Meneertje Jansen

Woensdag 25 november 2020 Meneertje 411

De week begon met een bezoek aan de dierenarts.
Zoals jullie weten was mijn rechter anaalklier ontstoken en moest ik voor controle terug komen zodra mijn antibiotica kuur was afgelopen.
Maandag was dat zo ver en moest ik om 13.30 uur aanwezig zijn bij de Sterkliniek.
We kwamen binnen en er was helemaal niemand in de wachtkamer.
Kwam dat even goed uit, ze waren er niet dus konden we mooi gelijk weer naar huis.
Helaas ging het vrouwtje zitten en zette mij op haar schoot.
Ik begon per direct heel hard te loeien want hier had ik helemaal geen zin in.
Toen ik vorige week in de Sterkliniek was, had de dokter mij heel erg veel pijn gedaan en kreeg ik zelfs twee gemene prikken.
Dat had ik uiteraard heel goed onthouden.
Het vrouwtje probeerde mij gerust te stellen maar kwam niet boven mijn gegil uit.
De deur van de spreekkamer ging open en de dokter zei Meneertje Jansen kom maar.
Ik besloot nog harder te gaan gillen en hoopte nog dat dit zou werken en het vrouwtje hem niet zou verstaan.
Helaas werkte het niet en mijn vrouwtje stond op, droeg mij de spreekkamer binnen en zette mij op de onderzoekstafel.
De dokter zei dat hij even inwendig wilde gaan voelen waarop het vrouwtje zei dat ze dan even mijn muilkorfje om zou doen omdat ik vorige keer bijna de dokter had gebeten.

De dokter deed mijn staart, die ik inmiddels strak tegen mijn buik had gevouwen, omhoog en toen begon ik te janken en voor dat ik het wist, stak hij een vinger in mijn achterste en voelde de dokter of mijn anaalklieren nog ontstoken waren.
Als het vrouwtje mij niet had vastgehouden dan was ik van de tafel gesprongen.
Ik begon te grommen en maakte bijtbewegingen en net toen ik echt boos wilde worden was het klaar.
De dokter zei dat het keurig genezen was.
Het vrouwtje deed gelijk mijn muilkorfje af en zei dat ik een knappe jonge was.
De dokter vroeg of ik een koekje wilde maar ik was zwaar gepikeerd.
Zomaar twee handen in mijn achterste steken, ik had wel dood kunnen zijn.

 

Ik zag het koekje heus wel maar ik vond het een magere beloning voor zo’n levensgevaarlijk onderzoek.
Geen idee wat de dokter dacht te doen met dat koekje op zijn hand maar ik ging hem sowieso negeren.

 

Het vrouwtje had nog wat vragen voor de dokter maar ik wilde hier zo snel mogelijk vandaan.
Ik begon weer keihard te janken en toen een verder gesprek volledig onmogelijk was tilde ze mij op en liepen we de spreekkamer uit.

 

Terwijl ik nog steeds heel hard gilde kwam er een mevrouw aangelopen met een grote hond en vroeg bezorgd: “och, heb je zo vreselijk veel pijn jongen.”
Het vrouwtje lachte en zei: “nou het viel reuze mee, hij moest voor nacontrole en alles is goed.”
Hoe haalde ze het in haar hoofd.
Hij had zijn hele arm in mijn achterste gestoken en dat doet vreselijk veel pijn hoor.
Bij de auto aangekomen was ik klaar met gillen en snoof aan het vrouwtje haar hand.
Aha, je hebt het koekje mee genomen van de gemene dokter.
Heel goed, voor straf eet ik die mooi op want hij verdient geen volle pot koekjes in de spreekkamer.
Nog voor ze mijn tuigje had vastgeklikt aan de autogordel, had ik het koekje op.
Ik kreeg een knuffel van het vrouwtje en onderweg belde het vrouwtje met de baas.
Die was aan het werk maar hij was natuurlijk ook heel benieuwd of de ontsteking weg was.
Het vrouwtje vertelde dat alles helemaal goed was maar dat ik de hele boel bij elkaar gegild had.
De baas moest hard lachen en zei dat hij blij was dat hij er niet bij was

De dag daarna ging ik naar Gea, dat  is mijn trimster en zij zorgt er altijd voor dat ik er weer piekfijn uit zie.
Nou zie ik er, wat mij betreft, altijd goed uit maar het vrouwtje vond mijn haren veel te lang.

 

Ik vond het reuze meevallen.
Mijn haar hing nog lang niet op de grond hoor.

 

Ik vraag me af of ze zelf wel eens in de spiegel kijkt want haar haren zijn veel langer en zij laat ook geen haren uit haar hoofd trekken maar ik had weinig keus.

 

De afspraak stond al, dus zo togen we naar Trimsalon Kwispel

 

Vrouwtje nam mijn snoetje mee en vertelde aan Gea dat ik pas geleden een ontsteking van mijn anaalklier had gehad en dat ik daar heel erg veel pijn aan had.
Ze vertelde dat dit best wel een traumaatje was en dat ik bij mijn billen mogelijk zou kunnen gaan grommen.
En, als ik dat zou doen, ze heus mijn snoetje op mocht zetten.

 

Gea is niet van de snoetjes en zei dat ze het gewoon zonder wilde proberen.
Kijk, ze had al een mooi stuk af.
Niks ergs aan dus helemaal geen snoetje nodig hoor.

 

Na alles wat ik had mee gemaakt bij de dierenarts, viel dit totaal in het niet.
Gea neemt echt de tijd voor mij en is super lief.

 

Gea wisselt de plukplekken af en eindigt altijd op plekken die ik helemaal niet erg vind.
Ze plukt een poosje en dan gaan we aaien en knuffelen en dat is heel fijn.

 

Vrouwtje was heel trots dat ik alles zo netjes toe liet.
Weet je wat ook heel leuk is bij Gea?
Ze heeft super lekkere snoepjes.

 

Als we halverwege zijn mag ik altijd even in de tuin plassen en snuffelen.
Daarna krijg ik een koekje en dan gaan we weer verder.

 

Het vrouwtje is heel blij dat ik zo relaxt ben bij Gea.
Dat komt omdat ik weet wat ik aan Gea heb en dat ik ook niet tegen haar hoef te grommen want dat maakt totaal geen indruk op Gea.

 

Daarom doe ik dat ook niet en laat ik alles rustig toe.
Natuurlijk ging ik ook lekker in bad en dat vind ik heerlijk
En toen was ik super mooi geplukt.
Mijn tuigje weer aan en klaar voor de finishing touch…..

 

….een heleboel afscheidsknuffels

 

Zullen we nog snel wat koekjes en snoepjes doen Gé?

 

En dat deden we.
Ik kreeg nog een heerlijk snoepstaafje

 

Nog heel even het laatste stukje vrouwtje en dan gaan we aan de baas laten zien hoe mooi ik ben geworden.

Tot de volgende keer Gea.

Woensdag 18 november 2020 Meneertje 410

Gek zijn ze hier, of nou ja, het vrouwtje is vooral knettergek.
Zondag 15 november kreeg ze het ineens op haar heupen en zei ze tegen de baas: “wil jij de kerstboom even ophalen?, dan pak ik de kerstballen.”
De baas keek naar het vrouwtje en zei: “meen je dat nou serieus?”
Natuurlijk meende ze het echt, dus sjouwde de baas de kerstboom ons huis in en begon het vrouwtje met het sorteren van de takken.
Stapeltjes met allerlei kleuren stickertjes die ergens op de takken verborgen zitten.
Toen alle kleurtjes bij elkaar lagen zette het vrouwtje de stam op en begon de takken open te vouwen.
Heel veel werk en het vrouwtje begon te zingen: “It’s beginning to look a lot like Christmas.”
Net toen ze een enorme uithaal wilde maken voor de volgende zin zei de baas: houdt je een beetje rekening met kindertjes in de buurt?, de Sint is net een dag ons land binnen.”
Het vrouwtje neuriede verder en zo schoot de kerstboom op.
Ik zat op het voetenbankje  en keek hoe de stam zich langzaam vulde met heel veel takken.
Toen de boom stond ging het vrouwtje aan het stoeien met de verlichting.
Dat is elk jaar weer een drama dus ik besloot een poosje te gaan slapen.
Ergens in de verte hoorde ik het vrouwtje mopperen dat er veel te weinig lichtjes waren.
Nou is dat logisch want er hangt een snoer van 10 meter om ons kunstwerk aan de muur die eigenlijk in de boom hoorde en er ligt ook een snoer in de thema tafel.
En nee, niet pas sinds afgelopen zondag maar al vanaf de vorige kerst.
Ze heeft alles gewoon zo laten hangen.
Net als de kerstboom-doek die licht geeft.

De baas keek naar de vorderingen en zei dat er echt genoeg lichtjes in de boom zaten en dat we geen landingsbaan hoefde aan te leggen maar dat met alle kerstballen de boom heus vol genoeg zou zijn.
Zoals ik al voorspelde bleef het vrouwtje de lampjes elke keer uit de boom halen om ze er weer opnieuw in te hangen.
Geen idee waarom want het werden heus niet meer lichtjes op die manier.
Eindelijk was ze tevreden en zei dat ze zo wel prima hingen en vroeg de baas of hij dat ook vond.
De baas zal het een zorg zijn dus zei hij dat ze zo heel mooi hingen en het vrouwtje knikte blij.
Persoonlijk zag ik geen enkel verschil met acht schikkingen geleden maar als zij tevreden was konden we verder en daar zat ik op te wachten.
Ik maak hier mijn vijfde kerst mee en weet heel goed dat we een enorme leuke kerstbeer hebben.
Super zacht en heel groot en …….die wil ik dolgraag hebben.
Dat mag niet maar als ze druk is dan lukt het nog wel eens om er ongezien mee weg te huppelen dus kom maar op met die doos.

Alle dozen gingen open en het vrouwtje floot “driving home for Christmas”
Terwijl zij alle kerstballen voorzichtig uit de papiertjes haalde dook ik in de doos met entourage.
In no time had ik de kerstbeer gevonden en trok hem snel achter mij aan de bank op.
Helaas zag de baas dat en zette de beer hoog op de plank boven het bureau.
Zo jammer want daar kon ik onmogelijk bij.
Een hele dag bezig en tegen 15.00 uur stond de boom in vol ornaat te stralen.
Het vrouwtje vroeg aan de baas of er wel genoeg lampjes in hingen nu hij af was.
De baas keek naar de boom en zei: “ik zou ze er nog een keer opnieuw uithalen en ze wat anders hangen.”

Gelukkig ging hij koffie zetten met koekjes erbij zodat ze niet weer opnieuw kon beginnen.
Onder de koffie keek ze in de entourage dozen en zei ineens: “owwww kijk eens, die heb ik vorige jaar gekocht in de uitverkoop en nog niet gebruikt.”
Er kwamen twee lange strengen met gouden slingers uit.
Ze drapeerde ze in de boom en zei dat ze dit de perfecte finishing touch vond.
De baas zei: “het enige waar ik nog wat aan zou doen is onder de boom. Er ligt een wit sneeuwkleed en er staat een slee met wit wollen dekje op en dat maakt alles wel heel wit.
Het vrouwtje keek in de entourage doos en haalde er een rood bordje uit met Merry Christmas, een piepklein cavia kerstmutsje, een rode kerstbal en een piepklein mini kerstmannetje.
De baas vond het nu ook helemaal af.

 

Ik vond het veel te druk onder de kerstboom en besloot de kerstman weg te halen.

 

Het vrouwtje zag het en zei dat ik onmiddellijk de kerstman terug moest geven.
Nou, als ze die wilde hebben, dan kwam ze hem maar halen.
En……..dat deed ze.

 

Hij lag nog niet terug op zijn plek of ik sloop er weer heen.
Het vrouwtje schraapte heel hard haar keel.
Als je last hebt van je keel, dan moet je je laten testen hoor.
Maar het vrouwtje schraapte nog een keer heel nadrukkelijk haar keel en ik besloot te doen of ik er toevallig langs liep en maakte een bochtje om de tafel.

 

Ze ging verder met allerlei huisjes in de vensterbank te zetten en overal kerst gerelateerde spulletjes te plaatsen.
Ook de mooie handgeschilderde kerstbal, met mijn afbeelding er op, kreeg een mooi plekje.
Deze is gemaakt door onze vriendin Mieke van Mycreatives en het vrouwtje kreeg deze cadeau.
Ze is er super blij mee.
Mieke verkoopt deze en als jij ook een mooie kerstbal wilt, dan moet je maar eens bij haar kijken:
https://www.facebook.com/mdaam43/

 

Het vrouwtje ging, nadat alles klaar was, de dozen terug brengen naar de zolder.
Toen ze terug kwam zei ze: “en wat denk jij dat je aan het doen bent?

 

Sneeuw vrouwtje, ik maak sneeuw voor in de thema tafel.
Ze mopperde dat ze dat niet zo leuk vond en dat de kerstman nu alsnog stuk was.
Niet mopperen hoor, dat is zo ongezellig en ook niet goed voor de kerststemming.
Ga maar zingen: Let it Snow Let it Snow Let it Snow.

Woensdag 11 november 2020 Meneertje 409

Als we in ons Paradijsje zijn, dan heb ik een eigen bos.
We wandelen daar elke dag meerdere malen doorheen en dat is zalig.
Helaas is het seizoen van warm weer voorbij en zijn we weer gewoon thuis.
Nu wonen we vlak bij Prattenburg en daar is ook heel veel bos.
Omdat het droog weer was besloten we lekker te gaan wandelen in het Prattenburgse bos.
Er is daar een stuk bos met een trimbaan, een bos bij het kasteel maar er is ook een stuk bos waar ik als baby vaak ging wandelen.
Omdat het overal druk was reed de baas daar met de auto heen en parkeerde onze auto op dezelfde plek waar we hem vroeger ook altijd neer zette.
We stapten uit, mijn riem ging af en toen stond het vrouwtje ineens stil en las hardop de tekst “Verboden Toegang voor onbevoegden.”
Wat een onzin, het bos zag er nog steeds hetzelfde uit als toen hoor.
Er stonden nog steeds bomen, er lagen takken en er was een wandelpad dus ik was er klaar voor en rende het bos in.

 

Het vrouwtje keek naar de baas en zei: “gaan we artikel 461 van het Wetboek van Strafrecht overtreden?”
De baas zei: “Meneertje heeft dat al besloten” want ik liep al een heel eind verderop en zo stapte de baas langs het bord en liep ook het bospad op.

 

Ergens in de verte achter ons, hoorden we het vrouwtje haar stem pruttelen dat we dan wel een kans maakten op een boete van maximaal €225,00.
Als dat zo is vrouwtje, dan zou ik stoppen met mopperen en tot die tijd lekker genieten van dit exclusieve rondje bos.
Persoonlijk vond ik dat we super bevoegd waren voor dit bos.
We zijn bosexperts en als we ons bos bij het Paradijsje de baas kunnen dan lukt dat met dit bos ook.

 

Kijk vrouwtje, hier staan mooie paddenstoelen.

 

De baas ging op zoek naar een mooie stok voor mij en ik volgde hem op zijn hielen.
Het duurde even maar toen vond de baas een mooie stok voor mij.
Dat luistert heel nauw want hij moet niet te licht maar ook weer niet te zwaar zijn.
Als je eenmaal de juiste hebt gevonden kan het spel beginnen.
De baas gooit hem heel ver weg, ik ren er achter aan, ik breng hem terug en dan ga ik keihard blaffen.

 

Soms geef ik hem niet terug en hol ik elke keer weg.
Dan moet de baas een tweede stok zoeken.
Hoe we het spel ook spelen ik vind elke variant van spelen met stokken leuk.

 

Het is een vanzelfsprekendheid dat ik hard moet blaffen als de baas mijn stok gaat gooien.
Het vrouwtje fluisterde dat ik heel zacht moest doen omdat we anders gesnapt zouden worden.

 

Alsof je blaffend kunt fluisteren.
Als je het doet, dan moet je het goed doen.
*Waf* *Waf* *Waf*
Wat klonk mijn blaf mooi in het serene bos.
Je kon bijna de echo horen, zo stil was het in het prachtig kleurige bos.

 

Ik bleef heel hard blaffen en roepen dat de baas mijn stok moest gooien.
Het vrouwtje zei: “nou kom maar boswachter, we zijn hier, in een verboden bos met een loslopende hond.

 

Fijn toch dat er in Corona tijd een bos is waar je kunt wandelen zonder dat je anderen tegen komt.
Gooi nog maar een keer met de stok baas dan gaan we daarna lekker thuis koffie drinken met pepernoten.

 

Ik nam aan het einde van het bos een klein takje mee als aandenken.
Aan het takje hing één blaadje.

 

Waarom moet hij buiten blijven?
Dit is geen stok hoor, dit is een twijgje met een herfstblaadje.

 

Die heerlijke stemming sloeg een paar dagen later als een blad aan de boom om.
Ik kreeg pijn maar besloot het vooral te verbergen want het vrouwtje gaat anders overal aan voelen, drukken en trekken.
Dat was wel het allerlaatste waar ik op dit moment behoefte aan had.
Gelukkig ging het vrouwtje op weg naar haar nachtdienst en ging ik slapen.
Toen ze ’s ochtends thuis kwam rende ik niet op haar af
Ik kwispelde maar zag dat bij het vrouwtje de alarmbellen aangingen.
Het vrouwtje zei gelijk: “het zal toch niet zijn rug zijn?”
Nou er was heus niks aan mijn rug maar ik wilde er verder niet over praten.
Ze gooide een balletje en keek of ik daar wel achteraan wilde.
Om geen argwaan te wekken deed ik dat en toen haalde ze opgelucht adem.
Ze ging slapen en toen ik haar samen met de baas ging wakker maken wilde ze gelijk weten hoe het met mij was.
De baas zei: “Hij is stiller als anders maar speelt wel.”

Toen ze ’s avonds wilde knuffelen en ik niet kwam zei ze tegen de baas dat ze toch even wilde kijken en dat hij moest helpen met mij vasthouden.
Ik was er al bang voor en voor ik het wist stond ik op het aanrecht en deed het vrouwtje of ze er verstand van had.
Ze rook aan mijn oren, keek in mijn bek, boog aan mijn pootjes, duwde in mijn buik en zat aan mijn rug.
Toen ze bij mijn billen aankwam kon ik het niet meer houden en gilde.
Mijn staart moest omhoog en ze pakte keukenpapier en drukte op mijn billen.
Dat deed mega veel pijn.
Toen werd ik loei boos en probeerde te bijten.
Het vrouwtje zei: “er komt bloederig slijm uit zijn anaalklier aan de rechterkant, ik denk dat het flink ontstoken is.

Ze zei tegen mij dat ze klaar was en dat ik de volgende dag naar de dierenarts moest.
Het vrouwtje probeerde mij nog te knuffelen maar ik was echt heel erg boos.
Maandag kon ik om 14.15 uur terecht bij Dokter Bakker.
Omdat je maar met 1 persoon bij de dierenarts naar binnen mag, ging de baas met mij mee en hoefde het vrouwtje niet vroeg uit bed en kon ze gewoon tot 15.30 uur slapen.
Jullie snappen dat ik in de wachtkamer al begon met gillen en dit al die tijd heb gedaan.
Zoals ik al verwachte ging ook de dokter aan mijn anaalklier drukken en dat deed vreselijk veel pijn.
Hij zei dat het een abces was maar omdat het al open was, hij er niet in hoefde te snijden.
Dat had er nog bij moet komen.
Mijn eerste gift antibiotica kreeg ik per injectie en toen ook nog een injectie met pijnstilling.
Daarna kreeg ik een kuur antibiotica tabletjes mee en ook tabletjes voor de pijn.

 

Toen het vrouwtje wakker werd voelde ik me al een stuk fijner want de pijn was weg.
Kijk vrouwtje, de dokter heeft gezegd dat ik twee keer per dag een pilletjes antibiotica moet en 1x per dag een tabletje voor de pijn.
Maak jij maar vast een aftekenlijstje zodat we geen pilletjes kunnen vergeten.

 

In dit potje zit de pijnstilling en je mag medicijnen niet op een lege maag innemen.

 

De dokter heeft gezegd dat ik per pil eerst twee plakjes rosbief moet op eten, dat je dan in een plakje rosbief een pilletje moet verstoppen en daarna nog twee pakjes rosbief moet eten om de smaak te neutraliseren.

 

Hoezo heeft de dokter dat niet gezegd?
Jij was er niet bij hoor.
Ik was met de baas en dat heeft de dokter heus wel gezegd.

 

Zo, en nu ga ik rusten bij de baas en beter worden.
Donderdag 19 november moet ik namelijk op controle komen en dan wil ik niet weer injectienaalden in mijn nek en bil.
Roep maar als je klaar staat met de rosbief.
Vrouwtje zegt dat de dierenarts al €80,00 kostte en dat er dus geen geld meer is voor rosbief.
Maar dat is heus wel zo want we hebben in het bos geen boete van €225,00 gekregen dus trek daar die €80,00 maar vanaf dan kun je nog voor €145,00 rosbief kopen.
Hoewel…..beetje afwisseling vind ik ook wel fijn, dus doe ook maar wat biefstukjes, wat luxe knabbels en botjes want ik ben ziek en dan mag dat.

Woensdag 4 november 2020 Meneertje 408

De postbode gooide een pakketje door de deur en ik begon, zoals ik altijd doe als ik de brievenbus hoor, te blaffen.
Het vrouwtje deed de deur open naar de gang en ik rende vooruit.
Er lagen niet alleen brieven en folders maar er lag ook een dikke envelop.
Ik duwde mijn neus erop en begon te kwispelen.
Het vrouwtje pakte het pakketje van de grond en ik sprong tegen haar been aan.
Geef snel aan mij vrouwtje, ik wil het hebben.
Het vrouwtje zei dat dit niet een pakketje voor mij was maar voor haar.
Terwijl ik tegen haar been aan sprong en begon te blaffen zei ze dat ik geduld moest hebben en ze niet wist of in dit pakketje ook een klein doosje zat maar, als dat zo zou zijn, ik deze heus mocht hebben.
Het vrouwtje ging op de bank zitten en ik trok het pakketje uit haar handen en holde weg.
Ze keek verbaast op en zei: “wat doe jij nou?”, “is dit wat nieuws?”, “zo maar pakketjes uit mijn handen trekken, ben jij mal!”
Het vrouwtje stond op en zei dat ik moest komen en per direct het pakketje terug moest geven aan haar.
Hier was geen twijfel mogelijk, haar stem klonk boos en ik liet het pakketje onmiddellijk los.
Het vrouwtje raapte het pakketje nogmaals van de grond en liep terug naar de bank.
Ze klonk al weer vriendelijker toen ze zei dat dit wel breekbaar kon zijn en dat je niet zo maar overal je tanden in kan zetten.
Het duurde eeuwen maar toen had ze eindelijk alle plakband van de dikke envelop af en kon ze bekijken wat er in zat.
Ze werd helemaal enthousiast.
In de dikke envelop zat een klein bruin doosje en in dat doosje zaten teckel kerstkaarten van https://www.jeppieteckel.nl/
Het vrouwtje had die kerstkaarten gezien op de site van Jeppieteckel en wilde die heel graag hebben.
Helaas waren ze allemaal uitverkocht maar ze hoorde dat er weer nieuwe kwamen en dus nam ze contact op met Manja van Jeppieteckel.
En zo kwam er dus vandaag een pakket met 1 set kerstkaarten met Frits de Teckel.
Het vrouwtje was er super blij mee.

 

Ineens wist ze waarom ik er met het pakje vandoor was gegaan.
Ze zei: “kijk nou wat er nog meer in het doosje zit.”
Duhhhh, dat had ik een kwartier geleden al geroken.
Er zat een cadeauzakje in met allemaal lekkere snoepjes en een kauwstaafje.
Wat een groot feest.
Doe het zakje maar open vrouwtje, deze heeft Jeppieteckel er voor mij bij gedaan.

 

Het vrouwtje pakte het zakje en zei; “kijk eens hoe schattig dit er uit ziet, zo feestelijk verpakt ook.”
Ik had inmiddels lang genoeg gekeken en begon voorzichtig met mijn hoektanden de verpakking los te maken.

 

Het vrouwtje besloot te helpen omdat ik plastic wat moeilijker uit mijn bekkie krijg.
Wat een zalige snoepjes zeg.
Het was groot feest want ik mocht ze allemaal opeten.

 

Daarna kreeg ik het kauwstaafje.
Ik heb deze op mijn uitkijk-eiland helemaal opgegeten.
Normaal krijg ik altijd grote kluiven maar ik vond deze heerlijk.
Deze kun je tenminste achter elkaar opeten en dat vind ik fijn.

 

Toen ik na een tijdje weer op de bank kwam zitten, zag ik het doosje liggen waar de kaarten in hadden gezeten.
Iets leuks voor het vrouwtje, iets lekkers voor mij en ook nog een fijne verpakking om mee te spelen.
Wat mij betreft een top webwinkel.

 

Uhm vrouwtje, ik heb eens nagedacht, weet je wat we moeten doen…..gewoon nog een heleboel kerstkaart pakketjes bestellen.
9 kerstkaarten zijn veel te weinig kaarten voor al onze vrienden.

 

Hoezo je wilt ze gewoon hebben voor de leuk?
We moeten ze aan onze vrienden sturen en ik heb alleen al wel 2000 vrienden, dus lijkt het me handig dat je onmiddellijk een heleboel doosjes met kerstkaarten gaat bestellen.
Ze hoeven niet allemaal tegelijk binnen te komen, gewoon elke dag één of twee pakketjes lijken mij prima.
Vrouwtje is echt een krent want ze wil jullie niet allemaal een kaart sturen.
Als jullie maar weten dat ik dat met liefde had gedaan hoor.
Dan had iedereen zo’n enorme leuke kaart door de bus gehad.

 

Gelukkig hebben ze nog een hoop andere leuke dingen, dus is het vrouwtje even rond gaan snuffelen op de site en heeft sokken uitgezocht voor de TeckelPechPot.
De TeckelPechPot is een nood-hulp-pot en is er voor mensen die het financieel niet zo breed hebben.
Pauly Kerkhoff, de beheerster van het teckelgekkenforum heeft deze geweldige noodhulp in het leven geroepen en beheert ook het geld.
Samen met het teckelbeheer wordt er gekeken wie er geholpen wordt.
Ik mag samen met het vrouwtje de verloting regelen en hoe meer er in de pot zit, hoe meer lootjes we kunnen verloten.
Die lootjes worden gekocht door mensen die dit financieel wel kunnen missen en graag een goed doel steunen waarbij de gehele opbrengst ook daadwerkelijk naar het goede doel gaat.
Bij elke 10 euro krijgt de gever een lot

Dat is heel hard nodig want operatie’s of andere medische zorg is erg duur en als je niet de financiële middelen hebt is het fijn dat je teckel toch de juiste hulp kan krijgen.
Voor de leden die geld storten is het een win-win situatie want zij steunen én een goed doel, én ze hebben kans op mooie prijzen.
Die prijzen worden weer geschonken door allemaal lieve donateurs van webwinkels of door vrijgevige leden van de teckelgekkengroep.
En die prijzen mag ik dus verloten samen met het vrouwtje.
We hebben deze keer 63 prijzen om te verloten en 4 extra bonusprijzen!
De verloting is echt een feestje:

 

Deze keer maken we er een dubbel feest van.
Er is een gift van €150,00 geschonken zodat er 15 leden, die normaal niet mee zouden kunnen doen, nu toch ook kans maken op één van de 63 prijzen en……hun namen gaan ook nog een keertje extra in een bonustrekking.

In de bonustrekking zitten alleen hun 15 namen en zijn er vier prijzen te winnen.

Het vrouwtje verloot onder hen 2 van mijn boeken, een mooie sleutelhanger en tekenband die Patricia cadeau doet en natuurlijk het paar teckelsokken die het vrouwtje heeft gekocht bij Jeppieteckel.
Het vrouwtje zei dat het heel lief was dat Manja de verzendingskosten voor hun rekening neemt en ze de sokken op 13 november naar de winnaar gaan sturen van de bonusronde.

 

Wacht even….betekend dit dat het pakketje rechtstreeks naar de winnaar gaat?
Dat is niet zo handig want dan komt er geen zakje lekkers naar hier.
Zullen we anders nog gewoon iets voor onszelf bestellen?
Heb jij zelf ook niet enorm hard teckelsokken nodig?

Woensdag 28 oktober 2020. Meneertje 407

Lang geleden heeft de baas voor mij een eigen uitkijkeiland boven de verwarming gemaakt.
Er ligt een heerlijk dik kussen op, die speciaal voor mij gemaakt is door https://www.slaaplekkerzacht.nl/
Vanaf mijn uitkijkeiland kan ik alles goed overzien en waar nodig de boel corrigeren.
Wij hebben een huis in de lucht en het vrouwtje zei ooit dat het zo handig is dat wij zo hoog wonen omdat er dan niemand voor je raam langs loopt en ik dus ook niks zie.

Nou heeft mijn vrouwtje misschien niet zulke goede ogen maar ik wel.
Ik zie mensen, honden, katten en auto’s heus wel door onze straat komen.
De laatste tijd geef ik ook regelmatig aan dat ik wat zie lopen.
Het lijkt mij reuze handig dat het vrouwtje en de baas weten wat er zoal in onze buurt gebeurd.
We zijn het hier zelden eens dus het vrouwtje vind dat totaal onnodig.
Ze zegt meestal dat ik moet ophouden met wafkippen en grommelen.
Persoonlijk vind ik dat ze zich daar niet mee hoeft te bemoeien want ik wil haar graag beschermen en neem mijn taken enorm serieus.
Zodra mijn staart omhoog gaat zegt het vrouwtje altijd: “doe je bezemsteel naar beneden want we gaan niet heksen, ik heb aan je staart al gezien dat er iets of iemand loopt dus bespaar je de moeite.”
Niks geen moeite hoor, ik doe het met liefde.

 

Ik blaf tot het uit mijn gezichtsveld verdwenen is en ga dan altijd weer zitten en wacht dan rustig op nieuwe activiteiten in onze straat.
Heus niet altijd hoor maar er zijn van die dagen dat ik het heel belangrijk vind om te laten zien dat ik de beschermheer des huizes ben.

 

Afhankelijk van wat ik zie ga ik heel hard grommen of keihard blaffen of creëer ik een soort gromblaf.
Ineens sprong ik overeind en begon keihard te blaffen.
Het vrouwtje riep vanuit de keuken dat het klaar was en dat ik nu echt moest stoppen met dat geklier.
Ik zette mijn blaffen kracht bij met onafgebroken piepen en kwispelen.
Nu wilde het vrouwtje er ook het hare van weten en kwam ook eens kijken.
Mijn neus had ik tegen het raam aangedrukt en ik kon niet stoppen met piepen.
Het vrouwtje keek waarom ik zo’n herrie maakte.

Ze zag niks en zei: “je ziet spoken Meneertje.”
Op dat moment ging de voordeur open en rende ik al piepend naar de baas toe.
Hij tilde mij van de grond en knuffelde mij en zei: “had je me al gezien Meneertje?”
Ja baas, ik had jou zeker wel gezien, ik zag je uit de auto stappen, de boodschappentas uit de klep halen en toen heb ik elke stap richting ons huis gekwispeld, gepiept en geblaft.
Zie je vrouwtje, ik blaf heus niet voor niets hoor, je kunt volledig op mij vertrouwen.

 

Na de baas uitgebreid geknuffeld te hebben sprong ik weer terug op mijn uitkijkeiland.
Het vrouwtje tilde mij er weer van af en zei: “je hebt vandaag een waakse dag dus gaan we gewoon gezellig samen televisie kijken.”
Je hebt nu genoeg geblaft en het is tijd om relaxt en ontspannen te worden.
Kruip maar lekker op mijn schoot en ga rustig liggen soezen.

 

Ze zapte wat met de afstandsbediening en bleef toen steken bij een natuur documentaire.
Hongerige leeuwen, jagende wilde honden, gillende vechtende apen, het klonk mij nu niet bepaald zen in de oren.
Ik trok mijn oren strak en begon te grommen tegen een kudde olifanten die al tetterend door het beeld stoven.

 

Toen een grote lelijke aap, beeldschermgroot, zijn tanden liet zien was de maat vol en begon ik keihard te blaffen.
Het vrouwtje houdt niet van griezelfilms dus leek het mij het meest veilige om die gevaarlijke aap weg te jagen en te zorgen dat ze niet heel erg bang zou worden voor dat enge beest.

 

Ik sprong in haar armen en drukte mijn snuit voor haar ogen, zo zag ze niks meer en hoefde ze niet langer bang te zijn.
Ze schoot in de lach, dus wist ik zeker dat ik goed bezig was.
Het vrouwtje knuffelde mij en zei dat ik een held op sokken was.
Sokken had ik niet aan, maar dat ter zijde, een held ben ik sowieso.
Zullen we nu samen wat anders kijken?
Een leuk programma?
Iets met koken of koekjes bakken misschien?
Vrouwtje had de hint begrepen en zei dat het koffietijd was.
Een wereld plan en ik holde alvast vooruit naar de keuken.
Doe maar koffie met twee koekjes.
Of zullen we een kaasplankje bij de koffie nemen?

Woensdag 21 oktober 2020 Meneertje 406

De oude computer doet het weer.
Van mij had dat persoonlijk niet gehoeven hoor, ik overleef het prima zonder computer.
Het vrouwtje is echter enorm verslaafd en die vind het een ramp als ze niet achter een groot scherm kan internetten.
Daarom ging de computer vorige week naar de Hardeschijf-Dokter en die besloot dat er een transplantatie moest plaats vinden.
Het was nog even spannend of de kruisproef lukte met een nieuwe harde schijf maar toen er een positieve reactie kwam van de dokter, besloten ze het er op te wagen.
Het vrouwtje was enorm zenuwachtig want als hij het niet zou redden moest er een nieuwe computer komen en dat is best een prijzig plaatje.
De Hardeschijf-Dokter zou ons bellen als de computer na de operatie weer bijkwam.
Het duurde een hele dag maar toen kwam eindelijk het verlossende telefoontje dat de operatie naar wens was verlopen en dat ze hem weer konden ophalen uit het Computer Ziekenhuis.

Dat was tegen geen dovemansoren gezegd en zo zat het vrouwtje een uur later weer vol genoegen achter het scherm blij te zijn.
Ze zei dat hij super snel was en zolang de harde schijf niet zou worden afgestoten, hij weer een aantal jaren mee zou kunnen.
Wel fijn dat ze nu weer aan mijn verhaaltjes kan werken zonder te zuchten dat het schermpje van haar telefoon veel te klein is voor hele lange lappen tekst.
Echt onzin hoor want er zijn heel veel mensen die niet eens een computer hebben en alles op hun telefoon doen maar het vrouwtje vind het gewoon lastig om toe te geven dat ze daar te oud voor is.
Zelf zou ik wat rustig aan doen met een net geopereerde computer maar daar trok het vrouwtje zich niks van aan.
Na een hele tijd vond ik het welletjes geweest en eindelijk ging ze met mij spelen.

 

Nou ja, ze ging op de bank zitten en zei: “kom je spelen?”
Bij het zittend spelen had ik al wat vraagtekens maar goed, eerst proberen en dan oordelen toch?
Ik had mijn kleine gele balletje gepakt.

 

Ze gooide de bal een paar keer op de bank maar daar vond ik natuurlijk niks aan. Ik wilde er keihard achter aan rennen en dat kan echt niet op de bank. Ik stond op de grond en kwispelde hard maar het vrouwtje zei dat ze mij inmiddels kent en geen zin had in balletjes onder tafels en stoelen uit te vissen.
Ze kreeg een allerlaatste kans om leuk mee te spelen.

 

Jullie snappen al dat ze zo eigenwijs is als een betonplaat en ze bleef de bal, vanaf de hoek waar zij zat, naar het einde van de bank gooien.

 

Kennelijk had ze mijn boodschap niet begrepen en daar gingen we dan per direct actie op ondernemen. Ik sprong van de bank en liet de bal los. Omdat ze niet van plan was om op te staan begon ik te blaffen.

 

Nog steeds was er geen actie dus probeerde ik het balletje in de printer te proppen.

 

Dat werkte. Ineens stond ze naast me en zuchtte hard.
Ze gooide de bal een paar keer weg.
Volgens alle boekjes totaal onverantwoord om te reageren op gepiep en geblaf maar dat is klinkklare onzin.
We doen hier niet aan opvoed boekjes.
Teckels zijn toch niet allemaal hetzelfde?
Bij mij helpen strenge regeltjes niet.
Dus nu ze toch van de bank was gekomen wilde ik lekker op de grond spelen met haar en de bal.

 

Helaas is haar concentratieboog niet echt enorm dus in no-time zat ze weer met haar luie gat op de bank.
Jammer heel jammer. Ik heb nog een poosje geprobeerd om haar weer van de bank af te krijgen maar ze deed of ze mij niet hoorde.
Ik weet heus dat ze dat wel deed hoor.
Uiteindelijk dook ik lekker op haar schoot om een dutje te doen tot het tijd was voor mijn kaasje.

 

Wij hebben namelijk een kaasklok.
Althans, het vrouwtje is heilig overtuigd dat ik een kaasklok heb.
Ik heb mijn mand eens grondig na geplozen maar ik zie een zogoflex, drie balletjes, een piepkip, een ring met een veter eraan maar absoluut geen kaasklok.
Nu heeft het vrouwtje wel vaker van die rare waanbeelden in haar hoofd dus we laten het maar zo.
Aan de wand hangt best een klok maar dat is gewoon een witte simpele klok.
Was dat maar een kaasklok want dan had ik die allang van de wand gegeten.
Ik ben namelijk dol op kaas.

 

Elke avond rond 23.00 uur krijg ik een plakje kaas.
De baas of vrouwtje willen dat nog wel eens vergeten omdat ze dan druk zijn met internetten of met televisie kijken.
Het gebeurd echt regelmatig dat ik ze moet helpen onthouden dat het al lang tijd is voor mijn kaasmomentje.

 

Ik ga dan naast het vrouwtje zitten en ga haar zeer indringend aankijken.
Als ze daarop niet reageert dan druk ik een paar keer stevig met mijn neus in haar zij, tegen haar arm of tegen haar been.
Als dat niet helpt kruip ik op schoot, ga rechtop tegen haar aanstaan en leg mijn snuit voor haar ogen.
Op dat moment ziet ze niks meer en dan moet ze wel regeren.

 

Pas geleden was dat weer het geval en toen hoorde ik, je kaasklok is stuk schat want ik heb nog een half uur.
Echt belachelijk want het is altijd tijd voor een lekker plakje kaas.
Ik begon zachtjes te piepen en omdat ze niet opstond werd mijn geluid steeds harder.
De baas zei: “nou geef hem alsjeblieft dat stukje kaas dan kan ik deze documentaire rustig verder kijken en verstaan wat ze zeggen.
Kijk, dat waren pas verstandige woorden.
Het vrouwtje mekkerde nog even dat het nog geen 23.00 uur was maar liep toch maar naar de koelkast.
Ik rende blij kwispelend achter haar aan en sprong tegen haar been.
Schiet op vrouwtje anders moet ik gaan blaffen en dat is echt niet leuk voor de baas hoor.
Ze pakte een plakje kaas en liep mopperend richting de bank.
Ik stond daar al lang boven op en likte langs mijn baard.
Het duurde eeuwen voor ze zat en al die tijd rende ik van links naar rechts op de bank.
Kaas is toch zoooo lekker.

Om 23.30 uur moet ik mijn laatste rondje uit en als de baas dan zegt dat we nog even gaan plassen, spring ik heel snel bij het vrouwtje op schoot.
Ik klem mijn pootjes dan om haar nek want ik heb om 23.30 uur totaal geen zin meer om te gaan wandelen.
Helaas helpt het nooit en pakt de baas mij toch altijd om mijn riem aan te doen.

 

Zielig kijken ook niet. Het leven is zwaar.

 

Krijg ik dan bij terugkomst nog een stukje kaas?
Afijn, om een lang verhaal heel erg kort te maken……Nee dus. Het werd een snelle plas.
Daarna konden we vast nog wel een poosje spelen met de bal want dan heb ik weer energie voor tien.

Woensdag 14 oktober 2020 Meneertje 405

De computer is stuk en niet een heel klein beetje stuk maar gewoon enorm stuk.
Zelf denk ik dat het reuze meevalt want het vrouwtje deed al heel dramatisch toen hij heel langzaam bestanden ging openen en soms ook helemaal niks wilde openen. Wat mij betreft zou ik zeggen: “ding uit het raam en lekker met mij spelen, maar het vrouwtje is zeer hardnekkig.”
Geërgerd riep ze tegen de computer dat hij zich gedroeg als een hoog bejaard vrouwtje.
Ik weet niet of ze de laatste tijd wel eens naar zich zelf heeft gekeken want ze is zelf ook niet zo elastisch en snel meer.
Na een halve dag mopperen en op allerlei knopjes drukken, stekkers eruit, stekkers erin, besloot de computer dat het genoeg was en deed helemaal niks meer.
Ik snap dat, want persoonlijk zou ik ook per direct niks meer doen als ze zo op mij zou mopperen.
De baas deed nog een poging om programma’s weg te gooien maar de computer vond het welletjes geweest en bleef stug op het beginscherm staan.
Dus is gisteren onze computer weg gegaan op de hoop dat er nog iets aan gedaan kan worden.
Volgens de computer meneer hoeft er alleen een nieuwe schijf in en doet hij het dan weer helemaal goed.
Dat betekend wel dat er geen verhaaltje is vandaag, maar wel twee filmpjes.
Het vrouwtje is namelijk nogal lui en heeft geen zin om op een klein schermpje een verhaal te tikken.
Ze vond nog een filmpje van vorige week waar de computer nog gewoon heel was en ik mijn kleine balletje wilde verstoppen in de printer.
Op heterdaad betrapt vond ze maar ik deed nog helemaal niks.
Ik was slechts de printer aan het uitdagen.

Ik ben dol op kussens maar die wil het vrouwtje nooit delen met mij.
Hier kunnen jullie het bewijs zien dat ze zeer egoïstisch alle kussens voor zichzelf wil houden.
Ze vind mij een piepsok maar ik vind dat je alles samen moet delen.
Voor straf is ze mij een biefstukje en een handje pepernoten verschuldigd

Volgende week is de computer hopelijk weer gemaakt en is er weer een normaal verhaaltje.

Woensdag 7 oktober 2020. Meneertje 404

Ik zat er afgelopen zondag klaar voor hoor.
4 oktober dierendag en ik kwispelde hard.
Kom maar door met al die koekjes, snoepjes en cadeautjes.

Het vrouwtje zei: “voor jou is het elke dag dierendag dus niks cadeautjes en overdadig veel lekkers.”
Echt stom, ik kreeg alleen een nieuw botje.
Ze zei:”ga jij maar lekker op de nieuwe schapenvachtjes liggen.
Je hebt twee nieuwe zachte kleedjes gekregen voor op de bank

 

Echt onzin dat die voor mij zijn want als ik er mee ga klieren zegt ze dat ik er voorzichtig mee moet zijn, dus ze zijn echt niet van mij.

 

Ik kreeg een doos en dat was natuurlijk wel heel erg leuk maar heeft totaal niks met dierendag te maken.

 

Maar eerlijk is eerlijk, ik kan daar wel heel erg van genieten.

 

Het allerleukst is natuurlijk als er een koekje in de doos verstopt zit maar we waren net wakker dus dat ging zeker niet gebeuren.

 

Terwijl ik ging spelen gingen de baas en het vrouwtje ontbijten.

 

We gingen na het ontbijt naar oom die-in-zijn-eigen-wereld-woont.
Gelukkig kreeg ik van hem wel 10 koekjes.
Als oom koekjes geeft zegt het vrouwtje nooit dat het genoeg is, omdat oom zo geniet van koekjes aan mij geven.
Daarom zou ik het allerliefste elke dag bij oom koffie gaan drinken en ik denk dat oom dat ook wel zou willen.
Helaas gaan we maar eens per twee weken op visite.
Oom was gevallen en had een hechting in zijn gezicht en dat wilde ik graag nader onderzoeken maar het vrouwtje zei dat dit absoluut niet mocht.
Wandelen kon ook niet want het regende pijpenstelen maar het vrouwtje had een tas met knutselspullen meegenomen en zo gingen ze kleuren en een kaartje voor opa en oma maken met stickers.
Oom deed enorm zijn best en ik vermaakte mij met mijn nieuw bot.

 

Zelfs de baas ging lief kleuren.

 

We mogen vanwege de Corona tijd nog niet in de huiskamer bij oom, dus moeten we elke keer in een soort kantoortje met een glazen deur.
Omdat de deur dicht zit mag ik wel los lopen.
Vrouwtje zei dat ze de volgende keer de plantenspuit mee gaat nemen omdat ik door het raam iedereen voorbij zie lopen en elke keer heel hard ga wafkippen.
Daar schrikken volgens het vrouwtje alle mensen van en dat moet niet.
Het vrouwtje zegt dat oom verhuist is naar deze groep omdat hier oude mensen wonen en het daar rustig is.
Ik vind het een dooie boel dus een beetje de boel opfrissen met wat geluid leek mij een goed plan.
Echt raar, ze siste elke keer keihard dat ik stil moest zijn maar haar geluid was irritanter dan mijn geblaf.
Ze zei ook nog dat het jammer was dat haar pistool stuk was.
Geen stapel cadeautjes krijgen voor dierendag is tot daar aan toe maar mij neerschieten is wel het andere uiterste.

Dat pistool was trouwens maar van heel korte duur.
Thuis hebben we een plantenspuit en als ik niet mag blaffen dan tikt het vrouwtje alleen tegen de spuit aan en dan stop ik.
Ik ben heus niet bang voor water maar zo’n harde straal tegen je snuit aan krijgen is echt niet leuk.
Dat kreeg ik een paar keer lang geleden en nu hoeft ze alleen maar te tikken tegen de spuit.
Omdat ze moeilijk altijd de plantenspuit mee kan nemen zag ze in een winkel een knaloranje miniatuur waterpistooltje.
Ze wilde die absoluut hebben en moest er een euro voor betalen.
De baas zei nog dat ze voor 1 euro niet kon verwachten dat hij het zou doen, maar het vrouwtje is zo eigenwijs als ze groot is.
Met de: “niet geschoten is altijd mis geschoten opmerking, gingen we weer terug naar huis.”
Het vrouwtje deed er thuis water in en ze spoot in de wasbak.
Ze concludeerde dat er een mooie harde straal uit kwam en zei tegen de baas: “moet je zien, het kost geen drol en hij werkt als een tierelier.”
Ideaal, als we volgende keer weg gaan neem ik die gevuld mee.”
En zo geschiedde, hij werkte tenslotte perfect.

 

Na oom, -die-in-zijn-eigen-wereld-woont, gingen we naar opa en oma om de kaart te brengen die oom had gemaakt.
Oma zei: “het is dierendag kom maar snel mee naar de koelkast.”
Ik keek nog even schuin naar het vrouwtje, zie je, er zijn lieverds die wel gewoon aan dierendag denken hoor.
Oma sneed een schijfje kookworst in stukjes en ik mocht op schoot lekker genieten van mijn dierendag cadeau.
Natuurlijk werd ik uitgebreid geknuffeld.

Maar ik had het over het water pistool.
Toen ze pas geleden vol trots haar nieuwe pistool wilde laten zien aan opa en oma, (het blijft natuurlijk een kind) zei ze: “wat zit er voor een rare vlek in mijn tas.”
Ze gluurde wat dat zou kunnen zijn en zei toen:”nee hé, het is water, het pistooltje lekt.”
De baas schoot in de lach en zei: “ik vond je tas al zo stil.”
Het vrouwtje kon er niet om lachen en haalde alles uit haar tas.
Gelukkig zitten mijn koekjes altijd in een plastic gesloten potje anders waren die nat geworden en dat zou zonde zijn.
Omdat er maar een heel klein beetje water in het pistool kon, viel de waterschade enorm mee.
Toch moest het vrouwtje enorm dramatisch mopperen dat ze het heel jammer vond dat hij stuk was omdat dit nou net zo’n mooi handzaam maatje was om mee te nemen.
Iets met Karma?

 

Toen het eindelijk etenstijd was op dierendag zei het vrouwtje: je krijgt een biefstukje, dat lust je wel hé?
Wat een malle vraag.
Tijdens het snijden zat ik op haar voet want stel dat ze er van door zou gaan met mijn biefstuk.
Snel vrouwtje want ik heb enorme honger.

 

We hadden ook nog een heel groot feest te vieren want mijn grote mensenbroer is geslaagd voor zijn opleiding.

 

Heel knap en nu kan hij eindelijk gaan werken.
Hij werkte al wel maar deed dat naast zijn opleiding en nu kan hij fulltime gaan werken.
Hopelijk vind hij in de Corona tijd een baan dan kan hij mooi voor mij een bot kopen of een pot met snoepjes.

 

Omdat er maar drie mensen op visite mochten komen kwamen mijn grote mensenzus, haar man en natuurlijk de Bachelor zelf.
Mijn schoonzus moest werken maar kreeg wat foto’s van de felicitaties en het feestje.
Opa en oma keken via de online stream mee naar het cadeau wat hij van ons allemaal samen kreeg.

 

Daarna was er taart en voor mij twee luxe koekjes

 

Mijn grote zus vroeg wat ik aan het doen was.

 

Haar man zei: “hij wast vast af”, en dat deed ik.
Wat een heerlijke taart.
Helaas mocht ik niet alle vijf de bordjes voorspoelen.

 

Nadat mijn visite weer naar huis was het tijd om samen met de baas te donderen op de bank.

 

Zo noemt het vrouwtje het als we gaan stoeien.
Lekker kwispelend grommen en happen.
Wij mannen kunnen goed donderen.

 

Nog een poosje spelen met de piepkip want met de bal naar buiten is in de regen niks aan.
De baas holde achter mij aan.

 

En…..na gedane arbeid is het goed rusten.

De baas keek sport en ik besloot even een dutje te doen.

Roep je als er koffie is?

De vogels waar ik het vorige week over had zijn er trouwens nog steeds, al waren ze gelukkig ver weg en heb ik ook geen knallen meer gehoord.
Ik denk dat de gemeente heeft gehoord dat ik het niet zo leuk vond.
Laten ze maar snel aan hun trek beginnen.
Doeiiiii vogels, doeiiiiii

Woensdag 30 september 2020 Meneertje 403

Ineens is het al weer woensdag en waren er geen foto’s en ook geen verhaaltje.
Vrouwtje heeft het druk dus vertel ik maar even snel het griezelverhaal.
In Veenendaal hebben we sinds kort heel veel  vogels en die vliegen in grote kolonies boven je hoofd.
Niemand had daar last van en ik hoorde het vrouwtje regelmatig zeggen dat het een mooi gezicht was hoe ze allerlei figuren in de lucht maakten tijden hun vlucht.
Ik vond dat ook prima.
Na een hele tijd heen en weer vliegen streken ze dan gezamenlijk neer in bomen, masten en op de lange elektriciteitskabels boven ons dorp.
Mij zaten ze daar best maar de gemeente dacht daar anders over en besloten de vogels te laten schrikken op de meest idiote manier die je je maar kunt bedenken.

 

Ik liep gezellig met mijn vrouwtje te wandelen en ineens hoorde ik een keiharde knal en daarna angstaanjagende vogelgeluiden en een oorverdovend, paniekerig gefladder.
Ze vlogen van links naar rechts.
Ik schrok me ook een ongeluk en het leek of de stoeptegels uit het trottoir werden getrokken.
Na de eerste schok zette ik het op een rennen richting huis.
Het vrouwtje stopte mijn run richting huis en terwijl de lijn strak stond zei ze: “kom schat, we moeten echt plassen.”
Me hoela, ik ging echt niet meer plassen en probeerde haar opnieuw naar huis te trekken.
Gauw naar binnen vrouwtje, de gemeente probeert bommen op ons dorp te gooien.
Het vrouwtje pakte mij op en droeg me een eind van huis af en zette me daar weer op de grond.

 

Ze had de woorden: “kijk, nu is het weer helemaal rustig” nog niet uitgesproken of er volgde opnieuw een keiharde knal.
Paniek bij de vogels en bij mij.
Mijn besluit stond vast, ik ging echt niet meer plassen.
De hele weg terug naar huis trok ik keihard aan de riem en vlak bij huis deed ik één grote plas tegen de struikjes in het perkje en toen rende ik naar de lift.

De knallen gingen drie avonden achter elkaar af tijdens mijn ronde en op avond nummer vier rende ik, terwijl ik alleen de vogels hoorde, gelijk weer terug naar huis.
Het vrouwtje zei dat er helemaal geen knal was en dat we dus gewoon konden gaan wandelen.
Ze tilde me op en droeg me naar het parkje vlak bij ons huis.
Ik kreeg te horen dat we écht gingen plassen.
Welke ‘we’ ze voor ogen had geen idee maar ik was het in ieder geval niet.
Ik ga altijd vijf keer uit dus op de andere vier routes kon ik prima plassen en poepen en vanaf heden wil ik de route van 19.30 uur graag overslaan.
Ze kon hier een uur blijven staan maar ik deed mooi helemaal niks.
Na lange tijd gaf ze het op en liepen we richting huis.
Het vrouwtje zei: “je hangt zo aan je riem dat het lijkt of je een vrachtwagen vooruit probeert te trekken.”
Beneden deed ik snel een grote plas en toen rende ik richting lift.
Boven liet het vrouwtje mij los en ik rende heel hard op de patio weg.
Het vrouwtje deed de voordeur open en zei ineens: “zit jij nu te poepen?”
Geen idee op wat het anders  zou kunnen lijken dus ja, dat had ze goed gezien.
Vrouwtje kennende zou ze vreselijk gaan zuchten als ik dat in huis zou doen.
Het leek mij daarom een stuk verstandiger om dit op de patio te doen.
Ruim het maar even op vrouwtje want het is voor de buren niet zo fijn als ze er in trappen.
Het vrouwtje zei dat ze hier niet blij van werd en haalde een poepzakje.
Onzin, als ik nu op de deurmat van de buurvrouw had gepoept dan had ik dat gesnapt maar het lag er keurig voor hoor.

 

Thuis aangekomen kroop ik gelijk lekker in een kussensloop.

 

Het duurde even voor het vrouwtje mij vond maar toen zei ze: “wil je koekjes moppie?”

 

Daar had ik wel zin in en ik kreeg twee koekjes.
Het vrouwtje schoof met haar mok op de bank en ik rende naar haar toe en drukte mijn neus tegen haar arm aan.
Ze keek over haar beker naar mij en vroeg wat ik aan het doen was.
Het vrouwtje zei: “je weet dat je niet mag schooien onder de koffie en je hebt jouw koekjes al op.”
Nou ik had heus geroken dat ze pepernoten had en de afspraak is, dat ik altijd één pepernoot krijg en die had ik echt niet gehad.
Ik bleef met mijn neus tegen haar hand aan duwen en ze vroeg opnieuw wat ik wilde.
Nou ik wilde dus een stuk van haar plat geslagen pepernoot.
Het duurde even en toen viel eindelijk het denkbeeldige kwartje.
Ze zei: “dit is geen pepernoot schat dit is een speculaasje en nee, daar krijg je géén stukje van.”
Gelukkig kreeg ik toen als troost nog een botje die ik uit een klein kartonnen doosje mocht proberen te halen.
Niks zo leuk als botjes uit kartonnen doosjes halen.

 

Na een hele poos kauwen viel ik in een hele diepe slaap.
Hopelijk zijn volgende week alle vogels verdwenen.
Het enige voordeel van deze hele affaire is dat het vrouwtje gelijk een B&B ging zoeken voor Oud & Nieuw.
Lekker zonder geknal het nieuwe jaar in.

Woensdag 23 september 2020 Meneertje 404.

Precies een week geleden was het groot feest voor mijn jarige mensenbroer en voor mij.
Toen het vrouwtje eindelijk wakker werd, reden we naar ons Paradijsje om ons feestje te gaan vieren.
Bij aankomst hoorden we heel veel stemmen.
Natuurlijk waren opa en oma er en zij zaten mij al op te wachten met een dikke plak kookworst.
Daarna holde ik alle verjaardagsvisite langs.
De ouders van Riri waren er, haar broertje en zusje, haar opa en oma’s, dus het was heel gezellig.
Joeri en Riri hadden overal zitjes gemaakt zodat er netjes tussen alle tafeltjes en stoeltjes anderhalve meter zat.

Wat een heerlijk feest.
Mijn broer kreeg geld, een grote fles vol snoepjes, een mondkapje met Ajax en een mooi horloge.
Ik kreeg botten met en zonder vlees er omheen, zakjes en potjes met koekjes en snoepjes en een flosstouw.
Heel blij was ik met alles.
De papa en mama van Guus waren er niet maar die kwamen zaterdag op visite.
Zo had ik spontaan nog een tweede verjaardag.
De mama van Guus had een groot cadeau vast en ik rook al lekkers.

 

Het vrouwtje keek naar de mama van Guus en zei néééé geen vreselijk piepvarken.
Nou echt wel, een geweldig knal oranje varken.
Ik holde vooruit en riep dat ze sneller moesten lopen.

 

Ze hielp mij uitpakken want er zat een plastic verpakking om mijn cadeau heen.
Heel veel zakjes en een grote pot snoepjes zaten er in en ook een krulbot met een soort spekjes er omheen en het oranje varken.
Ze zei: “kijk eens lieffie, wat een super gaaf speeltje.”

 

Terwijl het vrouwtje begon te knarsetanden schoot de mama van Guus in de lach en kneep in het oranje varken.

 

Een oorverdovend gegil kwam er uit het varken en ik begon te kwispelen.
Dat was een leukerd.
Het vrouwtje zei tegen de mama van Guus dat ze een draak was.
Echt niet hoor, ze is super lief en ze koopt altijd hele leuke speeltjes voor mij.

 

Het vrouwtje was wel tevreden over de grote pot met snoepjes die ook in het pakket zaten.
Ze zei dat de mama van Guus eindelijk had geleerd dat ik hele kleine snoepjes moest en geen koekjes van 15 cm groot.
Ga jij maar koffie zetten hoor vrouwtje dan eet ik de pot met verstandige kleine koekjes lekker leeg.

 

Er zat ook een heerlijke krulbot in met vlees er omheen.
Guus was nog in zijn eigen tuin omdat ze niet zo lang konden blijven en ik dan lekker de verjaardagsbot voor mijzelf had.

 

Gelukkig bleven ze wel een poosje en toen ze weer naar huis gingen kreeg ik nog een paar koekjes door het hek heen.
Dat mag want ik vierde niet voor niets nog een keer mijn verjaardag.

 

Ineens zei het vrouwtje…………kijk, er is nog een verjaardagsgast aan gekomen.
Op de boomschijf zat een eekhoorn die zich tegoed deed aan de walnoten.
Die was niet echt welkom maar ik hoefde hem niet weg te jagen want die zou vanzelf wel weggaan als hij mijn varken hoorde.
Het geluid wat uit het varken kwam was niet gewoon een piep maar meer zoals mijn gilgans klonk.
Een fantastisch keihard geluid.

 

Toen ik weer naar het vrouwtje keek was ineens mijn gilvarken weg.
Ik rende rond en zocht hem.
Het vrouwtje zei: “hij is weg Meneertje, ik denk dat hij met de mama en papa van Guus is mee gegaan.”
Uiteraard wist ik zeker dat dit niet het geval was.
Waar ik ook buiten keek mijn gilvarken was weg.
Het vrouwtje ging buiten in de stoel zitten en ik zocht achter de caravan.
Er was een onbekend vogeltje in de tuin en het vrouwtje zocht hem op in haar vogelboekje toen ik keihard begon te blaffen.
Het vrouwtje siste dat ik zachtjes moest doen omdat ik anders het vogeltje zou wegjagen.
Nou de vogel was heus al gevlogen dus ze kon gelijk naar mij toekomen want ik had het gilvarken gevonden.
Hij stond boven op de kast in het klompenhok.
Ik zag hem niet maar rook hem en ik ben niet gek, daar was hij!
Ze probeerde mij af te leiden en zei: ” kijk eens wat ik hier heb”, en gooide mijn kikker naar buiten.
Ik rende er achteraan en toen holde ik weer naar de kast in het klompenhok.
Kom vrouwtje, ik heb de kikker en nu wil ik mijn gilvarken weer terug.

Zo huppelde ik kwispelstaartend , na nog een minuut of vijf onafgebroken blaffen voor de kast, met het gilvarken in mijn bek weg.
Ik genoot van de oergeluiden uit mijn gilvarken.
Het vrouwtje zuchtte en zei dat ze hoopte dat ik mijn reputatie waar zou maken en het geluid er in no-time uit zou hebben.
Na een half uur was ze er helemaal klaar mee.
Ze pakte een vlees bot en vroeg of ik wilde wisselen.
Dat wilde ik natuurlijk wel.
Leg mijn varken maar op de kast hoor vrouwtje dan kan hij even slapen en pakken we hem straks weer als ik klaar ben met mijn bot.

Woensdag 16 september 2020 Meneertje 401

We starten met zingen…….
Er zijn er twee jarig Hoera Hoera……dat kunnen jullie wel zien dat zijn mijn grote mensenbroer en iiiiiiiiik.

Vier jaar ben ik vandaag geworden en mijn grote mensenbroer is 26 jaar.
We vieren dat saampjes in ons Paradijsje.
Jullie horen pas volgende week hoe het was want het vrouwtje heeft nachtdienst en moet eerst slapen voordat zij onze verjaardagen gaat vieren.
Mijn grote mensenbroer heeft de slingers nog niet gezien maar ik wel.
Ik heb zondag meegeholpen met slingers ophangen voor ons gezamenlijke verjaardagsfeest.
Dat moest die dag zodat het feestelijk versiert is als mijn grote mensenbroer vandaag in het Paradijsje aankomt.

De versiering was niet de grote doos vol slingers en ballonen, waar ik op gehoopt had.
Daar ben ik namelijk dol op, lekker met mijn neus wroeten in slingers.
Helaas was het slechts één grote plastic slinger met allemaal kleurige plastic vlaggetjes er aan.
Volgens het vrouwtje kunnen papieren slingers niet maar dat is onzin want het gaat heus niet regenen.
Ballonnen konden ook niet omdat die na drie dagen hangen niet vol meer zouden zijn.
Het vrouwtje en de baas gingen de slingers aan de partytent hangen dus besloot ik wat variatie aan te brengen.
Alles aan één slinger is zoooo saai.
Een beetje de versiering verspreiden ziet er veel gezelliger uit.
De 10 meter lange slinger lag op de grond, zorgvuldig trok ik een groene vlag van de slinger en rende er mee naar de vlindertuin.
Nu ligt er een mooi groene vlag bij de buddleja struik.
Toen ik terug kwam rennen zei het vrouwtje dat ik niet verder hoefde te helpen en ik keek vanaf een stoel hoe het vrouwtje een stuk slinger aan de boom van de vogels vastknoopte.
Mooi hoor, nu hebben ze een eigen waslijn.
Hopelijk hangt de versiering er allemaal nog maar dat zien we vanmiddag pas.

Miscommunicatie ik houd er van.
Vooral als het gaat zoals het afgelopen zondag ging.
Opa en oma waren in ons Paradijsje.
Zij mogen daar logeren als het vrouwtje moet werken.
Zodra het mooi weer is doen opa en oma dat ook.
Oma zei dat ze het gezellig zou vinden als we kwamen eten en dat wilden wij natuurlijk wel.
Dus toen het vrouwtje wakker werd ging ze ontbijten, daarna pakte ze een grote hand met koekjes uit mijn koekjespot en deed ze in een zakje.
Tegenwoordig krijg ik aan de koffie gezonde vleeskoekjes, heerlijk zijn die.
Volgens het vrouwtje stinken die enorm maar ik vind ze zalig.

In het Paradijsje waren mijn koekjes op dus nam ze vanaf thuis een boterhammenzakje met koekjes mee.
Zo was er alvast een voorraadje voor als we volgende vrije week weer naar ons Paradijsje zouden gaan.
We reden met mijn zak koekjes naar Otterlo.
Die koekjes moesten natuurlijk in mijn speciale koektrommel maar het vrouwtje zette het zakje binnen op de eettafel en ging toen lekker buiten met oma en opa kletsen.
Om 17.00 uur zei oma: “ik ga zijn vleesjes klaar maken is dat goed?”
Natuurlijk was dat goed en oma en ik gingen samen naar binnen.
Oma riep naar het vrouwtje: “zijn eten is hier hé?”
Het vrouwtje verzekerde dat dit zo was want er is altijd eten voor mij in het Paradijsje.
Oma maakte mijn bakje klaar en deed er, zoals altijd, nog wat extra lekkere vleesjes door.
Niks zo lekker als eten van oma, wat een fantastisch diner had ze voor mij klaargemaakt.
Ik had mijn bak al half leeg toen het vrouwtje zei: “wat hoor ik toch zo kraken?”
Ze kwam eens kijken en daarna ging alles in een soort wervelwind.
Ik wilde net de volgende hap nemen toen mijn etensbak onder mijn neus werd weggegrist.

Oma zei: “wat doe je nou?”
Ja, dat vroeg ik me ook af want mijn bak was nog helemaal niet leeg.
Het vrouwtje zei: “mam, je hebt zijn volledige zak koekjes door zijn vlees gedaan”
Oma zei dat ze dacht dat dit door het vlees moest en dat het vrouwtje deze speciaal daarom op tafel had gezet.
Ze kende deze nieuwe gezonde koekjes nog niet en dacht dat het vleesknabbels waren.
Ik bleef kwispelen en begon te blaffen.
Geef mijn feestmaal terug, maar het vrouwtje zei dat ik al veel te veel had gegeten.
Oma zei dat ze het wel zielig voor mij vond maar het vrouwtje was niet te vermurwen en zei dat ik nu echt niks meer kreeg.
Ze gooide mijn etensbak leeg in de prullenbak, ook alle koekjes die er nog inzaten omdat deze tegen het vlees hadden aangelegen en dan konden bederven.
Gelukkig ben ik vandaag jarig en dat is het reuze handig want dan kan ze als extra cadeau een zakje nieuwe vleeskoekjes geven.
Ik heb zin in het feestje van mijn grote mensenbroer en die van mij.

 

Er waren nog wat vakantie foto’s.
De laatste vakantiedag aan zee zijn we nog een dagje in Hoorn geweest.

 

Het was heerlijk droog weer en niet te warm dus wandelden we in het stadje en langs de haven.

 

We kwamen langs een hele lekkere viswinkel en de baas en het vrouwtje hadden wel zin in kibbeling.
Ik ook wel dus zaten we aan een tafeltje te wachten tot het klaar was.

 

Tegenover de visboer zat een hele grote reiger te wachten op traktaties van de visboer.
Af en toe kreeg hij wat lekkers en ineens kwam er een mevrouw naar ons toe lopen die vroeg of ik een stukje lekkerbek mocht.
Wat een rare vragen, natuurlijk mag ik lekkerbek.

Het vrouwtje wilde mijn stukje delen met de reiger.
Nou mooi niet.
Dit was mijn stukje en die ging ik niet delen met die uit de kluit gewassen duif.

 

Hoorn is een super leuk stadje.
Hier staan de baas en ik bij de jongens van de Bonte Koe.

 

Helaas was het toen weer tijd om alles in te pakken en naar huis te rijden.
Ik had nog best twee weken langer willen blijven.

 

De allerlaatste week gingen we weer naar ons Paradijsje maar ook naar ‘oom die in zijn eigen wereld woont.’

 

Oom is verhuisd en woont nu in een huis waar het veel rustiger is en dat vind oom fijn.
Kijk eens wat er in zijn rollator zit!
Oom heeft een eigen Meneer Jansen gekregen.

 

Ik wilde die wel want oom heeft mij toch?
Van oom mocht dat wel maar het vrouwtje zei: “doe maar niet want anders heb je straks een teckel zonder oren en pootjes.

 

Oom praat eigenlijk niet maar hij vind het heel leuk als ik er ben.

 

Het vrouwtje zei dat ze oom al lange tijd niet meer zo blij had gezien

 

Ik was ook blij want oom mocht mij meerdere koekjes geven.
Normaal krijg ik er twee aan de koffie maar omdat oom het zo leuk vind om mij koekjes te geven kreeg ik er wel tien.
Ik wel elke dag wel koffie bij oom drinken.

 

Oom moest hardop lachen toen ik van zijn schoot in zijn rollator mandje stapte.
Het vrouwtje ook maar ook al pakte ik de teckel van oom zelf, ik mocht hem niet houden.

 

Natuurlijk gingen we ook nog bij oma en opa op visite en dan wacht ze mij altijd op met een plakje slagersworst.

 

Ik ben er klaar voor hoor oma, kom maar op met die worst.

 

Verse slagersworst, ik ben er dol op.

 

Straks zie ik oma en dan krijg ik vast twee plakjes worst want ik ben gewoon hartstikke jarig vandaag.
Het vrouwtje ligt te slapen dus hopelijk is ze snel wakker.
Let’s Party.

Woensdag 9 september 2020. Meneertje 400

We waren bij de komst van opa en oma gebleven, want die kwamen ook een weekje bij ons op vakantie aan zee.
Daar had ik me natuurlijk enorm op verheugd.
De telefoon van het vrouwtje begon te rinkelen maar ze nam niet op en zei alleen: “ze zijn er.”
De baas trok zijn schoenen aan en ik holde achter het vrouwtje aan naar hun slaapkamer.
Ze deed het raam open en tilde me op en toen hoorde ik vanaf de weg: “daar is mijn liefje, we komen er aan hoor moppie.”
Het vrouwtje hield mij stevig vast want ik sprong in haar armen heen en weer en begon keihard te piepen.
Opa en oma lieten de auto staan en kwamen via het schelpenpad naar ons toe gelopen.
Het vrouwtje zette mij op de grond en ik spurtte naar de voordeur.
De baas reed de auto van opa en oma door een heel smal weggetje tot vlak bij de slaapkamer en gaf de logeerspulletjes van opa en oma, via het openstaande raam, aan het vrouwtje.
Daarna reed hij weg om de auto op onze afgesloten parkeerplaats te zetten.
Ik merkte niet eens dat hij weg reed. Ik was veel te druk met opa en oma.
Helemaal feest als ik ze zie en ik krijg altijd een plakje worst van oma.
Waar ze ook vandaan komt, ze zorgt dat ik nooit teleurgesteld wordt.
Het vrouwtje had het beddengoed waar Joeri en Riri onder geslapen hadden gewassen en alvast de bedden voor ze opgemaakt dus ze konden zo aan de koffie met koekjes.

 

Na de koffie gingen opa en oma met mij spelen met de frisbee in de tuin.
Opa gooide naar oma.

 

Oma probeerde te vangen en deed haar armen in de lucht.

 

Mijn oma is niet zo heel goed in vangen maar ik kon haar prima helpen.

 

Ik rende naar de frisbee en pakte hem snel op.
Oma zei: “goed zo vent.”

 

Dat vond ik ook en ik holde er van door met de frisbee in mijn bek.
Met een keiharde vaart rende ik ons huisje in.
Het vrouwtje zei dat ik de frisbee moest terug geven omdat dit niet leuk spelen was.

 

Onzin want oma moest heel hard lachen dus zij vond het heus een leuk spel.
Oma vind eigenlijk alles wat ik doe wel leuk.

 

Ineens hoorde ik binnen dat ze weer aan het frisbee-en waren.
Hoe kon dat nou?
Ik had de frisbee mee naar binnen genomen en had hem nog steeds stevig tussen mijn tanden geklemd
Hier moest ik het mijne van weten en liet mijn frisbee achter in het huis en rende weer naar buiten.
En jawel, er waren niet één maar twee frisbee schijfjes.
Nog voordat oma hem van de grond had kunnen vissen had ik ook de tweede frisbee te pakken.

 

Wat een super leuk spel.
Wacht, ik leg deze even binnen.
Hebben jullie er nog meer?
Ik verzamel ze met liefde.

 

De zon ging schijnen en het vrouwtje zei dat het tijd was voor wat drinken.
Ik had wel zin in koffie met koekjes maar dat hadden we al op.
Opa wilde wel een biertje en oma kreeg een glas water.
Gelukkig kreeg ik er van oma een koekje bij.

 

Oma zei dat het zo’n heerlijk weer was.
Ze deed de stoelleuning achterover en ging heerlijk genieten van het zonnetje.
Het vrouwtje tilde mij van oma’s schoot en zei dat ik nu even alleen moest spelen zodat oma even lekker een middagdutje in de zon kon doen.

 

Oma vind het altijd leuk om wat met mij te doen dus ik had heus op haar schoot kunnen blijven liggen.
Toch mocht het niet van het vrouwtje.
Ze haalde een kussen voor mij en zei dat ik ook even lekker moest gaan slapen.
Ik was helemaal niet moe dus besloot zachtjes te piepen om oma te laten horen dat ik samen met haar wilde spelen met piepkip.
Het vrouwtje hoorde dat en zei: “sttttt, oma slaapt.”

 

Het vrouwtje zei dat oma even moest rusten en als ze weer wakker was we dan gingen wandelen.

 

En dat deden we.
Opa bleef in ons huisje de Tour de France kijken en wij gingen wandelen en op zoek naar een Geocache.
Oma vond dit ook heel erg leuk en kan enorm goed wandelen dus we besloten en mooi natuurgebied te bezoeken vlak bij de duinen.
We moesten een hele hoge trap af en de baas droeg mij naar beneden.

 

 

Daarna moesten we een heel groot veld door.
Ik liep voorop want ik ken daar de weg op mijn duimpje.

 

We kwamen bij de plek waar we moesten zoeken en de baas vond de cache.

 

Daarna gingen we de hele weg weer terug en oma was nog niet moe.
Bij de trap liepen de baas en ik voorop en wij stonden oma boven op te wachten.

 

Oma kan nog steeds goed trappen lopen.

 

De baas zei: “lopen jullie maar vast terug naar het huisje dan ga ik nog even zwemmen in zee”.
Daar wilde oma niks van horen want ze wilde ook de zee zien.
Vanaf het strandterras keken oma en het vrouwtje naar mij en de baas.
Natuurlijk hebben de baas en ik beiden gezwommen.

 

Om 17.00 uur liepen we terug want we gingen uit eten en ik moest eerst nog in bad en de baas moest nog douchen.
Daarna kreeg ik mijn diner en om 17.45 uur gingen we onderweg naar Den Helder.
Natuurlijk hoefde ik niet in mijn autostoeltje maar mocht ik lekker bij oma op schoot.

 

Keurig anderhalve meter afstand hadden we in restaurant Lands End.

 

Zoals altijd slaap ik tijdens het eten.
Mijn eigen kussen gaat altijd mee.

 

Toen het op was mocht ik weer op schoot maar ik zag een hele grote zeemeeuw op het tafeltje buiten zitten.
Het vrouwtje fluisterde in mijn oor dat ik daar niet naar mocht blaffen of grommen omdat dit niet netjes is in een restaurant.

 

Natuurlijk deed ik dat niet, het is toch geen duif!
Zo jammer dat de vakantie weer voorbij is.
Ik mocht elke ochtend opa en oma wakker maken en dat doe ik heel graag.

 

Ik mis het strand, het rennen over het zand, de golven van de zee en alle extra aandacht

 

Het vrouwtje zegt dat we weer mooie herinneringen hebben gemaakt maar ik was liever gewoon vakantie blijven houden.

 

De baas moet vandaag weer gaan werken en het vrouwtje gaat morgen weer een week nachtdiensten doen dus dan is het echt helemaal klaar met de vakantie.

Over precies een week zijn mijn grote mensenbroer en ik jarig.
We vieren het in ons Paradijsje.
Vandaag is eigenlijk ook een heel klein feestje want dit is het 400ste verhaaltje.
400 Meneertjes….wie had dat ooit gedacht!
Zullen we daar een paar plakjes ham op nemen?

Woensdag 2 september 2020 Meneertje 399

Nog steeds op vakantie en het is zo heerlijk.
De eerste week aan zee kwamen mijn grote mensenbroer met zijn vriendin logeren.
Super gezellig want dan is er altijd wel iemand die met mij wil spelen.
We kwamen een kermis tegen en daar won de baas een luiaard knuffel en Riri mocht die hebben.
Echt stom want ik had die ook wel gewild.

 

Kijk nou wat een leukerd. Daar had ik best gezellig mee willen spelen.

 

Het vrouwtje zei dat dit niet ging gebeuren omdat ik de luiaard anders binnen 5 minuten ontdaan zou hebben van zijn jas en muts.
Op zich lijkt me dat logisch want ik heb persoonlijk nog nooit een luiaard met een roze hoodie aan gezien.
Ik heb nog een poosje lief naar Riri gekeken maar ze zei dat ze dit cadeau van de baas had gekregen en dat hij echt voor haar was.
Gelukkig bedacht de baas voor mij wel weer een leuk snoepspel.
De kleine lekker ruikende snoepjes waren ook mee op vakantie en de baas stopte ze in de openingen, achter de kleine tandjes, van het gele balletje.
Daarna mocht ik ze er uit vissen.

 

Het vrouwtje dacht dat dit veel te moeilijk was maar ik had ze er zo uit.
Daarna besloot ze er nog kleinere snoepjes in te doen.
Die zaten in het pakket wat ik pas had gekregen.
Deze snoepjes waren amper zichtbaar en schenen trainer snoepjes te zijn.
Ze verdwenen onzichtbaar achter de tandjes van de gele bal en daarna kreeg ik hem.
Na een kwartier pulken had ik er nog niets uit gekregen en kwam ze eens kijken en zei: “volgens mij gaat dat niet werken.”
Ze pakte het balletje vast en zei: “JakkesJanGriebel.”
Geen idee wat het betekende maar ze liep met het balletje naar de kraan.
Ik bleef tegen haar aanspringen maar ze draaide de kraan open.
De baas vroeg wat ze ging doen en ik hoorde haar zeggen dat de bal helemaal was vol gekwijld en dat de mini snoepjes zich als een soort pasta in de openingen hadden vast gezogen en dat het één grote smurrie bende was geworden.
Wat een onzin, ik heb heel schoon speeksel en ik wilde heus nog wel verder met mijn traktatie stoeien.
Helaas was het vrouwtje er helemaal klaar mee en boende de openingen schoon.
Ze spoelde de bal net zo lang onder de hete kraan af tot hij weer brand schoon was.
Daarna pakte ze keukenrol en probeerde de openingen te drogen.
Vervolgens begon ze te mopperen en zei tegen de keukenrol, die achterbleef in de schoon gewassen gaten, dat ze er als de wiedeweerga uit moesten komen.
Op dat moment besloot ik op de bank af te wachten hoe dit ging aflopen.
Ze mopperde steeds harder en draaide de kraan weer open.
Ze spoelde de gaten schoon en de natte kleverige stukjes papierpulp lieten met tegenzin los.
Ze keek naar de wederom natte bal en zei: “waar moet ik het dan mee afdrogen?”
De baas opperde dat een ander stukje keukenrol misschien een goed plan was en dook lachend in de krant.
Het vrouwtje pakte de theedoek, droogde alle openingen en gooide de droogdoek daarna in de wasmand.

Ze zei dat ze nog wat snoepjes uit het potje in het balletje zou doen.
Jullie snappen dat het spel 2 minuten later al weer klaar was.
Ik besloot een poosje lekker te gaan slapen en na een poosje zei de baas: “ligt Meneertje bij jou?”
Het vrouwtje schoot overeind en begon te zoeken.
Ze keek in ons vakantiehuis maar zag me nergens.
Het vrouwtje beende op de openslaande pui deur af en net toen ze deze verder open wilde doen zag ze mij.
Ha vrouwtje, je hebt hele rode wangen, heb je weer opvliegers en ga je weer in een hemdje buiten staan?
Wacht, dan ga ik met je mee.

 

We gingen niet naar buiten en ik liep achter haar aan om te kijken wat we dan gingen doen maar het vrouwtje ging weer knutselen.
Een hele tijd later vroeg ze: “wat ben je aan doen?”

 

 

Geen idee waar het op leek maar volgens mij was het meer dan duidelijk dat ik lekker aan het slapen was.

 

Hoezo moet ik dat gewoon op de bank doen, dit is toch de bank?

 

Nadat mijn broer en vriendin weer naar huis waren gegaan kwamen opa en oma.
Natuurlijk moesten ze eerst heel lang rijden dus hadden we heel veel tijd  om onze eerste geocaching doen.
Ik hoorde dat we op zoek gingen naar een schat.
We gingen wandelen en dat is altijd geweldig, mij om het even of dat met of zonder zoeken naar een schat is.

 

Kom maar vrouwtje, ik heb je oorwarmers al gepakt want het waait en anders krijg je last van je oren.

 

We vonden in totaal 5 schatten op onze wandeling en ik mocht op sommige delen van de tocht lekker los lopen.

 

Schat gevonden en genoteerd

 

Omdat het vrouwtje dat leuk vond, hebben we overal een cadeautje achter gelaten.

 

We moesten af en toe lang op het vrouwtje wachten want die wilde overal speuren.

 

Na de wandeling had de baas het warm en wilde hij nog even zwemmen in de zee.
Niemand anders had het warm want iedereen liep met een jas aan op het strand.
De baas en ik zijn bikkels en hadden het helemaal niet koud.

 

Daarna gingen we graven en er kwam een kindje aan en vroeg of ze een foto van mij mocht maken.
Nou, dat mocht best hoor.

 

Ze maakte een heleboel foto’s en liep daarna weer verder.

 

Heel jammer, anders had ze mooi samen met mij met de bal kunnen spelen.

 

Het vrouwtje was inmiddels in het strandpaviljoen gaan zitten en na een poos liepen de baas en ik er ook heen.
De baas nam een biertje en het vrouwtje dronk koffie.
Ik kreeg water en een koekje en keek verlangend naar de zee.

 

Helaas gingen we terug naar huis maar het vrouwtje zei dat opa en oma er bijna waren en ik nog moest douchen.

 

Zo lag ik schoon gewassen op de komst van opa en oma te wachten.
Daarover volgende week meer.

Woensdag 26 augustus 2020 Meneertje 398

Ik doe echt vreselijk mijn best om de vakantie af te remmen,  maar het is zo leuk dat er geen houden aan is, de dagen vliegen voorbij.
We begonnen deze vakantie in ons Paradijsje en de laatste dag in Otterlo deed de baas een leuk spel.
Meestal bedenkt het vrouwtje dit soort spelletjes, dus het was heel erg leuk dat de baas nu een snoepjes spel had bedacht.
Mijn potje met super lekkere mini snoepjes (dat ze zo mini zijn is dan wel weer het idee van het vrouwtje) stond op tafel en ik lag netjes te wachten tot ik er bij de koffie twee kreeg.

 

Het vrouwtje gaf er twee en toen zei de baas: “zullen we een verstop spelletje doen?”
Ze moest mij van de baas op schoot houden en het baasje verstopte vier mini snoepjes op tafel.
Ik werd er helemaal enthousiast van en toen ik mocht zoeken vloog ik over tafel heen.
Jullie snappen dat ik ze zo had en ik rende terug naar het potje en wees met mijn neus het potje aan.
Doe er nog maar vier baas.
Het vrouwtje zei “nee hoor, je hebt er zat op”, maar de baas zei: “het is vakantie, dan mag dat best”.
Dat leek mij ook, hartstikke vakantie dus pakte hij er weer vier en verstopte ze nu in de tuin.
Toen het vrouwtje mij op de grond zette rende ik rond.
Nadat ik ze alle vier gevonden had dook ik terug op tafel en keek vol liefde naar de baas en wees met mijn poot naar het potje.
Het leek mij de tweede keer vooral niet verstandig om er met mijn neus tegen aan te tikken want het vrouwtje ziet alles.
Helaas zag ze ook mijn subtiele aanwijzing en zei: “niks er van, nu is het genoeg.”
Mijn – we hebben vakantie – blik werkte niet en het spel was echt afgelopen.

 

Zaterdagochtend vertrokken we bij het krieken van de dag naar ons hutje aan zee.
We hadden tegen Bert gezegd dat we er vroeg in wilden dus ging hij al heel vroeg schoon maken.
Toen we aankwamen en de baas mij uit de auto tilde rende ik gelijk richting het strand.
Zodra ik de zee ruik wil ik er heen.
De baas zei dat we even snel alles binnen gingen zetten en nog even met Bert een praatje gingen maken en dan naar het strand zouden lopen.
Meestal blijft Bert nog een poos en eten we gezellig samen of drinkt hij het eerste biertje aan zee met ons, maar Bert moest zijn dochter ophalen en zo stonden we een kwartier later op het strand en natuurlijk in de zee.
Het allerliefste was ik er zonder riem naar toe gehold maar ik mag altijd pas los als ik op het strand ben.
Normaal grom ik nog wel eens als er grote honden voorbij lopen, maar als ik op weg ben naar de zee dan zie ik helemaal niks of niemand.
De zee lokt mij en ik ga dan altijd steeds harder lopen.

 

Wat had ik de zee gemist.
Het vrouwtje zei dat de golven best wel wild waren en dat het haar niet verstandig leek dat ik in de zee zou gaan.
Ze zei tegen de baas: “gooi de bal maar niet in de zee maar gewoon langs de kustlijn”.
Dat deed de baas, ik rende er hard achter aan en rende toen met de bal in mijn bek de zee in.
Heerlijk.
Het water was gewoon warm en ik zwom heerlijk in de golfjes.
De baas moest van het vrouwtje bij mij blijven staan zodat hij mij zou kunnen redden als ik werd mee getrokken.
Ik kan heus prima zwemmen maar toch moest ik van het vrouwtje het water uit.
Na de zee rolde ik mezelf heerlijk door het zand en het vrouwtje zei dat Bert net zo goed niet ons huisje had hoeven schoonmaken omdat ik een complete zandbak naar binnen ging slepen.
Nou dat gebeurd heus niet want ik moet altijd na de zee in bad.
Ik weet dat precies en ik vind dat ook helemaal niet erg.
Als ik namelijk niet in bad ga mag ik niet in bed liggen dus ik wil heel graag in bad hoor.

 

Maar we gingen nog niet terug naar huis.
Het zonnetje scheen en we gingen op het strandterras wat drinken.
De baas liep met mijn waterbak naar de kraan en daarna bestelde hij bij de bar twee drankjes.

 

Ze gingen proosten en achter het glas was het zowaar heel warm.
Ik dronk mijn waterbak in één keer leeg en kroop daarna lekker bij de baas op schoot.

 

Op de achtergrond hoorde ik de zee ruisen en viel in slaap.
Het vrouwtje maakte mij wakker toen het tijd was om terug naar ons huisje te gaan.

 

Na mijn bad werd ik lekker in een groot badlaken gedroogd.
Heelijk vind ik dat altijd.
Daarna was het tijd voor koffie en ging de baas wat filmpjes van de GoPro camera afhalen en het vrouwtje ging even een spelletje doen op de Ipad.

 

Ik besloot wat bij te slapen van het vele rennen en zwemmen.

 

De volgende dag bracht de postbode een hele grote doos voor mij.
Het vrouwtje zei dat het haar doos was maar ik rook heus dat er lekkers voor mij in zat.
De doos kwam van Pauly en het vrouwtje kreeg een mooi Diamond Painting pakket voor al haar hulp voor de Teckel PechPot.
Omdat ik ook altijd help zat er voor mij een geweldige eend in en ook een heel leuk balletje en poepzakjes.
Verder allerlei lekkers en ik kreeg gelijk een kauwstaafje die ik binnen drie minuten naar binnen werkte.
Daarna begon ik aan de kartonnen doos.

 

Vakkundig lag binnen korte tijd de vloer bezaaid met snippers.
Klaar hoor vrouwtje je kan het opruimen.
Mag ik dan nu weer een kauwstaafje van Pauly?

 

Ik kreeg helaas geen kauwstaafje maar mocht wel mijn speeleend hebben.

 

Kijk nou hoe mooi hij is.
Er zat zelfs een leuke piep in.
Voor heel even dan.
De baas zei dat ik ineens net zo’n sik had als hij.
Het vrouwtje keek op van haar Ipad en zei neeeeeeeeeee, het is niet waar.
Nou, het was wel waar hoor.
De hele binnenvoering van de eend hing aan mijn baard.
Het vrouwtje zuchtte en zei dat ze net de grond had ontdaan van karton en nu de vulling van de eend bij elkaar moest zoeken.
Tja, misschien had je me ook beter een kauwstaafje kunnen geven.

 

Zullen we dan nu maar een kauwstaafje doen?

Woensdag 19 augustus 2020 Meneertje 397

Vorige week had ik het over mijn vakantie die nog moest beginnen en nu is er al weer bijna een week voorbij.
Het gaat veel te snel als het leuk is.
Misschien moeten we van de rest een hele stomme vakantie  maken,  dan duurt hij lekker lang.
De vakantie begon met bezoek van Mieke en Esther.
Het vrouwtje was heel blij dat ze kwamen en ik natuurlijk ook want dan valt er heel veel te knuffelen.
Zij mogen elkaar niet knuffelen dus heb ik de honneurs waar genomen.
Ik heb er grondig werk van gemaakt en iedereen voorzien van heel veel zoenen want anders is het ook zo’n sneu en koel gebeuren.

 

Teun van Mieke is heel groot.
Ik natuurlijk ook maar Teun is groot van lijf en ik ben groot van karakter.
Voordeel is dat ik gewoon veel beter op schoot pas en uren kan knuffelen.

 

Natuurlijk ging ik ook met Esther knuffelen.
Stttt Essie, niet kletsen terwijl je met mij knuffelt.

 

Mieke zei ineens: “ahhh nee, ik had vlees voor Meneertje gedroogd en nu ben ik dat vergeten mee te nemen.
Nou, ik vond persoonlijk dat ze best even terug had kunnen rijden naar Valkenswaard.
Dat ging ze niet doen dus moest ze voor straf even op de blauwe matjes staan.

 

Mieke heeft beloofd dat ze de volgende keer, als ze op visite komt, nieuwe knabbels voor mij maakt en jullie zijn getuigen….volgende keer krijg ik zelf gemaakte gedroogde vleesjes.

 

Gelukkig kwamen de papa en mama van Guus langs lopen en die vergeten nooit lekkers voor mij hoor.
Ik kreeg zelfs een heel vakantie pakket.
Een pot vol lekkere snoepjes en een heerlijke piepkip.

 

Vrouwtje zegt dat de buren hier niet blij van gaan worden maar vrouwtje zeurt gewoon graag.

 

Ga jij je maar leuk vermaken met de nieuwe GoPro camera.
De eekhoorntjes en de vogels worden doorlopend gefilmd.
De camera hangt gewoon in de boom en ze drukt op haar mobiel en dan gaat hij filmen.
Vrouwtje vind dat enig dus dan let ze gelijk een beetje minder op mij.

 

Pieeeeeep, Pieeeeeeeep, Pieeeeeeeep.
Het vrouwtje fluisterde dat ik zachtjes moest piepen omdat anders de diertjes schrikken.
Goed hoor vrouwtje PIEEEEEEP, PIEEEEEEEEEEP

 

Het vrouwtje ging aan de slag voor de vogels.
Het stokje kreeg een nieuwe laag pindakaas.

 

 

Geen klein beetje hoor, nee een halve pot gaat er op.
Ik zie het heus wel.
Die vogels worden veel te dik..

 

Absurde verwennerij.
Ze kunnen heus zelf hun eten zoeken.
Het vrouwtje zegt dat ze dat ook wel weet maar dat ze het gewoon leuk vind om ze in de tuin te hebben en ze op de foto te zetten

 

Nooit geweten dat het zo werkte.
Nou, ik ben ook heel leuk in de tuin en je mag foto’s maken.
Kom maar op met de snoeppot van de mama van Guus.
Die staat hier in deze kast.

 

Jullie snappen al dat die vlieger voor mij dus niet opgaat.
Ze hing het stokje op en is super blij met dit nieuwe houtje.
Het is ook niet zomaar een houtje maar de oude klos van vrouwtje haar werk.
Vroeger hing aan dit enorme stuk hout de apotheek sleutel.
Het staat zelfs op de sleutel als de pindakaas er af is.
Ze zegt dat het een nostalgisch gevoel geeft en dat ze blij is dat het stukje hout nooit is weggegooid.
Ik mocht hem niet hebben omdat ze zei dat ik het stokje zou stuk maken.
Alsof je met al die pindakaas ziet dat het ooit een sleutelbos klos was.
Maar goed, mijn vrouwtje wordt altijd blij van hele rare dingen.
Ook van schoon water in de drinkplaats van de vogels.
Ze boent deze elke dag schoon zodat de vogels niet ziek worden en dan is ze helemaal blij met haar blinkende drinkbak.
Alsof het die verenbalen wat uitmaakt.
Het is ook binnen een paar uur weer een enorme bende.
Ze drinken er uit, gaan in bad in dezelfde bak, gooien er meelwormen in en poepen er ook in.

 

Kijk, het zijn echt viespeuken.
Ze poepen overal en nergens, zelfs naast hun bord.

 

Gelukkig weet ik precies hoe ik haar van de vogels weg moet krijgen.
Keihard blaffen dan is er geen vogel meer te zien. Werkt altijd.
In de vakantie doen we soms leuke dagjes uit en ik laat me altijd verrassen waar we heen gaan.

 

Ik slaap dan lekker tot we er zijn.
Niks zo fijn als in de auto slapen.
Zalig heen en weer gewiegd worden, ik ben er dol op..

 

Ondertussen nadenken wat ik voor mijn verjaardag ga vragen.
Een collega van het vrouwtje stuurde een foto van een hek die ze op vakantie zag.
Die zet ik ook op mijn lijstje.

 

Nog drie dagen in het Paradijsje en dan vertrekken we naar ons huisje aan zee.
Hopelijk kan ik lekker in de zee zwemmen. Dat gaan jullie vast zien want de camera gaat mee.

Woensdag 12 augustus 2020. Meneertje 396

Het vrouwtje twijfelde of er nog wel geld zou over blijven voor een verjaardagscadeau voor mij.
Wat een onzinnige opmerking want dat is er heus wel.
Het vrouwtje gaf aan dat dit zeer afhankelijk was van hoe het zou aflopen.
Ze stond te mopperen bij de printer.
Waarschijnlijk weet ze niet dat de printer gewoon een plastic ding is en dat hij heus niet terug gaat praten maar als ze aan de mopper is, trek ik mijn pootjes er gewoon van af.
Ze ging helemaal los terwijl ze in de printer stond te graaien.
Persoonlijk zou ik wat voorzichtiger aan doen want voor je het weet is hij stuk.
Ik besloot lekker op de bank een dutje te gaan doen en hoorde ergens ver weg de stem van het vrouwtje: “hoe krijg je het voor elkaar!” “muurvast zit hij, muurvast” “was dit nou nodig?”
Om het gemopper niet meer te hoeven horen zette ik een harde snurk in en stak alle vier mijn poten de lucht in.
Het vrouwtje zei dat ik wel zo onschuldig kon doen maar dat het heus mijn schuld was.
Heel makkelijk om die naar mij te schuiven maar ik had de printer niet op de grond gezet.

De printer stond al zijn hele leven op het bureau van de baas en het vrouwtje en nu ineens hadden ze besloten dat dit logge apparaat ook prima op de grond kon staan.
Mij is het om het even waar hij staat maar kennelijk vond het vrouwtje het nu ineens wel héél problematisch.
Ze stak haar hand in het gat van de printer en zei dat ze er geen bal van snapte dat het er kennelijk wel in kon maar dat het er met geen mogelijkheid meer uit ging.
Echt balen want ik wilde mijn speeltje natuurlijk wel terug hebben.
Het vrouwtje had inmiddels stoom uit haar oren en zei: “ongelofelijk maar ik krijg hem er echt niet uit.”
Duhhh, waarom dacht ze anders dat ik haar bleef roepen?
Als ik het zelf had gekund dan had ik dat natuurlijk wel gedaan.
Toen ik aan mijn speeltje trok bewoog de complete printer mee en aangevallen worden door een valse Canon HP leek mij reden genoeg om heel hard te gaan blaffen.
Nadat ze een paar keer had gezegd dat ik mijn speeltje heus zelf kon pakken kwam ze toch kijken en riep toen: “neeeeeee, je hebt je Zogoflex speeltje in de printer geduwd.
Doe maar rustig hoor vrouwtje.
Hoe kon ik weten dat die open plek aan de onderkant van de printer voor papier was.
Het leek mij bij uitstek een geweldige plek om speeltjes in te verstoppen.
En heus, ik had echt niet hard geduwd.
Met mijn neus had ik hem zonder enige kracht het gat in geschoven en voor ik het wist zat hij achterin.
Daarom hebben wij teckels ook mooie lange neuzen gekregen.
Het vrouwtje luisterde al niet meer naar mijn verhaal.

Ze tilde de printer van de grond en zette deze op het bureau en deed van alles om mijn speeltje los te trekken uit de bek van de eigenwijze printer.
Ze bewoog het van links naar rechts en na een hele poos wrikken kwam hij dan toch los.
Helemaal blij was ik met mijn speeltje maar het vrouwtje kon er nog steeds niet om lachen.
Ze zei dat het makkelijk kon dat de printer nu stuk was en dat het helemaal niet goed is om speeltjes in de invoerlade van de printer te prikken.
Nou, ik had hem er heel makkelijk in geschoven, de enige die enorm aan de printer had lopen duwen en trekken was zij zelf.
Heel lomp ook, dus mij trof geen enkele blaam.

Om te kijken of hij het nog deed zette het vrouwtje de printer aan.
Deze maakte allerlei geluiden, alsof er iets vast liep, maar dat is normaal want dat doet hij zijn hele leven al.
Kwalitatief gezien waren we al lang toe aan een wat modernere variant van de printer maar voorlopig staat hij weer trouw zijn werk te doen.
Na een kleine periode van wachten spuugde hij braaf allerlei papiertjes uit en zei het vrouwtje tevreden dat het super fijn was dat hij het nog deed.
Ik was daar natuurlijk ook erg blij mee want dan kan ze binnenkort een verlanglijstje voor mij uitprinten.
Voor je het weet is het namelijk 16 september en dan word ik al weer vier jaar oud. Wat moet ik toch kiezen?

Ik heb al een groot bad en ook een klein bad, al gebruikt het vrouwtje die om haar voeten in te koelen.

 

Eigenlijk heel vies want ik drink namelijk ook uit mijn bad.

 

Geef jij mijn speeltje even aan vrouwtje?

 

Eens denken wat ik dan kan vragen voor mijn verjaardag behalve leuk speelgoed, worstjes, kaasjes, botjes en een zakje punch-ballonnen? Uhm…..

 

Een nieuwe kikker wil ik wel, met mooie nieuwe pootjes er aan want deze is bijna helemaal stuk. Er bungelt nog één pootje aan een klein draadje.

 

Lekkere ligplekken heb ik wel, mijn stretcher, de hangmat, allerlei kussens.

 

Een boot heb ik vorig jaar niet gekregen en ik denk niet dat ik die dit jaar wel krijg.

 

Ik heb nog wel even om er over na te denken want ik weet het echt nog niet.

 

Ik kan er nog even over na te denken.

 

Het vrouwtje gaat nog één nachtje werken en dan begint vrijdag onze vakantie. Vlooienbaal ik kom er aan.

Woensdag 5 augustus 2020 Meneertje 395.

We hebben bijna zomervakantie.
Eeuwen leek het te duren maar over 9 dagen is het eindelijk zo ver.
In de drie weken dat wij er niet zijn komt neef Richard in ons huis.
Hij heeft zijn huis verkocht en gaat in Zeeland wonen maar zo kan hij toch nog in Veenendaal van alles regelen zonder dat hij een hotel hoeft te nemen.
De baas gaat aankomend weekend met de vrachtwagen naar Zeeland om de laatste spullen van Richard naar zijn ouders te brengen, waar hij voorlopig gaat wonen.
Ik ben daar ook al een paar keer geweest en we gingen toen samen met Richard bij zijn ouders logeren.
Ome Frits en tante Riek vinden het altijd leuk als ik kom.
Wel jammer dat Richard gaat verhuizen want ik zie hem nu eens per week en ben heel gek met hem en hij met mij.
Als we nu bij Richard op bezoek gaan kunnen we er niet meer lopende heen maar moeten we eerst heel ver met de auto rijden.

Maar we hadden het over vakantie, ik kan niet wachten want het wordt een topvakantie.
Drie weken veel aandacht krijgen, koffie met extra koekjes, zwemmen, wandelen, spelen, lekker eten en doen waar we zin in hebben.
Ik kan echt niet meer wachten.
We starten de vakantie in ons Paradijsje en de allereerste dag komen twee vriendinnen van het vrouwtje op bezoek.
Esther en Mieke komen en dan is het vooral een feestje van gebak, lekker eten, drinken en veel gegiebel.
Vrouwtje is blij dat ze komen want er zijn veel verdrietige dingen gebeurd en dan is het dubbel zo belangrijk dat je vrienden hebt.
Omdat oma en Esthers broer niet willen dat we verdrietig blijven is het tijd om het leven weer te vieren.
Gelukkig mag ik daar ook bij zijn en ik kan vast wat extra koekjes bemachtigen.
Als de vriendinnen weer naar huis gaan dan blijven wij die week in ons Paradijsje.
Na een week gaan we naar huis en draaien een was en zaterdagochtend vertrekken we dan heel vroeg voor twee weken naar ons hutje aan zee.
En…..daar krijgen we heel veel logees.

De eerste week komen mijn grote mensenbroer en zijn vriendin, de weekenden mijn grote mensenzus en zwager en dan is het feest nog niet voorbij, de laatste week komen mijn opa en oma naar ons hutje aan zee.
Dan mag oma mij de hele week eten geven en die kan dat zo goed.
Jullie snappen dat ik nu echt de dagen aftel.
Het moet wel mooi weer worden want anders komen mijn broer en schoonzus niet.
Opa en oma komen sowieso want die maakt het niks uit of ze wel of niet naar het strand kunnen.
Opa kan met de rollator toch niet op het strand.
Als het slecht weer is gaan ze vast weer een puzzel maken met z’n allen.
Niks zo gezellig als visite dus ik kijk reikhalzend uit naar een verwen vakantie.

Straks hoorde ik ineens “ben je daar nu niet te oud voor?”
Ik keek eens rond maar er was niemand in de kamer.
Met mijn staart hoog in de lucht liep ik verder toen ik een keel hoorde schrapen en het vrouwtje zei: “Meneertje Jansen, ik had het tegen jou”.
Vol ongeloof keek ik haar aan, hoezo ben ik hier te oud voor?
Voor spelen ben je nooit te oud toch?

 

Het vrouwtje liep naar mij toe en zei: “laat de sok van de baas eens los, daar mag jij helemaal niet aankomen” “de baas wil geen gaten in zijn sokken dat weet je best”.

Ze verstopte de sokken stiekem op de eerste keukenstoel.
Dacht ze nu werkelijk dat ik gek ben?
Kennelijk is niet alleen een mensenneus slecht ontwikkelt, hersen-technisch ontbreekt er zo hier en daar ook wel een schakeltje.
Als de baas en het vrouwtje iets weg leggen, terwijl ze hun ogen open hebben, zijn ze het regelmatig kwijt en vragen ze aan elkaar waar het ligt.
Grotendeels weten ze dat beiden niet en gaan dan samen zoeken.
Ik ben nooit iets kwijt al houd ik mijn ogen stijf dicht.
Kwestie van neusgaten open en even flink in de lucht snuiven.
Mijn neus brengt me dan in no time naar het geen ik wil hebben.

Dus…..het vrouwtje ging weer zitten en ik snoof eens flink.
Ja hoor, kind kan de was doen, daar lag de sok.

 

Ik ging staan, viste hem van de keukenstoel en liep toen achter de lounge stoel langs.

 

Op het moment dat ik op de bank wilde springen hoorde ik: “Jansen, volgens mij hadden wij hier al lopende afspraken over”.
Ze stond op en ik holde al kwispelend weg.
Het vrouwtje kon dan afspraken hebben, ik wist nergens van.
Helaas was ze niet in voor een spelletje sok hollen en na 2x los, besloot ik snel met mijn groene krokodil aan te komen rennen.
Kijk eens vrouwtje, zullen we met de krokodil gooien?

 

Eigenlijk raar, ik mag nooit wat van een ander pakken maar de eekhoorntjes wel.

 

Kijk, daar mogen ze hun walnootjes uit halen, dat is van hun.

 

Maar ik zag heus wel dat er een eekhoorn aan het houtje met zaadjes van de vogels begon te knabbelen. Daar besloot ik een stokje voor te steken en blafte een keer.
Het vrouwtje zei: “stttttttt ik probeer hem te fotograferen.”

 

Kijk dan toch goed, hij vreet alles van de vogels op.

 

Straks hebben de kool,- en pimpelmezen niks meer.

 

Ga weg lelijke vlooienbaal, dat is voor de vogels.
Ik blafte keihard en dat werkte.

 

De eekhoorn begon met zijn achterpoten te trappelen en maakte klakkende geluiden.

 

Ik rende naar de boom en toen duurde het precies 1 seconde en verdween de eekhoorn in de toppen van de boom.

 

Ziezo klus geklaard.
Kom maar vogels ik heb hem weg gejaagd hoor.
Net op tijd want daar is oma.
Die kwam ’s avonds even een bakje koffie doen in ons Paradijsje en dat is altijd leuk.

 

Oma had van thuis een plakje kookworst mee genomen.

 

Je mag er best twee mee nemen hoor oma, het vrouwtje is toch koffiezetten en dan ziet ze niet wat wij doen.
En nu gaan we aftellen tot mijn zomervakantie begint.
Nog maar 9 nachtjes slapen.

Woensdag 29 juli 2020. Meneertje 394

Er is wat heel erg verdrietigs gebeurd, mijn lieve oma uit het verzorgingshuis is overleden.
Zes jaar geleden kreeg ze een hersenbloeding en kwam ze in een rolstoel terecht.
Ze kon toen nog heel goed met mij knuffelen maar donderdag 16 juli werd ze ernstig ziek, ze had het benauwd en heel veel pijn.
Al haar kinderen gingen om en om bij oma waken zodat oma niet alleen zou zijn.
Zaterdag kwamen mijn grote mensenzus en mensenbroer om afscheid te nemen van oma en iedereen was verdrietig.
De baas nam ons mee naar het restaurant en het vrouwtje bleef bij oma.
Ineens moest hij snel terug naar oma en samen met het vrouwtje heeft hij oma vastgehouden en toen is oma overleden.
.

 

Het werd een dag van regelen, afscheid nemen en van veel tranen.
Ik heb mijn best gedaan om iedereen te troosten en te knuffelen.
Toen de dokter was geweest gingen mijn grote mensenzus en broer nog een laatste keer dag zeggen tegen oma.
Oma was helemaal stil en had geen pijn meer en was ook niet meer benauwd.
Dat was heel fijn al moest iedereen toch huilen.
Ik mocht ook afscheid nemen van oma en daarna gingen we wachten in het restaurant waar we anders altijd met oma koffie dronken.

 

De koekjesmevrouw kwam aangereden en had al gehoord dat oma was overleden en was heel verdrietig.
Ze vond het ook heel erg dat ze mij nooit meer zou zien maar toen zei het vrouwtje: “echt wel hoor, we komen een keer met meneertje op visite”.
Omdat er pas ’s middags om 16.00 uur een gesprek was gingen we met alle vier mijn mensenbroers en zussen een hapje eten in Rhenen.
Ik mocht ook mee het terras op maar moest, vanwege het ontbreken van stoelen, wel op de grond.
Omdat het belangrijk is dat ik lekker kan liggen, mocht mijn autokussen mee.

 

Na wat graafwerk kroop ik lekker in de sloop en viel in slaap.

 

Na het eten ging ik met alle vier de kinderen mee naar ons Paradijsje en reden de baas en het vrouwtje terug naar Veenendaal voor gesprekken over de uitvaartdienst, welke kaarten, welke tekst, welke bloemen en heel veel meer.
Toen de baas en het vrouwtje om 18.00 uur in ons Paradijsje terug kwamen bleven alle vier de kinderen mee eten.
Terwijl de baas en het vrouwtje aan het regelen waren hadden wij in de middag gespeeld en herinneringen opgehaald aan oma en ook gezwommen.
Zo werd het toch nog een fijne middag want oma zou niet willen dat we alleen maar huilen.
Er werd een slide van oude foto’s gemaakt, die tijdens de dienst van oma zijn gedraaid.

 

Het was een hele mooie afscheidsdienst en oma had heel veel bloemen.
Ik kon niet mee naar de uitvaart maar Petra ging mij uitlaten en was een poosje bij mij.

 

Het leven gaat verder en alles zal een plekje moeten krijgen maar oma gaan we nooit vergeten.
Gelukkig kwam mijn vriend Guus langs en gingen wij samen spelen.

 

Guus heeft ook zo’n mooi stretch bed maar hij mag ook best op die van mij.

 

Samen past het ook prima.

 

Ga jij even aan jouw mama vragen of we nog wat lekkere snoepjes mogen?
Aan mijn vrouwtje hoef je het niet te vragen want van haar krijgen we alleen wat bij de koffie en die hebben ze al op.

 

Mogen wij nog een snoepje?

 

We krijgen na het wandelen snoepjes dus laten we maar snel gaan.

 

Ik loop meestal voorop want ik ben heel snel en ben gek op wandelen.

 

Mijn vriend is niet echt dol op lang en ver wandelen maar als we samen zijn dan loopt hij wel mee.

 

Na het wandelen trakteerde de mama van Guus ons op lekkere snoepjes.

 

Het was een zakje van het vrouwtje dus dat zijn ieniminie snoepjes maar van de mama van Guus kregen we er lekker veel.
Tot het vrouwtje zei dat het echt genoeg was en dat kleine snoepjes niet betekenen dan je er dan heel veel van moet eten.

 

Standaard krijg ik van de mama van Guus altijd twee snoepjes door ons hekje heen als ze weer naar huis gaan.

 

Tot gauw weer. Doei Guus, doei papa en mama van Guus.

 

Het vrouwtje liep een rondje door de tuin en kwam fluisterend terug.
Ze zei tegen de baas: “je raad nooit wat er achter de schuur zit”.
Natuurlijk wist de baas niet wat daar zat en toen zei het vrouwtje: “er is daar een merel aan het broeden, wat gaaf hé?” “ik ga er foto’s van maken en laat het je zo zien”.
Nou nou, wat uniek.
Er vliegen af en aan merels in onze tuin dus echt bijzonder leek het mij niet.
Toen het vrouwtje de foto’s liet zien zei ze: “kijk eens wat een mooi nest hij gebouwd heeft op onze ladder.”

 

Daar zat mevrouw merel, op onze uitschuifbare ladder.
Het vrouwtje had met de telelens, vanaf een hele grote afstand, twee foto’s gemaakt om mama merel niet te laten schrikken.
Ze zei tegen de baas dat hij voorlopig de trap niet mocht gebruiken.
De baas knikte tevreden want die ladder komt alleen tevoorschijn als hij weer iets heel hoog in de boom moet ophangen en inmiddels zijn onze bomen helemaal vol met vogelhuisjes, eekhoorn-nestkasten, drinkbakjes, een voedselstation, kokosnoten en allerlei andere snack plekken.
Althans, de baas vindt dat de bomen vol hangen.
Het vrouwtje vindt dat niet dus de merel mag van de baas nog héél lang broeden.

Woensdag 15 juli 2020 Meneertje 393

De baas gaf aan dat hij naar de dierenwinkel wilde om trainingskoekjes te gaan kopen.
Geen idee wat hij wilde gaan trainen maar als er koekjes aan te pas komen ben ik sowieso voor, ongeacht welk idee dan ook.
De baas zei tegen het vrouwtje: “we moeten gezonde ienimini trainers kopen en dan ga ik hem leren om niet bij alles te blaffen.”
Wat een wereld plan leek me dit, na elke blaf sessie een koekje.
Ik kon niet wachten en stond al bij de voordeur om heel erg snel naar de dierenwinkel te gaan.
Uiteraard mocht ik ook mee want ik mag altijd overal mee naar toe, behalve als ze naar de supermarkt gaan.
Het duurde niet lang of ik dribbelde voorop de grote dierenwinkel in, ik ken daar de weg op mijn duimpje en weet precies waar ik alles kan vinden.
Ik snoof enthousiast aan alle lekkere uitgestalde botten.
De baas en het vrouwtje stonden een tijd voor een rek waar de gezonde trainers hingen en zochten de kleinste uit.
Persoonlijk zou ik zeggen, doe de allergrootste want als mijn maag helemaal gevuld is ga ik slapen en is het blaffen ook klaar.
Standaard gesproken hebben wij nooit dezelfde ideeën, dus kochten ze drie zakjes met piep kleine trainers.
Bij de kassa mocht ik nog wat lekkere koekjes uitzoeken uit een gasten trommeltje op de balie.
Ik houd van dierenwinkels waar ze weten hoe je je klanten tevreden houd.
Vier kleine koekjes kreeg ik van de meneer achter de kassa.
Thuis aangekomen wilde het vrouwtje weten of ik ze wel lekker zou vinden en opende een zakje.
Ik stond al klaar om de eerste te ontvangen.
Tuurlijk lustte ik die, ze roken zalig.
In een fractie van een seconden zaten er twee mini trainers in mijn maag en was ik van enthousiasme nog harder gaan kwispelen.
Het vrouwtje zei: “als je alles naar binnen schrokt, dan proef je er niets van.”
En dat klopte, ik had nog helemaal niet geproefd hoe lekker ze waren dus stond ik klaar voor de volgende.
Het vrouwtje zei tegen de baas: “ik denk dat ik de mini trainers doormidden knip want anders zit zijn maag straks helemaal vol” “ik heb namelijk niet de fiducie dat hij met twee koekjes stopt met blaffen.”
Kijk, soms is ze best slim. Ik ben malle Pietje niet, juist lang oefenen leek mij heel erg fijn.
Na wat knip werk gingen alle halve stukjes in een klein potje met deksel en kon het train feest beginnen.

De baas besloot om te gaan oefenen met de bel en pakte de handschakelaar vast en drukte er op.
Onze bel ging af en ik begon loeihard te blaffen en rende naar de voordeur.
Toen hoorde ik: “Meneertje, Plaats.”
Ik had geen idee wat hij wilde maar hij rammelde met het potje met trainers, liep naar mijn uitkijk-eiland boven de verwarming en klopte op het kleedje.
Dat was duidelijk, ik rende er naar toe, ging op het kleedje zitten en hoorde Braaaaaaaf.
Het potje ging open en ik kreeg een minuscuul stukje trainer.
Nogmaals hoorde ik: “goed zo vent, heel braaf.”
Koek eten was braaf?
Nou, ik wilde de hele dag wel braaf zijn, wat een fantastische idee was dit toch.
De baas lokte mij weer naar de keuken, drukte opnieuw op de handbediening van de bel en voor dat ik kon gaan blaffen zei hij: “Braaffff Plaats.”
Ik rende met de baas mee naar mijn uitkijk-eiland en zat al weer netjes te wachten tot het potje open ging.
Zo oefende we wel een kwartier en ik kreeg steeds meer lol in dit fijne spel.

Daarna was het tijd voor het echte werk.
De baas ging de deur uit, stond voor de voordeur en zou buiten echt op de bel drukken.
Ondertussen moest het vrouwtje dan plaats zeggen en dan kreeg ik stukjes trainer.
Dat ging in één keer goed dus zou de baas niet bellen maar op de deur bonzen.
Vrouwtje nam mij mee naar de keuken en de baas bonsde op de deur.
Ik rende al blaffend naar de deur maar het vrouwtje begon te rammelen met het potje en bleef “Plaats” “Braaf” zeggen.
Na een aantal keren op de deur bonzen blafte ik niet meer maar rende zelf al naar mijn uitkijk-eiland.
De baas en het vrouwtje waren uiterst tevreden.
Ik ook en na een half uur trainen was het klaar.

’s nachts om 4.30 uur hoorde de baas mij ineens piepen.
Dat doe ik nooit, dus de baas stond gelijk naast me en schoot snel zijn broek en schoenen aan.
Hij tilde me op en gelukkig waren we vrij snel bij het gras.
Ik moest me toch een nodig poepen.
Het vrouwtje merkte allemaal niks van dit gebeuren want die sliep gewoon door.
Nu de baas toch wakker was besloot hij wakker te blijven en zo zaten we gezellig om 5.00 uur saampjes beneden.
Toen we het vrouwtje wakker gingen maken om 8.30 uur zei ze tegen de baas: “heb je lekker geslapen schat?”
De baas zei: “ik was al vroeg in de weer met de trainer koekjes.”
Het vrouwtje rekte zich uit en zei; “wat een enthousiasme, echt goed van je hoor.”
Na een korte uitleg van de baas begreep het vrouwtje dat het bezig gaan met de trainers heel anders bedoeld was.
Ze moest heel hard lachen en zei: “straks hebben we, én een wafkip, én sta je elke ochtend om 4.30 uur lekker fris en fruitig op de grasmat”
Die dag hebben we niet geoefend en laat ik jullie vast waarschuwen, als ik weer ga blaffen als de bel gaat, dan is het niet mijn schuld hoor!
Ik had best verder willen oefenen.

 

Mijn grote mensenzus is getrouwd en ging nadien haar witte broodsweek in ons Paradijsje vieren.

 

Wij gingen ook op bezoek bij het bruidspaar en daar waren ook een vriend en vriendin op bezoek.
Ceciel ging lekker met mijn knuffelen.

 

Matthijs vond dat ook leuk

 

Natuurlijk wilde ik ook met iedereen spelen.

 

Kijk er staan allemaal stokjes in de tuin als versiering voor het bruidspaar.

Gaan jullie maar lekker genieten wij gaan weer naar huis.

Ga ik wel een poosje thuis met kleine Dax spelen.

Woensdag 8 juli 2020 Meneertje 392

We zijn het weekend niet naar het Paradijsje geweest. Het regende pijpenstelen en het vrouwtje zei dat ze met dit weer helemaal geen zin had om in de kou en nattigheid buiten te gaan zitten.
Alsof we een cabriocaravan hebben, tssssk, we hadden prima binnen kunnen zitten met de verwarming aan.
Vrouwtje zegt dat je dan stookt voor de hele goegemeente en dat ze dat zonde vind van het geld.
En met regen wil ze ook niet buiten onder de partytent zitten, wel als het een klein beetje regent maar niet als er heel veel buien zijn.
Wacht even, mag die even in de herhaling?
Jij wilt niet naar buiten onder de partytent zitten als het regent?
Mooi ik schrijf even mee: NIET NAAR BUITEN ALS HET REGENT.

Kan ik ook blijven liggen.

 

Ik vind het namelijk ook niet echt geslaagd om naar buiten te gaan als het keihard regent maar er is geen mens die aan mij denkt als het stortregent.
Jammer genoeg hoor ik de baas of het vrouwtje dan nooit zeggen: “nee joh, we snappen je, het regent loeihard dus plas en poep jij maar fijn in huis.”
“Helemaal begrijpelijk dat je niet naar buiten wilt, we maken het met liefde schoon en hebben poep-zakjes genoeg.”
Ik hoor dat nooit, vrouwtje denkt dat ze standaard de leukste thuis is en vind dat ik niet moet zeuren als het water met bakken uit de lucht komt vallen.
Gekscherend zegt ze dan altijd: “het is hondenweer, en wat ben jij?”
Maar we zijn dit weekend tot de conclusie gekomen dat je vooral thuis blijft als het regent, dus vanaf nu wil ik dat ook met hoosbuien.

 

Zaterdag gingen we wel overdag even naar het Paradijsje.
We gingen op visite bij de papa en mama van Guus.
Guus was niet thuis, die was logeren bij zijn mensenbroer, dus mocht ik met alle speeltjes spelen.
Mijn vrouwtje zei nog: “hij bijt dat allemaal stuk hoor, doe maar niet.”
De mama van Guus is gelukkig niet zo gecompliceerd als het vrouwtje en zei: “we kopen wel weer nieuw, laat hem toch lekker zijn gang gaan.”
Dankbaar, dat de mama van Guus zo’n lieverd is, dook ik met mijn snuit in zijn speelgoed bak en zag ineens iets bekends en heel erg leuks.

Dik een jaar geleden hadden Guus en ik beiden een soort kikker speeltje gekregen. Een groen plastic lijfje waar een heel mooie piep in zat met vier pootjes van een soort plat touw.
De mijne had het vrouwtje al lang geleden in de prullenbak gegooid maar die van Guus was nog helemaal heel.
Ik beet in zijn lijf en de kikker begon oorverdovend te piepen.
Het vrouwtje zei dat ze hier heel zenuwachtig van werd want ze wist zeker dat de kikker in no time poot-loos door het leven zou gaan.
De mama van Guus zei nogmaals dat het geen enkel probleem was en toen probeerde het vrouwtje ook te ontspannen.
Ze gingen steeds harder praten om boven het gepiep van de kikker uit te komen.
Wat een fantastisch speeltje en wat had ik die gemist.
Na een uurtje zei het vrouwtje: “zei ik het je niet”, “kijk nou, daar ligt een losse poot.”
De mama van Guus stond op, pakte de poot en wierp hem in de prullenbak.
Met een…..opgeruimd staat netjes….. ging ze weer op haar stoel zitten en piepte ik weer lekker hard verder.
Toen we naar huis gingen zei de mama van Guus, neem hem maar mee hoor Meneertje.
Wat een groot feest, dat wilde ik wel.

We gingen uit eten in een restaurant met een honden menukaart maar het vrouwtje zei dat kikker niet mee naar binnen mocht.
Echt super stom want ik wilde kikker graag aan alle gasten laten zien en horen.
Het duurde heel lang voor de bediening mijn botje kwam brengen en in die tijd had ik mooi de andere gasten bezig kunnen houden.

 

Gelukkig hadden ze hele lekker botjes en zo werd het toch een enorm leuk etentje.
Nu we verder thuis bleven moest ik mezelf binnen vermaken en aangezien mijn zogoflex speeltje niet langer op of tussen de verwarming kon worden gegooid, moest ik wat nieuws bedenken.
En jullie snappen….ik heb het gevonden.
In de gang zat ik met mijn billen op de eerste trede van de trap en keek in de krantenbak.
Om het vrouwtje te waarschuwen begon ik te roepen dat ze moest komen.
Ik hoorde vanuit de kamer de stem van het vrouwtje die vond dat ik moest stoppen met loeien en zelf wat uit de krantenbak moest pakken.
Dat wilde ik ook wel maar ik kon er niet bij.
Het loeien ging over in oorverdovend blaffen en ik hoorde dat het vrouwtje er aan kwam.
Ze keek naar mij en zei: “wat had de prins nu weer voor wens?”
Ik wees met mijn neus naar de krantenbak en hoorde haar zeggen: “nou, pak zelf maar een doosje, je kan er prima bij”
Maar ik wilde dit keer geen doosje en begon steeds harder te blaffen en wilde niet stoppen.
Het vrouwtje stak haar hand in de mand en zette de zucht modus aan.
Ze zei: “je bent echt onmogelijk” en viste mijn Zogoflex van de bodem.
Mooi spel hé vrouwtje?

We mochten eindelijk op bezoek bij oom, die in zijn eigen wereld woont, en ik ben wel goede maatjes met hem.

 

Hij praat niet maar wij begrijpen elkaar heel erg goed.

 

We zijn ook nog met de vrachtauto naar Jan en Bertus geweest.

 

We gingen de lege caviakast wegbrengen

 

We gingen varen met de Titanic van Elst naar Ingen.

 

Super spannend maar ik zag gelukkig de reddingsboten wel liggen.

 

Ik ga weer even lekker bankhangen, het regent dus laten we vooral lekker binnen blijven.