Donderdag 18 januari 2018 Meneertje 243
De allerergste storm die ik ooit heb meegemaakt.
Levensgevaarlijk. Je oren zouden van je hoofd af waaien.
De televisie stond aan en vrachtwagens vielen als dominosteentjes om en bomen braken als luciferstokjes af.
Code rood was het en de meneer op de televisie raadde aan vooral niet de weg op te gaan.
Er vlogen zelfs mensen de straten over.
Ik had het heel snel gezien, wij gingen ons houden aan de adviezen van die meneer op de televisie en bleven mooi binnen.
Het vrouwtje merkte er niks van want die moest uitslapen.
Toen ze gedoucht had en naar beneden kwam ging ik haar eerst uitgebreid knuffelen en toen vertelde de baas aan het vrouwtje dat het echt enorm stormde.
Dat er zelfs een dak van een huis was gewaaid en dat er overal veel schade was.
Vrouwtje zei: “hopelijk hebben we geen schade aan ons paradijsje en staat de caravan er nog.
Ze had de woorden nog niet uitgesproken of de mama van Guus app-te dat ze samen met de papa van Guus was gaan kijken bij de caravan en dat we geen schade hadden.
Wel heel veel rommel en ze stuurde wat foto’s van de tuin, en van onze heg om ons Paradijsje heen.
We hadden een klein kersttakje dat tegen de deur van het klompenhok was gewaaid maar geen schade.
Echt bijzonder want op het hele park had de storm behoorlijk geraasd en zijn best gedaan. Hij had heel veel schade veroorzaakt.
Bomen ontwricht maar gelukkig geen mensenlijk leed.
De papa en mama van Guus hadden een klein beetje schade aan een hor, maar verder gelukkig ook niks.
Fotoverhaal, 15 foto's, klik op de pijl voor de volgende foto
Moet je toch voorstellen dat alles weg zou zijn, dan hadden we van de zomer niet naar ons paradijsje gekund.
Dat zou heel verdrietig zijn want ik verheug me er enorm op.
Zo lief dat de papa en mama van Guus bij ons paradijsje waren gaan kijken anders was het vrouwtje zich zorgen blijven maken.
Het was gevaarlijk op de weg dus we konden ook niet gaan kijken.
Om 12.00 uur pakte de baas mijn riem en zei: “kom Meneertje , we gaan plassen”.
Die was mal, dat gingen we echt niet doen.
De Meneer op de televisie had niet voor niets gezegd dat we binnen moesten blijven.
Regen en wind is een anti teckel combinatie, dus ik ging mooi niet mee.
Volgens de baas hadden we het ergste gehad en hij klikte, ondanks mijn protest, de riem aan mijn halsband en wilde dat ik mee ging wandelen.
Buiten viel het inderdaad gelukkig weer mee met de wind en we liepen gewoon onze normale ronde.
Om 16.30 uur vroeg Joeri of we hem konden komen ophalen in Arnhem want hij zat vast.
Helaas stonden er overal files dus kon dat niet.
Kort daarna kon Joeri op de bus en stond gelijk 20 minuten vast in Arnhem.
Arme Joeri en alle andere mensen die nu overal vast staan.
Het vrouwtje zei: “we gaan maar vast pannenkoeken bakken”.
Ik vloog naar het vrouwtje en begon hard te blaffen.
Ze zei: “nee schat, we gaan niet spelen ik ga pannenkoeken bakken”.
Je zei het weer….ik hoorde koek en niet eens koekje maar KOEKENNNNN.
Zet maar neer die koektrommel ik lust wel heel veel koekjes.
Het duurde even voor ze in de gaten had waarom ik blafte en zei toen: “ik help je uit je dromen schat, ik ga koken en straks aan de koffie, dan krijg je een koekje en eerder niet”.
We gaan dus wachten, heel lang wachten……. op Joeri en heel lang wachten op een koekje bij de koffie.
Gelukkig niks aan het parsdijsje en bij jullie niet.
Wij hebben er niet zoveel van gemerkt.
Gelukkig zat je vast aan de riem en kon je niet weg waaien
Fijn dat er bij jullie paradijsje niks is gebeurd
Nou dat was pas een echte storm !Vanmorgen toen mijn baasje met mij naar buiten wilde gaan bleef ik stok stijf staan bij de deur .het gierde door alle kieren ,en het geluid was heel eng .ik durf best te zeggen dat ik een beetje bang was .Mijn baasje zei ,kom op Tygo even flink zijn ,gauw een plasje en hup weer naar binnen .gelukkig zat ik goed aan de riem ,en mijn baasje is heel sterk ,anders was ik weggevlogen .Zelfs de kippen bleven mooi in hun hokjes ,en die kunnen toch vliegen ,maar vanmiddag was het ergste toch wel voorbij en zijn we even gaan kijken of het bos er nog stond .er waren 7 bomen om gewaaid .verder viel het wel mee ,nu ga ik lekker op mijn krukje naar buiten kijken .Groetjes van Tygo en zijn vrouwtje Mia.
Ja,wat een storm hè? Hier in Veenendaal zag ik dat er bomen omgewaaid waren en er hingen stoplichten naar beneden.
Gelukkig geen schade aan jullie paradijsje !
En wat lief nu weer van de papa en mama van Guus om jullie in te lichten.Gouden mensen+ teckel.
Gelukkig alles goed gegaan bij jullie en het paradijsje
En geen rondvliegende teckel