Maandag 23 augustus 2021. Columbus 9.

 

We zijn begonnen met de inboedel te verdelen.
En nee hoor, ze gaan hier niet scheiden maar ik ben er komen wonen en dan moet je alles opnieuw bekijken toch?
Die eerlijke verdeling is namelijk ver te zoeken.
Alles is van de baas of van het vrouwtje en slechts weinig is van mij.
Daar moest nodig verandering in komen, dus liep ik naar de gang en koos wat leuks uit.
Ik kwam binnen met een schoen in mijn bek en mijn staart trots omhoog.
Het vrouwtje zei direct: ” niks ervan, dat is mijn wandelschoen.”
” Nou echt niet, deze stond gewoon stil, dus dit was zeker geen wandelschoen.”
Maar goed, het vrouwtje hield vol dus liet ik de schoen los en kreeg een speeltje van mijzelf.
Tja, die had ik al dus liep ik opnieuw naar de gang en haalde de andere.
Het vrouwtje schoot in de lach en zei tegen mij: “als je de ene wandelschoen niet mag dan mag je uiteraard mijn andere wandelschoen ook niet.
Hoe hebberig kun je zijn, ik kreeg een piepbeest, rende er mee weg, gooide het in de keuken en hapte in de keukenstoelpoot.
Vanuit de woonkamer riep het vrouwtje: “hey frumpes, laat dat.”.
Geen idee wie frumpes was, dus kauwde ik gewoon door.
Het vrouwtje pakte mij op en bracht mij naar het speelkleed.
Ik rende er van af en holde heel hard door de kamer en hapte in het kleed.
Wat een leuk spel.
Vijftien minuten geprobeerd of we de verdeling wat eerlijker konden doen maar het schoot niet echt op.
Het vrouwtje zei: “we gaan naar de dokter voor je vaccinatie, dan kan hij gelijk even je oren uitspuiten want volgens mij zitten ze verstopt.
De dokter leek mij een goed plan dan ging ik daarna wel weer verder met de eerlijke verdeling van de huisraad.

We moesten om 13.30 uur bij de dokter zijn.
De dokter ging eerst even mijn chipnummer in de computer zetten.
Het vrouwtje heeft mij al aangegeven bij de Nederlandse Databank voor Gezelschapsdieren en nu sta ik ook bij de dokter in het systeem.

 

De dokter wilde nog wat dingen weten en toen was het tijd om mij te onderzoeken.

 

De dokter heet GertWim en vond mij gelijk super lief.

 

Hij luisterde naar mijn hart.

 

Voelde aan mijn buik, rug en billen.

 

Het vrouwtje zei dat ik stokdoof was dus ging de dokter gelijk in mijn oren kijken.

 

Hij keek in mijn linkeroor en in mijn rechteroor.
Hij zei: “ik heb het al gezien.”

 

Er mankeert helemaal niks aan je oren, je bent een echte teckel en je luistert super goed als je zin hebt.
Ik was gelijk helemaal weg van mijn dokter.
Die man had er verstand van.

 

GertWim zei dat het tijd was voor een prik en dat hij een idee had.
Ik kreeg eerst een overheerlijk koekje van hem.

 

Daarna strooide hij wat koekjes op de behandeltafel en die mocht ik allemaal opeten.

 

Wat een lekkere koekjes hebben ze hier zeg.
Kijk vrouwtje de dokter kan prima delen, allemaal voor mij.
Hier krijg je tenminste een heleboel lekkers i.p.v. een klein mini snoepje uit jouw trommeltje.

 

Ik at alle koekjes rustig op.

 

De dokter vond mij een hele knappe vent en zei dat hij weinig zulke stoere teckels zag.
Ik had geen kik gegeven, niet achterom gekeken en zelfs niet eens opgehouden met koekjes eten.
Het vrouwtje twijfelde nog even of ik wel echt een prik had gekregen maar het was echt waar.
De spuit was helemaal leeg en de koekjes waren allemaal op.
Tijd voor een slaapje.

 

Het vrouwtje was zo trots als een pauw,

 

Alles netjes in mijn vaccinatie boekje genoteerd en over drie weken mag ik weer koekjes eten bij de dokter.
Ik kom graag terug hoor.

 

Toen moesten we bij de assistente gaan betalen en die was ook gelijk helemaal verliefd.

 

Ze zei dat ik prima in haar zak paste en dat ze mij wel wilde houden.
Weet je, mijn vrouwtje is niet zo goed in eerlijk delen dus ik denk dat ze mij niet aan jou gaat geven.
Heb jij hier ook lekkere koekjes?

 

Helaas hadden ze aan de balie geen lekkere koekjes maar ik kreeg nog wel een paar knuffels en toen gingen we weer naar huis.
In de auto viel ik in slaap en droomde over een behandeltafel vol zalige koekjes.

 

De baas was samen met mij naar buiten geweest en zei tegen het vrouwtje toen hij terug was: “je raad nóóóit wat Columbus deed.”
Het vrouwtje begon allerlei opties op te sommen en ik vroeg mij af of haar oren het wel deden.
De baas had al gezegd dat ze dat nooit zou raden dus snapte ik er geen bal van dat ze een hele lange waslijst aan mogelijkheden opsomde.
Het duurde even maar toen kwam ze daar zelf, na heel veel keer nee gehoord te hebben, ook achter en zei: “nou, wat deed hij dan?”
De baas vertelde vol verbazing dat ik mijn poot had opgetild met plassen.
Het vrouwtje haar ogen werden enorm groot en dat is best bijzonder want ze heeft juist hele kleine ogen.
9 weken en dan al een poot optillen ze vond het een wereldwonder.
Tja, ik had ook kunnen wachten maar ik wilde de baas graag laten zien dat ik dit al kon.

De baas gaf ook aan dat hij kleine trainers wilde gaan gebruiken om mij buiten wat af te leiden van alles wat op het gras en op de straat ligt.
Het vrouwtje zei dat er genoeg in huis was en maakte een zakje mini vleessnoepjes open.
Ze roken zalig en het vrouwtje zei dat ze wel even kon oefenen met mijn naam roepen.
Nou ik hoefde niet te oefenen hoor, ik week niet van haar zijde.
Wat een zalige geur. Ik ben er al, geef maar wat van die heerlijke snoepjes.
Het vrouwtje moest lachen en zei: “nou, dat naam roepen wordt hem niet maar dan kijken we wel of je wilt zitten.”
Ze zei: Zit, en dat deed ik gelijk.
Natuurlijk kreeg ik een snoepje en toen schoof ze een stukje naar achteren.
Ik holde naar haar toe en ze zei weer: “Zit”  nou, het commando zit begreep ik prima en ik zat gelijk weer keurig netjes te wachten op een snoepje.
Het vrouwtje vond mij zo knap en knuffelde mij.
Helaas was ze daarna uit getraind omdat ze zei dat ik anders veel te dik wordt.

Mijn autotuigje is natuurlijk ook een prima tuigje voor op de fiets.
Ik had nog nooit gefietst maar daar kwam vorige week verandering in.
Het was mooi weer en de baas zei dat we een klein fietstochtje gingen maken zodat ik kon wennen.
Ze willen namelijk de fietsen meenemen naar ons Paradijsje.
Het vrouwtje liet mij de fietsmand zien

 

Daarna liet ze mij aan de mand snuffelen.
Ik herkende één van mijn speeltjes die op het kussen lag.
Het vrouwtje zei tegen mij: “kijk eens wat een mooie mand.”

 

Volgens mij was het een krat maar het vrouwtje kan ook niet alles weten.
Ze zette mij in de blauwe krat met zachte bekleding en klikte mijn tuigje vast.

 

Het vrouwtje is nogal van de check, check, dubbel check en ging eerst kijken of ik er niet uit kon springen.
Ze zette mij rechtop tegen alle randen en schoof wat heen en weer met de bandjes die vastzaten aan mijn fiets krat.
Na een tijdje zei ze tegen de baas: “we kunnen hoor, het zit allemaal goed.”

 

Nou, ik was heel benieuwd wat er zou gaan gebeuren want vooralsnog vond ik zitten in een bak met zachte bekleding nou niet echt spectaculair.
Als dit het vakantie uitje moest worden had ik nog wel andere voorstellen.

 

Het vrouwtje was wel dol enthousiast en zei tegen de baas dat ze eerst rustig naast de fiets ging lopen om te kijken hoe ik zou reageren.
Ze was al vrij snel uitgelopen want ze zei dat het prima ging.

 

De baas en het vrouwtje stapten op de fiets en we reden weg.
Ik hoorde een zoemend geluid.
Ze reed zo zachtjes dat ik bang was dat we om zouden vallen.
Als dit het fietstempo was, kon ze er beter naast blijven lopen.
Maar toen hoorde ik ineens, schat maak maar tempo want het gaat top.

 

Voor ik het wist gingen we knoert hard.
Ik hoorde allerlei geluiden en rook ook van alles maar besloot voorlopig even op mijn billen te blijven zitten omdat ik niet precies wist hoe het met de fietskunst van het vrouwtje gesteld was.
Wat een aparte gewaarwoording, ik rook van alles, hoorde van alles en mijn oren flapperden af en toe in de wind.

 

Na een tijdje zei de baas dat het tijd was voor een wandelingetje zodat ik even kon plassen.
Dat leek mij een heel goed plan.
We stopten bij een leuk parkje en het vrouwtje zette mij op de grond.
Ze zei dat ik een enorme knappe vent was.
Kom vrouwtje, want ik wil het gras hier gaan verkennen.

 

Wat leuk om op een onbekende plek te snuffelen.
Ik had eerst even hard tegen een andere hond geblaft.
Het vrouwtje zei dat dit nergens voor nodig was maar dat kan ik prima zelf beoordelen.

 

Ik stak stoer mijn staart in de lucht en we liepen een rondje in het park.

 

Na een rondje lopen zag ik onze fietsen al weer staan.

 

Tijd om aan de terug rit te beginnen.

 

Op de terugweg was ik best heel moe.
De weg was alleen zo hobbelig en bobbelig dat ik helemaal door elkaar geschud werd.
Dan is slapen niet echt een optie.

 

Fietsen is toch best een leuk uitje dus nu maar hopen dat we mooi weer krijgen.

 

Het verhaaltje is weer veel en veel te lang maar ik maak zoveel mee dat ik nog wel tien pagina’s had kunnen schrijven.
Daar was geen tijd meer voor want gisteravond kwamen vrienden van het vrouwtje op bezoek en die bleven tot het buiten stik donker was.

 

Ze kwamen kennis maken met mij want ik kende ze natuurlijk nog niet.
Weet je wat ik kreeg?
Twee hele grote koekjes in de vorm van een botje
Zalig vond ik ze.
Ik heb heerlijk met Jan en Bertus gespeeld.

 

Visite is super gezellig

 

Ik heb trouwens ook geholpen met de tuin opknappen maar daarover volgende week meer.

Aanbevolen artikelen

9 Reacties

  1. Wat mooi wat je al allemaal meemaakt. Maar kunnen beter er naar toe fietsen kan je slapen niet van honkerdebonk terug. Maar heel mooie vakantie en te warm is ook niet leuk kan je niet veel uitspoken

  2. Oh wat ben je een dondersteen maar ja we begrijpen je wel. Wij zijn hier ook nog altijd bezig om de verdeling wat aan te passen. Wij nemen tegenwoordig van alles mee naar huis. Het mooiste zou zijn als we ook de dode dieren mochten meenemen. Maar dat vinden ze niet zo leuk dus we gaan er voor de zekerheid altijd in rollen. Hebben we tenminste een ander geurtje voor even dan. 🤭
    Groetjes van Tommy, Daisy en Waldi

  3. Wat een heerlijk lang verhaal met zulke leuke foto’s!!
    Columbus., je bent al helemaal gewend bij je nieuwe familie.
    Je bent echt een schoonheid met dat mooie snoetje!

  4. Wat een leuk en lekker lang verhaaltje weer, en ik vind jou al een hele stoere en knappe bink hoor ,en ik kan niet wachten tot volgende week om te lezen wat je er allemaal weer bij geleerd hebt

  5. Jij bent wel een hele vlotte knul ,pootje optillen en pas 9 weken.
    Ook geen kik geven bij de dokter, stoer hoor.
    Als je zo door gaat ,kan je straks ook zelf fietsen.
    Maar ik begrijp het wel je wilt snel groot worden ,zodat je goed op de baby kan passen.
    Ga zo door lieve knul ,ik geniet ervan

  6. Wat een geweldig mooi en lang verhaal heb je deze week en dan die foto s er bij prachtig hoor .ik heb wel lang stil moeten zitten om alles aan te horen ,en een beetje mee te beleven maar af en toe een koekje tussen de regels door houden mij wel op mijn krukje .Die dokter daar heb ik ook een goed kontact mee .Bij ons is dat Sandra een hele lieve hoe zeg je dat dokterres zal ik haar maar noemen .ze heeft ook kleine honden koekjes ,alleen al daarom ga ik graag naar haar toe.Als ik het zo hoor begin je al een druk baasje te worden .Maar je moet ook nog veel slapen, dat is goed voor de groei .en dan krijg je sterke pootjes die je dan straks weer nodig hebt om te rennen . Ik ga nog even je foto s bekijken en dan mijn rondje doen .Groetjes van Tygo en zijn vrouwtje Mia

  7. Hoi knappie, wat maak je al veel leuke dingen mee,even over die verdeling,dat komt niet goed,zo oneerlijk 🙄ze zeggen dat we omkomen in het speelgoed,nou daar denken wij anders over.ik Sientje heb nog mijn puppy speeltjes, vrouwtje heeft die opgeborgen, de dikke deur sloopt alles,krijg je nog eens iets nieuws, kan die oude meuk van 3 jaar geleden, mooi weg🙄 nou ja zeg,was gewoon errug zuinig op mijn speeltjes. Fijne vakantie lieve Columbus en een dikke lebber van Sientje &Dirk 🥰

Laat een antwoord achter aan Marjo Blom Reactie annuleren

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *