Ondanks het feit dat ik aan het puberen ben mag ik van het vrouwtje nog steeds los lopen in het park. Tenminste, zolang ik netjes blijf komen als ze roept. Ik heb al wel te horen gekregen dat, als ik eenmaal niet luister, ik voorlopig niet meer los mag. Wees niet bevreesd, ik kom heus voor een koekje. Buiten ben ik sinds kort overgegaan op alles markeren wat ik tegen kom. Ik bewater, hekjes, paaltjes, boompjes, grassprieten en onzichtbare voorwerpen. Kortom, buiten vertoef ik grotendeels op drie pootjes.
Fotoverhaal, klik op de pijl voor de volgende foto
Ik ben toe aan lange wandelingen omdat ik nu eenmaal veel sporen wil achterlaten.
De enige twee korte plas momenten zijn als ik net wakker ben en net voor het vrouwtje en de baas naar bed gaan.
Die allerlaatste keer hoeft wat mij betreft niet eens, vaak lig ik dan al heerlijk bij de baas of het vrouwtje te slapen.
Toch tilt de baas me op en draagt me dan naar het veldje. Ik plas en wordt dan weer netjes terug gedragen.
Maar we waren in het park.
Vrouwtje ging niet alleen wandelen maar ze had ook de bal mee genomen.
Ik had de hele middag speeltjes onder de bank geschoven en het vrouwtje had er schoon genoeg van om die elke keer onder de bank uit te vissen.
Op zich had ik dit nog best uren vol kunnen houden maar het vrouwtje was het na een lange tijd helemaal beu.
Eigenlijk zou ze dat heel erg leuk moeten vinden want ze heeft een uitschuifbaar ruggenkrabbertje.
Hoe leuk is het, om met een uitschuifbaar ruggenkrabbertje onder de bank te hengelen tot mijn botje, balletje of speeltje weer tevoorschijn komt.
Ik zou het wel weten als ik het vrouwtje was.
Vrouwtje vind er geen bal aan en na een keer of 6 hengelen geeft ze het meestal op.
Dit keer had ze besloten zelf te winnen en zei: “ik wacht net zo lang tot je het spuugzat bent”.
Ze pakte keer op keer het speeltje.
Na een half uur zei ze: “ik geeft het op, we gaan jou eens goed moe hollen want dan kun je nadien eens lekker gaan slapen.”
Ik wist het van te voren wel, die gaat never nooit nie winnen.
Dus togen het vrouwtje en ik naar het park en deed ze de riem af.
Ze gooide heel vaak de bal heel ver weg en ik holde er dan achteraan.
Om mij te lokken had ze een tweede tennisbal bij zich en als ik niet kwam stuiterde ze met de tweede bal op de grond.
Na een hele poos spelen in het parkje gingen we wandelen.
Niet een klein stukje maar een heel lang eind.
Heerlijk hoor, ik heb allerlei paaltjes, muurtjes, grassprietjes en hekjes gemarkeerd.
Nou ja, ik tilde mijn poot alleen op want ik had allang niks meer om te markeren.
Na een uur kwamen we weer thuis en zei het vrouwtje: “ik ga lekker koffie drinken en dan krijg jij een koekje en daarna ga je heerlijk een dutje doen.”
Het vrouwtje schoof tevreden met een bak koffie achter de computer en ik schoof tevreden een botje onder de bank.
Waf Waf Waf, kom je mijn botje onder de bank uit vissen?
Het vrouwtje tilde mij op, zette mij in de kast en zei: “blijf, jij gaat slapen”.
Tien minuten later was ik in dromenland.
Nooit gedacht dat het 100 verhaaltjes zouden worden maar eigenlijk kwamen die er met gemak.
Zodra we weer volop gebruik gaan maken van ons zomerstekkie zal ik minder frequent schrijven want daar heb ik geen computer.
Dan reduceer ik de verhaaltjes naar eens per week.
Helemaal geen verhaaltjes gaat niet lukken want daarvoor maak ik veel te veel mee.
