Woensdag 29 april 2020. Meneertje 382

We mogen nog steeds niks door het Corona virus maar ons Paradijsje is net als thuis.
Ook daar hebben we geen bezoek maar kunnen we wel lekker in de tuin zijn.
Het vrouwtje was helemaal lyrisch en deed samen met de baas in één dag de hele tuin. De baas ging onkruid wieden en het vrouwtje deed nieuwe planten in de potten.
Gelukkig was het mooi weer dus kon ik lekker wat zonnebaden.
Nadat alles af was wilde ze natuurlijk aan opa en oma laten zien hoe gezellig de tuin was, dus werden er druk foto’s gemaakt van alle nieuwe planten.

 

Alles was uitgestalt behalve mijn zwembad.
Volgens het vrouwtje was het daar echt niet warm genoeg voor.
Onzin want het was wel 23 graden.

 

Maar goed, ze was niet te vermurwen en zei dat ze echt even wat foto’s ging maken van de Spaanse margrietjes.

 

Ze was ook heel blij met de groei van de pioenrozen.
Twee jaar geleden had ze zaadjes in de grond gestopt en dacht dat er niks meer zou gebeuren. Maar…. ineens stond er een stapel groene stokjes met een rood streepje langs het blad, op de plek waar twee jaar lang weinig gebeurde..

 

Ook zaten er heel veel knopjes in en daar raakte ze niet over uit gepraat.
Nou mooi hoor die knopjes, zullen we dan nu koffie gaan doen?

 

Maar niks, ze riep de baas al weer.
Kom gauw kijken schat, het lijken wel diamanten. Het vrouwtje zag dauwdruppeltjes op blaadjes van de lupines.
Deze zijn nog lang niet uit maar dit vind ze ook al fantastisch.
Nou, sterkte allemaal want als ze eenmaal gaat fotograferen is er geen houden meer aan.
Gaan jullie ondertussen maar koffie zetten of want anders nuttigs doen want dat verhaaltje laat nog wel even op zich wachten op deze manier.

 

De plantjes die in de volle aarde staan moeten nog groeien maar volgens het vrouwtje komt dat helemaal goed. De bougainvillea stond er prachtig bij.

 

Ze verdween achter de caravan om te kijken hoe het met haar kleine bijenvolkje was.

 

We hebben geen kas hoor maar de bijen hebben de insecten hotelletjes gehuurd.

 

Ze bleef wel een kwartier staan kijken om te zien hoe de bijen ijverig werkten aan het opvullen van de bamboerietjes.

 

Volgens het vrouwtje is het een schattig klein volkje en daar  is ze heel erg blij mee.

 

Ze was tegen ze aan het kletsen, dat ze rustig van de nieuwe bloemen mochten genieten. Alsof bijen dat snappen.

 

Zijn we dan nu eindelijk toe aan de koffie?

 

Hoezo je wilt de vogels nog fotograferen?

 

Ik geeft het op, roep maar als we wel koffie met koekjes gaan doen.

 

Na drie weken ruzie maken tussen familie Koolmees en familie Pimpelmees hebben de koolmezen gewonnen en het vrouwtje vond dat zielig, dus nu hangt er nog een extra huisje voor de pimpelmezen bij.

 

Maar de pimpelmezen zijn niet terug gekomen dus de baas is vast voor niets op de ladder geklommen maar er valt ondanks dat, genoeg te kijken.

 

Familie Merel hebben ook een nest in onze tuin gemaakt.
Pa laat eerst zijn vrouw eten

 

Daarna gaat hij zelf eten maar hij houdt ondertussen goed zijn vrouw in de gaten.

 

Ineens hoorde ik een bekend geluid en ik rende naar het hekje.

 

Daar stond de mama van Guus. Ze kwam een botje brengen en viste mij van de grond om te knuffelen. Ze zei: “ik kan je mooi pikken want we moeten anderhalve meter afstand houden, dus het vrouwtje kan je helemaal niet terug halen.”

 

Ik kreeg een heerlijk botje en die ging ik lekker bij de baas op eten.
Samen genoten we van het laatste streepje zon in ons tuin.

 

Rond 19.30 uur gingen we naar mijn bos om te wandelen en stokken te gooien.
Dat mag want daar is namelijk ook helemaal niemand.
Of nou ja, afgelopen weekend was daar ineens wél iemand.
Heel in de verte hoorden de baas en het vrouwtje Cóóóóóópperrrrrrrrrrrrrrr, Cóóóóóópperrrrrrrrrrrrrrr, Cóóóóóópperrrrrrrrrrrrrrr.
Achter elkaar gilde iemand die naam door het lege bos en het vrouwtje zei: “Ah gossie, iemand is vast zijn hondje kwijt.”
Het roepen kwam met tussenpozen van vriendelijk naar hard, van nog harder naar wanhopig.
Mijn vrouwtje kreeg er kippenvel van maar dat was helemaal nergens voor nodig.
Terwijl mijn baas een stok weggooide schoot er vanuit het niets een foxterriër naast mij en samen holden we achter mijn stok aan.

Ik had hem het eerst maar de Foxterriër wilde hem ook en sprong enthousiast om mij heen.
De baas gooide de stok nog een keer en we holden samen achter de stok aan.
Ineens zei het vrouwtje: “dit is vast Copper.”
Ze keek onder de hond alsof daar zijn naam zou staan en schreeuwde toen loeihard: “hij is hieeeeeeeeeeeeer.”

Wat een onlogische actie.
Alsof je weet waar “hier is”  in een groot bos.
In de verte riep iemand: “FIJN, houdt u hem even vast”.
Maar dat wilde Copper niet, die wilde samen met mij spelen met de stok.
In de verte kwam een kleine hijgende man aan, die Copper bleef roepen.
Copper had alleen aandacht voor de stok en dus gooide de baas mijn stok richting de aansnellende man.

Ook heel fijn dat de baas die stok gooide want als het vrouwtje dat zou doen had ze de man een gat in zijn hoofd gegooid.
Copper en ik rende samen richting zijn baas en toen ik de stok vastgreep rende we weer samen naar de baas.
Toen bleef de baas staan en pakte de man zijn Copper en liep de weg terug waar hij vandaan kwam.
Wij liepen verder al stokken gooiend naar ons Paradijsje.
Op naar koffie en koekjes.

Aanbevolen artikelen

6 Reacties

  1. 😂😂😂Precies mijn vrouwtje, die kan ook niet gooien, wat fijn dat jullie fijn naar het paradijsje kunnen, wij hebben hier ons eigen paradijs, heerlijk in de tuin, naar het bos. Doeii lief vriendje, ze gaat koffie zetten, en vanmiddag komen de lekkertjes van tante Sonja van Teck-Snecks dus ik ga na mijn lekkertje op wacht zitten 💕

  2. Goedemorgen Kaatje,🐝
    Wat een mooi verhaal , en zo betrokken met al wat leeft en bloeit in je omgeving . 🐞
    Je fam en je lieve meneertje boffen maar met jouw . 🧚‍♀️
    Geniet van je prachtige plekje in het bos , en pas goed op jezelf . Het is een akelige tijd mbt Corona.
    Groetjes van Cocky . 🌺
    Pootje van Bella en Pantoufle.

  3. Ja het is wat in deze tijd. Gelukkig valt het weer mee. Een paar dagen regen zou niet verkeerd zijn voor de natuur. Wij genieten hier met onze vrouwtje en onze grote mensenzus in de tuin. Moet je voorstellen meneertje die zijn gewoon dag en nacht thuis.
    Groetjes van Tommy, Daisy en Waldi

  4. Wat een leuk verhaal en foto s weer ,mijn vrouwtje Mia was aan het voorlezen en er kwam maar geen koekje voorbij .Tygo werd er onrustig van en gromde als je nog lang zo blijft zitten lezen dan …..dan ga ik brommen ……..ik wil een koekje in het volgende verhaal .blaft Tygo en daar moet jij Meneertje Jansen voor zorgen .Dus doe je best zou ik zo zeggen .Je hebt een week de tijd en dan komt mijn vrouwtje weer terug om de koekjes voor te lezen . Tot woensdag zal ik er op wachten .Groetjes van Tygo en zijn vrouwtje Mia
    (Tygo zal wel spijt hebben dat hij niet het hele verhaal heeft afgewacht want er kwam op het laatst nog een koekje voorbij)

Een reactie plaatsen

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *