Het weekend is al weer voorbij en de meesten hebben vast al gezien wat ik heb gekregen. Een geweldig mooi trappetje gemaakt door www.caviaflat.nl En neeeeeeee, het is niet voor de cavia’s. Bij caviaflat maken ze van alles, voor elke diersoort. Je geeft op wat je wilt hebben en je kan het zo gek niet bedenken of het kan.
Fotoverhaal, klik op de pijl voor de volgende foto
Persoonlijk had ik zelf graag een trapje gewild van grove vleesbotten met traptreden van blokjes smak, bekleding van ham of carpaccio en een leuning van jonge kaas.
Helaas luisteren ze hier zelden naar mij.
Ik weet zeker dan ze dat bij Caviaflat prima hadden kunnen maken.
Vrouwtje had gemeten hoe hoog de trap moest, hoe breed ze hem wilde en hoe lang hij moest worden.
Ze belden haar gelukkig terug, omdat het vrouwtje een veel te kort trapje wilde maar dan werd het trappetje veel te schuin.
Gelukkig hebben ze er bij Caviaflat verstand van, dus nu heb ik een prima trap.
Met de kanttekening dat ik hem liever eetbaar had gehad.
Maar goed, je kan niet alles hebben in het leven.
Zo handig dat ik nu zelf op de bank kan klimmen.
Het is helemaal niet moeilijk en ik hoefde helemaal niet te oefenen maar dat wist het vrouwtje niet.
Baas zette de trap voor de bank en het vrouwtje ging een plakje ham halen.
Terwijl het vrouwtje aan kwam lopen, zat ik al op de bank.
Vrouwtje schoot in de lach en zei: “ik beng de ham weer terug want hij red het prima zonder, hij hoeft niet te oefenen”.
Nou ik dacht het wel.
Ik had de ham geroken en was als de wiedeweerga weer beneden en stond druk kwispelend voor het vrouwtje.
Kom, we gaan oefenen met bovenkomen want het is héél moeilijk.
Ik holde naar boven en naar beneden en kreeg uiteindelijk netjes mijn ham.
Niet bij elke keer erop en eraf, dat was dan wel weer jammer.
Vrouwtje zegt dat af en toe belonen meer dan genoeg is.
Ik denk van niet maar dat bespreek ik donderdag wel, op smac-jes cursus met de koekjestrainer.
Zij vinden dat je veel moet belonen en ik ben het daar volledig mee eens.
Dit was een mega moeilijke oefening en dit had minimaal een ons ham op moeten brengen.
Helaas is mijn vrouwtje erg krenterig met dikke beloningen.
Maar stiekem onder ons gesproken ben ik reuze blij met mijn nieuwe stevige trap.
Ik hoef niet meer te wachten tot ze me tillen maar kan er zelf op.
Tevens is de trap niet zwaar, dus prima te verzetten en kan hij dus ook voor de poef.
Natuurlijk gaat hij ook mee als we met mooi weer naar ons Paradijsje gaan.
Dan kan ik daar ook zelf naar binnen.
Over Paradijsje gesproken, zondag zijn we weer een poosje in de tuin gaan spelen en hebben we de vogels weer gevoerd.
Die krijgen trouwens wel mega veel lekkers en hoeven daar helemaal niets voor te doen.
Een beetje dommig fluiten en wachten tot het is bijgevuld.
Super oneerlijk want ze krijgen niet één soort maar allerlei lekkers.
Meelwormen, nootjes, zaden en pinda’s.
Ik had daar ook best wat van gelust maar ik kreeg helaas niks.
Wel hebben we er leuk met de tennisbal gespeeld.
Ook heb ik heerlijk bij het Paradijs in het bos gelopen.
Ik mocht natuurlijk los en dat gaat nog steeds heel erg goed.
We kwamen een piepklein hondje tegen, jawel, daar was ik groot bij.
Het hondje luisterde naar de naam Herman en vond mij heel eng.
Vrouwtje dacht dat we leuk konden spelen en dat wilde ik wel maar Herman schoot weg en vloog achter zijn vrouwtje.
Herman was een Chiewawiedinges en kon wel heel goed keffen.
Dat is wel knap want ik ben daar nog niet zo goed in.
Vrouwtje gaf aan dat ze blij was dat ik niet zo’n wafkip ben.
Ik blijf wel oefenen hoor, het lijkt mij enig om goed te kunnen wafkippen.
