In het Paradijsje ben ik altijd op onderzoek uit. Vrouwtje zag mij voorbij lopen en gelijk had ze al haar voelsprieten uit staan. Ze zei: “kom jij eens hier, wat heb jij in je bek”? Ik probeerde nog quasi nonchalant te gaan kwispelen en liep richting grasveld toen ik hoorde: “Meneertje HIERRRRR”. Alsof ik het niet hoorde, liep ik stoïcijns door naar het grasveld. Achter mij hoorde ik de voetstappen van het vrouwtje met rappe pas dichterbij komen. Ik rende met mijn nieuw gevonden voorwerp weg en holde om de caravan heen.
Fotoverhaal, klik op de pijl voor de volgende foto
Ze zette haar handen in haar zij en zei boos: ”Kopke uut de Slikhoek, BLIJFFFF”.
Zodra ze mijn stamboomnaam de ether in gooit, is er geen keus meer.
Dan is het echt verstandiger om gewoon te blijven staan en dat deed ik.
Ze pakte de kop van de gieter uit mijn bek en zei: “geef eens hier, daar mag jij geen gaatjes in bijten”.
Ik weet het niet hoor maar volgens mij heeft de kop van de gieter overal gaatjes en dat is ook nodig anders kun je geen plantjes water geven.
Een paar gaatjes erbij maakt het water geven alleen maar efficiënter.
Het vrouwtje vond de sproeikop al efficiënt genoeg en klikte de kop op de gieter en zei: “niet meer aankomen want de gieter is van mij”.
Het lijkt mij socialer om alle dingen in het leven te delen maar het vrouwtje dacht hier helaas heel anders over.
Ik ben altijd op zoek naar leuke nieuwe speeltjes.
Dennenappels, wasknijpers, slippers, en alles wat ik tegen kom op de grond.
Helaas heeft het vrouwtje haviksogen en lukt het zelden om belangrijke dingen te onderzoeken.
De ooit genoemde “quilty walk” heb ik kennelijk nooit af kunnen leren.
Zodra ik iets vind wat ik niet mag hebben, betrapt ze me eigenlijk altijd op heterdaad.
Maar….het blijft leuk om te proberen het vrouwtje te snel af te zijn.
En dat mag, ik ben niet voor niets puber toch?
Wat trouwens super leuk is in het Paradijsje is, als het laat in de avond is.
Vrouwtje gaat dan vaak nog even in bed op de iPad een spelletje doen.
De baas kijkt nog televisie en de deur van de slaapkamer staat dan open.
Ik hol dan naar het vrouwtje en ze tilt mij dan van de vloer en ik kruip dan lekker onder de dekens bij haar.
Vaak val ik dan in slaap en dat is zo gezellig.
Als de baas dan naar bed komt dan tilt hij mij er uit en brengt me naar mijn eigen bed.
Geen enkel probleem vind ik dat en daar waren ze wel bang voor.
Ze dachten als ze me zouden verwennen met gezellig slapen in bed, dat ik dan niet meer in mijn eigen bed zou willen.
Echt onzin want mijn eigen bed ligt heerlijk.
Zodra de baas ’s ochtends wakker word komt hij mij halen en dan mag ik weer op het bed om te knuffelen.
We blijven dan nooit lang in bed want ik moet natuurlijk nodig in mijn bos plassen.
Ik loop altijd aangelijnd naar mijn bos en zodra we bij het bospad komen mag ik los en dan ga ik lekker snuffelen en plassen.
Soms heb ik geluk en kom ik vrienden tegen maar soms zijn we zo vroeg dat we er helemaal alleen lopen.
Je hoort dan wel allemaal geritsel maar dat zijn de vogeltjes die in de bladeren naar eten zoeken.
In het begin wist ik niet wat dat was en dan stond ik muisstil en trok een pootje op en luisterde dan naar het onbekende geluid.
Inmiddels weet ik wel waar het vandaan komt en schenk ik er geen aandacht meer aan.
Ik ren alleen nog achter vogeltjes aan die midden op het pad zitten.
Ondanks dat ik aan het puberen ben luister ik nog steeds goed naar de baas en het vrouwtje.
Soms is er iets meer overredingskracht nodig maar meestal luister ik prima.
Ik loop in het bos ook nooit weg tenzij ik een stok in mijn bek heb.
Maar ook daar hebben ze inmiddels trucjes voor bedacht als ik aan het einde van mijn bos ben.
Daar moet ik aan de riem.
Ze pakken gewoon een andere stok en dan kom ik gelijk aan gerend en dan kan ik aan de riem.
Vandaag hebben we de cavia’s schoongemaakt en ik heb weer goed geholpen.
Ik ga even dutten dan kan het vrouwtje de rest opruimen en als ze dan klaar is kunnen we weer spelen.
