Wat een fantastisch weer was het vandaag. De zon scheen volop en we gingen naar het bos. Tegenwoordig heb ik precies in de gaten waar we heen gaan. Ik begin de vaste plekken al goed te herkennen, het Paradijsje, ons eigen huis, de worstjescursus en natuurlijk ook het bos. Uiteraard wist ik in eerste instantie niet waar we naar toe gingen maar ineens zag ik de bomen. Toen wist ik het, we gaan naar het bos. Jahoeeeeeee. Ik begon hard te piepen en te kwispelen. Het is namelijk echt heel erg leuk in het bos.
Fotoverhaal, klik op de pijl voor de volgende foto
Vandaag was het nog leuker als anders en weten jullie waarom?
De zon scheen en er lag toch nog sneeuw.
Op sommige plekken lag er zelfs nog heel veel sneeuw en op andere plekken was de sneeuw helemaal weg.
Dit is toch het allerleukste, sneeuw en zon.
Kon er maar altijd sneeuw en zon zijn.
We hebben een grote ronde gelopen en af en toe loop ik al voorop.
Eerder liep ik altijd netjes tussen de baas en het vrouwtje in.
Tegenwoordig durf ik best wel voorop te lopen want ik moet ze beschermen als er gevaarlijke wilde zwijnen aankomen of mega gevaarlijke herten met geweien.
De baas en het vrouwtje moeten af en toe lachen want ik loop heel stoer met mijn staart in de lucht, en om de paar minuten kijk ik achterom.
Zij denken dat ik dat doe omdat ik het best spannend vind in het bos.
Nou echt niet, ik kijk gewoon of ze wel mee kunnen komen want ze zijn niet zo snel.
Ik wil niet dat ze de weg kwijtraken tussen al die bomen.
We hebben weer heerlijk verstoppertje gedaan en ik kon ze prima vinden.
Ook maakte de baas elke keer sneeuwballen en gooide die dan weg.
Jammer dat de sneeuwballen zo snel uit elkaar vallen want ik vind het erg leuk om ze zelf stuk te maken.
Ik heb met de baas en het vrouwtje dwars door het bos heen gelopen en ben niet alleen op de gewone bospaden gebleven.
We kwamen op een stuk waar het nog helemaal groen was omdat de bomen daar vlak op elkaar staan.
Er staan alleen maar naaldbomen en die houden alle sneeuw tegen.
Ook heb ik achter heel wat takken aan gehold.
Op een gegeven moment kwamen we een man tegen met een hond.
Deze hond liep ook los en vrouwtje vroeg of die hond tegen pupjes kon.
De man dacht van wel maar de hond vond het toch helemaal niks.
Het was een oude chagrijn die onmiddellijk begon te grommen.
Ik heb dat vanaf een afstandje eens staan bekijken.
Hij trok zijn lip op, het was al gaan knappert maar dit gekke bekkie maakte hem nog eens zo lelijk.
Toen hoorde ik het vrouwtje: “Meneeerrrtje Hierrrrrrr”.
Ik kwam er meteen aan.
Wat dacht ze? Dat ik met die oude knorrepot wilde spelen?
Zijn baas was wel aardig hoor en zei: “hij doet niks maar hij vind zichzelf heel stoer” .
Nou, ik kan die knorrepot verzekeren dat het er alles behalve stoer uit zag.
Het leek meer op een patiënt na een mislukte plastisch chirurgische ingreep, waarbij de lip iets te veel was opgespoten en nu niet meer over de tanden paste.
Ik zou zeggen…..niet meer doen.
We hadden leuk kunnen spelen maar ik ga wel weer achter stokken en sneeuwballen aanhollen.
Aju paraplu.
