Maandag 11 april 2022. Columbus 40

Afgelopen donderdag was het oren-af-wapper-dag.
In eerste instantie had ik dat helemaal niet in de gaten want toen ik ‘s ochtends met de baas ging wandelen was er nog niks aan de hand.
Dat veranderde in de middag toen ik met het vrouwtje een grote ronde ging lopen.
Voordat ze de deur opendeed hoorden we al een hard geluid en viel de grote lampenkap, van één van de bollampen, met een klap op de patio.
Het vrouwtje zei dat er code geel was en dat het hard waaide en dat we daarom niet naar het park gingen.
Veel te gevaarlijk met mogelijk afbrekende takken.
We waren nog niet buiten of de wind probeerde de oren van mijn hoofd te trekken.
Mijn flappers wapperden alle kanten uit en klapten elke keer keihard tegen mijn wangen aan om vervolgens als hazen oren woest boven mijn hoofd heen en weer te zwaaien.
Ik stak mijn staart hoog in de lucht en stapte parmantig naar de eerste grote boom op ons pleintje en tilde mijn poot op.
Net toen ik wilde gaan plassen kwam er een rukwind en viel ik bijna om.
Zo dan, dit werd plassen voor gevorderden en ik besloot dat ik de boom niet ging gebruiken en holde snel de stuiken in.
Daar hurkte ik en deed een hele lange plas.
Door laag bij de grond te blijven was het gelukt om te plassen zonder dat mijn straal er als een wilde sproeier vandoor vloog.
Wat mij betreft konden we wel naar huis maar het vrouwtje vond dat we echt een rondje moesten lopen omdat ik nog niet gepoept had.
Alsof ik überhaupt zou willen poepen met dit weer.
Onverantwoord om een eind te gaan lopen maar het vrouwtje was natuurlijk weer mega eigenwijs.
Normaal komen we altijd heel veel honden tegen maar nu liep er geen eentje.
Er waren kennelijk ook nog verstandige vrouwtjes en bazen die niet gingen wandelen tijdens een orkaan.
We waren een kwartier onder weg toen het keihard begon te hagelen.
Hagelstenen zo groot als knikkers.
Dat kon er ook nog wel bij.
Het vrouwtje riep neeeee, waarom nou?
Dat was mijns inziens vragen naar de bekende weg want zij wilde perse wandelen met een tornado.
Gelukkig tilde het vrouwtje mij op en nam ze mij op haar arm.
Ze boog haar hoofd helemaal naar voren zodat de harde hagelstenen niet op mij vielen
Het vrouwtje had haar capuchon op en zei: “we gaan snel naar huis want zo is het niet fijn om te poepen.”
Ik hield wijselijk mijn mond want dat vond ik na de eerste windstoot al wel.
Thuis werd ik lekker afgedroogd en rende toen naar de keuken want na de middag wandeling drinken het vrouwtje en ik altijd koffie dus ik zat daar alvast op haar te wachten.
Nadat ik vier lekkere snoepjes had gevonden die het vrouwtje voor mij verstopt had, dook ik op de bank om een dutje te gaan doen.

 

Mijn slaapje was van korte duur want er werd bij ons aangebeld.
En hoe diep ik ook slaap, ik moet weten wie er voor de deur staat.
Het was de postbode met een enorme doos.
Mijn vrouwtje zei gelijk: “het is voor jou Columbus, kom maar eens kijken.”

 

Dat hoefde ze geen twee keer te zeggen want ik zat er al lang en breed helemaal klaar voor.
Het vrouwtje haalde het plakband van de bovenkant en toen stak ik mijn neus in de doos.

 

Ik begon heel hard te kwispelen want ik herkende direct wat er in de doos zat.

 

Mijn favoriete aapje en niet eentje….nee, er zaten er twee in.
Het oude aapje was helemaal versleten en een dag voordat deze doos kwam had de baas hem in de prullenbak gegooid.
Ik was helemaal verdrietig want het was mijn favoriete vriendje ook al kwam er van alles uit en viel er na heel veel vastnaaien ook elke keer van alles af.
Toen de vulling er voor de zoveelste keer weer uitkwam zei de baas: “deze is niet meer te maken hij hangt van ellende aan elkaar.”

 

Dolblij dook ik in de doos en trok de eerste aap aan zijn hoofd de doos uit en holde er mee weg.
Wat een feest, ik had mijn vriendje terug.
Deze was helemaal heel, zijn staart was niet keihard van het vele kauwen en deze kon het vrouwtje gewoon vast pakken zonder dat haar hand nat werd.

 

Van het vrouwtje moest ik nog even terug komen want ze moest het prijskaartje er nog af halen.
Terwijl ze dat deed holde ik met het tweede aapje weg.
Na een poos keek ze naar mij en zei: “wat doet die witte pluis in jouw baard?”, “kom jij eens hier.”
Ze pakte mijn aapje van de grond en zag een bungelend pootje.
Wat zonde zei het vrouwtje, waarom maak je hem nu gelijk stuk?
Hoezo stuk? Na wat modeleren leek mijn nieuwe aapje gewoon meer op mijn oude.
Wat is er nu fijner dan weer een vertrouwd aapje te hebben?
Het vrouwtje haalde een stukje vulling uit mijn baard en gaf mijn aapje weer terug.
Ik holde kwispelend rond met mijn mooie aap.
Niet zo zuchten hoor vrouwtje ik heb een nieuwe aap en dat is met recht een feest.

 

We hadden trouwens afgelopen week nog een feest.
Het vrouwtje was jarig en de baas had de taart vast aangesneden en de koffie was bijna klaar.
We moesten nog even op opa en oma wachten en dan konden we beginnen aan de verjaardag.

 

Gaan jullie maar rustig andere dingen doen dan pas ik op de taart.

 

Wat nou jakkie bah?
Waarom zeg je dat nou?
Ik vond het helemaal niet vies.
Echt heerlijk gebak.
Ik heb er een klein likje van genomen en het is zalig.

 

Mocht je het niet op willen eten dan schuif maar door hoor.
Ja, ja, ik heb je gehoord maar ik kan niet verder achteruit want daar staat de stoel.

 

Gelukkig kwamen toen eindelijk opa en oma en kreeg ik van oma wat snoepjes en een koekje.
Zo werd het toch nog feest en ik dook met mijn nieuwe aap naast oma op de bank.

 

Over 60 dagen ben ik zelf jarig en ik ga eens nadenken wat ik ga vragen.

 

Maar eerst even dutten.

 

Aanbevolen artikelen

7 Reacties

  1. Ooo geweldig wat een verhaal weer 😀😀 en voor het vrouwtje nog Proficiat 🎉
    Ik geniet er iedere keer van 😊 . Alvast een fijne week met een ☀️ nu .

  2. Hahahaha die oren in de wind !!
    Slim van je , Columbus, om zittend te gaan plassen !
    Jammer, dat je geen taart kreeg maar je heb er wel lekker even van geproefd.
    Je kreeg vast wel een lekker koekje van het vrouwtje ! Gefeliciteerd met je verjaardag,Kaatje !

  3. Kleine sloper ben jij.
    Maar weer een mooi verhaal en nu maar hopen dat aap lang mee gaat.
    Maar ik betwijfel dat.
    Op naar het mooiere weer en het paradijsje.

  4. Hoeraaaa nog gefeliciteerd met je vrouwtje, wat errug he die storm,Sientje was bijna weggewaaid 🙈 ik blijf wel staan,ben wat zwaarder 🤣🤣 poot van Dirk 🐾

  5. Heerlijk verhaal weer ,en die storm hebben we toch allemaal goed overleefd.Bij ons lag de hèle weg bezaaid met takken die uit het bos de weg op gewaaid waren ,en ik mocht van het vrouwtje voor een keer in de tuin mijn plasje doen en daarna vlug weer naar binnen ! Gelukkig heb ik niet zo n grote oren en zitten ze nog aan mijn koppie.Mag jij ook mee naar de caafjes ? of is dat te druk ? Voor je vrouwtje heel veel succes in cavia land . En o ja nog ,Van Harte Gefeliciteerd (Ook al is het al voorbij ) Groetjes van Tygo en zijn vrouwtje Mia

Een reactie plaatsen

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *