Gisteravond mocht ik met het vrouwtje mee naar een vergadering. Ik kreeg een nieuw botje en mocht in mijn muts lekker kluiven. De vergadering was al een hele poos bezig toen ik ook eens kwam kijken. Ik snuffelde wat rond onder de tafels, aan schoenen en benen en ineens zei de voorzitter: “ er snuffelt een hond aan mijn been” . Slimme voorzitter, dat klopte helemaal. Hij had mij nog niet gezien maar door mijn gesnuffel merkte hij mij op. Hij aaide mij maar ging toen weer verder met praten over allemaal financiële rijtjes en andere dingen.

Fotoverhaal, klik op de pijl voor de volgende foto

De buurvrouw pakte mij op en zette mij op haar schoot en ging lekker met mij knuffelen.
Zo zijn vergaderingen best gezellig want verder is het een saai gebeuren.
Ze hollen niet rond, gooien niet met speelgoed en maken geen gekke geluidjes.
Het is met name monotoon en saai maar bij de buurvrouw op schoot werd het toch nog een leuke vergadering.
Uiteindelijk viel ik in slaap en werd ik wakker gemaakt toen we naar huis gingen.

Vandaag moest het vrouwtje uitslapen want ze moet vanavond weer gaan werken.
Ze zit, zoals dat heet, in een schakeldag en slaapt dan uit tot 12.00 uur.
Mooi nog even tijd voor een wandeling in het bos.
Als het vrouwtje eenmaal werkt en echt tot 15.30 uur slaapt dan gaan we niet naar het bos.
Dan moet het vrouwtje wakker worden, met mij knuffelen, eten maken voor mij, de 14 cavia’s en natuurlijk moeten zij en Joeri ook nog eten.
De baas eet altijd warm tussen de middag omdat hij om 14.30 uur naar zijn werk gaat.
Daarna is het al weer avond en gaan we dus niet naar het bos.

Maar…… zodra we kunnen, zijn we er te vinden.
Zodra ik in de auto de bosweg herken, begin ik keihard te piepen.
Ik stop pas met piepen als ik uit mijn autostoeltje word getild en op de grond word neergezet.
Eerder moest ik aan de riem tot we een eindje het bos in waren maar dat hoeft niet meer.
Zodra ik de grond voel, ren ik het bos in.
Ik ben dol op het bos en weet al heel veel weggetjes.
Toen ik kleiner was, liepen we standaard het zelfde rondje omdat dit precies een kwartier was.
Later werd dat uitgebouwd en nu lopen we rustig drie kwartier.
Vrouwtje is nogal van het langzame opbouwen terwijl ik met gemak twee uur zou kunnen meelopen hoor.
Maar goed, beter iets dan niets en we doen vaak verstoppertje, gooien met takken en lopen kriskras door het bos heen.
Heerlijk is dat.

Verder zijn we ook nog naar de dierenwinkel geweest.
Lang geleden, toen ik nog bij mijn mama in Waardenburg woonde, hadden de baas en het vrouwtje alvast een heel luxe Tre ponti hondentuigje gekocht.
Dan hadden ze dat vast in huis als ze mij mochten ophalen.
Toen paste ik er met gemak in maar omdat ik van de fokker een halsbandje omkreeg mocht ik die voor de eerste periode omhouden.
Nu werd dat bandje echt te krap en was het tijd voor mijnTre ponti tuigje,
Het vrouwtje schoot hard in de lach en zei: “Daar past Meneertje voor de helft in”.
Ze hadden een veel te klein maatje gekocht en dus kreeg ik een nieuw tuigje.
Precies dezelfde als ze destijds hadden gekocht alleen een maatje groter.
Eigenlijk was deze nog net iets aan de grote kant maar het vrouwtje heeft beide kanten met een steekje vastgezet zodat hij nu perfect past en ook nog als ik uitgegroeid ben.
Dan kunnen de steekjes namelijk weer los.
Verder hebben ze nog iets fantastisch meegenomen vanuit de dierenwinkel.
Iets wat ik nooit verwacht had maar wat toch écht gebeurd is.
Super gelukkig ben ik er mee.
Wat het is?
Jullie horen het morgen.

Een dikke tevreden lebber van mij.

Aanbevolen artikelen

Een reactie plaatsen

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *