Maand: november 2018

Woensdag 14 november 2018 Meneertje 313.

De baas heeft op mij gemopperd.
Ik lag lekker in de caviakast terwijl de baas zijn krantje achter de computer las.
Het vrouwtje sliep, omdat ze weer nachtdiensten draait en wij mannen vermaakten ons prima met onze eigen bezigheden.
Na een tijd keek de baas eens naar mij en zag de hele onderste etage van de caviaflat vol witte vlokken liggen.
De baas zei: “wat doe je nu?”.
Dat leek me duidelijk toch? Ik had het overtollige vulsels uit het grote kleed gehaald.
Totaal overbodig. Het kleed lag van zichzelf al heerlijk zacht. De bovenkant is een zachte tijgerprint fleece en de onderkant een effen kleur fleece. Het is een dubbele laag, daar hoeft echt geen wol tussen.
Dus had ik eigenlijk alleen maar geholpen om het wasproces van mijn kleed te vereenvoudigen.
Zonder alle wol is het zachte kleed veel sneller droog na een wasbeurt.
De baas had er geen oren naar en zei dat het zonde was dat ik er zo’n groot gat in had gebeten en nu alle wol eruit had getrokken.
Hij pakte het kleed weg en zei: “als jij niet normaal om kunt gaan met het kleed, dan ga je maar in de caviakast liggen zonder kleed.
Nou echt niet, ik ga echt niet zonder kleed op die harde vloer liggen.

Toen het vrouwtje beneden kwam, rende ik naar haar toe.
Ik sprong tegen haar benen aan en ze pakte me op en ik knuffelde haar helemaal plat.
Altijd een heerlijk moment als ze er weer is.
Ze zei dat ik een liefje en een schatje was.
De baas zei: “nou, zo lief was hij anders straks niet”.
Stttt baas, dat is al oud nieuws en hoef je niet meer op te rakelen. het kleed ligt al in de voorraadkast en verdere woorden hoeven daar niet aan vuil gemaakt te worden.
Toch deed hij dat wel en het vrouwtje vond het ook zonde van het mooie kleed.
Ach, er zijn ergere dingen en zolang het kleed in de voorraadkast ligt ga ik wel elders liggen. Lekkere plekjes genoeg.

“Meneertje 313” verder lezen

Woensdag 7 november 2018 Meneertje 312.

Jullie weten dat ik de laatste tijd veel bij opa en oma ben omdat ze nog steeds aan het klussen zijn in ons huis.
Op zich is er al heel veel af.
In de woonkamer is nu alles geverfd en heeft de baas al een mooi nieuw bureau gemaakt met een hele lange plank er boven.
Daarop staan allemaal liflafjes en dat maakt het, volgens het vrouwtje, heel gezellig.
Nu moet de plafondventilator nog worden opgehangen, de side-table achter de bank moet nog gemaakt worden en dan is het wachten op de nieuwe bank en de nieuwe lamp.
Gelukkig gaan ze de gang ook gelijk doen en dan kan ik mooi weer naar opa en oma.

Oma was me laatst kwijt.
Op zich ben ik nooit kwijt maar toch denkt mijn familie dat.
Het vrouwtje denkt dat regelmatig en nu dacht oma het ook.
Maar hoe kun je mij nu kwijtraken in een huis dat gelijkvloers is?
Ik zou het niet weten en ik lag heerlijk te soezen terwijl ik oma hoorde roepen.
Oma liep naar de hal en deed haar slaapkamer open.
Ze keek onder het bed want daar lag ik pas geleden, toen oma in haar slaapkamer aan het stoffen was.
Toen was ze me ook een beetje kwijt maar toen oma naar de woonkamer liep holde ik haar snel achteraan.
Ik ga namelijk niet in mijn uppie in een stille slaapkamer liggen, dat is niet gezellig.
Dus toen ik achter haar aan de kamer in liep zei ze: “waar kom je vandaan moppie, ik was je aan het zoeken”.
Ze liep weer naar haar slaapkamer en ik huppelde achter haar aan met het bot in mijn bek en kroop weer onder haar bed.
Oma heeft hele mooie hoge bedden en daar pas ik perfect onder.Ze moest lachen en zei dat ze nu wist waar ze me kon vinden.

Vandaar dat oma daar als eerste ging kijken, toen ze me van de week weer kwijt was.
Maar daar lag ik natuurlijk niet.
Oma keek in de logeerkamer, in de badkamer en op het toilet.
Ze liep terug naar de woonkamer, keek onder de eettafel en in de keuken maar ze zag mij niet.
Oma begon koekjes te roepen en daar had ik wel zin in.
Ik ging rechtop in de vensterbank zitten en toen zag oma mij.
Ze zei: “wat doe jij daar nou”?
Nou ik lig lekker boven de verwarming in de vensterbank.
Thuis lig ik daar ook, misschien moet je een lekker kussen voor me neerleggen want de vensterbank is best hard.
Oma schoof de orchideeën weer netjes terug op hun plek en zei: “kom, je hebt een lekker zacht kleed op de bank, ga daar maar gewoon op liggen”.
Nou, ik ging helemaal nergens liggen, er waren mij koekjes beloofd.
Ik holde kwispelend naar oma en begon te blaffen.
Bij oma werkt dat heel goed en ik kreeg een paar koekjes.

Vrouwtje zegt elke keer dat ik moet afkicken als ik weer thuis kom.
Nou dat hoeft heus niet hoor, ze kunnen ook gewoon met mij spelen zodra ik blaf toch?
Ik begin altijd met mijn neus in het been te prikken.
Als je het dan nog niet snapt, dan ga ik blaffen

Lijkt mij kwestie van even de regels aanpassen en niet pas spelen als jullie zin hebben.
Opa en oma hebben altijd zin.
Maar thuis zijn is ook wel weer fijn hoor.
Had ik jullie vorige keer niet gezegd dat het kleed achter de caviakast niet echt stevig vast zat?
Nou, ik had echt gelijk.
De baas en het vrouwtje gingen boodschappen doen en toen ze terug kwamen moest het vrouwtje heel erg hard lachen.
Ze zei: “volgens mij heb jij iets gepakt wat niet van jou is”.
Nou zeker wel, dit was altijd al mijn kleed, er staan tenslotte hondenpootjes op en geen caviapootjes.
Dus wel degelijk mijn kleed.

Het vrouwtje zei dat dit kleed net achter de caviakast hing.
Hing ja, daar zei ze zowaar iets heel erg juist.
Tot 20 minuten geleden hing hij achter de caviakast en nu had ik hem mee genomen naar mijn eiland in de vensterbank.
Nog een hele prestatie want het is een groot kleed.
Maar ik ben dan ook super sterk en ik heb een banktrap, dus het was een kwestie van naar boven lopen met het kleed naast me want anders struikel je.
Ik had hem heerlijk in mijn bek en lag met mijn kop op de rest van het kleed.
Het vrouwtje pakte het kleed en zag dat er gaten in zaten.
Ze zei: “ja ik had dit van te voren kunnen bedenken, vroeger lag hij op dit kleed en hij weet dat nog.
Zie je wel….toch mijn kleed.
Ik mocht hem houden want het vrouwtje vind een kleed met een gat minder mooi achter de caviakast.
Zelf vind ik een gat nog geen reden om iets af te danken dus ik ben blij dat ik mijn kleed terug heb.
Ik ga er eens lekker een dutje op doen
Truste allemaal.

“Meneertje 312” verder lezen