÿ’•

  2. Dat wordt genieten,paradijsje,mooi weer, zwembad ,Guus, misschien oma en opa.toppie.
    Ik vind trouwens wel dat ze je wel even hadden moeten waarschuwen voor die gele vriendelijk griezel.
    Maar gelukkig het is goed gekomen.

  3. Hahaha Jaaaa,daar kun je behoorlijk van schrikken : iets dat je niet kent !
    Pantoffels blijven altijd aantrekkelijk voor jullie honden Wij hebben hier een kapotgebeten kinderschoentje van de baas gehad Dat was wel jammer .
    Fijne dagen in jullie Paradijsje !

Laat een antwoord achter aan Daphne Reactie annuleren

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *