Meneertje #236

Dinsdag 9 januari 2018 Meneertje 236

Het vrouwtje heeft al weer vijf nachten gewerkt en hoeft er nog maar twee en dan duurt het niet lang meer alvorens we een heel leuk weekend in gaan.
Zaterdag is de baas namelijk jarig en dan kunnen we lekker veel koek, worst en kaas eten. Echt feestelijk lijkt me dat.

Weet je wat ik ook erg feestelijk vind? Mijn nieuwe kussen in mijn houten mand.
Er lag een vrij hard kussen in en de baas vond dat er best een zachter kussen in kon.
Volgens hem was het mede de reden dat ik niet zo vaak in die mand lag.
Dus pakte hij een oud hoofdkussen, deed hem in een sloop en plaatste deze in mijn mand.
Ik dook gelijk in mijn mand en begon op het kussen te graven.
Wat een goed idee van de baas, een heerlijk zacht kussen.
Om half drie ging de baas naar zijn werk en deed mij in de bench.
Om 15.30 uur kwam het vrouwtje beneden en knuffelden we uitgebreid.
Daarna ging het vrouwtje haar ontbijt klaar maken.

Fotoverhaal, 13 foto's, 
klik op de pijl voor de volgende foto

15

14

13

12

11

10

9

8

7

6

5

4

3

Toen ze uit de keuken kwam en op de bank ging zitten met haar bord en kopje thee, was ze verbaast dat ik er niet bij sprong.
Ze keek rond en zei: “waar hang je nu weer uit?”
Ik kon nooit ver weg zijn want ze had geen deur geopend en dus moest ik in de woonkamer zijn.
Het vrouwtje keek in de caviakast, onder het voetenbankje maar ik was uit het zicht verdwenen.
Ze riep me maar ik lag veel te lekker om te reageren.
Ineens zag ze mijn staart kwispelen in de sloop van het kussen.
Ik was heerlijk in de sloop gekropen.
Het vrouwtje kwam na haar ontbijt eens kijken en moest lachen dat ik niet wilde bewegen maar mijn staart had me verraden.

Om 17.00 uur moest ik echt met het vrouwtje mee naar buiten om te plassen maar ik had daar helemaal geen zin in.
Ik lag veel te lekker.
Het vrouwtje tilde mij zonder pardon uit mijn kussen en deed mijn riem om.
Toen we terug kwamen had ik erge honger en at ik eerst lekker mijn vleesje op.
Daarna verdween ik weer mooi in mijn kussensloop.
Heerlijk hoor.
Het vrouwtje was de cavia’s aan het eten geven en zag ineens een heleboel sneeuwvlokken.
Ze liep naar me toe en zei: “foei, je mag het kussen niet stuk maken”.
Tja, daar was ze wel een beetje laat mee want dat was al stuk.
Ik had er pas een kwart vulling uitgehaald dus dat kon er prima weer in.
Het vrouwtje dacht daar echter anders over en haalde mijn kussen weg en verving het voor het harde kussen.
Ze deed hem wel in dezelfde sloop maar ik ben heus niet gek.
Dit was gewoon mijn harde kussen weer.

Doeiii daar ga ik mooi niet op liggen.
Trek maar lekker je zachte onesie aan vrouwtje, dan kom ik gezellig bij jou liggen.
Maar het vrouwtje deed dat niet en ging spullen klaar maken omdat ze straks weer moet werken.
Als de baas thuis komt krijg ik vast mijn zachte kussen terug want daar lig ik veel liever op.