Meneertje #242

Woensdag 17 januari 2018 Meneertje 242

Ik ben al een aantal keren op de hondenspeelplaats geweest en het is daar echt fantastisch.
Een heel groot gebied waar je keihard kunt rennen en sjezen.
Het is veilig en je kunt er zelfs oefenen tussen de houten paaltjes met zigzag lopen.
Ook zijn er oefenhekjes om hoge sprongen te maken en er is een grote tunnel.
Eigenlijk is het de enige grote plek in Veenendaal waar je echt probleemloos vrij kunt hollen.
Ik herken de weg er naar toe al op mijn duimpje en begin keihard te piepen als we er bijna zijn.
Het vrouwtje vind mij super knap.
Niet zozeer dat ik keihard piep maar wel dat ik heel veel routes herken.
De weg naar oma en opa, natuurlijk ook naar oma in het verzorgingshuis, de weg naar het paradijsje, de dierenwinkel en uiteraard de weg naar de hondenspeelplaats.
De baas nam een groot badlaken mee en het vrouwtje de camera en daar gingen we op weg.
Het vrouwtje en de baas deden een weddenschap. De baas zei: “hoevaak denk jij dat hij zal gapen tot we stoppen bij de hondenspeelplaats?”
Altijd als ik super blij ben en eigenlijk veel lawaai wil maken, begin ik te gapen.
Dat gapen gaat met hele lange uithalen waarbij ik allerlei rare geluiden produceer.
Ze moeten daar beiden altijd heel hard om lachen maar ik kan het echt niet helpen.

Fotoverhaal, 18 foto's, 
klik op de pijl voor de volgende foto

20

19

18

17

16

15

14

13

12

11

10

9

8

7

6

5

4

3

De baas gokte dat ik 6 keer zou gapen en het vrouwtje dacht dat ik er maximaal 3 zou doen, het was tenslotte niet heel erg ver naar de hondenspeelplaats.
Terwijl we de straat uit reden kwam de eerste gaap en voor we goed en wel de helft hadden gereden, had ik al drie keer gegaapt.
Vrouwtje lag helemaal dubbel en zei: “ik ga verliezen, dat voel ik nu al”.
En jawel, net voor we de hondenspeelplaats inreden gaapte ik voor de vijfde keer.
Vrouwtje zei: niet nog eentje hoor, dan hebben we beiden niet gewonnen.
Halverwege het pad kwam dan toch de zesde gaap en net toen de baas heel blij zijn overwinning wilde gaan vieren zei hij: “wat is dat nou?”
Ik had geen idee maar er stonden allemaal graafmachines en er was een hele grote omheining om de hondenspeelplaats gekomen.
We stopten en stapten uit en toen zagen we ineens een bord erop met Prive Terrein.
Verboden voor onbevoegden. Waarom waren wij niet bevoegd? We kwamen er heel vaak dan ben je toch hartstikke bevoegd?
Alle speeltoestellen waren weg en ze waren druk bezig met graven.
Een stuk verderop liepen twee pony’s.
Wat jammer we mochten niet meer op de hondenspeelplaats komen.
Het terrein was door iemand gekocht en die wilde niet dat ik op zijn grote terrein kwam rennen.
Helaas zat er niks anders op dan het pad aan de overkant van de weg te nemen.
Ik vond het prima maar je kan er niet echt heel goed met de bal gooien.
Nou ja, dat kan wel, maar dan alleen de baas.
Het vrouwtje heeft nogal een scheve werptechniek en ze was bang dat ze de bal in de sloot zou gooien.
Op zich hadden we een groot badlaken bij ons, dus ik kon prima gedroogd maar het vrouwtje zei dat ik er niet uit zou kunnen komen en dat de baas dan het water in zou moeten.
Dat was niet de bedoeling dus ging alleen de baas gooien en die kan het heel erg goed.
Jammer van de hondenspeelplaats maar gelukkig kan je hier ook spelen al is het minder groot.
Op de terugweg moest ik al vrij vlot aan de riem want het vrouwtje was bang dat ik naar de graafmachines zou rennen.
Na een heerlijke droogpartij in de kattenbak reden we naar huis.
Voor dat we daar aankwamen was ik al in diepe slaap.