Maandag 21 februari 2022. Columbus 34

Afgelopen zaterdag gingen we rommel ruimen in ons Paradijsje die de storm Eunice had achtergelaten.
Er staan daar heel veel bomen en er was van alles afgewaaid en afgebroken.
We wisten wel dat er geen schade aan ons chalet was want de papa en mama van Guus hadden gekeken maar het was er wel één grote bende.
Op de weg naar ons park toe zagen we in het bos overal bomen waarvan er takken waren afgebroken, zelfs bomen die waren om gevallen en langs de kant van de weg lagen allemaal hoopjes met takken.
Toen we ons park op reden zagen we gelijk een hele grote tak bij de overburen op de schuur liggen.
Die tak had de voorkant van de schuur ingedeukt.
Overal liepen mensen heen en weer met kruiwagens vol takken.
Ook onze tuin was bezaaid met takken, dennenappels en naalden maar verder was er helemaal niks aan de hand.
Zie je wel dat we gewoon in ons Paradijsje hadden kunnen gaan slapen.
Maar dat willen de baas en het vrouwtje niet, als het heel hard stormt.
We blijven dan thuis omdat dit veiliger is.
Nou dat sloeg echt nergens op, levensgevaarlijk, dat was het bij ons in Veenendaal.
Ik werd tijdens mijn wandeling opzij gegooid door de storm.

Jullie snappen dat ik mij een hoedje schrok, ik vond dat keiharde gewapper van mijn oren al niet echt heel geweldig en al helemaal niet het lawaai dat de wind maakte.
Het leek wel op keihard fluiten en normaal als ik hard lawaai maak dan moet ik stil zijn van het vrouwtje maar tegen de storm zei ze helemaal niks.
Mijn vrouwtje had haar capuchon op en trotseerde met haar hoofd naar beneden de orkaan en de herrie.
Terwijl we de hoek omliepen kwam er een stormvlaag en werden mijn billen zo opzij geduwd.
Als ik plaste waaide mijn plas zo de andere kant uit.
Terwijl de wind probeerde om mijn oren er af te trekken besloot ik om niet op drie pootjes te gaan staan maar om te hurken, een lange plas te doen en daarna weer snel naar binnen te gaan.
Ik trok aan de riem richting ons huis maar het vrouwtje zei dat ik eerst nog moest poepen.
Idioterie om buiten te poepen, de kans dat mijn poep om haar oren zou vliegen was niet ondenkbaar maar het vrouwtje was, net als de orkaan, onvermurwbaar.
Ze zei dat we tussen de hoge gebouwen zouden blijven en niet langs het lange open grasveld zouden lopen zodat ik niet de lucht in vloog.
Dat klonk niet echt geruststellend maar ik besloot heel snel te poepen en toen holden we naar huis.
Als troost mocht ik lekker koekjes zoeken in de woonkamer en dat maakte veel goed.
Bij de nachtplas was de wind al wat minder en kon ik met de baas even rustig een rondje doen.

Gelukkig was het nu opruim-tijd in ons Paradijsje en ik mocht samen met de baas helpen alle rommel weg te werken.
Bij aankomst deden we eerst koffie met koekjes en toen gingen we samen aan de slag.
De baas pakte de groencontainer, een bezem, een hark en deed zijn werkhandschoenen aan.
Ik rende heen en weer met takken en beet ze allemaal doormidden.
Zo super leuk om dit te doen.
Achter het chalet groef ik een groot gat in de vlindertuin dan konden we daar mooi takken in stoppen.
Helaas wilde de baas dat niet en moesten alle takken in de container en gooide de baas mijn trots gegraven gat dicht.
De baas was druk en ik was inmiddels pikzwart geworden.
Het vrouwtje kwam ook naar buiten en vroeg zich af wat ik in de vrede gedaan had.
Nou dat leek me logisch toch?
Ik had geholpen om alle takken af te voeren en het zand weer vrij te maken van dennenappels.
Het vrouwtje ging alle dieren voeren en zag tot haar tevredenheid dat er niets van de bomen was gevallen.
En dat is best bijzonder want die bomen hangen propvol.
Twee eekhoornhuisjes, twee vogelhuisjes, een voederplateau, een picknicktafel voor de vogels, een houten teckel met haakjes om voederbollen aan te hangen, een walnotenhuisje en heel veel stalen vogels en eekhoorntjes.
Alle eetplekken werden gevuld en de huismerel kreeg ook nog een appel.
Toen alles buiten klaar was gingen we naar binnen omdat de baas een tafel ging maken om mijn nieuwe bench heen.
Ik heb zowel thuis als in ons Paradijsje een grotere bench gekregen.
Kijk, deze heb ik thuis.

