Was ik gisteren nog puur lovend over mijn nieuwe trapje, vandaag heb ik daar toch wel wat kritiek bij. Kijk, op zich mankeert er niks aan het trapje maar vrouwtje maakt er flink misbruik van. Door dat misbruik word een eigen trap toch een stuk minder aantrekkelijk. Hoe dat zit? Normaal als ze me op de bank tilde dan kreeg ik altijd een stuk speelgoed of botje mee. Speeltjes zijn onmisbaar om het vrouwtje of de baas bezig te houden. Met enig manoeuvreren duwde ik het dan naar het randje van de bank. Iets doorduwen en dan…..plof……..ahhhhhh, daar lag het dan, onbereikbaar ver onder mij op het kleed voor de bank en ja, daar kon ik met geen mogelijkheid bij. Ik keek dan een poosje over de rand naar mijn speeltje op de grond en maakte dan duidelijk dat de baas of het vrouwtje het voor mij op moesten rapen.
Fotoverhaal, klik op de pijl voor de volgende foto
Door het trappetje is die luxe nu over.
Ik wist niet dat een trap zulke grote consequenties kon hebben zeg.
Zoals altijd viel mijn speeltje, uiteraard per ongeluk, van de bank en toen ik het vrouwtje duidelijk maakte dat ze het op kon pakken zei ze:” pak het zelf maar Meneer”.
Hoezo zelf pakken, weet je wel hoe slecht dat is voor mijn rug?
De bank is heel hoog en je wilt toch niet dat ik eraf ga springen?
Het vrouwtje duwde mij richting het trapje en zei: “ hoppa, je kan het nu zelf”.
Ho wacht ff, dat stond niet in de planning.
Ik ga niet elke keer die trap op en af om speelgoed van de grond op te halen.
Weet je hoe vermoeiend dat is?
Jij hoeft alleen maar je arm te laten zakken en kan het dan prima oprapen.
Ik blafte maar eens, om duidelijk te maken dat dit niet de afspraak was, maar ik kreeg een zetje tegen mijn achterste en zonder dat ik het wilde liep ik de trap af.
Op de grond keek ik vol ongeloof naar het vrouwtje.
Dit kon ze niet menen toch?
Enthousiast riep ze vanaf de bank: “goooooed zooooo Meneertje”.
Wat nu goed zo, ze duwde me bijna tot aan de onderste tree.
Zelfs een stenen beeld was op die manier beneden gekomen.
Ik liep zonder speeltje terug naar boven en ik blafte nog maar eens.
Geef mijn speeltje maar even aan, dat kan je goed.
Vrouwtje stond op en zei: “Meneertje kom maar”.
Ik holde de trap af en ze wees naar het speeltje, pak maar schat.
Met het speeltje tussen mijn tanden holde ik de trap op.
Ze werd nu nog enthousiaster en riep:”jaaaaaaaa, zo moet het”.
Voor ik het in de gaten had was ik er ingetrapt en zat ik met speeltje en al op de bank.
Vanaf heden moet ik dus zelf aan de slag.
Echt niet handig maar ik vrees dat er niks anders op zit.
Wel fijn dat de trap nu bekleed is met kleine rode stukjes tapijt.
Het loopt heel makkelijk.
Ik kwam zonder tapijt ook wel makkelijk boven maar nu heb ik echt perfecte grip.
Vanmorgen zijn we weer naar oma in het verzorgingshuis geweest en heb ik cake kruimels geproefd.
Van het vrouwtje mocht dat niet maar oma zei: ”ach het is biologisch en dat is helemaal niet erg”.
Toch mocht het niet en ik kreeg een eigen koekje uit mijn potje.
Vrouwtje zei: “het moet geen schooibak worden.
Volgens mij bestaat het woord niet eens, dus is het ook onmogelijk dat ik dat ga worden.
Ik zat op een stoel naast oma en toen oma klaar was met de koffie en de cake heb ik mooi alle overgebleven kruimels opgegeten.
Lekker hoor biologische cake.
Ik mocht weer met veel mensen knuffelen en een meneer wilde graag een foto van zijn vrouw met mij.
Geen probleem, zal ik haar gezicht wassen voordat we op de foto gaan?
Ze moet er wel een beetje netjes op staan.
Ik voegde meteen daad bij woord en de mevrouw moest hard lachen.
Er zijn een heleboel foto’s gemaakt en die gaan we allemaal opsturen.
Ik huppel even de bank op want dan ga ik daar mijn middagdutje doen.
Dat is dan wel weer heel erg fijn van een eigen trap.
Tot morgen.
