Maandag 12 juli 2021 Columbus 3

Ik beloofde jullie vorige week dat ik zou vertellen wat ik als enige van het nest al kan.
Mijn broertjes gaan dat heus ook ooit nog wel leren maar ik beheers het nu al én…… zelfs al héél erg goed.
Het is reuze handig dat ik dit al kan.
Tenslotte is het mijn taak om goed op de baas en het vrouwtje te passen.
Om mijn naam als ontdekkingsreiziger waar te maken, besloot ik het voortouw te nemen.
Peter en Elly waren verbaast en wisten niet wat ze hoorden.
Ze waren vast heel erg trots op mij want ze appten direct aan mijn vrouwtje: “maak je borst maar nat, hij blaft nu al.”

Sowieso doe ik mijn naam Columbus eer aan, die naam is echt heel goed gekozen.
Ik begon in mama’s buik al aan mijn ontdekkingsreis en dat vond helemaal niemand een goed idee.
Iedereen riep dat het nog geen tijd was om geboren te worden omdat wij dan heel kwetsbaar zouden zijn.
Ze waren bang en ongerust dat het niet goed zou komen met ons.
Maar ik snapte al die ophef niet, ik ben toch Columbus en dan kun je niet vroeg genoeg beginnen.
Ik kon wel niet direct zelf drinken maar omdat Peter prima sondevoeding kon geven kon ik mooi oefenen op blaffen, en alvast oefenen op de meest relaxte slaaphouding.
Uiteraard kroop ik ook als allereerste rond en kon ik in no-time lopen.
Het is dus allemaal helemaal goed gekomen en we groeien allemaal super goed.

Zaterdag kwamen mijn baas en het vrouwtje en gingen we natuurlijk eerst even knuffelen.
Ik kreeg heel veel kusjes en kriebeltjes.
Daarna zei mijn vrouwtje tegen Peter dat ze het nageltangetje en vijltje had meegenomen zodat ze samen even onze nagels konden knippen.
Ho wacht even, dat hoeft niet hoor.
Ik vind mijn lange, scherpe nagels mega stoer.
Zal ik laten horen dat ik kan blaffen?

 

Het vrouwtje luisterde niet en eerst was mijn kleine broertje Teun aan de beurt.

 

Peter haalde mijn broer Leopold op en zei dat het tijd was om de scherpe puntjes van zijn nagels te knippen.

 


Leopold vond het best en sliep tijdens het knippen half.
Het vrouwtje ging daarna met een vijltje nog even langs Leopold zijn nagels.

 

Daarna was ik aan de beurt en Peter zei tegen het vrouwtje dat hij de nagel van mijn duim niet moest vergeten.

 

Duim? Zei hij knippen in mijn duim?
Wacht even, dit vind ik niet tof hoor.
Mijn nagels slijten vanzelf wel als ik op ontdekkingsreis ben.
Voor ik het wist begon Peter met knippen.

 

Je kan blijven zeggen dat er niks aan de hand is en dat het allemaal wel mee valt maar dat bepaal ik graag zelf als het klaar is.

 

Toen Peter stopte zei het vrouwtje: “zie je nou wel, je bent een hele knappe jongen.”

 

Dat wist ik heus wel, nagels knippen stelt helemaal niks voor.
Alleen bange poepers vinden dat eng.
Ik ben een hele stoere, knappe jongen.
Zullen we samen knuffelen?

 

Mijn nagels moesten ook nog even gevijld.
Of nou ja, dat hoefde helemaal niet maar kennelijk prutst het vrouwtje graag.

 

Fien, Lieve en mama Janz waren rustig aan het wachten tot wij allemaal klaar waren.

 

Wij mochten daarna allemaal binnen slapen en gingen Peter, Elly, de baas en het vrouwtje buiten een broodje eten.
Na het eten tilde het vrouwtje mij uit bed en Peter tilde Leopold, Napoleon en Teun op want het was tijd om vleesjes te eten.
Er werd een hele zachte mand op het gras neer gelegd en daar moesten we wachten.

 

Het klaar maken van de vleesjes leek eeuwen te duren en ik had honger als een paard.

 

Mama lag met haar rug naar ons toe en ik was er al wel achter dat aan haar rug geen tepels zitten maar….ik wist heus wel waar ik die kon vinden.
Ik klom zonder enige moeite over mama heen en kwam aan de andere kant terecht.

 

Ik hapte aan en begon aan mijn voorafje.

 

Mama vond het helaas onnodig om mij te voeden en ging in de keuken kijken waar de vlees maaltijden bleven.

 

Fien, waarom heb jij geen melk?
Ik heb vreselijke honger en het vlees is er nog niet.

 

Gelukkig dekte Elly voor ons de tafel en kwam Peter er aan lopen met twee heerlijke bordjes vol met lekker vlees.

 

Jij mag ook wel proeven hoor vrouwtje .
Het vrouwtje wilde niet maar die zat zeker nog vol van de broodjes.

 

Het was weer heel fijn dat de baas en het vrouwtje er waren.
Nu lekker uitbuiken en bedenken wat ik straks weer kan gaan ontdekken.

Aanbevolen artikelen

21 Reacties

  1. Prachtig weer, ik voel een boekje aankomen. Ik zit het wel met tranen te lezen moet dan opeens aan meneertje denken, maar die zal van boven vast Columbus van alles influisteren😂🥰🥰

    1. Blijft altijd even moeilijk. Toch is Columbus een heel ander hondje qua kleur maar ook qua grootte en vast ook weer met zijn eigen karakter. Dat scheelt enorm om hem niet te gaan vergelijken.

  2. Je bent een stoere jongen, maar geen gevaarlijke dingen meer doen. Dat jullie te vroeg werden geboren was al spannend genoeg voor de mensen.

  3. Wat een geweldig verhaaltje weer, ik kan niet wachten op het volgende, maar om zo te lezen denk ik dat je net zo’n boefje word als meneertje, die we natuurlijk nooit zullen vergeten

  4. Heerlijk om te merken dat jou vrouwtje weer een beetje de oude aan het worden is, ze verteld weer honderd uit over jou columbus en dat is fijn om te lezen ! Wij gaan weer genieten van iedere week een verhaaltje over jou ,al missen we tussen de regels Meneertje toch wel een beetje .maar goed het leven gaat door en daar heb jij Columbus voor bezorgt. Heel veel Groetjes van Tygo en zijn vrouwtje Mia

  5. Heerlijk verhaaltje weer.
    En wat groeien ze snel ,stel eigenwijsjes
    Leuk om te zien hoe ze veranderen van frummel tot krummel tot echte eigenwijze teckels

Laat een antwoord achter aan Cora Reactie annuleren

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *