Meneertje Jansen

Woensdag 13 november 2019 Meneertje 358

Eerder kreeg ik helemaal nooit wat maar gelukkig is daar de laatste maanden wel verandering in gekomen.
Ik deel nu elke avond, voordat ik mijn laatste rondje ga wandelen, een plakje kaas met de baas of het vrouwtje.

Natuurlijk heb ik al pepernoten geproefd en ook al eens een keer op zondag een bakje yoghurt mogen leeg likken.
Jullie snappen dat ik dit heerlijk vind en vanaf heden probeer ik ook elke keer of er nog wat te halen valt.

Ik schooi niet hoor, ik ga gewoon heel lief naast het vrouwtje zitten en leg af en toe mijn poot op haar schoot om even te laten weten dat ik er ben.

Je weet namelijk nooit of ze in gedachten is en mij niet ziet.
Het zou echt jammer zijn als ze iets lekkers met mij zou willen delen en dat vergeet.
Wat ook wel eens wil helpen is een zoen geven, mijn koppie scheef houden en wat kwispelen.

Maar soms helpt helemaal niets en dan eet ze heel asociaal alles zelf op zonder mij ook maar één kruimel te geven.
Daardoor ben ik veel beter gaan opletten hoe ik toch zo hier en daar wat lekkers zou kunnen bemachtigen.

Het vrouwtje had als avondeten hutspot met worst en dat rook zaliggggggg.
Ze at met haar bord op schoot en ik zat naast haar, heel verliefd naar haar bord te kijken.
Vrouwtje zei dat ik niet zo moest schooien omdat ik toch niets van haar bord kreeg en ik mijn eigen eten had.
Dat eigen eten dat wist ik heus wel maar dat rook bij lange na niet zo lekker als het bord van mijn vrouwtje.
Na een poosje was ze klaar en zette haar bord op de salontafel.
Ze brengt nooit haar bord gelijk weg en dat deed ze nu ook niet.
Vrouwtje deed nog even een spelletje op de IPad en had haar volle aandacht bij het bedenken van een mooi woord voor Wordon.

Ik liep langzaam richting mijn teckeltrap en liep quasi nonchalant naar beneden.
Achteraf begreep ik dat ik beter had kunnen springen want op het moment dat ik heel langzaam liep waren de ogen van het vrouwtje op mij gericht.
Echt vals want ze deed alsof ze druk was met haar woorden spelletje.

Ik ging op mijn achterpoten staan en snoof eens goed waar de exacte coördinaten van het bord zich bevonden.
Daarna liep ik rond de tafel en sprong op mijn kleine bankje die tegen de salontafel aan staat.
Ik keek naar de keuken en af en toe keek ik even vluchtig naar het vrouwtje maar zij was echt druk met haar IPad.
Daarom zette ik twee pootjes op de salontafel en rekte mijn lijf zoveel mogelijk om bij het etensbord te komen.
Mijn neus kwam bij lange na niet bij het bord dus klom ik geluidloos op de salontafel en probeerde vanaf een plek uit het midden van de tafel mijn neus uit te rekken en net toen ik met het puntje van mijn neus het bord raakte, begon het vrouwtje hard te lachen en zei: “dat dacht ik niet Meneer Jansen”.
Ik keek haar aan en vervolgens keek ik naar buiten.
Het vrouwtje begon steeds harder te lachen en toen ik vijf minuten later pas weer naar haar keek, zag ik dat er een traan over haar wang biggelde.
Ga jij nu maar verder met Wordon vrouwtje, weet je wat een mooi woord is? Delen!, tik dat maar in.
Helaas stond ze op en bracht haar bord naar de vaatwasmachine.

Dit keer niet een heel lang verhaal want wij zijn druk bezig met de voorbereidingen voor de Teckel PechPot.
Mensen moeten dan een lootje kopen en kunnen daarmee hele mooie prijzen winnen.
De eerste prijs is zelfs drie dagen vakantie en niet zomaar ergens…. nee, naar de Dolomieten!
Ik heb van mijn zakgeld ook drie lootjes gekocht want ik wil ook wel naar de Dolomieten.
Op 3 december is de trekking en dan horen 39 mensen wat ze gewonnen hebben.
De opbrengst van de pot is voor zielige hondjes maar ik ben ook heel erg zielig hoor.
Ik krijg namelijk bijna geen pepernoten terwijl er toch een hele grote pot op de keukentafel staat.
Straks maar weer eens proberen te knuffelen met het vrouwtje, wie weet levert het wat lekkers op.

Woensdag 6 november 2019 Meneertje 357

We begonnen de vrije week van het vrouwtje echt geweldig.
Lekker met een bedje op de bank want het vrouwtje was ziek.
Wat is er nu lekkerder dan ziek zijn en zalig onder je dekbedje liggen soezen?
De dag dat het vrouwtje ziek werd, kwam ze niet beneden, alleen om mij uit te laten omdat de baas aan het werk was.
Het vrouwtje had de dag erna zulke hoge koorts dat de baas mij naar opa en oma bracht zodat het vrouwtje kon slapen zonder dat ze naar buiten hoefde.
Heerlijk hoor genieten bij opa en oma.
Zaterdag was ze nog steeds ziek en maakte de baas een bedje op de bank en toen kon het feest beginnen.
Voordat het vrouwtje er in kon gaan liggen lag ik al lang en breed met mijn pootjes omhoog onder het heerlijke donsje.

Zeg nou zelf? Dit is toch heerlijk? Af en toe even eruit voor een koekje, een hapje eten en een slokje drinken.
Het vrouwtje wilde niks, zelfs geen pepernoten. Maar gelukkig had de baas wel gewoon koffie met lekkers.

Ik genoot met volle teugen en het vrouwtje vast ook want die sliep de hele dag.

Wat gaan we doen baas? Naar buiten? Heb je gezien hoe donker het is? Het regent ook, dus laat mij maar lekker knus bij het vrouwtje blijven onder het warme dekbed.

Helaas had ik geen keus en de baas is nogal sterk, dus voor ik het wist had ik mijn riem om.

Blijf liggen vrouwtje, ik ben zo weer terug. Even snel plassen en dan kom ik lekker opdrogen bij jou.

Helaas was het maandag klaar met bedjes op de bank. Zo jammer. Het vrouwtje zegt dat als maar liggen helemaal niet goed voor je is.
Nou, daar ben ik het niet mee eens hoor. Liggen is zalig.

Nu moet ik overdag weer gewoon alleen liggen op mijn kraaiennest.

Gelukkig kan ik ’s avonds wel kiezen bij wie ik wil liggen en vandaag ga ik lekker bij de baas.

Ik ga even slapen maar ik moet jullie eerst nog even snel vertellen van mijn heldendaad.

Ik heb het vrouwtje namelijk beschermd en verbaas me nog steeds, over hoe het af liep.
We liepen in ons parkje waar we wel vaker naar toe gaan als we gaan wandelen.
Ons parkje ligt aan een grote sloot en er is een plek waar mensen kunnen gaan zitten op een bankje aan het water.
Aan beide kanten van het pad is er gras en zijn er grote bomen.
Toen we het park in liepen was er nog niets aan de hand en snuffelde ik rustig rond maar al snel zag ik een hele gevaarlijke man.
Hij was af en toe moeilijk zichtbaar door de bomen waar bij zich achter verscholen hield.
Maar vanaf dat moment had ik hem scherp in het vizier, hier was iets totaal niet pluis.
Mijn vrouwtje is nogal naïef en daarom is het maar goed dat ik er ben om haar te beschermen.

De man stond muisstil terwijl hij voorzichtig bukte en een grote stok van de grond pakte.
En nee, ik ben niet gek, het was geen leuke stok om mee te spelen maar een soort moordwapen.
Mega gevaarlijk en met die stok zou hij mijn vrouwtje heel hard kunnen slaan.
Het vrouwtje had, zoals altijd, totaal niets in de gaten en liep rustig voor mij uit.
Alles gebeurde in een fractie van een seconde en pas toen schrok het vrouwtje zich helemaal rot.

De man stond met zijn rug naar mij toe, maakte met zijn karate stok een grote sla beweging en dat was het teken dat ik keihard begon te blaffen.
Zowel het vrouwtje als de man schrokken zichtbaar.
Het vrouwtje werd rood en de man keek zeer boos naar mij.
Je kan wel boos kijken maffe Ninja maar ik zag heus wel dat je mijn vrouwtje neer wilde neer knuppelen met die stok.
Het vrouwtje probeerde eerst mij stil te krijgen maar toen ik niet wilde stoppen om de aanvaller af te schrikken, schreeuwde ze boven mijn geblaf uit, een excuus naar de man.
In plaats dat ze blij was met mijn reddingsactie vond ze het nodig om haar excuses te maken.
Daarna liepen we in een soort snelwandel tempo weg van de gevaarlijke man, terwijl het vrouwtje mopperde dat hij zijn hengel van schrik wel in de sloot had kunnen gooien en dat alle vissen nu weg waren gezwommen.

Tja, misschien moet je ook niet zo hard schreeuwen, daar schrikken vissen van hoor.
Ze zei: “ik gunde je het voordeel van de twijfel maar in het vervolg gaat de plantenspuit weer gewoon mee”.

Ga jij lekker voor gek lopen ik ga even slapen.

Woensdag 30 oktober 2019 Meneertje 356

Vrouwtje zegt dat ik verantwoordelijk ben voor een enorme uitbreiding van de plastic soep, die onze wereld al heeft.
Dit zegt ze omdat ik nooit in één keer poep.
Ik ga zitten, poep een beetje, vrouwtje stopt dat in een zakje en knoopt het zakje dicht.
We lopen dan een stukje verder en daar poep ik weer een beetje.
Zo loopt ze regelmatig met drie plastic zakjes in haar hand te wandelen.
Het vrouwtje begint dan altijd te zuchten en zegt: “neem de tijd en poep nou eens in alle rust, zodat alles in één zakje kan”.
Alsof je rustig kunt poepen terwijl zij staat te kijken en becommentarieert hoe ik bezig ben om vakkundig mijn kunstwerk tegen een boomstam aan te plakken.
Het vereist vakmanschap om te zorgen dat mijn boodschap niet naar beneden valt maar netjes tegen de boom aan blijft zitten.
Het vrouwtje vind het raar dat ik zo poep maar als elke hond dat zou doen, zou er nooit meer iemand in de poep trappen.

Sowieso is het heel bijzonder dat ik de schuld krijg van de hoeveelheid zakjes die zij gebruikt.
Van mij hoeft ze mijn poepjes niet op te ruimen met plastic zakjes hoor.
Ze kan toch prima een schepje meenemen tijdens de wandeling?
Daar past genoeg op en kan ze aan het einde van de wandeling al mijn poepjes in één keer in een zakje doen of…… ze neemt het mee naar huis, gooit het in de wc en trekt het door. Hoe geweldig zou dat zijn? Dan heb je geen enkel zakje meer nodig. Zo goed voor het milieu.
Maar nee hoor, liever schuift ze de schuld in mijn denkbeeldige schoenen.
Ik kan haar wel vertellen dat ik mijn poepgedrag niet ga aanpassen omdat zij te eigenwijs is om creatief te zijn.

Het vrouwtje heeft gezegd dat ik nóóóóóóit meer op een trui of vest van haar mag liggen.
Echt zo jammer want die liggen verrukkelijk.

Heel flauw dat één zo’n kleine vergissing gelijk zulke desastreuze gevolgen heeft.
Zo mooi was dat vestje nu ook weer niet en fel rood is zó 2005.

Dus waarom ze nu zo boos was dat er een gat in was gekomen snap ik echt niet.
Het was ook absoluut geen opzet.
Ik lag heerlijk te sabbelen op haar vest en voor ik het wist zat er een gat in.
Dat sabbelen doe ik wel vaker maar er vallen nooit gaten in haar vesten of truien.
Dus kunnen we best concluderen dat het vest hoog nodig toe was aan vervanging.

Het vrouwtje vond van niet en zei toen ze het zag: “wat heb je nou gedaan?”
Ze pakte het vest van mij af en keek naar het gat.
“Wat zonde riep ze, écht heel zonde”. “Wat een mega gat ook”.
Ze kan overdrijven hoor. Het was helemaal niet zo’n enorm gat. Haar hoofd paste er niet in.
Ze liet het vestje aan de baas zien en zei: “kijk nou wat hij gedaan heeft”.

Ja vrouwtje dat was al wel duidelijk maar met zeuren gaat het gat niet dicht dus laten we daar vooral mee stoppen. Als je perse dat vest nog aan wilt kun je misschien trendsetter worden.
Je hebt tenslotte ook spijkerbroeken met gaten en die koop je zelfs met een gat erin dus waarom dan geen leuke gaten in vesten en truien?
Ik wil je met liefde helpen hoor.

Jammer genoeg kan ze totaal niet genieten van mijn perfect ontwikkelde creatieve brein.
En ze kan veel zeggen maar niet dat ik niet creatief ben.
Ik was ondertussen lekker bij de baas op schoot gaan liggen.
Hij bakert mij altijd en dat is genieten.
Het leek mij een prima moment om even lekker bij de baas op schoot een dutje te gaan doen.
Kon het vrouwtje even in alle rust in haar eigen sop gaar koken.

Altijd als het vrouwtje boven gaat rommelen wil ik mee maar tegenwoordig wil ik héél graag mee.
Op haar knutselkamertje staan namelijk allemaal tassen en in die tassen zitten cadeautjes voor ons Sinterklaas weekend.
Nu heb ik al lang geroken welk tasje van mij is en het vrouwtje zette deze helemaal achteraan.
Nu kan zij wel denken dat verstoppen helpt maar ik heb mijn ogen heus niet nodig met mijn perfect ruikende neus.
Ik sprong in één van de cadeautjes tassen en liep over alle pakjes linearecta naar mijn verstopte tasje.
Het vrouwtje tilde mij van de tassen af en zei: “dat dacht ik niet ondeugd, niemand mag stiekem gluren dus ook jij niet”.
Uiteraard zal ik niks verklappen maar wat ik 100% zeker heb geroken zijn pepernoten.
Hopelijk kan ik daar één dezer dagen nog eens aan snuffelen.

Woensdag 23 oktober 2019 Meneertje 355

Momenteel heb ik weer wat nieuws en de baas en het vrouwtje vinden dat niet echt geweldig.
Tja, je kan in het leven ook niet over alles hetzelfde denken want ik vind het namelijk wel heel erg leuk.
Waar we zo verschillend over denken?

Nou…….over mijn blaffen.
En heus, ik kon al heel lang blaffen hoor en deed dat uiteraard ook.
Maar tot nu toe deed ik dat als mensen aanbelde, natuurlijk voor het WafKipHekje van ons Paradijsje, naar grote honden en als mensen mij onverwachts wilde aaien.

Tegenwoordig blaf ik ook naar mensen die op straat gewoon voorbij lopen en zich vervolgens helemaal rot schrikken.
Lachen hoor.
Maar het vrouwtje is nogal een zuurpruim en vind dat echt niet om te lachen.

In het begin zei ze elke keer: “niks aan de hand Meneertje, goed volk”.
Nou is dat heel raar want ze kent die mensen helemaal niet, dus heeft geen idee of het écht goed volk is maar buiten dat, maak ik dat ook erg graag zelf uit.
Het zullen prima mensen zijn maar daarom mag ik er heus tegen blaffen.
Dan weten ze, mochten het toch boeven zijn, dat ik niet over mij heen laat lopen.
Het vrouwtje zei tegen de baas dat ze het helemaal zat was om mij buiten elke keer te corrigeren en tig keer “NEE Meneertje, stop met blaffen” te zeggen.
Ik had er geen last van maar kennelijk is de adem van mijn vrouwtje een stuk minder lang dan de mijne.

Zo kwam het dus, toen ik buiten een blaf op zette, dat er ineens twee harde waterstralen tegen mijn neus vlogen.
Ik schrok me een hoedje.
Zwaar gepikeerd keek ik haar aan, dít hadden we niet afgesproken!

De plantenspuit is voor binnen, niet voor buiten.
Weet je hoe idioot het staat als je met de plantenspuit gaat wandelen?
Wat moeten al die mensen wel niet denken?
Helaas heeft mijn vrouwtje totaal geen decorum gevoel en zo tikte ze elke keer, als er iemand in de verte aankwam, zonder wat te zeggen tegen de plantenspuit aan.
Alsof ik niet wist dat ze die vast had, tsssssk. Voorlopig kon ze een knuffel wel vergeten, was ze mal geworden.
Mij te mishandelen.
Als de dierenbescherming dit had gezien dan had ze voor straf heel lang geen pepernoten mogen eten.
Waar zijn die als je ze nodig hebt?
Gelukkig hoorde ik de baas zeggen dat hij mij echt niet ging uitlaten met een plantenspuit.
Goddank is er nog enig verstand in ons huis.

Maandag kwam er trouwens hele gezellige visite.
Er kwamen twee collega’s van het vrouwtje en die kende ik beiden en ook de twee kindjes die meekwamen.

Roos en Fennek zijn super leuk en willen altijd met mij spelen.
Bij binnenkomst was ik al laaiend enthousiast maar de kindjes gingen eerst de cavia’s voeren.
Ze hadden een zakje met paprikareepjes meegenomen.
  

Ik sprong hard om ze heen. Ze moesten opschieten want ik wilde samen met Roos en Fennek met mijn tennisbal spelen.

Nadat de cavia’s hadden gegeten kreeg het vrouwtje hele mooie zelfgemaakte kunstwerken.
Twee tekeningen en ook van strijkkralen een teckel, mijn naam en een cavia.

En toen was het eindelijk tijd om te gaan spelen.
We gingen met tennisballen naar buiten en dat is altijd super gezellig.
Daarna moest ik uit en mocht Roos mij vasthouden.
Ze wist gelijk dat ze ook wel een hond wilde en ook een paard.
Na een poosje wandelen was het tijd om boven te gaan knutselen.

Ik was in eerste instantie mee naar boven maar het vrouwtje zei: “ga jij maar een poosje beneden slapen op de bank”.
En dat was prima want ze hadden toch geen tijd om mij aandacht te geven.
De kindjes gingen een mooi bed voor hun knuffel maken en het vrouwtje en haar collega’s gingen een spel doen.
Toen ik wakker werd mochten Roos en Fennek de cavia’s eten geven en ik kreeg eten van het vrouwtje.
Jammer dat leuke dagen zo snel voorbij vliegen.
Gelukkig komen er nog hele leuke weekenden aan.

Het vrouwtje gaat straks met oma shoppen voor ons Sinterklaas weekend.
Dit jaar gaan we niet naar Centerparcs maar naar een hele luxe villa met een binnenzwembad, een whirlpool, sauna en allerlei andere dingen waar ze niet over uit gepraat raken.
We gaan in een hele grote bus naar België, de baas gaat de bus besturen en eerst gaan we opa en oma halen, dan rijden we naar Rhenen om mijn grote mensenbroer en zijn vriendin op te halen en daarna vertrekken we naar België.
Mijn grote mensenzus en haar aanstaande man komen zelf omdat zij vanuit Amsterdam anders enorm om moeten rijden.
Ik kan me er nu al op verheugen.

Woensdag 16 oktober 2019 Meneertje 354

Als het vrouwtje de cavia’s schoonmaakt, ga ik altijd op onderzoek uit in de voorraadkast.
De voorraadkast is een kast die onder de trap zit en waar allerlei spullen voor de cavia’s staan maar ook wc papier, schoonmaakmiddelen etc etc.
Eigenlijk zou het de naam rommelkast moeten hebben, het is namelijk de verzamelplek van heel veel rommel.
Ik ben dol op die kast want er valt van alles te beleven.

Er staat niks netjes in de kast en het is een vergaarbak van alles en nog wat
Boodschappentassen, emmers, een plaid, een krat met boodschappen.
Zodra de kast open gaat sta ik er in. Je kan helemaal naar links lopen in de kast.
Vrouwtje zegt altijd gekscherend dat het de uitdragerij van Malle Pietje is.
Genieten vind ik het, lekker veel onderzoeken zonder dat ik rotzooi maak want dat is het daar al volop.

De deur van de kast ging open en het vrouwtje pakte de zak hooi, de caviabrokjes en allerlei andere dingen die ze nodig had om de cavia’s te verschonen.
Terwijl ze voorbereidingen trof begon ik enthousiast te piepen in de kast.
Het vrouwtje zei: “we gaan nu niet spelen moppie, ik ga poetsen”.

Wie had het over spelen? Ik niet, ik wilde helemaal niet spelen en zette mijn zachte piep om in een luidkeels piepen.
terwijl het vrouwtje de cavia’s in de kartonnen “wachtdoos”” zette hoorde ik haar zeggen: “echt niet Meneertje, haal die fluit uit je neus, ik ben nu druk”.

Het werd dus tijd voor een serieus gesprek en ik begon keihard te blaffen.
Dat werkte en het vrouwtje stond op en kwam bij mij kijken in de kast.
Wat is er dan vroeg ze? Ik wees met mijn neus naar de eerste plank.

Ze snapte het nog steeds niet dus zette ik mijn poten op haar werktas en strekte mijn neus helemaal naar boven.

Toen schoot ze in de lach en zei: “owwww dát wil jij hebben!”.
Het had even geduurd maar eindelijk had het vrouwtje door wat ik bedoelde.

Op de plank lag mijn zakje snackjes, die ik van de mama van Guus had gekregen voor mijn verjaardag.
De mama van Guus koopt veel lekkerdere snackjes dan mijn vrouwtje dus ik was blij dat ik ze ontdekt had in de kast.
Ze roken heerlijk en ik begon heel hard te kwispelen.
Vaak werkt dat beter dan dat ik het op een blaffen zet.
Nu ik zo dicht bij mijn lekkernij was leek me dit de beste tactiek en ik kwispelde niet alleen met mijn staart maar met mijn hele lijf.
Het werkte en het vrouwtje zei dat ik er twee mocht hebben maar dat dan de kast echt dicht ging.

Ik liep achter haar aan naar de caviakast en keek in de hoge kartonnen “wachtdoos” die op de grond stond.
Hunter, Precious en Bijoux, die in de doos zaten, keken naar mij.
De cavia’s zijn er inmiddels aan gewend dat ik over de rand kijk en blijven gewoon zitten.
Echt jammer want het is super grappig als ze alle kanten uit vliegen.
Het vrouwtje schepte ondertussen hun etage leeg en ik ging even een dutje doen want verder viel er weinig te beleven.

Toen het vrouwtje klaar was zei ze: “wil je met de maan spelen?”.
Bij mijn vrouwtje kijk ik grotendeels nergens meer van op maar nu stond ik toch echt even met mijn oren te flapperen.
Spelen met de maan? Geen idee wat ze bedoelde maar als er wat te spelen valt, dan ben ik van de partij.
Ze pakte een bal en ineens ging het licht in de bal aan en zag je de maan.
De bal was geel verlicht en toen tikte ze een keer tegen de maan aan en werd hij blauw.

Daar wilde ik wel mee spelen en holde achter de bal aan die het vrouwtje over de bank heen en weer rolde.
Wat een mooie maan-bal was dit.

Ik duwde de maan-bal van de bank af en ging er mee spelen op de grond.
Al rennend achter de maan-bal kwam ik bij de schone caviakast uit en neusde de bal onder de kast.
Ik snoof een paar keer onder de kast en probeerde, al liggend op mijn zij, de maan-bal onder de caviakast vandaan te vissen maar daar kon ik echt niet bij.
Het werd tijd om het vrouwtje te waarschuwen dus begon ik, met mijn neus onder de kast, te blaffen.
Super handig voor het vrouwtje, dan weet zij ook gelijk waar ze zijn moet.
Het vrouwtje zei: “pak maar even een tennisbal hoor, ik ben nu even wat anders aan het doen”.
Ik zette het op een nog harder blaffen want ik wilde geen tennisbal maar deze maan-bal.
Het vrouwtje begon te zuchten en hengelde, met veel gesteun, mijn maan-bal onder de kast vandaan.
Goed zo vrouwtje, I love you, to the moon and back.

Woensdag 9 oktober 2019. Meneertje 353

Het vrouwtje had het zich voorgenomen, déze teckel gaan we niet verprutsen!
We gaan er géén schooihond van maken, géén teckel die om aandacht piept en vooral géén teckel die gaat blaffen als zijn bal of bot ergens onder ligt.
Geen idee wat ze in gedachten hadden, toen ik hen uitkoos als gouden mandje.
Hoe zou, vooral het vrouwtje, dit vorm willen gaan geven?
Zou ze werkelijk het idee hebben gehad dat ze dit vol zou kunnen houden?
Ik heb echt geen flauw idee want ik vind het persoonlijk enorm idiote regels.
Blaffen is juist zo handig als je ergens niet bij kunt.
En heus….ik start eerst met zachtjes piepen en als dat niet werkt met wat harder piepen.
Als dat allemaal niet het gewenste resultaat oplevert, zet ik een ‘maandagmorgen’ alarm in en als dàt nog geen zoden aan de dijk zet, dan pas ga ik keihard blaffen.
Ze zijn tenslotte geen twintig meer en als je wat ouder bent, dan doen je oren het minder goed en kan ik maar beter hard blaffen.
Zij willen toch ook graag dat ik met mijn botje of bal kan spelen?
Die laatste twee regels gingen eigenlijk op de dag van mijn komst al fout maar die eerste…….die hebben ze heel knap, héél erg lang volgehouden.

Die ging pas fout vanaf het moment dat ik oorontsteking kreeg.
Het vrouwtje vond mij heel zielig en dat was natuurlijk ook zo.
Als je oorpijn hebt is dat heel erg zwaar en behoor je verwent te worden en…..dat was wat ze deed.
Ze nam een kop koffie en ik kreeg, zoals gewoonlijk, mijn eigen koekjes.
Het vrouwtje nam een handje pepernoten en ik wilde daar het mijne van weten.
Ik ging naast haar zitten, snoof eens aan haar hand, schudde een keer met mijn zere oren en zette daarna een hele zielige blik op.
Het vrouwtje zei: “ach arme vent, heb je zo’n oorpijn?”
Mijn blik zette ik ondertussen kracht bij met een verdrietig piepje en toen ging de deur, waar al het gezonde verstand is opgeslagen, open.
 

Ze zei: “wil je ook een pepernootje?”.
Dat wilde ik wel en zette het op een kwispelen.
Ze nam een pepernoot tussen haar duim en wijsvinger en zei: “kijk eens, die is voor jou”.
Wat was die heerlijk, ik wilde samen delen en dook met mijn snuit in haar hand.
Voor ik het wist had ik nummer twee en nummer drie ook te pakken.

En toen ineens zei ze: “owwwww sukkel, wat heb ik nou gedaan?”
Het leek mij heel duidelijk, ze deelde heel sociaal haar pepernoten met mij.
Ze probeerde de deur van het gezonde verstand weer dicht te gooien maar ik zette er mijn poot tussen en begon te blaffen.
Kom maar met nog meer pepernoten want ik ruik heus dat je er nog meer hebt en ik vind ze heerlijk.
De baas keek met opgetrokken wenkbrauwen naar het vrouwtje en zei: “veel sterkte”.

Vanaf dat moment zat ik met elk koffie moment, strak naast haar.
In de keuken werkte ik elke keer snel mijn eigen koekjes naar binnen en dan rende ik alvast vooruit naar de bank om daar te schooien om pepernootjes.
Het vrouwtje heeft gezegd dat het echt klaar is maar ik geef me niet zo maar gewonnen hoor.
Ze gaat een hele pittige dobber aan mij krijgen en ja, dat heb ik heus over voor een paar pepernootjes.

Het weekend ben ik trouwens ook enorm verwend.
De baas en het vrouwtje gingen een weekend naar Duitsland en ik mocht bij opa en oma logeren.
Daar hoef ik totaal geen moeite te doen voor lekkers.
Het was er echt heerlijk en ik heb genoten van alle aandacht en al het lekkers.
Ik ben samen met opa en oma bij oom “die in zijn eigen wereld woont” geweest.
Eigenlijk reageert oom op bijna niks maar hij is dol op mij en ik op hem.
We kwamen binnen in het huis waar hij woont en hij zei tegen oma: “zet Meneertje maar op mijn schoot”.
Dat deed oma en hij ging mij heel lief aaien en kusjes geven.
Oma stuurde foto’s naar het vrouwtje en dat vond het vrouwtje heel erg mooi om te zien.

Op maandag kwamen de baas en het vrouwtje weer thuis en kwamen ze mij ophalen.
Natuurlijk was ik dolblij om ze weer te zien maar daarna ging ik snel verder spelen met de ballon die opa voor mij had opgeblazen.
Oma vertelde dat ik zo goed had gegeten.
Elke dag meerdere keren had gepoept en ook veel stinkpoepies liet.
Het vrouwtje keek naar oma en zei: “wat heeft hij gegeten dan?”
Oma schoot in de lach en zei: “allerlei lekkers en elke dag een stukje gekookte kip, want daar houdt hij zo van”.
Niemand kent mij zo goed als oma, ik houd van eitjes, gekookte kip en lekkere koekjes.
Het vrouwtje moest ook lachen en zei: “hij heeft ook een fijne vakantie gehad hoor ik al”.
En zo was het maar net.

Toen we thuis kwamen en we aan de koffie gingen wilde ik mijn eigen koekjes niet, ik holde naar de bank en ging alvast op de pepernoten wachten.
Het vrouwtje begon nog met woorden als; “mmmmmm, kijk eens wat jij een lekkere koekjes hebt”.
Nou, als jij ze zo lekker vind, dan neem je ze toch zelf. Geef mij dan maar je pepernoten.
Ik vraag aan sinterklaas een eigen zak met pepernoten want dat delen met het vrouwtje verloopt nog niet echt heel soepel.

Ik ga eerst even bijslapen. Roep maar als er koffie is.

Woensdag 2 oktober 2019 Meneertje 352

Iedereen denkt dat ik heel bekend ben maar mijn baas is dat ook hoor.
Daar kwam ik achter toen ik vorige week met mijn baas en het vrouwtje door ons bos bij het Paradijsje liep.
Er kwamen achter ons mensen aangefietst en het vrouwtje zei, zonder om te kijken, “die hebben 100% zeker een teckel bij zich”.
Dat klopte als een bus. Voor in het mandje bij de mevrouw zat een teckel en die maakte allerlei geluiden.
Kennelijk was hij dol enthousiast. Hoe wist het vrouwtje nu dat ze een teckel bij zich hadden? Zulke rare geluiden maak ik echt niet hoor.
De meneer en mevrouw stopten en toen zei de mevrouw: “dat is toch Meneertje Jansen”.
Het vrouwtje schoot in de lach en zei: “jazeker is dit Meneertje Jansen”.
De mevrouw ging verder met haar verhaal en zei: “mijn vriendin heeft ook een teckel en zei van de week tegen mij “ik kwam een man tegen met een teckel die losliep, bijzonder toch, gewoon netjes mee lopen in een bos, en dat voor een teckel”.
Toen zei ik tegen mijn vriendin: “liep die teckel met een man met een sik?”
Jaaaa riep mijn vriendin. Dus toen zei ik: “dat moet Meneertje Jansen zijn”.
Het vrouwtje moest hard lachen maar die wordt niet herkend hoor. Mijn baas en ik wel.

Dat mensen mij herkennen is helemaal niet erg maar als de dokter je bij naam kent dan betekend het, dat je er net iets te vaak komt.
En dat was nu precies wat er afgelopen donderdag gebeurde.
Toen het vrouwtje opstond rook ze dat mijn oren stonken en zag ze mij elke keer schudden.
Nu moet ik eerlijk toegeven dat ik enorme pijn had maar dat wil dan nog niet meteen zeggen, dat ik dan ook naar een dokter wil.
Grotendeels doen die je dan nog erger pijn en dat is iets waar ik absoluut geen behoefte aan had.
Het vrouwtje dacht daar anders over en belde met de Sterkliniek.
Om 16.50 uur konden we komen.
Het vrouwtje zei: weet je wat, dan halen we voor die tijd even een snoetje”.
Ik had geen idee waar ze het over had en we reden naar de dieren winkel.
Met mijn neus dook ik in allerlei lekkere botten en het vrouwtje zei: Ja hoor knul pak die maar.
Daarna zette ze me op de toonbank en kwam er een medewerker van de dierenwinkel en die ging kapjes over mijn snuit passen.
Dat waren geen snoetjes maar muilkorven.

Het vrouwtje zei dat dit echt even beter was omdat ik de dierenarts niet moest bijten en ze toch echt aan mijn oren moest zitten.
Nu hoefde het vrouwtje mij niet in de houtgreep te nemen en zou het allemaal minder vervelend zijn.
Makkelijk kletsen als jij niet degene bent die pijn heeft en op de foltertafel hoeft.
Bij de dierenarts wist ik het goed gemaakt, ze ging maar alleen naar binnen en haalde maar iets voor mijn oren op.
Als verpleegkundige kon zij prima vertellen dat ik stinkoren had en dat ik iets voor de pijn moest hebben.
Het vrouwtje tilde mij op, deed de deur van de Sterkliniek open en een stem vanachter de balie zei: Heyyy dáár hebben we Meneertje Jansen.
En dat bedoelde ik aan het begin van dit verhaal, zodra die mensen je gaan herkennen dan kom je er veel te vaak.
Vrouwtje ging mij wegen en ik woog precies 4200 gram. Wat mij betreft konden we weer naar huis.

We zijn geweest dus het lijkt mij onnodig hier verder nog te blijven zitten.

Toch bleven we wel in de wachtkamer en kwam de dokter ons niet lang daarna halen.

Het vrouwtje tilde mij op de behandeltafel en zei: “hij heeft stinkoren, ze zijn rood, huid lijkt geïrriteerd en hij flappert veel met zijn oren heen en weer.
Nou, was dat nou zo moeilijk? Dat had toch ook zonder mijn aanwezigheid gekund.
Het vrouwtje deed mijn muilkorf om en zei: “het komt goed lieffie”.
De dokter keek met een otoscoop in mijn oor en zei: “och vent, dat ziet er lelijk uit.

Het deed vreselijk zeer.
Als ze naar mijn oren keek, voelde ik al rillingen door mij heen gaan en dat werd er niet beter op toen ze mijn oor optilde om er in te gaan kijken.
Volgens mij trok ze keihard aan mijn oor en probeerde ze hem van mijn hoofd te rukken.

Het duurde uren en eerst keek ze in mijn rechteroor en net toen ik dacht dat ik klaar was moest ik draaien.

Mijn linkeroor was aan de beurt en ik jankte het uit.
Vrouwtje zei: “het is normaal een drama king maar nu heeft hij wel echt heel veel pijn.
Ze liet de dokter gewoon aan mijn oren trekken en keek toe.

De dokter bleef heel lief glimlachen maar eigenlijk was ze super vals want ze probeerde volgens mij, met de otoscoop door mijn trommelvlies heen te prikken.
Het vrouwtje zei elke keer; ” het komt goed knul, bijna klaar.
Nou echt niet. Het was nog Laaaaang niet klaar.

Mijn andere oor zag er ook ontstoken uit. De dokter zei: “ik zal hier de eerste keer zalf in zijn oren spuiten en dan moet jij dat een volledige week doen en over een dag of 10 terug komen voor controle.
De assistente ging de zalf halen en ik sprong, terwijl ze wegliep, zo bij het vrouwtje in haar armen.
De dokter schoot in de lach en zei dat het bijna klaar was en dat mijn pijn dan snel een stuk minder zou zijn.
Toen ze klaar was deed ze mijn muilkorf af en pakte ze een zakje met heerlijk ruikende koekjes.
Jullie snappen dat ik die niet aanpakte, ik was enorm boos op de dokter. Zo maar met een dikke stang mijn zere oor in.
De dokter opperde nog dat ik het koekje waarschijnlijk liever op de grond wilde opeten.
Nou, ik wilde hier helemaal niks meer en rende naar de deur van de spreekkamer.
Het vrouwtje nam mijn koekje mee voor thuis en nadat we betaald hadden, tilde ze mij in de auto.
Terwijl ze mijn autoriem aan het vastmaken was viste ik het koekje uit haar hand en at hem snel op.
Zo, dat hoefde de dokter mooi niet te weten maar deze koekjes waren heerlijk.

Als troost kreeg ik een beertje.
Normaal koopt ze nooit geen knuffels voor mij maar nu kreeg ik er eentje omdat ik super zielig was.

Ik verbaas mij er elke keer weer over hoeveel van die prutrommel er in een klein knuffeltje gaat.

Maar ik laat me niet klein krijgen en pulk net zo lang, tot alles er uit is.

Dit theedoosje kan ook terug in de kartonbak.
Karton moet je netjes versnipperen.

Ik heb de Douwe Egberts punt trouwens netjes voor je uitgeknipt.
En ja momenteel mag ik alles want ik ben nog steeds zielig.
Het vrouwtje zal blij zijn als ze niet meer hoeft te zalven want ik ben heel boos op het vrouwtje als ze dat doet.
Elke morgen als ze thuis komt van een nacht werken kom ik mooi niet knuffelen maar verstop me gelijk want ik weet heus dat ze, voor ze gaat slapen, net als de dokter, een extra gat in mijn trommelvlies probeert te maken.
Doe nog maar een paar koekjes en pepernoten want ik voel dat ik die nodig heb.

Woensdag 25 september 2019 Meneertje 351

Ik was natuurlijk al jarig geweest maar mijn vriend Guus en zijn papa en mama had ik nog niet gezien en die kwamen natuurlijk feliciteren toen we vrijdag in het Paradijsje aankwamen.

 

Eerst gingen we uitgebreid knuffelen en toen rook ik lekkers.
Nu is dat niet zo moeilijk, want de mama van Guus ruikt standaard naar heel veel lekkers. Ze moet dat verstoppen zodat het vrouwtje het niet ziet.
Ik steek altijd mijn neus in haar broekzakken en vis dan zelf het lekkers eruit, ze moet daar altijd heel erg hard om lachen en dan gaat het vrouwtje zuchten. Van de zomer kwam ze en zei ze tegen het vrouwtje, terwijl ik het op een keihard piepen zette nadat ik net wat snoepjes had gekregen van haar “nee hoor, ik heb niks meer”, en keerde haar broekzakken binnenstebuiten om het te laten zien aan het vrouwtje. Het vrouwtje ging de caravan in om drinken te pakken en zag door het keukenraampje nog net hoe mijn neus in het decolleté van de mama van Guus verdween. Ze zei: “doe jij eens niet zo raar en haal je neus……” en toen moest ze ineens heel hard lachen, toen ze zag dat ik een heerlijk kauwstaafje uit haar decolleté viste. Ze zei: “jullie zijn beiden vreselijk”. Niks van waar hoor, ik houd van de mama van Guus, dat is de liefste vriendin van de wereld.

 

Natuurlijk was mijn vriend Guus er ook. We holden keihard rondjes door de tuin. Altijd zo leuk als hij er weer is.

 

Kom kijken Guus, hier klimt de eekhoorn elke keer de boom in. Ik heb al een paar geprobeerd om hem te pakken maar hij is vliegensvlug. Jij kan hem misschien wel pakken.

 

Kijk, hier liggen ook allemaal walnoten terwijl dit toch echt een dennenboom is. Walnoten zijn super duur dus als we zorgen dat we de eekhoorn pakken kan het vrouwtje dat geld mooi omzetten in botjes en koekjes voor ons.

 

Vrouwtje zegt dat er geen eekhoorns komen als wij zo lopen te wafkippen. Ook helemaal prima want het is mijn tuin en daar mag alleen jij komen.

 

Je mama roept want ik krijg van haar een verjaardagscadeau.

 

Zie je Guus, het is echt niet voor jou, ook niet als je netjes gaat zitten. Misschien kunnen we het straks wel samen delen want de verpakking ruikt zalig.

 

Guus wil helpen uitpakken maar de mama van Guus zegt dat ik beter even bij haar op tafel kan komen zitten.

 

Sorry vrouwtje ik moet even op tafel van de mama van Guus. Je eigen cadeautjes uitpakken is namelijk het allerleukste. Ik kom het zo laten zien hoor Guus.

 

Jaaaaaa, super lekkere kauwstaafjes en de mama van Guus zei dat deze gewoon open mocht omdat we nog een beetje verjaardag vieren. Het vrouwtje riep al gelijk: “eentje hoor, echt eentje”. Jullie snappen, als je vervelend doet, dat je dan gewoon niet op mijn extra feestje mag komen. Guus en ik kregen beiden twee lekkere kauwstaafjes, zo was ik gewoon nog een keer jarig, heerlijk. De mama van Guus pakte er ook nog eentje voor het afscheid. Ik krijg altijd wat lekkers door ons tuinhekje heen als ze naar hun eigen Paradijsje gaan.

 

Zaterdag kwamen alle vier de kinderen op visite en bleven ze bij ons eten. Normaal ga ik altijd braaf slapen tijdens het eten maar mijn grote mensenzus kwam precies toen het eten klaar was omdat mijn grote mensenzwager eerst moest voetballen. Mijn grote mensenbroer en grote mensenschoonzus waren er al een poosje dus die had ik al uitgebreid geknuffeld maar eten of niet,  ik moest eerst knuffelen met de andere twee. Het vrouwtje riep dat ze snel aan tafel moesten komen omdat het anders koud zou worden.
Ze is meervoud toch? ‘Ze’ is ook wel ‘we’, dus dat was ook voor mij bedoeld.

 

Het rook heerlijk, dus dat liet ik me geen twee keer zeggen.
Er stond geen extra stoel klaar maar omdat de baas stond kon ik prima op zijn stoel. Op gestaan is plaats vergaan hoor.

 

Het vrouwtje zei tegen de baas: “niet gaan zitten, Meneertje zit op je stoel”.
Wie weet viel er voor mij ook nog wat te scoren want er lagen garnalen en kip op de plaat. Anders eventueel de aardappelsalade of wat patatjes.

 

Helaas kreeg ik niks maar het was wel super gezellig dat ze er allemaal waren. Mijn grote mensenzus ging in ons huis slapen omdat zij een feest hebben in Veenendaal. Tegen 20.00 uur was iedereen weer verdwenen en ging het vrouwtje binnen opruimen en de baas ging in de tuin aan de slag.

 

Daarna was het tijd voor wat drinken en een overheerlijk dutje bij de baas.

 

Niks zo lekker als uitbuiken bij de baas.

 

Mag ik trouwens vertellen van het hekje, of heb je dat liever niet?

 

De baas was bezig in de tuin en het vrouwtje was bezig om de caravan te stoffen. echt saai natuurlijk maar soms moet ook de caravan weer schoon.
Op een gegeven moment kwam het vrouwtje uit de caravan en de baas zei: “hoor dat blaffen in de verte, dat lijkt precies Meneertje”.
Niet heel veel later zei hij: “waar is hij eigenlijk?”
Zijn blik ging naar het hekje en toen schrok hij zich een hoedje.
Hij had het hekje niet goed afgesloten.
Geen probleem wat mij betreft. Het kwam mooi uit want er waren heel veel bezoekers die langs ons park kwamen vanwege de Airbone Herdenking op de hei.
Die wisten de weg niet, dus dat kon ik ze mooi vertellen en ik blafte er aan de weg vrolijk op los.
Het vrouwtje greep haar telefoon wat echt mega onzin is want ik heb geen mobieltje dus ze kan me wel appen maar dat had weinig opgeschoten.
De baas was een stuk verstandiger en zette het op een rennen en zag me bij de entree van het park keihard blaffen.
Hij stopte bij de slagboom en floot een keer. Dat geluidje herkende ik direct en ik rende gelijk naar hem toe.
De baas pakte me op en zei: “je mag toch niet weglopen?” Dat had ik ook niet gedaan, het hekje stond open en dat was niet mijn schuld hoor.
Maar als jullie toch toe zijn aan een pauze kunnen we dat het beste met koffie en koekjes doen.

 

Vrouwtje zegt dat het seizoen een beetje op het einde loopt.
We mogen natuurlijk ook best in de winter in het Paradijsje zijn maar het vrouwtje wil er alleen maar zijn als ze buiten kan leven. Dus sluiten wij in de wintertijd het water af en dan kan je er niet meer logeren.

 

Echt jammer want ik ben nog helemaal niet toe aan het einde van het seizoen. ik wil nog heel lang mooi weer. Volgende vrije week gaan de baas en het vrouwtje naar een hotel in Duitsland en mag ik logeren bij opa en oma.
Daar verheug ik me natuurlijk ook heel erg op. Een heel weekend lang alle aandacht alleen voor mij.
Maar…daarna kunnen we pas weer het volgende vrije weekend en dan is het al weer 18 oktober.
We gaan dan sowieso nog wel een weekend maar de hele vrije week zullen we er wel niet meer naar toe gaan.

 

Dan moeten we, tot volgend jaar april,  afscheid nemen van de insektenhotelletjes……..

 

……van alle eekhoorntjes en vogels. De boomklever is er al helemaal onderste boven van.
Totaal onnodig want we zullen er regelmatig zijn om alle dieren te voeren, de vochtvreters te legen en even te kijken of alles goed gaat.

 

De insektentuin is juist zo mooi in bloei en dan wil je toch nog helemaal geen afscheid nemen?

 

Lekker rennen om de caravan met een ballon of achter mijn tennisbal aan.

 

Ik hoop op nog heel veel nazomer weer.

 

Geniet van het leven, dat doe ik ook.
Op naar een hele mooie herfst met heel veel zon en daarna een winter met een dik pak sneeuw. Heerlijk.

Woensdag 18 september 2019 Meneertje 350

Zaterdagmiddag ging ik, nadat het vrouwtje haar ontbijt op had, met de baas en het vrouwtje mee naar het dorp.
Er was een babyjongetje geboren en dus gingen we een kraamcadeautje kopen.
We liepen in het dorp en jullie raden nooit wie ik daar zag.
Jawel de koekjesmevrouw! Zij heeft een rolstoel waarmee ze zelf kan rijden.

’s Morgens was ik met de baas al bij oma geweest en had ik haar gezien en in de middag zag ik haar weer in ons dorp.
Gelukkig heeft het vrouwtje altijd mijn potje met koekjes mee zodat ze er twee aan de koekjesmevrouw kon geven.
Zij wil mij namelijk altijd koekjes geven en we willen natuurlijk niet dat zij verdrietig wordt omdat er geen koekjes zijn.
Laten we in het vervolg elke zaterdagmiddag naar het dorp gaan.

Zondag ochtend ben ik samen met de baas en neef naar het Paradijsje gegaan en zijn we om 10.00 uur begonnen aan een wandeling van 16 km.
Ik vond het geweldig en liep bijna het hele eind zelf. We hebben heel veel loslopende dieren gezien en ik was heus niet bang.
Zelfs niet voor een grote wilde stier.
Neef had een rood t-shirt aan en de baas grapte al, dat hij hoopte dat neef heel hard kon lopen.
Halverwege de tocht gingen we lunchen en kreeg ik water en wat lekkers.
Na een uurtje op het terras liepen we weer verder en ik had een stok in mijn bek en die liet ik niet meer los.
Om 13.30 uur kwamen we pas weer terug van de lange wandeling.
We bleven nog lekker een uurtje in het Paradijs. Ik heb die tijd heerlijk geslapen op het grasveld.
Toen we om 15.00 uur thuis kwamen was het vrouwtje al uit bed en aan het ontbijten.
Dat was super fijn want dan kon ik zo in haar armen springen om haar te knuffelen.

Daarna gingen we naar mijn grote mensenbroer om zijn verjaardag te vieren.
Hij vierde zijn verjaardag in zijn eigen huis op zondag terwijl we maandag pas jarig waren.
Iedereen wilde zijn nieuwe huis zien dus gingen we in sessies.
Mijn grote mensenzus en haar aanstaande man waren er natuurlijk ook.

Ik ben dol op mijn familie dus het was heel gezellig.
We bleven ook eten en natuurlijk kreeg ik ook lekkers.

Voor mijn verjaardag ging het vrouwtje hartige teckelkoekjes maken.
Ze had enorm plakkerig deeg en daar sneed ze allemaal teckels uit.

Deze deed ze op de bakplaat, strooide er kaas op en schoof de bakplaat in de oven.
Voor mij had dit niet perse gehoeven want het was best veel werk en ik had ook best één grote koek met kaas gelust, dat had enorm veel tijd gescheeld.
Het vrouwtje inschrijven voor heel Holland bakt hoeft ook niet want de teckels zagen er heel apart uit nadat ze gebakken waren.

Ze smaakten wel lekker dus in het vervolg gewoon een grote koek met kaas de oven in en smikkelen maar.

Maandagochtend was ik natuurlijk jarig maar moest, met cadeautjes uitpakken, wachten tot het vrouwtje thuis kwam van haar werk.
Het duurde eeuwen maar eindelijk hoorde ik de voordeur opengaan en haar zingen: “er is er één jarig hoera hoera”.

Ik knuffelde haar snel en sprong toen tegen haar op, toe vrouwtje geef snel mijn cadeautjes, ik ruik lekkers.

Filmpje:

Ik kreeg een cadeautje met neusjes, een cadeautje met botjes, nog een pakje met een grote bot en nog twee met hele mooie stevige dure speeltjes.

Eerst maar het zakje botjes openen.

ik mag er eentje pakken?

Leg je de rest ook even hier neer?

Hoezo ik mag er maar eentje? Het zijn mijn botjes toch?
Je word maar één keer drie jaar hoor
Ik ging heerlijk kluiven en het vrouwtje ging naar bed.

Toen ze ’s middags wakker was en de woonkamer binnenkwam rende ik naar haar toe.
Ze wilde wel even met mij spelen en ik haalde de bal.
Het vrouwtje zei: “pak maar je mooie oranje nieuwe bijtstok met piep of het groene apport werp geval.
Ik snapte er niks van, dus ging het vrouwtje zoeken waar ze lagen maar ze kon ze nergens vinden.
Op dat moment belde de baas van zijn werk en zei: “je hebt zeker al ontdekt dat Meneertje zijn nieuwe speeltjes volledig gesloopt heeft!”

Volgens de verkoopster van de winkel was dit echt heel sterk en dat klopte ook echt.
Het kostte me zeker een kwartier per speeltje.
Het vrouwtje zei tegen mij, nadat de baas had opgehangen, “wat hoor ik nou? heb je die dure speeltjes alle twee al helemaal kapot gemaakt”?
“ik had net zo goed een briefje van twintig euro in de prullenbak kunnen gooien”.
Wat een raar vrouwtje heb ik toch. Je kan toch helemaal niet leuk spelen met een briefje van 20 euro?
En trouwens we hebben de foto’s toch nog?
Oké, alleen van de oranje maar de groene leek er best op hoor.
Kijk, hier zie je hem heel duidelijk.

Bijna weer weekend en het word mooi weer dus gaan we lekker naar het Paradijsje. Weer een beetje na-vakantie-gevoel pakken. Ik heb er zin in.

Woensdag 11 september Meneertje 349

De vakantie zit er op en ik moet er heel erg aan wennen om weer thuis te zijn.
Niet meer elke dag zwemmen in de zee, rennen op het strand en de hele dag 100% aandacht voor mij.
Natuurlijk gaan we wel de weekenden naar ons Paradijsje en dat is super leuk maar toch is allemaal samen vrij zijn en de hele dag door leuke dingen doen wel het allerleukste.

De laatste dag in ons hutje aan zee was trouwens helemaal niet leuk.
Donderdagavond was ik heel stil en het vrouwtje dacht dat ik misschien te veel zeewater had gedronken of spierpijn had van het rennen.
Toen ze vrijdagochtend wakker werden kwam ik niet begroeten en toen gingen er al voorzichtig alarmbelletjes rinkelen.
Ze probeerden van alles maar ik had er niet echt heel veel zin in.
Wisten zij veel maar ik had enorm veel pijn.
Echt wandelen wilde ik ook niet, dus zette de baas mij in de tuin en ik moest gelijk poepen.
Daarmee was niks aan de hand en drie tellen later zat er allemaal bloed aan mijn achterkant.
Toen gingen de alarmbellen pas echt af en reden we naar onze dierenarts in Julianadorp.
Volgens het vrouwtje een hele aardige en kundige man.
Nou, hij heeft mij verschrikkelijk veel pijn gedaan.
Ik vind het helemaal geen fijne man, het is een slager.
De dokter bekeek mijn achterkant en zei: “ik zie het al, Meneertje zijn rechter anaal klier is ontstoken”.
Hij was net geknapt dus de ergste pijn was eraf maar het gaatje was volgens de dokter te klein.
Blijf van mijn gaatje af, ik vind hem groot genoeg.
Ondanks mijn tegenstribbelen maakte de dierenarts mijn rechter anaal klier groter en drukte hem leeg.
Jullie snappen dat ze me op Texel konden hoorde gillen.
Hij knipte zo een stuk van mijn bil af althans, zo voelde het.
Nadien spoot hij Betadine in de enorme oorlogswond en kreeg ik een antibiotica kuur mee.
De dokter wilde mij nog een koekje geven maar die kon hij wat mij betreft mooi in zijn eigen anaal klier steken.
Woest was ik op hem.
Het vrouwtje zei tegen de dokter: “ik neem het koekje wel mee, wie weet bedenkt hij zich later nog”.

Thuis in ons huisje mocht ik wel op de bank maar moest ik op een onderlegger liggen omdat er bloed, Betadine en allerlei ander vocht uit mijn opengehakte anaal klier liep.
Gelukkig had ik mijn troost-beer mee want ik was ook boos op de baas en het vrouwtje.
Mij zomaar open laten snijden waren ze helemaal mal geworden.
Op de terugweg naar huis vond ik het koekje van de dokter en die was toch wel heel erg lekker.
Misschien kon de dokter mij nog wat extra koekjes geven want één koekje voor zo’n enorme operatie was echt veel te weinig.

Eenmaal weer thuis in Veenendaal moesten de baas en het vrouwtje gelijk aan de slag met spullen uitpakken en opruimen.
Ik wilde graag naar het Paradijsje maar dat kon niet want we kregen allerlei visite.
Het vrouwtje had mijn fietsmand van de fiets afgehaald en wilde de bekleding wassen.
Ze haalde de bekleding uit de mand en maakte met een doekje de mand schoon.
Toen ze terug liep lag ik al lekker op de zachte stof.
Als troost had ik nog wel een week langer in ons huisje willen blijven maar helaas moest de baas weer werken.

Het vrouwtje moest er om lachen maar zei dat ik er echt uit moest want de bekleding moest in de wasmachine.

Dat kan niet hoor vrouwtje, zie je niet hoe enorm veel pijn ik nog heb?
Je zegt dat dit allang over is?

Oké, maar ik ben wel doodmoe van die grote ingreep hoor.
Hebben ze bij jou wel eens een stuk van je bil afgehakt, gesneden en geknipt?
Nou dan, laat me maar lekker liggen dan.

Vrouwtje zegt dat ik me ook af en toe alleen moet vermaken maar dat wil ik helemaal niet.
“Baas, pak je mijn tennisbal even van de kast af?”
“Ligt hij daar niet?”
“Mag ik dat zelf even bekijken?”.

Gewoon blijven piepen, dan reageert er uiteindelijk vanzelf wel iemand en de baas zei: “nou piepneus, kijk zelf dan”.

Even zien, nee, ook niet in de plant.

Achter de printer ligt hij ook niet hoor.

Wil je mij even naar het vissenkastje tillen. Ik denk dat hij daar op ligt.

Huh, wat zeg je nou???
Ze liggen nog in de auto?
Belachelijk, je laat mijn tennisballen toch niet in de auto liggen?

Dan zul je mij toch zelf moeten vermaken hoor want ik wil vandaag alleen maar met mijn tennisbal of met één van jullie spelen.
Vrouwtje, zullen we anders het kaasspel nog een keer doen?
Dat vond je zo leuk en daar moest je op vakantie heel hard om lachen.

Wacht, ik vertel de anderen even wat ik bedoel: Elke avond nemen de baas en het vrouwtje één plakje kaas en ik mag altijd een plakje delen met het vrouwtje.
Ik ben dol op kaas dus weet altijd precies wanneer dat moment aanbreekt en ren dan mee naar de keuken.
Op vakantie zei de baas: “Meneertje breng je ook een plakje naar mij”.
Het vrouwtje maakte hele rare keelgeluiden en gaf mij, al hik-lachend, een hele plak kaas in mijn bek en zei: ‘breng maar naar de baas moppie”.
Binnen 3 seconden was de complete plak verdween en stond ik enthousiast kwispelend bij het vrouwtje.
Doe nog maar een plakje voor de baas.
Ze lachte nog steeds keihard maar helaas was het spel toen al afgelopen.
Tijd voor een nieuw kaasspel toch?

Straks dan? Dan gaat de baas eerst even uitrusten van zijn werk en dut ik even mee.

Maandag ben ik, samen met mijn grote mensenbroer jarig.
Zondag vieren we het bij mijn grote mensenbroer en maandag vieren we mijn verjaardag.
Twee dagen vol koekjes, snoepjes, botjes en allerlei lekkers.
Een heel groot feest, ik heb er zin in.

Woensdag 4 september 2019 Meneertje op vakantie deel 3

Zien jullie die meeuwen? Die staan elke keer heel parmantig aan de vloedlijn.

En nee, ik jaag niet op ze. Ik ren gewoon achter mijn bal aan.

Ze schrikken zich dan rot maar het zijn brutale krengen hoor.

Voordat ik bij de baas ben, staan ze al weer stoer te doen bij de zee.

We komen natuurlijk elke dag aan de zee en soms wel twee keer.
Het vrouwtje zit dan op haar stoeltje en de baas en ik gaan dan samen rennen en zwemmen.
Ik moet daar nog wat heel grappigs over vertellen.
Of nou ja, ik vond het mega grappig.
Het vrouwtje was minder gecharmeerd terwijl die toch altijd wel overal om moet lachen.

Het was zondag een hele warme dag en de baas, mijn grote mensenzus en ik gingen lekker zwemmen in de zee. Het vrouwtje zat op een stoeltje en heel veel andere badgasten lagen op handdoekjes. Het was de laatste warme dag hadden ze verteld, dus daar kwam iedereen gebruik van maken.

Het was dus echt heel erg druk en op een gegeven moment zei de baas: “we gaan weer terug naar het vrouwtje”.
Op het strand loop ik altijd los en ik rende vooruit naar twee stoeltjes en een handdoek die netjes op mij lag te wachten. Ik dook er met mijn zandlijf op en poetste mijn zandneus schoon.
Terwijl ik dat deed hoorde ik allerlei rare geluiden.

Een paar meter verderop begon het vrouwtje te roepen:
“Meneeeeeertje”, “kom hierrrrr, je zit verkeerd”.
Ik zat helemaal niet verkeerd, dit was een hele zachte handdoek, helemaal niks verkeerds aan.

Het vrouwtje bleef roepen en ik keek eens rustig naar de zee.
Op de stoeltjes bij mijn handdoek zaten twee onbekende dames en zeiden: “oh bah die hond is heel vies en gaat op onze schone handdoek zitten”.
Ga weg, kssst ga weg.

Graag iets minder noten op jullie zang dames, het is mijn strand dus ga zelf maar weg.

Ik begon mijn vacht schoon te schudden en toen ineens stond het vrouwtje naast me en tilde mij op.
Ze maakte allerlei verontschuldigingen en klopte de handdoek van de dames uit.

De dames keken beiden heel zuur en het vrouwtje maakte nogmaals excuses.
“Wat een hysterica om een beetje zand”.
“Ik ga elke dag onder de douche, dus ik ben brandschoon”.

De baas kwam met een grote grijns aanlopen en het vrouwtje zei dat ze het een hele gênante vertoning vond en er een rood hoofd van kreeg.

Dat rode hoofd had ze al hoor, ze was gewoon verbrand.

Ik heb trouwens voor het eerst gevaren op een fluisterboot en ik vond het fantastisch.

We gingen onder hele lage bruggen door en dan moesten de baas en het vrouwtje bukken.
Ik niet, dus ik kon dan mooi opletten of het allemaal goed ging.

Er komt niks aan hoor baas, Stuurboord is veilig.

Baas, op die boot zat ook een hond, zag je dat?

Varen is heerlijk.

De wind door je haren, ik word er blij van.

Natuurlijk mocht ik ook mee sturen

Ik moest wel aan de riem blijven omdat het vrouwtje bang was dat ik overboord zou springen.

Maar dat deed ik heus niet, ik liep wel overal heen en dat mocht ik wel.

Ik zag trouwens boten met trapjes, dus je kunt wel zwemmen vanaf een boot.

Helaas had deze boot dat niet maar we hebben wel heel veel gezien van Sneek of Snits, zoals ze dat hier noemen.

Hopelijk gaan we snel nog eens varen want ik vond het echt heel erg leuk.

Ik heb de Muiderpoort gezien en heel veel andere dingen.
Het volgende verhaaltje komt vanuit huis, dan is de vakantie om.
Zo jammer dat vakantie niet eeuwig kan duren.

Ik heb heel lang na gedacht wat ik wilde voor mijn verjaardag en ik kwam niet veel verder dan koekjes, botjes, snoepjes, speelgoed en worstjes.
Maar na ons tochtje in Sneek heb ik geen twijfels meer.
Ik vraag een boot met een trapje om te zwemmen….. en koekjes, botjes, snoepjes, speelgoed en worstjes.

Woensdag 28 augustus 2019 vakantie deel 2

We zijn nog steeds op vakantie maar vandaag vertrekken we voor een kleine twee weken naar ons hutje aan zee.
Daar heb ik heel erg veel zin in want dan kan ik elke dag op het strand spelen en in de zee zwemmen.
Het weer schijnt minder te worden maar ik vind het altijd weer voor het strand.
Ik ben op het strand geweest met regen, met hele erge storm maar ook met zon en mij maakt het niks uit.
Zodra ik de zee ruik trek ik heel hard aan mijn riem tot ik los mag op het strand.

Petra gaat thuis de cavia’s eten en drinken geven want ons hutje aan zee is veel te ver weg om elke keer heen en weer te rijden.
Nu dus alvast wat foto’s want anders hebben we daar helemaal geen tijd voor.
We gaan eerst twee uur rijden en als we aankomen heeft Bert ons hutje schoon. Dan gaan we met Bert wat eten en drinken bijkletsen en wie weet, is teckel Willem er ook wel bij.
Daarna moeten we naar het strand en dan vergeet het vrouwtje vast om nog foto’s te plaatsen.

Afgelopen zondag kwamen opa, oma, mijn grote mensenzus & zwager.
Omdat ik dan met iedereen kan spelen moest ik wel even vooraf een dutje doen.

Oma en mijn grote mensenzus gingen pootje baden in mijn zwembad en natuurlijk wilde ik er ook bij en sprong in het bad.

Kom jullie bij mij in bad zitten?

Hoezo willen jullie niet helemaal nat worden, je zit toch in bad om nat te worden?

Zo koelen jullie niks af hoor?

Wacht ik heb een goed idee……..

Ik ben kletsnat en kan heel hard schudden, let op!

Hoor ze eens gillen, oma en Do worden helemaal nat.

Als het heet is legt vrouwtje een doek over mijn tent, aan de kant van de zon.

Anders wordt mijn ligplek kokend heet en ik lig zo graag in mijn tent.

Bij de baas lig ik ook heel graag.

Die vind dat ook wel gezellig maar als het zo warm is dan mag het maar heel even want dan is het veel te heet volgens hem.

Dus….heel snel gaan slapen voordat hij mij er af zet.

Zondag ging de dag veel te snel voorbij.

Voordat ik het wist moest ik afscheid nemen van Do & Patrick en van opa en oma.

Het enige wat er nog aan herinnerde was de barbecue die stond af te koelen.

Omdat ik niet in de weg moest lopen kreeg ik een ballon. De baas wilde namelijk de caravan schoonmaken.

Prima deal, gaan jullie lekker poetsen, ga ik wel even alleen spelen.

Hoezo is dit geen handige plek? Jullie zijn hier toch ook?

Ik heb heus geen last van jullie hoor. Maar het vrouwtje tilde mij en de ballon op en zette me aan de voorkant van de caravan.

 
Ook prima wat mij betreft. Ik kan overal spelen met mijn ballon.

 
Deze sproeier hier, zeurt tenminste niet dat ik in de weg loop.

 
Schieten jullie even op met poetsen, dan kunnen we weer samen overgooien met de ballon.

 

In de vakantie heb ik geen tijd om verhaaltjes te schrijven hoor.
Ik moet namelijk heel veel dingen doen.
Kijken of Guus met zijn mama en papa er aan komen, elke stoel die we hebben uitproberen en natuurlijk op de beste plek blijven liggen.

Uiteraard is vakantietijd ook een tijd van lekker uitrusten en hazenslaapjes overdag.
Lekker soezen in de zon.

Ik heb natuurlijk ook een eigen stoel aan de eettafel met een opstapje. Zo kan ik makkelijk op tafel springen.

Het wespennest hangt er nog steeds.

Zien jullie hem? Ik blijf het nog steeds zonde vinden van mijn ballon.
Het vrouwtje blijft zeggen dat het echt wel werkt en dat we nog bijna geen wespen hebben gehad.

We hebben trouwens een hele brutale roodborst in de tuin. Die komt elke keer heel dichtbij.
Van het vrouwtje mag ik hem niet opjagen maar als ze niet kijkt, zwiep ik hem zo de tuin uit.

Deze zat er gisteren ineens ook.
Ik dacht eerst dat er een eekhoorn langs de boomstam naar beneden kwam, dus ik zat al klaar om hem weer de boom in te jagen maar ineens zag ik dat het een vreemde vogel was.
Met mijn staart recht omhoog heb ik hem even heel goed duidelijk gemaakt wat hier de regels zijn in mijn tuin.

Ze komen allemaal op de kokosnoot en op de nieuwe vogeldouche af.

Oh ja, eitjes eten, dat moet ik natuurlijk ook. Niks zo lekker als vakantie eitjes.

Oma ging nog een middagje op mij passen omdat het vrouwtje nog een keer naar de dokter moest met haar knie. Ze wilde een wondermiddel zodat het lopen minder pijnlijk zou zijn.
Van mij hoeft dat niet hoor want zodra ze last van haar knie heeft, pakken we een terrasje en terrasjes betekenen koekjes.
Je kunt geen koekjes genoeg eten op vakantie.

We gaan natuurlijk ook naar huis om de cavia’s eten te geven.
Nou hup, even snel eten want we moeten hoognodig weer op een terrasje gaan zitten.

Spelen met de baas is natuurlijk ook essentieel voor een fijne vakantie. Rennen met de bal, stokken gooien en donderjagen.

Dus jullie snappen dat ik totaal geen tijd heb voor een verhaaltje.
Daarom tijdens de vakantie wat foto’s en na de vakantie weer gewoon Meneertjes.

Ik ga weer snel genieten van mijn vakantie. Tot volgende week, dan komen er weer wat vakantie foto’s.

Waarschuwen jullie even als de specht terug is? Ik wil dat getik aan mijn bomen niet.
Mochten jullie het filmpje kijken. Op 43 seconde is de specht gevlogen of zoals je wilt weg getrippeld en het vrouwtje bleef gewoon filmen maar hij kwam echt niet terug.
En aangezien we vakantie hebben gaat ze deze niet netjes inkorten maar gewoon posten.
Rustgevend is het in ieder geval wel.

Woensdag 14 augustus Meneertje 348

Zaterdag gingen de baas en het vrouwtje samen naar IKEA.
Daar is voor mij niks lekkers te krijgen, dus bracht het vrouwtje mij naar opa en oma.
Ik weet daar precies de weg.
Zodra we uit de lift komen ren ik naar de voordeur van opa en oma en start alvast met blaffen, zo weten ze vast dat ik er aan kom.
Vrouwtje roept altijd dat ik niet zo hard moet wafkippen maar veel oude mensen zijn stokdoof, dus die hebben daar totaal geen last van.
Opa en oma zijn niet doof en zij kunnen dan vast klaar gaan zitten voor de knuffels.
Vrouwtje draaide de voordeur open en ik stierde naar binnen.
Ik sprong met een sierlijke boog bij opa op schoot en gaf hem heel veel kusjes.
Daarna was oma aan de beurt voor kusjes en oma zei tegen het vrouwtje: “mag ik hem straks een eitje geven?”
Voordat het vrouwtje antwoord kon geven begon ik te kwispelen en rende naar de keuken.
Ei, dat woord alleen is al genoeg voor directe actie.
Ik zette het op een blaffen.
Kom oma, het vrouwtje moet naar IKEA, ga jij maar een lekker eitje voor mij maken.
Dahaaaag vrouwtje ga maar gauw winkelen.

Een paar uur later wilden de baas en het vrouwtje mij weer halen maar oma zei aan de telefoon dat we bij oom, “die-in-zijn-eigen-wereld-woont”, waren.
Ik heb heel leuk met oom gespeeld.
Oom vond het volgens oma ook leuk en gooide af en toe een balletje weg.
Heel veel dingen snapt oom niet maar hij moet wel lachen als ik kusjes geef en dat doe ik met veel plezier,
Ik heb kusjes genoeg dus al met al was het een gezellige middag voor iedereen.
Opa en oma brachten mij thuis want dan konden ze alle nieuwe aankopen even bekijken.
Het enige was ze hadden uitgepakt was mijn nieuwe stoel.
De rest zat allemaal nog in karton en was voor latere zorg want, nadat het vrouwtje koffie had gemaakt voor opa en oma gingen we naar het Paradijsje.

“Meneertje 348” verder lezen

Woensdag 7 augustus 2019 Meneertje 347

Mijn vrouwtje moet nog één nachtje werken en de baas nog één week en dan hebben we echt vakantie.
Dan gaan we niet meer een kort weekje naar het paradijsje maar gewoon een hele poos.
Maar dat niet alleen, we gaan natuurlijk ook weer naar het huisje in Noord Holland.
Ons huisje staat vlak aan zee en dan gaan we elke dag naar het strand.
Dat is pas echt vakantie.
Zwemmen in zee en kuilen graven op het strand.
Elke avond wandelen op het strand en ook als het geen mooi weer is gaan we gewoon naar het strand hoor.
Ik ga nu voor de derde keer mee naar ons huisje aan zee en ik vind het daar fantastisch.

Omdat ze weten hoe dol ik op het strand ben gingen we afgelopen zondag ook naar het strand.
We gingen naar IJmuiden want daar is een echt hondenstrand.
Alle honden mogen loslopen en er is een heel groot restaurant en daar staan heel veel waterbakken en mogen alle honden gewoon lekker op de kussens zitten, ook als je nat bent of onder het zand zit.
Ik had natuurlijk mijn eigen waterbak mee en die vulde het vrouwtje met vers water.
Het liefst was ik gelijk doorgehold naar de zee maar de baas en het vrouwtje wilden eerst een kop koffie.
Onder de koffie bleef ik maar naar het strand en de zee kijken en zag alle honden op het terras niet eens.
Er lagen en liepen er een heleboel maar ik zat naast de baas op een zacht kussen en keek verlangend naar de zee.
Ze waren benieuwd of ik een beetje lief zou zijn tegen anderen honden want vooral tegen grote honden, grom ik altijd flink of begin ik heel hard te blaffen.
Vrouwtje noemt me altijd een grommelpot als we aan het wandelen zijn en ik tegen andere honden blaf.

Toen de koffie eindelijk op was en we op het strand liepen mocht mijn riem af.
Het vrouwtje zei tegen de baas: “hij zit in standje, ik ben de baas, zie mij lopen” “moet je zijn staart zien, die staat kaarsrecht omhoog”.
Ik holde heen en weer en maakte duidelijk dat ze op moesten schieten want we hadden nog een heel eind te gaan.
Op zich stond het strandpaviljoen wel op het strand maar het was eb en dan is de zee altijd erg ver weg.
Er rende twee honden op mij af en het vrouwtje fluisterde tegen de baas dat ze dit best spannend vond.
Als ik zou gaan grommen of blaffen konden ze mij wel eens bijten.
Nou dat moeten ze eens proberen, ik laat me heus niet bijten.
Volgens de baas is er ook niks aan de hand als ik los loop.
Beiden honden bleven stil staan bij mij, we snuffelden even aan elkaar en toen holde ik door want ik had de zee en mijn tennisbal allang gezien.
Ik had zin om te rennen en te zwemmen.
Onderweg kwamen we allerlei honden tegen maar ik deed tegen geen enkele hond lelijk hoor.
Toen we vlak bij de zee kwamen zette de baas een stoeltje neer voor het vrouwtje en pakte hij mijn tennisbal.
De baas gooide de bal heel ver weg en ik rende er achteraan.
Heerlijk, dit voelde als vakantie ook al was dat nog niet zo.

“Meneertje 347” verder lezen

Woensdag 31 juli 2019 Meneertje 346

Bloedheet was het, zei het vrouwtje, bloed heet.
Mij maakt dat niet uit want ik houd van warmte maar het vrouwtje vond het plak weer.
Omdat haar knie nog steeds niet over is, gingen we pas vrijdagavond heel laat naar het Paradijsje.
Normaal gaan het vrouwtje en ik al eerder en dan is alles klaar als de baas uit zijn werk komt
Maar aangezien de baas moest helpen met alle spullen dragen en de bedden op maken, konden wij niet eerder.
Toen we vrijdagavond om 22.30 uur aankwamen en ze de deur van de caravan open deden riep het vrouwtje: “oh help wat een sauna”.
Het vrouwtje is dol op de sauna, dus ik snapte de “oh help” kreet niet helemaal maar goed, mijn vrouwtje is niet altijd helemaal te snappen.
Kwestie van accepteren en aanhoren.

Terwijl het vrouwtje met een rood hoofd alle ramen open deed, sjouwde de baas alle spullen van de auto naar onze Paradijstuin.
Het vrouwtje zette een stoel voor de koelkast en de baas zette de zware tas met koelkast-inhoud er naast en toen ging het vrouwtje de koelkast vullen.
Met wat aanpassingen kan ze best wel wat hoor.
Het vrouwtje is heel praktisch met het indelen van de koelkast en dat moet want ze nemen altijd heel veel mee.
Mijn vleesjes kregen ook een plekje maar helaas kreeg ik niet een late avond snack
De baas ging buiten aan de slag met alle planten en de heg voorzien van water.
Dat was heel hard nodig want de plantjes hadden het flink te verduren gehad.
Het grote bad werd opgeblazen en daarna hing hij de slang in het bad en zette de buitenkraan open.

De baas installeerde de televisie buiten en zei tegen het vrouwtje dat ze eerst wat gingen drinken en dan weer verder gingen met alles gereed maken.
Het was pas 23.45 uur en veel te warm om te gaan slapen, dus nipten ze beiden tevreden aan een glas koud drinken.
Mijn waterbak ging ook naar buiten en ik kroop lekker bij het vrouwtje op schoot.
We waren er weer en wat is het altijd genieten op ons eigen mooie stekkie op de Veluwe.
Het bad was inmiddels vol en toen werd het tijd om de bedden op te maken.
Inmiddels was het al zaterdag geworden en toen de baas de caravan binnen stapte was hij zo weer buiten.
Hij zei: “het is binnen flink afgekoeld, net was het 40 graden en nu 38 graden”, “we slapen buiten”.

De baas zette de loungebank uit en haalde een matras naar buiten.
Het vrouwtje vroeg of er wel plek genoeg was.
Dat was er want ik ging dat uiteraard gelijk even testen en lag al op het bed.
Heerlijk, ik wilde wel buiten slapen.
Het vrouwtje zei dat mijn bench dan ook maar naar buiten moest en dat die dan open moest blijven zodat ik de keus had waar ik zou willen liggen.
Nou, zet die bench maar binnen hoor, ik heb mijn keus al gemaakt.
Met mijn pootjes omhoog keek ik innig tevreden naar de sterrenhemel, dit was het goede leven.
Rond 2.30 uur was het buiten een beetje aangenamer en vonden de baas en het vrouwtje het ook bedtijd.
Ik sliep al lang en ze konden gewoon een plekje innemen op de ruimtes die nog open waren.

“Meneertje 346” verder lezen

Woensdag 24 juli 2019 Meneertje 345

Begin juli kreeg het vrouwtje last van haar knie.
In het begin was dat nog best te doen maar het werd steeds erger.
Ze kon geen lange ronde met mij meer lopen, dus liepen we tot het grasveldje en terug.
Na een week nachtdienst was ze blij dat ze het gered had en eindelijk kon gaan rusten met haar knie.
Ze ging naar de dokter want haar linkerknie was dik en warm.
Er werden foto’s gemaakt van haar knie en de uitslag gaf aan dat er wat kraakbeen weg was.
Vervelend maar niet heel ernstig hoor.
Zo gingen de dagen met veel rusten voorbij en ineens hoorde ik haar dinsdagavond gillen.
Ik rende naar de gang en zag haar halverwege de trap staan met de wasmand.
Stokstijf als een wassenbeeld stond ze lange tijd muisstil.
Ze kon niet meer bewegen.
Als een 100 jarige kwam ze uiteindelijk van de trap af en kroop met een hoop gesteun op de bank.
Ze wilde de baas niet bellen en zei: “ik neem een pijnstiller en dan is het straks vast minder”.
Maar het werd niet minder en ik deed die avond een plas tegen het muurtje buiten en toen gingen we weer snel terug.
Of nou ja snel, de hele familie slak zat al lang bij ons op de bank terwijl het vrouwtje pas halverwege de weg naar de voordeur was.

Om 22.30 uur kwam de baas thuis van zijn werk en zag gelijk aan het vrouwtje dat het niet goed ging.
“Zo’n last van je knie?”, “vroeg de baas.
Het vrouwtje zei: “je gelooft het nooit maar het is in mijn rug geschoten en ik kan niet meer zitten.
Ze had elke keer elektrische schokken in haar rug als ze probeerde overeind te komen.
Zo ging ze niet alleen voor haar knie maar ook voor haar rug naar de dokter en de fysio.
Ze hoopte met pijnstilling en een paar behandelingen weer helemaal de oude te zijn maar helaas moet ze geduld hebben.
Geduld is echter niet één van haar beste eigenschappen.

Ik vond het best heel gezellig zo samen met het vrouwtje op de bank.
En ook niet erg dat ze heel langzaam moest lopen. Snuffelen is heerlijk dus ik had ook alle tijd om elke grasspriet goed te bestuderen.
Het enige jammere was dat ze niet met mij kon spelen.
Maar….ineens stond er een hele grote doos vol speelgoed voor de deur.
Wanda had de hele doos geschonken aan mij.
Hoe fantastisch.

“Meneertje 345” verder lezen

Woensdag 10 juli 2019 Meneertje 344

Boos was ik op het vrouwtje heel erg boos.
Ze moet gewoon stoppen met dingen te doen waar ze geen verstand van heeft.
Kijk, een teek weg halen past nog wel binnen haar vakgebied maar knippen en scheren is een heel ander vak.
En daar liggen haar competenties zeer zeker niet, dat wist ze en nu weet ik dat ook.
Wat een vreselijk schaamtevol gebeuren is dit.

De baas zei tegen het vrouwtje dat de haren op mijn pootjes zo lang werden.
Het vrouwtje kwam overeind van de bank en zei: oh als jij hem even vast houd dan zal ik zijn haren wel even weg knippen.
Op dat moment had de baas gewoon moeten zeggen dat ze dat absoluut niet moest doen maar nee hoor, de baas stond op, zette mij op de open geklapte krant en tilde mijn rechter voorpoot op.
Het vrouwtje kwam er aan met een schaar.
Op dat moment had ik gewoon moeten gaan tegenstribbelen maar ze zag er zo vastberaden uit dat ik besloot haar het voordeel van de twijfel te geven.
Daar heb ik inmiddels spijt van als haren op mijn hoofd.
En ja, daar zit gelukkig nog wel haar.

Het vrouwtje pakte mijn poot vast en begon te knippen in mijn lange haren.
Ze knipte, en knipte, en knipte.
Ondertussen zei ze elke keer: “knappe vent, je bent een hele knappe vent”.
Ja, toen nog wel maar nadat zij klaar was met knippen leek ik wel een zwerfhond.
Overal plukken haar van verschillende lengte.
Ze zei tegen de baas: “dat knippen, dat word hem niet maar ik probeer het te fatsoeneren met de tondeuse”.
Al snel luisterde ik naar het gebrom van de tondeuse en het vrouwtje zei tevreden dat dit lekker snel ging en in no time had ze alle vier mijn pootjes ontdaan van veel haar.
Toen ze eens goed naar het resultaat keek schoot ze in de lach en zei hiklachend “owwwww wat vreselijk, dit ziet er niet uit”.
Eerst maakte ze een ruïne van mijn vacht en vervolgens lachte ze me vierkant uit.
Boos heb ik All Dogs Trimsalon van Alma geappt of ik zo snel mogelijk kon komen om mij weer enigszins toonbaar te maken.
Ik stuurde een foto aan Alma en ook zij wist meteen dat het helemaal mislukt was.
Op 26 juli gaat ze me weer mooi maken en tot die tijd loop ik dus gewoon voor gek.
Mocht ze ooit een andere baan zoeken, ze hoeft niet bij Alma te solliciteren.
Ik vind dat ik een flinke schade vergoeding mag claimen en op zijn minst een biefstukje en een zak koekjes behoor te krijgen.

“Meneertje 344” verder lezen

Woensdag 3 juli 2019 Meneertje 343

Het vrouwtje is een hele week vrij maar toch gingen we maandag al naar huis.
Dit kwam omdat ze dinsdag de hele dag naar Groningen ging.
Ze ging samen met Esther naar het Kleindierpark om te helpen met de opstart van een nieuw seizoen.
Gelukkig kwam Esther mij nog wel even knuffelen voordat ze vertrokken.
Ik bleef bij de baas en voor hij ging werken bracht hij mij naar opa en oma.
Dat is veel leuker dan alleen op het huis passen al kan ik dat heus wel.
Toch is het handiger dat ik bij opa en oma ben want ik kan zelf niet bij mijn pot met koekjes.
Toen het vrouwtje mij weer kwam ophalen had ik haar niet binnen horen komen.
Ik lag heerlijk buiten in het zonnetje en zij kwam met de sleutel naar binnen geslopen.
Ineens hoorde ik heel zachtjes: “Neeeeeeeeeertje”.
Die stem herkende ik uit duizenden en schoot over eind en rende naar binnen in de armen van het vrouwtje.
Altijd fijn als het vrouwtje weer thuis is. We bleven nog even een kop koffie drinken en toen reden we naar ons eigen huis.
Daar lag een envelop op de deurmat van Thea Bruikman.
Het vrouwtje maakte de envelop open en het vrouwtje las op het briefje: “Zo maar een aardigheidje voor al je werk voor de Teckel Pechpot. Groet, Thea”

Het vrouwtje keek in de envelop en er zat een etui in met allemaal teckels er op.
Ze was blij met zo’n lief cadeau van Thea en ik ben er natuurlijk ook blij mee.
Ik greep de etui uit haar handen en wilde er mee weg hollen.
Het vrouwtje riep mij en zei: “niks ervan Meneertje, deze heb ik gekregen”.
Daar was ik het niet mee eens want deze was niet voor pennen maar voor mijn koekjes.
Dat leek mij een hele faire deal.
Dan hadden we er alle twee wat aan.
Zij een mooi hoesje en ik mijn koekjes mooi verpakt.
Het vrouwtje zegt dat er geen koekjes in kunnen omdat ze dan snel oud worden.
Wat een onzin, gewoon wat meer koekjes per keer geven, dan word er helemaal niks oud.

“Meneertje 343” verder lezen

Woensdag 26 juni 2019 Meneertje 342.

Vorige week stortregende het en het vrouwtje wilde perse naar buiten.
Ik had helemaal geen zin om te plassen en stond onder de overkapping op de handrem en deed geen stap meer.
Het vrouwtje stond op haar teenslippers met een paraplu te kieren dat het heerlijk weer was en dat ik niet zou smelten van wat regenwater.
Dat kon zij makkelijk roepen van onder haar paraplu.
Maar prima, dan ging ze toch lekker zelf in die plensbui lopen, ik had helemaal geen zin in een nat pak.
Ik kon mijn plas nog prima ophouden dus probeerde ik haar terug te trekken en liep richting huis.
Ze schoot in de lach en zei: “dat dacht ik toch niet Meneer de Koekepeer”.
Het vrouwtje tilde mij op en droeg mij richting het veldje en zette me zonder pardon op het drijfnatte gras neer.
Als een standbeeld bleef ik staan en verroerde geen vin, mijn kop deed ik naar beneden waarbij mijn hals net boven het gras bleef hangen.
Vanuit die positie keek ik haar aan waarbij het vrouwtje alleen het wit van mijn ogen zag.
Het vrouwtje moest heel hard lachen en zei: “je kan zielig kijken maar we gaan pas weer terug als je geplast hebt”.
Ze deed demonstratief haar armen over elkaar en vanonder de paraplu keek ze naar mij.
Ik gaf me gewonnen en begon te lopen.
Nu we toch buiten waren en ik al nat was, konden we net zo goed naar het park lopen.
Daar lopen we regelmatig saampjes naar toe.
Het park is vlak bij ons huis en langs het park ligt de vaart, zoals die hele grote sloot heet.
Er loopt een groot zandpad naast en daar kun je heerlijk snuffelen en wandelen.

Vol verbazing keek het vrouwtje hoe ik een stevige pas inzette en door de stromende regen richting park begon te lopen.
Trots was ze, hoorde ik haar zeggen en ze zei ook, jawel het is 1-0 voor mij.
Ja……. toen nog wel.
Tot we bij het park aankwamen en ze zag dat het zandpad verandert was in een drappige modderpoel.
Ze wilde omdraaien en terug gaan naar huis maar dan kende ze mij nog niet.
Ik had mijn zinnen gezet op een wandeling over het zandpad en dat gingen we doen.
Het vrouwtje stond verstijft op de tegels en ik was al begonnen aan het modderpad.
Nou kom vrouwtje, van een beetje modder is nog nooit iemand gesmolten dus hoppa.
Ze keek naar haar teenslippers en stapte toen achter mij aan het modderpad op.
Terwijl de modder zich een weg baande tussen haar tenen hoorde ik haar lachend zeggen dat het 1-1 was.

Veel te warm voor foto’s daarom maar 5 plaatjes.
“Meneertje 342” verder lezen