 

Nu kan ik weer helemaal languit liggen en heb ik zelfs nog wat ruimte over.
Hij lag heerlijk en die wilde ik ook wel in ons Paradijsje hebben.

 

En dat ging ook gebeuren.
Mijn kleinere bench stond naast de eettafel maar mijn grote bench zou daar volgens het vrouwtje niet echt mooi passen.
Daarom bedacht het vrouwtje dat de bench best onder de televisie zou kunnen en had ze een week geleden de plek in de hoek naast de kast gemeten.
De baas had een plank besteld om een tv tafel van te maken en daar zou mijn bench onder komen.
Opa had thuis al het blad geschilderd en de baas ging de poten eronder schroeven.
Het was zo gebeurd en alles paste perfect.

 

Naast de eettafel is er nu ook weer meer ruimte dus iedereen is blij.

 

Mij maakt het niks uit, als ik slaap, dan slaap ik en als ik maar mijn eigen bed heb met mijn bed knuffel dan vind ik het prima.

 

Omdat het nog geen tijd was om naar mijn hei te gaan, klom ik boven op de bankleuning.
Hier kon ik goed in de gaten houden dat er geen eekhoorntjes en vogels in onze opgeruimde tuin gingen rotzooi maken.
Ik zag de takelwagen van de parkeigenaar allemaal rommel opruimen.

 

Na een tijdje moest ik echt hoognodig uit.

 

Zullen we gaan?

 

Het is altijd zo leuk op mijn hei.
Nu was het nog heerlijk droog dus het perfecte moment voor een lekkere wandeling

Natuurlijk moesten ik overal snuffelen en plasjes doen.

 

Het vrouwtje moet altijd lachen als ik mijn staart in de lucht steek.

Omdat er bijna niemand op mijn hei was mocht ik voor de allereerste keer los van de riem.
De baas heeft al heel vaak aan de riem geoefend met een fluitje.
Dat fluitje herken ik direct en betekend dat ik een heel lekker snoepje krijg.
Zowel de baas als het vrouwtje vonden het heel spannend maar er was echt niet zoveel spannends aan.
Heerlijk hoor lekker rennen op de hei en nu ook gewoon zonder dat ik al scheurend in mijn riem beknel raak.
Op een gegeven moment zagen de baas en het vrouwtje in de verte een hond aankomen en toen moest ik weer aan de riem.
Echt genoten en ze waren apetrots op mij.

Aanbevolen artikelen

6 Reacties

  1. Je hebt hard gewerkt, dan is het goed rusten in je nieuwe kennel. Die bananen uit je oren zijn wel handig, mag je helemaal los lopen. Lekker rennen zonder de lange riem in de weg.

  2. Hopelijk gaat de wind en regen eigenlijk weg en kunnen we gaan genieten van beter mooier weer.
    Wat een geluk dat alles nog netjes op z’n plek staat bij jullie bij het paradijsje .
    Maar jij hebt ook goed meegeholpen hoor ,goed zo knul.

  3. Wat luister jij goed en wat is je neefje groot geworden. Een grotere bench kan je beer in draaien veel mooier .Maar nog fijner is deplaatsop de vensterbank alles goed kunnen zien sjiek. En je hebt goed de baas meegeholpen.

  4. Wat word jij goed opgevoed Columbus!! Jouw baasje en vrouwtje weten heel goed hoe je een gehoorzame teckel krijgt!! Niets erger dan een teckel die altijd bananen in zijn oren heeft!! Wat groei je snel, nu al een grotere bench. Veel liefs..

Een reactie plaatsen

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *