Woensdag 28 oktober 2020. Meneertje 407

Lang geleden heeft de baas voor mij een eigen uitkijkeiland boven de verwarming gemaakt.
Er ligt een heerlijk dik kussen op, die speciaal voor mij gemaakt is door https://www.slaaplekkerzacht.nl/
Vanaf mijn uitkijkeiland kan ik alles goed overzien en waar nodig de boel corrigeren.
Wij hebben een huis in de lucht en het vrouwtje zei ooit dat het zo handig is dat wij zo hoog wonen omdat er dan niemand voor je raam langs loopt en ik dus ook niks zie.

Nou heeft mijn vrouwtje misschien niet zulke goede ogen maar ik wel.
Ik zie mensen, honden, katten en auto’s heus wel door onze straat komen.
De laatste tijd geef ik ook regelmatig aan dat ik wat zie lopen.
Het lijkt mij reuze handig dat het vrouwtje en de baas weten wat er zoal in onze buurt gebeurd.
We zijn het hier zelden eens dus het vrouwtje vind dat totaal onnodig.
Ze zegt meestal dat ik moet ophouden met wafkippen en grommelen.
Persoonlijk vind ik dat ze zich daar niet mee hoeft te bemoeien want ik wil haar graag beschermen en neem mijn taken enorm serieus.
Zodra mijn staart omhoog gaat zegt het vrouwtje altijd: “doe je bezemsteel naar beneden want we gaan niet heksen, ik heb aan je staart al gezien dat er iets of iemand loopt dus bespaar je de moeite.”
Niks geen moeite hoor, ik doe het met liefde.

 

Ik blaf tot het uit mijn gezichtsveld verdwenen is en ga dan altijd weer zitten en wacht dan rustig op nieuwe activiteiten in onze straat.
Heus niet altijd hoor maar er zijn van die dagen dat ik het heel belangrijk vind om te laten zien dat ik de beschermheer des huizes ben.

 

Afhankelijk van wat ik zie ga ik heel hard grommen of keihard blaffen of creëer ik een soort gromblaf.
Ineens sprong ik overeind en begon keihard te blaffen.
Het vrouwtje riep vanuit de keuken dat het klaar was en dat ik nu echt moest stoppen met dat geklier.
Ik zette mijn blaffen kracht bij met onafgebroken piepen en kwispelen.
Nu wilde het vrouwtje er ook het hare van weten en kwam ook eens kijken.
Mijn neus had ik tegen het raam aangedrukt en ik kon niet stoppen met piepen.
Het vrouwtje keek waarom ik zo’n herrie maakte.

Ze zag niks en zei: “je ziet spoken Meneertje.”
Op dat moment ging de voordeur open en rende ik al piepend naar de baas toe.
Hij tilde mij van de grond en knuffelde mij en zei: “had je me al gezien Meneertje?”
Ja baas, ik had jou zeker wel gezien, ik zag je uit de auto stappen, de boodschappentas uit de klep halen en toen heb ik elke stap richting ons huis gekwispeld, gepiept en geblaft.
Zie je vrouwtje, ik blaf heus niet voor niets hoor, je kunt volledig op mij vertrouwen.

 

Na de baas uitgebreid geknuffeld te hebben sprong ik weer terug op mijn uitkijkeiland.
Het vrouwtje tilde mij er weer van af en zei: “je hebt vandaag een waakse dag dus gaan we gewoon gezellig samen televisie kijken.”
Je hebt nu genoeg geblaft en het is tijd om relaxt en ontspannen te worden.
Kruip maar lekker op mijn schoot en ga rustig liggen soezen.

 

Ze zapte wat met de afstandsbediening en bleef toen steken bij een natuur documentaire.
Hongerige leeuwen, jagende wilde honden, gillende vechtende apen, het klonk mij nu niet bepaald zen in de oren.
Ik trok mijn oren strak en begon te grommen tegen een kudde olifanten die al tetterend door het beeld stoven.

 

Toen een grote lelijke aap, beeldschermgroot, zijn tanden liet zien was de maat vol en begon ik keihard te blaffen.
Het vrouwtje houdt niet van griezelfilms dus leek het mij het meest veilige om die gevaarlijke aap weg te jagen en te zorgen dat ze niet heel erg bang zou worden voor dat enge beest.

 

Ik sprong in haar armen en drukte mijn snuit voor haar ogen, zo zag ze niks meer en hoefde ze niet langer bang te zijn.
Ze schoot in de lach, dus wist ik zeker dat ik goed bezig was.
Het vrouwtje knuffelde mij en zei dat ik een held op sokken was.
Sokken had ik niet aan, maar dat ter zijde, een held ben ik sowieso.
Zullen we nu samen wat anders kijken?
Een leuk programma?
Iets met koken of koekjes bakken misschien?
Vrouwtje had de hint begrepen en zei dat het koffietijd was.
Een wereld plan en ik holde alvast vooruit naar de keuken.
Doe maar koffie met twee koekjes.
Of zullen we een kaasplankje bij de koffie nemen?

Aanbevolen artikelen

10 Reacties

  1. Wat een heerlijk verhaal. Zo herkenbaar, maar je moet zo af en toe je stembanden oefenen. Het is wel zo gezellig als je wat ziet, anders vervreemd je maar meneertje. Goed op het vrouwtje passen en allemaal gezond blijven.

  2. wat ben je toch een lekker ding om het vrouwtje te beschermen tegen gespuis.
    je heb groot gelijk hoor laat je stem maar horen Dakota doet het ook vooral als de bel gaat.
    geniet maar van de lekkere koffie met je eigen hondenkoekjes.
    fijn weekend hoor en tot de volgende keer.

    groetjes HERMA en DAKOTA

  3. Meneertje het is naast Halloween, dus die bezemsteel mag gewoon omhoog.
    Jij bent geen held op sokken ,maar een beschermengel op teckelpootjes.
    Vrouwtje gewoon beschermen is heel goed ,dus een koekje of 2 is wel verdiend.

  4. 😂😂😂Mijn vrouwtje rolt weer van de bank af, van het lachen. Dat is de reden dat mijn kussen uit de vensterbank is verdwenen, hele kamer verbouwd alleen omdat ik zo goed waakte 🙄nou ja zeg, kaasplankje bij de koffie lijkt mij een waanzinnig goed idee 😜
    Dikke knuffel van Sientje

  5. Heerliojk alles te kunnen zien.
    Maar ben maar blij dat de buren niks zeggen.
    En vrouwtje beschermen is altijd goed.
    En je kan de baas zien komen dit is de beste oplossing die er is.

Laat een antwoord achter aan Josie Reactie annuleren

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *