We hadden een enorm druk weekend. Zaterdag moesten we allemaal dingen doen, zoals boodschappen, naar de markt en naar de dierenwinkel voor een nieuwe zak voer. Ik wilde daar graag zelf ook shoppen maar het vrouwtje zei dat ik nog zat had. Thuis schijnt er nog een doos vol botjes, knabbelstaafjes, koekjes en snoepjes te zijn. Ow echt? En waarom krijg ik die dan niet allemaal?
Ik wil ze graag zelf hebben dan kan ik wat pakken als ik er zin in heb, is dat geen goed idee? Vrouwtje vond dat helemaal geen goed idee. Heel jammer, want ik kan heus wel zelf op mijn lekkers passen.
Zaterdagmiddag mocht ik bij opa en oma spelen want de baas en het vrouwtje gingen uit eten met oma van het verzorgingshuis.
Helaas mocht ik niet mee maar bij opa en oma is het ook super leuk.
Toen ik werd gebracht zat opa al te wachten met mijn tennisbal.
Ik zette drie stappen in de huiskamer en daar vloog de bal voorbij.
Jaaaa, spelen met opa. Ik houd er van.
Zondag vierde Marjolijn alvast haar 21ste verjaardag en ik mocht gewoon mee.
Marjolijn heeft twee broers en twee zussen en die hebben ook weer kleine kindjes dus ik wist dat het super gezellig zou worden.
Sebastiaan was met zijn oma al eens komen kijken, dus die kende ik al.
En……opa en oma zouden er ook zijn en niet te vergeten Do en Patrick.
Do had van te voren nog gebeld maar ze kon het vrouwtje amper verstaan.
Dat kwam door een zeeppompje.
En nee, ik had er helemaal niets mee te maken.
De baas en het vrouwtje hadden al een poos een nieuw zeeppompje en het vrouwtje ergerde zich suf aan het pompje.
Elke keer als ze zeep pakte zat het overal, behalve in haar hand.
Zondag wilde ze haar handen wassen en toen er een grote klodder zeep op haar nieuwe trui terecht kwam zei ze: “en nu is het afgelopen, ik heb schoon genoeg van dat onmogelijke rot ding”.
De baas zei: “ welnee, je doet het niet goed, kijk maar”.
Hij vouwde zijn hand in een onnatuurlijk bakje rondom de opening van het zeeppompje en drukte heel voorzichtig een druppel uit het pompje.
Het vrouwtje zei: “ja duhhhh, zo kan het uiteraard maar ik wil er één die normaal in het gebruik is en niet dit etter ding”.
De baas tilde het zeeppompje op en zei tegen het pompje:” doet ze onaardig tegen jou, dat is niet lief hé, arm pompje”.
Het vrouwtje vouwde zich dubbel en moest zo hard lachen dat ze er van moest huilen.
En toen belde Do en vroeg: Ha mam, hoe is het met jullie”.
Na een boel keelgeluiden en een aantal rare hoge toontjes lukte het om te zeggen: “met mij goed schat maar je vader praat tegen een zeeppompje”.
Waarop Do antwoordde, was je soms onaardig tegen het zeeppompje?
Onderweg naar Marjolijn haar verjaardag huilde het vrouwtje nog steeds.
Ze zei: “we moeten wel normaal doen, ze zullen denken dat we dronken zijn”.
Dat denken ze heus niet want echt normaal zijn ze zelden, maar wel lief hoor en ik mocht lekker mee.
Bij Marjolijn was ook Rizzo, een lief hondenmeisje.
Ik heb me heerlijk vermaakt met Rizzo en met alle kindjes.
De hele middag mocht ik van schoot naar schoot, werd ik geaaid, geknuffeld en mocht ik in de grote tuin met Rizzo hollen.
Hoe leuk is dat dan?
Op weg naar huis viel ik als een blok in slaap en thuis heb ik ook nog een poos bijgeslapen van alle avonturen.
Zo jammer dat het weekend al weer voorbij is.
Altijd super gezellig als de baas en het vrouwtje thuis zijn en we leuke dingen gaan doen.
Zullen we volgende weer weer naar de verjaardag van Marjolijn gaan?
Leuk met de kindjes en met Rizzo spelen.
Straks regende en stormde het keihard.
De wind maakte ook hele harde geluiden.
Vrouwtje zei: “ kom we gaan plassen”.
Ik holde naar de voordeur en het vrouwtje deed de deur los.
Mijn neusgaten werden heel wijd en mijn oren waaiden alle twee op mijn hoofd en toen wist ik genoeg: “ gooi maar een celstofje neer, er is een orkaan buiten”.
Vrouwtje pakte mij op, greep de stormparaplu en zette me zonder pardon op het gras.
Levensgevaarlijk met die orkaan.
Ik deed een snelle plas en holde toen weer naar huis.
Lekker afdrogen en dan binnen spelen.
Fijne avond allemaal.
