Woensdag 23 januari 2019 Meneertje 323

Vorige week was het vrouwtje druk aan het rommelen in de grote la.
Ze viste er een boekje uit en zei tegen de baas: “ik heb hem gevonden hoor, we kunnen naar de dierenarts”.
Ik ging op mijn rug liggen, deed mijn ogen dicht en hoopte dat ze niet vergaten om dokter Wilma de groeten van mij te doen.
Het vrouwtje deed net iets te enthousiast en ik begreep al snel dat ze niet samen op visite gingen bij de dierenarts maar dat ik mee moest.
Het vrouwtje wilde een kwartier voor het spreekuur aanwezig zijn omdat we dan als eerste aan de beurt waren.

Er was inderdaad nog helemaal niemand en het vrouwtje zette mij op de weegschaal en zei: “zit”.
Wegen leek mij prima dus ik ging zitten en het vrouwtje las hardop, 4300 gram.
Ik was slechts 200 gram aangekomen in een jaar tijd.
Fantastisch om te weten, dan konden we nu weer naar huis.

Helaas begreep ik dat ik een prik moest en toen begon ik te rillen.
Ik zat bij de baas op schoot en hij zei: “stel je niet zo aan, het is zo voorbij”.
Klein prikje en dan is het klaar.
De buitendeur ging open en er kwam een hond met muilkorf binnen.
Hij gromde wat en werd met ferme stem door zijn vrouwtje gecorrigeerd. Dat had ze net zo goed niet kunnen doen want het hielp helemaal niks.
Inmiddels was er meer lawaai want er waren een aantal andere honden binnen gekomen en er werd wat heen en weer geblaft en gegromd.

Op het bankje achter mij was een echtpaar komen zitten met een hond die van de zenuwen heel erg aan het hijgen was.
Die wilde vast wel voor mij dus ik stelde voor om mijn prik wat later te nemen.
Helaas wilde de hijghond niet eerst.
Ik zette het weer op een rillen en toen hoorde ik: “Meneertje Jansen, kom maar”.
Dokter Wilma stond in de deuropening en ik herkende haar direct.
De baas tilde mij op de onderzoeksbank en Wilma begon mij te aaien.
Ik liet het al rillend en trillend toe.
Ze zei dat ik niet bang hoefde te zijn en dat het heus allemaal wel mee viel.
Dokter Wilma keek in mijn oren, voelde aan mijn buik, luisterde naar mijn hart en longen en voelde aan mijn billen en benen.
Ze zei: “wat een spierbundel ben jij, er zit geen grammetje vet op”.
Zie je wel vrouwtje, ik ben een spierbundel en je hoeft dus niet zo zuinig aan te doen met de koekjes, nu hoor je het eens van de dokter zelf.
Dokter Wilma liep naar een kast, pakte de spuit en liet mij er aan ruiken.
De baas pakte mijn snuit in zijn hand en toen kreeg ik een prik.
Ik bleef stok stijf staan en maakte geen enkel geluid maar mijn blik sprak boekdelen.
Ze moesten alle drie lachen maar wat mij betreft viel er helemaal niets te lachen.
Dokter Wilma vervolgde nog als ik naar een pension ging of naar het buitenland dan moest ik nog een prik.
Nou ik ga mooi naar ons Paradijsje en naar Noord Holland aan zee, dus ik hoef niks geen extra prikken.

Dokter Wilma schoof mij nog een koekje toe maar ik wilde geen koekje, ik wilde naar huis en wel meteen.
De baas nam het koekje mee en in de auto naar huis at ik hem toch maar op.
Eigenlijk viel het mee maar ik ga ze niet wijzer maken dan ze al zijn want vandaag wil ik als troost heel veel extra koekjes.

