Pas geleden liet ik al zien dat mijn kussen kapot is gegaan. Volgens het vrouwtje door mijn schuld maar persoonlijk denk ik echt, dat het komt omdat de kwaliteit niet echt heel erg goed is. Een beetje sterk kussen is niet zomaar stuk. Toch ben ik erg blij dat het gebeurd is want ik heb er echt een geweldige slaapplek aan over gehouden. De eerste keer dat ik hierin verdween schrok het vrouwtje zich een hoedje. Ze was mij aan het zoeken maar kon me nergens vinden. Ze had zelfs al een aantal keren geroepen maar ik lag zo lekker en ik hoorde nergens: “wil je een koekje”, dus echte nood was er ook niet. Vrouwtje had echt wel naar het kussen gekeken maar omdat het behoorlijk inzakt zag ze niet dat ik in de sloop gekropen was.

Fotoverhaal, klik op de pijl voor de volgende foto

Ze keek onder de stoelen en kasten en liep zelfs naar boven om te zien of ik soms naar Joeri was gegaan.
Ook daar was ik niet en toen sloeg de paniek echt toe. Het vrouwtje vergat helemaal om het woord koekje te roepen en greep in de koelkast naar een plakje ham.
Ze riep: “Meneeeeeeertje mmmmmmmmmmmm hammmmmmmm”.
De zalige geur van ham kwam mijn neusgaten binnen en ik wilde zo snel mogelijk uit mijn sloop naar buiten hollen.
Ik was even vergeten waar de opening was, dus ik begon wild te zoeken.
Het vrouwtje zag ineens het kussen enorm bewegen en ze zei: “mijn hart stond stil, je moet wel komen als ik roep”.
Haar hart stond helemaal niet stil, dan kan je namelijk helemaal niet roepen en ik ben er nu toch?
Kom maar met dat plakje ham en waar was nu al die drukte voor nodig?
Vrouwtje had de riem vast en zei dat ik uit moest.
Ik moet uit?
Hoezo moet ik uit?
Ik sliep nog heerlijk en heb helemaal nog geen zin om uit te gaan.
Toch moest ik mee plassen want het vrouwtje moest om 21.30 gaan werken en de baas kwam pas over een uurtje thuis.

Eenmaal buiten is het echt wel lekker.
Ik heb totaal geen last van de koude en vind het heerlijk om een eind te wandelen.
Vrouwtje wil ’s avonds, vlak voor dat ze moet gaan werken, een kort rondje.
Even snel plassen en poepen en dan naar binnen.
Ik niet hoor, nu ik er toch liep wilde ik best een grote ronde lopen.
Helaas ging ze dat niet doen. Ze moest nog broodsmeren en haar werktas inpakken.

Het vrouwtje was blij dat ik er weer was maar dat betekend wel gelijk dat ze nu weet waar ik me verstopt heb.
Als ze me nu kwijt is loopt ze naar het kussen en kijkt in de sloop.
Ze doet daar mijn riem om en zegt dan: “Meneertje, kom”.
Vanmiddag wilde ik niet komen en het vrouwtje had mijn riem al vast gemaakt aan mijn halsband.
Ze zei: “als je niet komt ga ik het kussen uitlaten hoor”.
Dat lijkt me een goed plan. Laat jij mijn kussen uit dan slaap ik nog even verder.

Ik mag alleen maar op botjes kauwen als er iemand bij is.
Gisteravond zat er een stukje vast in mijn keel.
Het vrouwtje is heel goed in stukjes uit kelen halen en ze deed dat ook gelijk.
Ik denk zelf dat het heus wel goed was gekomen maar het vrouwtje is daar niet zo zeker van.
Nadat het stukje uit mijn keel was gooide vrouwtje het bot weg en kreeg ik een nieuwe.
Raar hoor, je moet toch altijd eerst alles opeten voor je wat nieuws krijgt?
Ik zeg verder maar niks want de nieuwe bot is wel weer heel lekker.

Aanbevolen artikelen

Een reactie plaatsen

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *