Maand: september 2020

Woensdag 30 september 2020 Meneertje 403

Ineens is het al weer woensdag en waren er geen foto’s en ook geen verhaaltje.
Vrouwtje heeft het druk dus vertel ik maar even snel het griezelverhaal.
In Veenendaal hebben we sinds kort heel veel  vogels en die vliegen in grote kolonies boven je hoofd.
Niemand had daar last van en ik hoorde het vrouwtje regelmatig zeggen dat het een mooi gezicht was hoe ze allerlei figuren in de lucht maakten tijden hun vlucht.
Ik vond dat ook prima.
Na een hele tijd heen en weer vliegen streken ze dan gezamenlijk neer in bomen, masten en op de lange elektriciteitskabels boven ons dorp.
Mij zaten ze daar best maar de gemeente dacht daar anders over en besloten de vogels te laten schrikken op de meest idiote manier die je je maar kunt bedenken.

 

Ik liep gezellig met mijn vrouwtje te wandelen en ineens hoorde ik een keiharde knal en daarna angstaanjagende vogelgeluiden en een oorverdovend, paniekerig gefladder.
Ze vlogen van links naar rechts.
Ik schrok me ook een ongeluk en het leek of de stoeptegels uit het trottoir werden getrokken.
Na de eerste schok zette ik het op een rennen richting huis.
Het vrouwtje stopte mijn run richting huis en terwijl de lijn strak stond zei ze: “kom schat, we moeten echt plassen.”
Me hoela, ik ging echt niet meer plassen en probeerde haar opnieuw naar huis te trekken.
Gauw naar binnen vrouwtje, de gemeente probeert bommen op ons dorp te gooien.
Het vrouwtje pakte mij op en droeg me een eind van huis af en zette me daar weer op de grond.

 

Ze had de woorden: “kijk, nu is het weer helemaal rustig” nog niet uitgesproken of er volgde opnieuw een keiharde knal.
Paniek bij de vogels en bij mij.
Mijn besluit stond vast, ik ging echt niet meer plassen.
De hele weg terug naar huis trok ik keihard aan de riem en vlak bij huis deed ik één grote plas tegen de struikjes in het perkje en toen rende ik naar de lift.

De knallen gingen drie avonden achter elkaar af tijdens mijn ronde en op avond nummer vier rende ik, terwijl ik alleen de vogels hoorde, gelijk weer terug naar huis.
Het vrouwtje zei dat er helemaal geen knal was en dat we dus gewoon konden gaan wandelen.
Ze tilde me op en droeg me naar het parkje vlak bij ons huis.
Ik kreeg te horen dat we écht gingen plassen.
Welke ‘we’ ze voor ogen had geen idee maar ik was het in ieder geval niet.
Ik ga altijd vijf keer uit dus op de andere vier routes kon ik prima plassen en poepen en vanaf heden wil ik de route van 19.30 uur graag overslaan.
Ze kon hier een uur blijven staan maar ik deed mooi helemaal niks.
Na lange tijd gaf ze het op en liepen we richting huis.
Het vrouwtje zei: “je hangt zo aan je riem dat het lijkt of je een vrachtwagen vooruit probeert te trekken.”
Beneden deed ik snel een grote plas en toen rende ik richting lift.
Boven liet het vrouwtje mij los en ik rende heel hard op de patio weg.
Het vrouwtje deed de voordeur open en zei ineens: “zit jij nu te poepen?”
Geen idee op wat het anders  zou kunnen lijken dus ja, dat had ze goed gezien.
Vrouwtje kennende zou ze vreselijk gaan zuchten als ik dat in huis zou doen.
Het leek mij daarom een stuk verstandiger om dit op de patio te doen.
Ruim het maar even op vrouwtje want het is voor de buren niet zo fijn als ze er in trappen.
Het vrouwtje zei dat ze hier niet blij van werd en haalde een poepzakje.
Onzin, als ik nu op de deurmat van de buurvrouw had gepoept dan had ik dat gesnapt maar het lag er keurig voor hoor.

 

Thuis aangekomen kroop ik gelijk lekker in een kussensloop.

 

Het duurde even voor het vrouwtje mij vond maar toen zei ze: “wil je koekjes moppie?”

 

Daar had ik wel zin in en ik kreeg twee koekjes.
Het vrouwtje schoof met haar mok op de bank en ik rende naar haar toe en drukte mijn neus tegen haar arm aan.
Ze keek over haar beker naar mij en vroeg wat ik aan het doen was.
Het vrouwtje zei: “je weet dat je niet mag schooien onder de koffie en je hebt jouw koekjes al op.”
Nou ik had heus geroken dat ze pepernoten had en de afspraak is, dat ik altijd één pepernoot krijg en die had ik echt niet gehad.
Ik bleef met mijn neus tegen haar hand aan duwen en ze vroeg opnieuw wat ik wilde.
Nou ik wilde dus een stuk van haar plat geslagen pepernoot.
Het duurde even en toen viel eindelijk het denkbeeldige kwartje.
Ze zei: “dit is geen pepernoot schat dit is een speculaasje en nee, daar krijg je géén stukje van.”
Gelukkig kreeg ik toen als troost nog een botje die ik uit een klein kartonnen doosje mocht proberen te halen.
Niks zo leuk als botjes uit kartonnen doosjes halen.

 

Na een hele poos kauwen viel ik in een hele diepe slaap.
Hopelijk zijn volgende week alle vogels verdwenen.
Het enige voordeel van deze hele affaire is dat het vrouwtje gelijk een B&B ging zoeken voor Oud & Nieuw.
Lekker zonder geknal het nieuwe jaar in.

Woensdag 23 september 2020 Meneertje 404.

Precies een week geleden was het groot feest voor mijn jarige mensenbroer en voor mij.
Toen het vrouwtje eindelijk wakker werd, reden we naar ons Paradijsje om ons feestje te gaan vieren.
Bij aankomst hoorden we heel veel stemmen.
Natuurlijk waren opa en oma er en zij zaten mij al op te wachten met een dikke plak kookworst.
Daarna holde ik alle verjaardagsvisite langs.
De ouders van Riri waren er, haar broertje en zusje, haar opa en oma’s, dus het was heel gezellig.
Joeri en Riri hadden overal zitjes gemaakt zodat er netjes tussen alle tafeltjes en stoeltjes anderhalve meter zat.

Wat een heerlijk feest.
Mijn broer kreeg geld, een grote fles vol snoepjes, een mondkapje met Ajax en een mooi horloge.
Ik kreeg botten met en zonder vlees er omheen, zakjes en potjes met koekjes en snoepjes en een flosstouw.
Heel blij was ik met alles.
De papa en mama van Guus waren er niet maar die kwamen zaterdag op visite.
Zo had ik spontaan nog een tweede verjaardag.
De mama van Guus had een groot cadeau vast en ik rook al lekkers.

 

Het vrouwtje keek naar de mama van Guus en zei néééé geen vreselijk piepvarken.
Nou echt wel, een geweldig knal oranje varken.
Ik holde vooruit en riep dat ze sneller moesten lopen.

 

Ze hielp mij uitpakken want er zat een plastic verpakking om mijn cadeau heen.
Heel veel zakjes en een grote pot snoepjes zaten er in en ook een krulbot met een soort spekjes er omheen en het oranje varken.
Ze zei: “kijk eens lieffie, wat een super gaaf speeltje.”

 

Terwijl het vrouwtje begon te knarsetanden schoot de mama van Guus in de lach en kneep in het oranje varken.

 

Een oorverdovend gegil kwam er uit het varken en ik begon te kwispelen.
Dat was een leukerd.
Het vrouwtje zei tegen de mama van Guus dat ze een draak was.
Echt niet hoor, ze is super lief en ze koopt altijd hele leuke speeltjes voor mij.

 

Het vrouwtje was wel tevreden over de grote pot met snoepjes die ook in het pakket zaten.
Ze zei dat de mama van Guus eindelijk had geleerd dat ik hele kleine snoepjes moest en geen koekjes van 15 cm groot.
Ga jij maar koffie zetten hoor vrouwtje dan eet ik de pot met verstandige kleine koekjes lekker leeg.

 

Er zat ook een heerlijke krulbot in met vlees er omheen.
Guus was nog in zijn eigen tuin omdat ze niet zo lang konden blijven en ik dan lekker de verjaardagsbot voor mijzelf had.

 

Gelukkig bleven ze wel een poosje en toen ze weer naar huis gingen kreeg ik nog een paar koekjes door het hek heen.
Dat mag want ik vierde niet voor niets nog een keer mijn verjaardag.

 

Ineens zei het vrouwtje…………kijk, er is nog een verjaardagsgast aan gekomen.
Op de boomschijf zat een eekhoorn die zich tegoed deed aan de walnoten.
Die was niet echt welkom maar ik hoefde hem niet weg te jagen want die zou vanzelf wel weggaan als hij mijn varken hoorde.
Het geluid wat uit het varken kwam was niet gewoon een piep maar meer zoals mijn gilgans klonk.
Een fantastisch keihard geluid.

 

Toen ik weer naar het vrouwtje keek was ineens mijn gilvarken weg.
Ik rende rond en zocht hem.
Het vrouwtje zei: “hij is weg Meneertje, ik denk dat hij met de mama en papa van Guus is mee gegaan.”
Uiteraard wist ik zeker dat dit niet het geval was.
Waar ik ook buiten keek mijn gilvarken was weg.
Het vrouwtje ging buiten in de stoel zitten en ik zocht achter de caravan.
Er was een onbekend vogeltje in de tuin en het vrouwtje zocht hem op in haar vogelboekje toen ik keihard begon te blaffen.
Het vrouwtje siste dat ik zachtjes moest doen omdat ik anders het vogeltje zou wegjagen.
Nou de vogel was heus al gevlogen dus ze kon gelijk naar mij toekomen want ik had het gilvarken gevonden.
Hij stond boven op de kast in het klompenhok.
Ik zag hem niet maar rook hem en ik ben niet gek, daar was hij!
Ze probeerde mij af te leiden en zei: ” kijk eens wat ik hier heb”, en gooide mijn kikker naar buiten.
Ik rende er achteraan en toen holde ik weer naar de kast in het klompenhok.
Kom vrouwtje, ik heb de kikker en nu wil ik mijn gilvarken weer terug.

Zo huppelde ik kwispelstaartend , na nog een minuut of vijf onafgebroken blaffen voor de kast, met het gilvarken in mijn bek weg.
Ik genoot van de oergeluiden uit mijn gilvarken.
Het vrouwtje zuchtte en zei dat ze hoopte dat ik mijn reputatie waar zou maken en het geluid er in no-time uit zou hebben.
Na een half uur was ze er helemaal klaar mee.
Ze pakte een vlees bot en vroeg of ik wilde wisselen.
Dat wilde ik natuurlijk wel.
Leg mijn varken maar op de kast hoor vrouwtje dan kan hij even slapen en pakken we hem straks weer als ik klaar ben met mijn bot.

Woensdag 16 september 2020 Meneertje 401

We starten met zingen…….
Er zijn er twee jarig Hoera Hoera……dat kunnen jullie wel zien dat zijn mijn grote mensenbroer en iiiiiiiiik.

Vier jaar ben ik vandaag geworden en mijn grote mensenbroer is 26 jaar.
We vieren dat saampjes in ons Paradijsje.
Jullie horen pas volgende week hoe het was want het vrouwtje heeft nachtdienst en moet eerst slapen voordat zij onze verjaardagen gaat vieren.
Mijn grote mensenbroer heeft de slingers nog niet gezien maar ik wel.
Ik heb zondag meegeholpen met slingers ophangen voor ons gezamenlijke verjaardagsfeest.
Dat moest die dag zodat het feestelijk versiert is als mijn grote mensenbroer vandaag in het Paradijsje aankomt.

De versiering was niet de grote doos vol slingers en ballonen, waar ik op gehoopt had.
Daar ben ik namelijk dol op, lekker met mijn neus wroeten in slingers.
Helaas was het slechts één grote plastic slinger met allemaal kleurige plastic vlaggetjes er aan.
Volgens het vrouwtje kunnen papieren slingers niet maar dat is onzin want het gaat heus niet regenen.
Ballonnen konden ook niet omdat die na drie dagen hangen niet vol meer zouden zijn.
Het vrouwtje en de baas gingen de slingers aan de partytent hangen dus besloot ik wat variatie aan te brengen.
Alles aan één slinger is zoooo saai.
Een beetje de versiering verspreiden ziet er veel gezelliger uit.
De 10 meter lange slinger lag op de grond, zorgvuldig trok ik een groene vlag van de slinger en rende er mee naar de vlindertuin.
Nu ligt er een mooi groene vlag bij de buddleja struik.
Toen ik terug kwam rennen zei het vrouwtje dat ik niet verder hoefde te helpen en ik keek vanaf een stoel hoe het vrouwtje een stuk slinger aan de boom van de vogels vastknoopte.
Mooi hoor, nu hebben ze een eigen waslijn.
Hopelijk hangt de versiering er allemaal nog maar dat zien we vanmiddag pas.

Miscommunicatie ik houd er van.
Vooral als het gaat zoals het afgelopen zondag ging.
Opa en oma waren in ons Paradijsje.
Zij mogen daar logeren als het vrouwtje moet werken.
Zodra het mooi weer is doen opa en oma dat ook.
Oma zei dat ze het gezellig zou vinden als we kwamen eten en dat wilden wij natuurlijk wel.
Dus toen het vrouwtje wakker werd ging ze ontbijten, daarna pakte ze een grote hand met koekjes uit mijn koekjespot en deed ze in een zakje.
Tegenwoordig krijg ik aan de koffie gezonde vleeskoekjes, heerlijk zijn die.
Volgens het vrouwtje stinken die enorm maar ik vind ze zalig.

In het Paradijsje waren mijn koekjes op dus nam ze vanaf thuis een boterhammenzakje met koekjes mee.
Zo was er alvast een voorraadje voor als we volgende vrije week weer naar ons Paradijsje zouden gaan.
We reden met mijn zak koekjes naar Otterlo.
Die koekjes moesten natuurlijk in mijn speciale koektrommel maar het vrouwtje zette het zakje binnen op de eettafel en ging toen lekker buiten met oma en opa kletsen.
Om 17.00 uur zei oma: “ik ga zijn vleesjes klaar maken is dat goed?”
Natuurlijk was dat goed en oma en ik gingen samen naar binnen.
Oma riep naar het vrouwtje: “zijn eten is hier hé?”
Het vrouwtje verzekerde dat dit zo was want er is altijd eten voor mij in het Paradijsje.
Oma maakte mijn bakje klaar en deed er, zoals altijd, nog wat extra lekkere vleesjes door.
Niks zo lekker als eten van oma, wat een fantastisch diner had ze voor mij klaargemaakt.
Ik had mijn bak al half leeg toen het vrouwtje zei: “wat hoor ik toch zo kraken?”
Ze kwam eens kijken en daarna ging alles in een soort wervelwind.
Ik wilde net de volgende hap nemen toen mijn etensbak onder mijn neus werd weggegrist.

Oma zei: “wat doe je nou?”
Ja, dat vroeg ik me ook af want mijn bak was nog helemaal niet leeg.
Het vrouwtje zei: “mam, je hebt zijn volledige zak koekjes door zijn vlees gedaan”
Oma zei dat ze dacht dat dit door het vlees moest en dat het vrouwtje deze speciaal daarom op tafel had gezet.
Ze kende deze nieuwe gezonde koekjes nog niet en dacht dat het vleesknabbels waren.
Ik bleef kwispelen en begon te blaffen.
Geef mijn feestmaal terug, maar het vrouwtje zei dat ik al veel te veel had gegeten.
Oma zei dat ze het wel zielig voor mij vond maar het vrouwtje was niet te vermurwen en zei dat ik nu echt niks meer kreeg.
Ze gooide mijn etensbak leeg in de prullenbak, ook alle koekjes die er nog inzaten omdat deze tegen het vlees hadden aangelegen en dan konden bederven.
Gelukkig ben ik vandaag jarig en dat is het reuze handig want dan kan ze als extra cadeau een zakje nieuwe vleeskoekjes geven.
Ik heb zin in het feestje van mijn grote mensenbroer en die van mij.

 

Er waren nog wat vakantie foto’s.
De laatste vakantiedag aan zee zijn we nog een dagje in Hoorn geweest.

 

Het was heerlijk droog weer en niet te warm dus wandelden we in het stadje en langs de haven.

 

We kwamen langs een hele lekkere viswinkel en de baas en het vrouwtje hadden wel zin in kibbeling.
Ik ook wel dus zaten we aan een tafeltje te wachten tot het klaar was.

 

Tegenover de visboer zat een hele grote reiger te wachten op traktaties van de visboer.
Af en toe kreeg hij wat lekkers en ineens kwam er een mevrouw naar ons toe lopen die vroeg of ik een stukje lekkerbek mocht.
Wat een rare vragen, natuurlijk mag ik lekkerbek.

Het vrouwtje wilde mijn stukje delen met de reiger.
Nou mooi niet.
Dit was mijn stukje en die ging ik niet delen met die uit de kluit gewassen duif.

 

Hoorn is een super leuk stadje.
Hier staan de baas en ik bij de jongens van de Bonte Koe.

 

Helaas was het toen weer tijd om alles in te pakken en naar huis te rijden.
Ik had nog best twee weken langer willen blijven.

 

De allerlaatste week gingen we weer naar ons Paradijsje maar ook naar ‘oom die in zijn eigen wereld woont.’

 

Oom is verhuisd en woont nu in een huis waar het veel rustiger is en dat vind oom fijn.
Kijk eens wat er in zijn rollator zit!
Oom heeft een eigen Meneer Jansen gekregen.

 

Ik wilde die wel want oom heeft mij toch?
Van oom mocht dat wel maar het vrouwtje zei: “doe maar niet want anders heb je straks een teckel zonder oren en pootjes.

 

Oom praat eigenlijk niet maar hij vind het heel leuk als ik er ben.

 

Het vrouwtje zei dat ze oom al lange tijd niet meer zo blij had gezien

 

Ik was ook blij want oom mocht mij meerdere koekjes geven.
Normaal krijg ik er twee aan de koffie maar omdat oom het zo leuk vind om mij koekjes te geven kreeg ik er wel tien.
Ik wel elke dag wel koffie bij oom drinken.

 

Oom moest hardop lachen toen ik van zijn schoot in zijn rollator mandje stapte.
Het vrouwtje ook maar ook al pakte ik de teckel van oom zelf, ik mocht hem niet houden.

 

Natuurlijk gingen we ook nog bij oma en opa op visite en dan wacht ze mij altijd op met een plakje slagersworst.

 

Ik ben er klaar voor hoor oma, kom maar op met die worst.

 

Verse slagersworst, ik ben er dol op.

 

Straks zie ik oma en dan krijg ik vast twee plakjes worst want ik ben gewoon hartstikke jarig vandaag.
Het vrouwtje ligt te slapen dus hopelijk is ze snel wakker.
Let’s Party.

Woensdag 9 september 2020. Meneertje 400

We waren bij de komst van opa en oma gebleven, want die kwamen ook een weekje bij ons op vakantie aan zee.
Daar had ik me natuurlijk enorm op verheugd.
De telefoon van het vrouwtje begon te rinkelen maar ze nam niet op en zei alleen: “ze zijn er.”
De baas trok zijn schoenen aan en ik holde achter het vrouwtje aan naar hun slaapkamer.
Ze deed het raam open en tilde me op en toen hoorde ik vanaf de weg: “daar is mijn liefje, we komen er aan hoor moppie.”
Het vrouwtje hield mij stevig vast want ik sprong in haar armen heen en weer en begon keihard te piepen.
Opa en oma lieten de auto staan en kwamen via het schelpenpad naar ons toe gelopen.
Het vrouwtje zette mij op de grond en ik spurtte naar de voordeur.
De baas reed de auto van opa en oma door een heel smal weggetje tot vlak bij de slaapkamer en gaf de logeerspulletjes van opa en oma, via het openstaande raam, aan het vrouwtje.
Daarna reed hij weg om de auto op onze afgesloten parkeerplaats te zetten.
Ik merkte niet eens dat hij weg reed. Ik was veel te druk met opa en oma.
Helemaal feest als ik ze zie en ik krijg altijd een plakje worst van oma.
Waar ze ook vandaan komt, ze zorgt dat ik nooit teleurgesteld wordt.
Het vrouwtje had het beddengoed waar Joeri en Riri onder geslapen hadden gewassen en alvast de bedden voor ze opgemaakt dus ze konden zo aan de koffie met koekjes.

 

Na de koffie gingen opa en oma met mij spelen met de frisbee in de tuin.
Opa gooide naar oma.

 

Oma probeerde te vangen en deed haar armen in de lucht.

 

Mijn oma is niet zo heel goed in vangen maar ik kon haar prima helpen.

 

Ik rende naar de frisbee en pakte hem snel op.
Oma zei: “goed zo vent.”

 

Dat vond ik ook en ik holde er van door met de frisbee in mijn bek.
Met een keiharde vaart rende ik ons huisje in.
Het vrouwtje zei dat ik de frisbee moest terug geven omdat dit niet leuk spelen was.

 

Onzin want oma moest heel hard lachen dus zij vond het heus een leuk spel.
Oma vind eigenlijk alles wat ik doe wel leuk.

 

Ineens hoorde ik binnen dat ze weer aan het frisbee-en waren.
Hoe kon dat nou?
Ik had de frisbee mee naar binnen genomen en had hem nog steeds stevig tussen mijn tanden geklemd
Hier moest ik het mijne van weten en liet mijn frisbee achter in het huis en rende weer naar buiten.
En jawel, er waren niet één maar twee frisbee schijfjes.
Nog voordat oma hem van de grond had kunnen vissen had ik ook de tweede frisbee te pakken.

 

Wat een super leuk spel.
Wacht, ik leg deze even binnen.
Hebben jullie er nog meer?
Ik verzamel ze met liefde.

 

De zon ging schijnen en het vrouwtje zei dat het tijd was voor wat drinken.
Ik had wel zin in koffie met koekjes maar dat hadden we al op.
Opa wilde wel een biertje en oma kreeg een glas water.
Gelukkig kreeg ik er van oma een koekje bij.

 

Oma zei dat het zo’n heerlijk weer was.
Ze deed de stoelleuning achterover en ging heerlijk genieten van het zonnetje.
Het vrouwtje tilde mij van oma’s schoot en zei dat ik nu even alleen moest spelen zodat oma even lekker een middagdutje in de zon kon doen.

 

Oma vind het altijd leuk om wat met mij te doen dus ik had heus op haar schoot kunnen blijven liggen.
Toch mocht het niet van het vrouwtje.
Ze haalde een kussen voor mij en zei dat ik ook even lekker moest gaan slapen.
Ik was helemaal niet moe dus besloot zachtjes te piepen om oma te laten horen dat ik samen met haar wilde spelen met piepkip.
Het vrouwtje hoorde dat en zei: “sttttt, oma slaapt.”

 

Het vrouwtje zei dat oma even moest rusten en als ze weer wakker was we dan gingen wandelen.

 

En dat deden we.
Opa bleef in ons huisje de Tour de France kijken en wij gingen wandelen en op zoek naar een Geocache.
Oma vond dit ook heel erg leuk en kan enorm goed wandelen dus we besloten en mooi natuurgebied te bezoeken vlak bij de duinen.
We moesten een hele hoge trap af en de baas droeg mij naar beneden.

 

 

Daarna moesten we een heel groot veld door.
Ik liep voorop want ik ken daar de weg op mijn duimpje.

 

We kwamen bij de plek waar we moesten zoeken en de baas vond de cache.

 

Daarna gingen we de hele weg weer terug en oma was nog niet moe.
Bij de trap liepen de baas en ik voorop en wij stonden oma boven op te wachten.

 

Oma kan nog steeds goed trappen lopen.

 

De baas zei: “lopen jullie maar vast terug naar het huisje dan ga ik nog even zwemmen in zee”.
Daar wilde oma niks van horen want ze wilde ook de zee zien.
Vanaf het strandterras keken oma en het vrouwtje naar mij en de baas.
Natuurlijk hebben de baas en ik beiden gezwommen.

 

Om 17.00 uur liepen we terug want we gingen uit eten en ik moest eerst nog in bad en de baas moest nog douchen.
Daarna kreeg ik mijn diner en om 17.45 uur gingen we onderweg naar Den Helder.
Natuurlijk hoefde ik niet in mijn autostoeltje maar mocht ik lekker bij oma op schoot.

 

Keurig anderhalve meter afstand hadden we in restaurant Lands End.

 

Zoals altijd slaap ik tijdens het eten.
Mijn eigen kussen gaat altijd mee.

 

Toen het op was mocht ik weer op schoot maar ik zag een hele grote zeemeeuw op het tafeltje buiten zitten.
Het vrouwtje fluisterde in mijn oor dat ik daar niet naar mocht blaffen of grommen omdat dit niet netjes is in een restaurant.

 

Natuurlijk deed ik dat niet, het is toch geen duif!
Zo jammer dat de vakantie weer voorbij is.
Ik mocht elke ochtend opa en oma wakker maken en dat doe ik heel graag.

 

Ik mis het strand, het rennen over het zand, de golven van de zee en alle extra aandacht

 

Het vrouwtje zegt dat we weer mooie herinneringen hebben gemaakt maar ik was liever gewoon vakantie blijven houden.

 

De baas moet vandaag weer gaan werken en het vrouwtje gaat morgen weer een week nachtdiensten doen dus dan is het echt helemaal klaar met de vakantie.

Over precies een week zijn mijn grote mensenbroer en ik jarig.
We vieren het in ons Paradijsje.
Vandaag is eigenlijk ook een heel klein feestje want dit is het 400ste verhaaltje.
400 Meneertjes….wie had dat ooit gedacht!
Zullen we daar een paar plakjes ham op nemen?

Woensdag 2 september 2020 Meneertje 399

Nog steeds op vakantie en het is zo heerlijk.
De eerste week aan zee kwamen mijn grote mensenbroer met zijn vriendin logeren.
Super gezellig want dan is er altijd wel iemand die met mij wil spelen.
We kwamen een kermis tegen en daar won de baas een luiaard knuffel en Riri mocht die hebben.
Echt stom want ik had die ook wel gewild.

 

Kijk nou wat een leukerd. Daar had ik best gezellig mee willen spelen.

 

Het vrouwtje zei dat dit niet ging gebeuren omdat ik de luiaard anders binnen 5 minuten ontdaan zou hebben van zijn jas en muts.
Op zich lijkt me dat logisch want ik heb persoonlijk nog nooit een luiaard met een roze hoodie aan gezien.
Ik heb nog een poosje lief naar Riri gekeken maar ze zei dat ze dit cadeau van de baas had gekregen en dat hij echt voor haar was.
Gelukkig bedacht de baas voor mij wel weer een leuk snoepspel.
De kleine lekker ruikende snoepjes waren ook mee op vakantie en de baas stopte ze in de openingen, achter de kleine tandjes, van het gele balletje.
Daarna mocht ik ze er uit vissen.

 

Het vrouwtje dacht dat dit veel te moeilijk was maar ik had ze er zo uit.
Daarna besloot ze er nog kleinere snoepjes in te doen.
Die zaten in het pakket wat ik pas had gekregen.
Deze snoepjes waren amper zichtbaar en schenen trainer snoepjes te zijn.
Ze verdwenen onzichtbaar achter de tandjes van de gele bal en daarna kreeg ik hem.
Na een kwartier pulken had ik er nog niets uit gekregen en kwam ze eens kijken en zei: “volgens mij gaat dat niet werken.”
Ze pakte het balletje vast en zei: “JakkesJanGriebel.”
Geen idee wat het betekende maar ze liep met het balletje naar de kraan.
Ik bleef tegen haar aanspringen maar ze draaide de kraan open.
De baas vroeg wat ze ging doen en ik hoorde haar zeggen dat de bal helemaal was vol gekwijld en dat de mini snoepjes zich als een soort pasta in de openingen hadden vast gezogen en dat het één grote smurrie bende was geworden.
Wat een onzin, ik heb heel schoon speeksel en ik wilde heus nog wel verder met mijn traktatie stoeien.
Helaas was het vrouwtje er helemaal klaar mee en boende de openingen schoon.
Ze spoelde de bal net zo lang onder de hete kraan af tot hij weer brand schoon was.
Daarna pakte ze keukenrol en probeerde de openingen te drogen.
Vervolgens begon ze te mopperen en zei tegen de keukenrol, die achterbleef in de schoon gewassen gaten, dat ze er als de wiedeweerga uit moesten komen.
Op dat moment besloot ik op de bank af te wachten hoe dit ging aflopen.
Ze mopperde steeds harder en draaide de kraan weer open.
Ze spoelde de gaten schoon en de natte kleverige stukjes papierpulp lieten met tegenzin los.
Ze keek naar de wederom natte bal en zei: “waar moet ik het dan mee afdrogen?”
De baas opperde dat een ander stukje keukenrol misschien een goed plan was en dook lachend in de krant.
Het vrouwtje pakte de theedoek, droogde alle openingen en gooide de droogdoek daarna in de wasmand.

Ze zei dat ze nog wat snoepjes uit het potje in het balletje zou doen.
Jullie snappen dat het spel 2 minuten later al weer klaar was.
Ik besloot een poosje lekker te gaan slapen en na een poosje zei de baas: “ligt Meneertje bij jou?”
Het vrouwtje schoot overeind en begon te zoeken.
Ze keek in ons vakantiehuis maar zag me nergens.
Het vrouwtje beende op de openslaande pui deur af en net toen ze deze verder open wilde doen zag ze mij.
Ha vrouwtje, je hebt hele rode wangen, heb je weer opvliegers en ga je weer in een hemdje buiten staan?
Wacht, dan ga ik met je mee.

 

We gingen niet naar buiten en ik liep achter haar aan om te kijken wat we dan gingen doen maar het vrouwtje ging weer knutselen.
Een hele tijd later vroeg ze: “wat ben je aan doen?”

 

 

Geen idee waar het op leek maar volgens mij was het meer dan duidelijk dat ik lekker aan het slapen was.

 

Hoezo moet ik dat gewoon op de bank doen, dit is toch de bank?

 

Nadat mijn broer en vriendin weer naar huis waren gegaan kwamen opa en oma.
Natuurlijk moesten ze eerst heel lang rijden dus hadden we heel veel tijd  om onze eerste geocaching doen.
Ik hoorde dat we op zoek gingen naar een schat.
We gingen wandelen en dat is altijd geweldig, mij om het even of dat met of zonder zoeken naar een schat is.

 

Kom maar vrouwtje, ik heb je oorwarmers al gepakt want het waait en anders krijg je last van je oren.

 

We vonden in totaal 5 schatten op onze wandeling en ik mocht op sommige delen van de tocht lekker los lopen.

 

Schat gevonden en genoteerd

 

Omdat het vrouwtje dat leuk vond, hebben we overal een cadeautje achter gelaten.

 

We moesten af en toe lang op het vrouwtje wachten want die wilde overal speuren.

 

Na de wandeling had de baas het warm en wilde hij nog even zwemmen in de zee.
Niemand anders had het warm want iedereen liep met een jas aan op het strand.
De baas en ik zijn bikkels en hadden het helemaal niet koud.

 

Daarna gingen we graven en er kwam een kindje aan en vroeg of ze een foto van mij mocht maken.
Nou, dat mocht best hoor.

 

Ze maakte een heleboel foto’s en liep daarna weer verder.

 

Heel jammer, anders had ze mooi samen met mij met de bal kunnen spelen.

 

Het vrouwtje was inmiddels in het strandpaviljoen gaan zitten en na een poos liepen de baas en ik er ook heen.
De baas nam een biertje en het vrouwtje dronk koffie.
Ik kreeg water en een koekje en keek verlangend naar de zee.

 

Helaas gingen we terug naar huis maar het vrouwtje zei dat opa en oma er bijna waren en ik nog moest douchen.

 

Zo lag ik schoon gewassen op de komst van opa en oma te wachten.
Daarover volgende week meer.