Vandaag moest ik naar de dokter voor controle. Nou ja, ik hoefde niet, mijn urine moest daar heen. Het urine opvangen lukte met veel pogingen pas om 11.15 uur. Om 8.00 uur liep ik al samen met de baas en het vrouwtje in de regen buiten en ik had direct in de gaten dat er iets heel spannends ging gebeuren. Daar wilde ik niks van missen. Vrouwtje liep met een pollepel en een potje en de baas riep net iets te enthousiast dat ik moest plassen. Nou, nu even niet we gaan wat spannends doen en ik ben één en al aandacht. Elke keer als ik mijn poot optilde stond vrouwtje er met de lepel en dan deed ik snel mijn poot weer naar beneden. Na lange tijd gaf het vrouwtje op en liep naar huis terwijl de baas en ik nog even aan de wandel gingen. Kon ik eindelijk eens een fatsoenlijke plas doen. Na vele pogingen in de regen is het dan toch gelukt om 11.15 uur.
Fotoverhaal, klik op de pijl voor de volgende foto
We reden gelijk door naar de dierenarts en die constateerde dat ik geen bloed meer in de urine had.
Vrouwtje was heel erg blij want nu was er ook geen verlenging van de antibiotica kuur nodig.
Zelf vond ik die antibiotica geen enkel punt.
Ik werd namelijk steeds beter in het afhappen van het kaasje uit de antibiotica.
Eerder moest ik namelijk de hele lepel leeglikken alvorens ik bij het flintertje kaas kon.
Die zat dan nog stevig aan de bodem van de lepel geplakt zodat ik echt moeite moest doen om die eraf te krijgen.
De lepel kon nadien zo de la weer in, zo schoon was hij dan.
Maar ik had al vrij snel door hoe het allemaal een stuk eenvoudiger kon.
Vrouwtje deed de antibiotica op de lepel, liet het flintertje kaas er in zakken en ineens had ik de oplossing bedacht.
Ik prikte mijn hoektand in het kaasje en viste het stukje kaas er via de zijkant van de lepel zo af.
Ideaal, nog bijna alle antibiotica op de lepel en dan moest er natuurlijk een nieuw stukje kaas in gelegd worden.
De kuur moet namelijk echt helemaal af gemaakt.
Vrouwtje drenkte het stukje kaas nu aan beide zijden in de antibiotica en liet hem dan op de lepel vallen.
Dit moest ze dan herhalen met heel veel stukjes kaas en niet met flintertjes, want antibiotica trekt niet echt in kaas.
Dat was gewoon twee maal daags een halve plak kaas i.p.v twee flintertjes.
Helaas heb ik zaterdag mijn laatste twee giften en dan is het uit met de extra kaas beloningen.
Gelukkig gaan we vanavond weer naar het paradijsje en daar krijg ik heus wel wat extra’s.
Gisteravond ging ik naar de grote-jongens-worstjes-cursus en het grote parcours stond al helemaal klaar.
Ik zag de hoge schutting, de lange buis maar ook heel veel hekjes en de band.
Voor mij gaat alles op de grond zodat het gewoon balkjes zijn waar ik overheen kan rennen maar we noemen het hekjes.
Janneke ging uitleggen wat we moesten doen: eerst drie hekjes, dan de tunnel, dan weer een hekje en daarna door de band vandaar door de tunnel, dan over een hekje, daarna over de schutting, weer twee hekjes en daarna terug over de schutting via de andere kant, dan nog twee hekjes, weer de lange buis in via de andere kant en nog drie hekjes. Tussendoor moest er zo hier en daar wat gewisseld worden maar vrouwtje wist precies hoe het moest.
Omdat ik het altijd heel erg goed doe op cursus mocht ik gelijk los.
Ik moest zitten voor het eerste hekje en toen zei het vrouwtje:”hoog” ik rende over de eerste twee hekjes en bij het derde hekje zag ik ineens de schutting.
Yiehaaaaaaaaaaa, de schutting.
Ik nam een wending en rende de schutting op, daarna door de buis en via wat leuk gekozen hekjes rende ik vervolgens de schutting weer op en bleef ik op het hoogste punt eens staan kijken waarom iedereen zo hard aan het lachen was.
Knap van mij toch? Ik had een volmaakte serie hindernissen.
Niet helemaal het parcours die Janneke in haar gedachten had maar wel foutloos en zelfs drie keer de schutting.
Iedereen lachte het vrouwtje uit want die stond nog steeds bij het derde hekje te wachten.
Die heeft echt de conditie van een regenworm met rugzak.
Kom vrouwtje rennen, ik ga de buis weer in.
Maar toen riep ze dat ik echt moest komen.
Ze deed mijn riem aan en toen holden we samen het parcours van Janneke.
De volgende beurt mocht ik het weer los proberen en toen ging het op 1 hekje na helemaal zoals Janneke dat graag wilde.
Ik vond het heel leuk op de cursus met al mijn grote vrienden.
Allemaal een fijn weekend.