Fotoverhaal, 13 foto's, 
klik op de pijl voor de volgende foto

Jullie weten wel dat ik dol ben op kussens.
Vooral vierkante kussens hebben mijn voorkeur.
Op de baas zijn stoel liggen langwerpige kussens en daar vind ik echt geen bal aan maar die vierkante kussens….ik wil er wel verkering mee.
Zodra ik er eentje vast heb, laat ik die niet meer los.
Van het vrouwtje mag ik niet met de bankkussens spelen en al helemaal niet met haar dure kussens die boven op de leuning van de bank staan.
Op zich begrijp ik dat wel maar deze kussens zijn toevallig wel de enige vierkante kussens in de huiskamer.
Vrouwtje zegt dat ze de rest heeft weg gedaan omdat ze niet wil dat ik ze stuk maak en dat om die reden de dure kussens boven op de leuning van de bank staan en alleen op de bank komen als de baas of het vrouwtje er gaan zitten.

Zodra ze dan opstaan grijp ik onmiddellijk het kussen vast. Meestal zetten ze het kussen dan gelijk bovenop de leuning en vergeten ze deze zelden weg te zetten, heel erg jammer.
Daarom pak ik ze tegenwoordig zelf maar.
Kwestie van op de leuning springen, kussen met mijn neus eraf duwen en tadaaaaaaaaa.
Gistermiddag had ik beide kussens van de bank gegooid.
Ik had net het kussen vast met mijn pootjes toen ik heel boos achter mij hoorde: “NEE MENEERTJE, LOS”.
Ik bleef het kussen gewoon vasthouden en nogmaals zei hij vrouwtje heel boos: “NEE LOS”.

Doeiiii, als ze niet normaal kan praten dan ga ik niet luisteren.
Ze komt maar terug als ze gewoon kan praten hoor.
Ik had het kussen vast en bleef stoïcijns voor me uitkijken.
Het vrouwtje ging naast mij zitten op de bank en pakte toen zelf het kussen maar af.
Ik rende naar haar toe, kroop op schoot en knuffelde haar.
Met mijn pootjes strak om haar nek schoot ze in de lach.
Kom je gezellig op de bank zitten vrouwtje?
Gezellig zo saampjes hé?
Wil je een kussen achter je rug?

Aanbevolen artikelen

7 Reacties

  1. Och armw was je zo bang, is zo gebeurd bij dokter.
    Maar je hebt het koekje wel opgegeten hi hi
    .
    Mooi meegenomen en je hoeft in Nederland geen prik meer en dan ben je alles vergeten in het paradijsje.

  2. Haha, die stoere meneertje is dus helemaal niet zo stoer 😂. Het is echt maar een heel klein prikje hoor. Gelukkig heb je een heel jaar de tijd om je te verheugen op een volgend bezoek aan dokter Wilma.
    Tot volgende week en vandaag weer fijn spelen in de sneeuw.

  3. Uh, die prikjes zijn inderdaad niet fijn. Ons vrouwtje heeft ook een afspraak gemaakt. Het ergste is dat we nu ook een nieuwe dierenarts hebben da we verhuisd zijn. Vrouwtje zegt dat deze keer bloed wordt afgenomen en wij dan misschien helemaal geen prikje nodig zijn. Die heeft goed praten. Dat bloed nemen prikt ook wel. Pfff….. Vrouwtje jij gaat eerst. Maar kijken hoe ze zich houd.
    Groetjes van Tommy, Daisy en Waldi

  4. Hoi Meneertje,jij boft maar1x per jaar mijn vrouwtje werkt er,dus de baas komt regelmatig even gezellig langs,nou ik ga liever naar het bos,vind je heul erg dapper want als ze mij prikken ….. weet heel de kliniek dat ik er was. Dikke lebber van Sientje

  5. Goed zo knul ,je wordt al een stoere hond,niet gepiept
    En die 200 gram extra komt van de verjaardag van de baas zijn verjaardag.
    Vandaag maar weer even door de sneeuw hollen.
    Voor je het weet is het weer weg

  6. Wat een mooi verhaaltje weer klein boefje , maar ik vind je wel een flinke kerel hoor dat je helemaal niet heeft gepiept, je hebt inderdaad wel een paar koekjes verdiend. 🍪😘🤗

Laat een antwoord achter aan Eva Reactie annuleren

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *