Woensdag 20 november 2019 Meneertje 359

Als het vrouwtje op de midden etage van ons huis gaat rommelen speel ik altijd op haar bed.
Voor het bed staat een poef zodat ik er makkelijk op en af kan.
En…..niet alleen staat de poef om die reden voor het bed. Nee, het vrouwtje is ook nogal lui en heeft geen zin om elke keer mijn zakdoek van de grond te vissen.
Boven speel ik namelijk altijd mijn sabbel zakdoek op het grote bed en die valt er heel vaak per ongelijk af.
Dan waarschuw ik haar en in het begin kwam ze altijd naar me toe en raapte hem op.
Ideaal want dan kon ik mooi verder spelen.
Na een periode van oprapen kwam het vrouwtje wel naar mij toe maar raapte ze mijn zakdoek niet meer op.
In plaats daarvan klopte ze heel enthousiast op de poef en zei dan met een iets te hoog stemmetje: “poefje, kom dan op het poefje”.

Uiteraard deed ik dat maar pakte dan niet mijn zakdoek maar sprong ik weer snel terug op bed om naar de plek te racen waar mijn zakdoek was gevallen, keek dan over de rand en begon weer aanwijzigingen te geven waar hij gevallen was.
Het vrouwtje is zeer hardnekkig en bleef op de poef kloppen en enthousiast roepen.
Daarna klopte ze op de grond en kroop richting mijn zakdoek.
We gingen kennelijk hondje spelen en dat leek me heel erg leuk.
Ik holde achter haar aan en daarna weer snel terug naar de poef om op bed te springen.
Vrouwtje keek achterom om te kijken waar ik was maar ik stond boven haar, om vanaf het bed, toe te kijken hoe zij kruipend bij de zakdoek was aangekomen.
Ze moest lachen toen ze mijn hoofd over de rand van het bed zag kijken en probeerde mij te lokken.
Dat leek mij volslagen onzin want ze zat al naast de zakdoek dus dan kon ze die net zo goed even zelf aangeven.
Ik begon te kwispelen en hard te blaffen. Goed zo vrouwtje, pak hem maar, braaaaaf.
Maar dat was toch iets te voorbarig geroepen want ze bleef gewoon voor de zakdoek zitten en pakte hem echt niet op.
Het vrouwtje tilde mij van het bed en zei: pak maar mooi zelf”.

Dat was ook een enorm leuk spel, mij optillen en dan rende ik terug naar bed en gooide de zakdoek weer aan de andere kant van het bed naar beneden. Kom maar kruipen vrouwtje, hij ligt hier aan deze kant.
Helaas wilde het vrouwtje dit spel niet spelen en zei dat ze enorm druk was.
Dus bleven we een poosje oefenen met de poef en toen zei ze: “en nu moet je het echt zelf doen want ik moet de hobbykamer stoffen.
Omdat het vrouwtje echt niet meer kwam besloot ik een poosje te gaan slapen en dat is op het grote bed zo heerlijk.
Ik kruip dan onder het dekbed en val vaak binnen no time in slaap.

Het vrouwtje was druk en nadat ik was uitgeslapen had ik even haar hulp nodig, dus riep ik met een zachte piep om hulp.
Ze hoorde mij niet, dus ik begon harder te piepen.
Het vrouwtje riep vanuit de knutselkamer dat ik via de poef mijn zakdoek zelf moest oprapen.
Ik besloot mijn piep nog wat harder te maken en ik hoorde, zonder dat ze kwam kijken, vanaf de knutselkamer alleen: “Poef Meneertje, Poef”.

Was ze nu daadwerkelijk cowboytje aan het spelen?
En probeerde ze mij neer te schieten terwijl ik hulp nodig had?
Mijn harde piep zette ik nu om in blaffen en wederom hoorde ik dat ik mijn zakdoek zelf maar moest pakken.

Nou, ik wist zeer zeker dat ze dat helemaal niet wilde en blafte steeds harder.
Ze kwam er aan gelopen en zei: “wat sta jij nu te doen in het trapgat?”
Super gevaarlijk, ga daar eens snel weg.

Ja precies, super gevaarlijk, ik waarschuwde niet voor niets.

Het vrouwtje keek naar beneden en begon vertrouwd te zuchten.
Ze liep een stukje naar beneden en viste mijn zakdoek van de trap.

Terwijl ze naar boven liep en onze hoofden op gelijke hoogte waren zei ze: “Meneer Jansen, die zakdoek waait echt niet spontaan van het bed de trap af”, je hebt hem er gewoon vanaf geneusd”.
Dat was echt raar want dat kon ze helemaal niet weten. Ze was namelijk aan het werk in de knutselkamer.
Toevallig liet ik hem los op het bed en toen wapperde mijn zakdoek spontaan vanaf het bed, door de gang, het trapgat in en voor ik het wist lag hij een eind naar beneden.

Vrouwtje geloofde er geen bal van maar discussiëren helpt toch niet.
Dank je wel voor het pakken van mijn zakdoek vrouwtje ga jij maar even verder zuchten.
Ik roep je wel als ik je weer nodig heb.

Aanbevolen artikelen

7 Reacties

  1. Tja Meneertje, zo gaat dat nu, ze willen ons niet snappen, mijn Kong rolt ook spontaan onder de bank, doe het echt niet zelf😜
    Dikke knuffel van Sientje

  2. Vrouwtje moet maar een elastiek aan je zakdoek doen
    Dan hoeft zij niet plat op haar buik en jij niet te piepen.
    Zo kan iedereen doen wat hij/zij van plan was te doen.

  3. Die honden maniertjes hebben we toch allemaal.Bij ons ook hoor , als mijn speeltjes onder de kast is gerold dan ga ik bij de bezem staan blaffen tot mijn vrouwtje komt kijken .Ze pakt de bezem en ik zal haar wel even aanwijzen waar het speeltje ongeveer ligt zo dat zij het er onderuit kan vegen en dat gebeurt met de regelmaat van de klok ,zeker wel een paar keer achter elkaar en de kamer word gelijk weer mooi schoon .DANK ZIJ MIJ….Woeffffff ,
    .Groetjes van Tygo en zijn vrouwtje Mia

Een reactie plaatsen

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *