Het is al weer even geleden maar soms lijkt er ineens weer een reden waarom het vrouwtje zonodig in de pen moet klimmen.
Dat kwam door de dag voor Kerst, die dag veranderde alles.
Toen de baas die avond thuis kwam van zijn werk liep hij zoals gewoonlijk eerst naar het vrouwtje om haar een kus geven en daarna naar mij.
Dan krijg ik altijd knuffels en wat kriebels achter mijn oren.
Ik sprong om de baas heen en rende via de loopplank de bank op.
Terwijl de baas op zijn hurken mij aan het begroeten was zei het vrouwtje vanuit het niets: “schat, we hebben twee muizen.”
De baas kwam overeind en zei; “daar zijn we klaar mee, als je er twee hebt dan heb je mogelijk een heel nest.”

Dat er ooit kleintjes komen dat hoop ik zeker maar voorlopig hebben we er nog maar twee sprak het vrouwtje.
De baas zijn ogen schoten wat paniekerig van links naar rechts op zoek naar een kooi want hij dacht dat het vrouwtje zonder overleg twee nieuwe huisdieren had gekocht.
Het vrouwtje en ik wisten wel beter.
Ik holde naar de keuken en de baas liep achter mij aan.
Kijk baas, hier wonen Sam en Julia.
De baas keek met opgetrokken wenkbrauwen en vragende ogen naar het open deurtje

 

Nu weet de baas al jaren dat het vrouwtje knettergek is, dus normaliter kijkt hij helemaal nergens meer van op.
Hij vroeg wel wat het vrouwtje eventueel had bedacht met dit deurtje, het miniatuur brievenbusje en een trappetje.
Daar was ik zelf ook wel benieuwd naar want ik had namelijk al te horen gekregen dat ik absoluut niet aan het trapje mocht komen en dat, ook al stond hij los, deze niet verplaatst mocht worden.

 

Het vrouwtje vertelde dat er die middag een pakketje was binnen gekomen.
Een doe-het-zelf pakketje.

 

Ze had uit haar knutselkamertje verf opgehaald en kwasten en toen ging ze schilderen.
Al die tijd zat ik vlak naast haar want ik wilde uiteraard niks missen van dit avontuur.
We kozen eerst samen de kleuren uit en de brievenbus moest natuurlijk knalrood worden en de deur kreeg een mooie blauwe kleur en de trap werd bruin
Nu was die al bruin maar toch wilde het vrouwtje een andere kleur bruin.

 

Na een poosje verven moest alles drogen en gingen wij eerst een eind wandelen want ze kon toch verder weinig doen tijdens de droogtijd.

 

Pas na het avondeten was alles droog en ging ze verder om de deur en de brievenbus te personaliseren.
Toen dat klaar was hing ze de deur en de brievenbus boven de plint en zette de trap er tegen aan.
Ze was helemaal tevreden met het resultaat.

 

Het vrouwtje vertelde waarom ze dit had besteld: “Sam en Julia gaan allemaal avonturen beleven, dan ga ik daar over schrijven en dan voorlezen aan Otis.”
De baas vond dat wel een heel leuk idee.
Het vrouwtje zei dat ze niet alleen een deurtje, brievenbus en trapje had gekocht, maar ook twee echte muizen: Sam en Julia.

 

Het vrouwtje had samen met Julia allemaal brievenbus pakjes, brieven en kaarten gemaakt.
Voorlopig gaan deze in de brievenbus maar als Otis groter is kan hij zelf brieven schrijven aan Sam en Julia.
Dan kan hij ze dingen vragen, verdrietjes delen of spannende dingen vertellen.
Sam en Julia sturen dan vast en zeker post naar Otis terug.

 

Hij is nu natuurlijk nog een beetje te klein om brieven naar Sam en Julia te schrijven.
Dus voorlopig moet het vrouwtje ze zelf maar briefjes sturen.
Misschien kan ze er voor mij wat briefjes in doen dat ik morgen een biefstukje wil.

 

Of…… wat lekkere botten, snoepjes, koekje of wat dan ook, ik ben de moeilijkste niet hoor.
En mijn neefje begreep trouwens prima waar Sam en Julia woonden.

 

Nadat het vrouwtje Otis had meegenomen naar het muizendeurtje en ze 1x had voor gedaan hoe het deurtje open en dicht moest deed hij dat gelijk.
Regelmatig liep hij tijdens het spelen terug naar de keuken.
Dan hurkte hij en deed het deurtje open, keek naar Sam en Julia en deed dan de deur weer dicht.

 

Ook de brievenbus was, ondanks het mini formaat, prima te openen door Otis.

 

Ze hebben een hele mooie woning in de keuken gekregen.
Dicht bij de kaas en alle lekkere kruimels maar die moeten ze natuurlijk wel delen met mij.

 

De eerste kennismaking is dus een feit en we kunnen starten aan de avonturen.
Ik ga mijn best doen om het trapje te laten staan maar ik kan niks beloven.

 

Sam en Julia hadden natuurlijk nog geen kerstboom maar die wilde ze uiteraard wel hebben.
Sam wilde op de slee want er was een dik pak sneeuw gevallen voor de deur van de Smalle steeg en het was spekglad.
Ik had een heel goed idee.
Onder onze kerstboom staat een slee en die konden ze best gebruiken om hun kerstboom op te halen.
En zo geschiedde.
In een mum van tijd waren Sam en Julia terug met een hele mooie grote kerstboom.
Sam, doe je kerstmuts eens goed want hij hangt in mijn gezicht zei Julia

 

Dat is beter.
Dank je wel voor het lenen van de slee Columbus.
We gaan heel voorzichtig afstappen en dan slepen we de boom naar de voordeur.

 

Kijk nou wat een prachtige boom.
Hij is nu nog te groot voor ons kleine huis maar Kaatje gaat over een poos een echt groot muizenhuis voor ons bouwen.

 

Tot die tijd genieten we van een boom buiten bij de deur.

 

Januari gaat een hele drukke maand worden dus mijn nieuwe vriendjes moeten nog even wachten op een groter huis.
Niet alleen mijn grote mensenzus, man en Otis  gaan verhuizen van Amsterdam naar Leusden, ook mijn grote mensenbroer gaat met zijn partner in een nieuw huis wonen.
Dus volgende maand is er heel veel te klussen aan nieuwe huizen.
Maar….als die allemaal zijn verhuisd is het tijd voor een echt muizenhuis en veel avonturen.
Zo krijgt Otis ooit zijn eigen muizenboek en ik mag daar natuurlijk ook deel van uit maken want het is tenslotte mijn neefje.

Aanbevolen artikelen

6 Reacties

  1. wat een leuk idee en we hebben weer iets om naar uit te kijken want we misten de verhaaltjes wel hoor
    we hopen dat Otis zal genieten dus maar weer veel schrijven aub

    groetjes Dakota en Herma

  2. Wat enig !!! Waar heb je dit gekocht ?
    Een muizen boek voor Otis.Wat zal hij daarvan genieten! Naast een leuk vrouwtje ben je ook een leuke oma ! Succes met het muizen huis en de verhaaltjes.Ik heb Eki de eekhoorn voor mijn kleindochter bedacht Elke keer een verhaaltje Ze vindt het nog steeds spannend.

  3. Prachtig verhaal weer.ik had al zoiets opgemerkt toen er foto’s langs kwamen.
    Heerlijk dat er weer mooie verhaaltjes komen.
    Ja de familie wordt steeds groter .
    Ik kan niet wachten tot ze weer komen die lieve verhaaltjes

  4. Geweldig wat een goed nieuws Tygo maakt een sprong van vreugden met 4 pootjes van de grond .en dat is voor een hond met van die korte pootjes toch wel heel knap .We hopen dat we nog veel over jullie fam.muis te horen krijgen in het nieuwe jaar 2023 .en Columbus we houden je pagina in de gaten !

Laat een antwoord achter aan Carla Reactie annuleren

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *