Maand: september 2018

Woensdag 19 september 2018 Meneertje 305

Het vrouwtje werd zenuwachtig van mij.
Nu is dat totaal niet nodig maar zo werkt dat kennelijk met mijn vrouwtje.
Waarom ze zo nerveus werd?
Eigenlijk was er weinig aan de hand maar ik lag elke keer heerlijk boven op de leuning van de bank, aan de kant bij het raam.
Eerder sprong ik daar alleen heen als ik naar buiten wilde kijken.
Ik zat dan op mijn billen op de leuning en keek wat er buiten gebeurde.
Als er dan niets meer te zien viel, sprong ik er af en ging dan op de bank liggen.
De laatste tijd bleef ik echter op de leuning en viel daar dan in slaap.
Het vrouwtje was bang dat ik tussen de bank en de verwarming zou vallen met alle gevolgen van dien.
Dus pakte zij mij elke keer op, zodra ik daar in slaap viel.
Heel vervelend om elke keer uit je slaap gehaald te worden.
Ik val heus niet naar beneden maar kennelijk geloofde ze dat niet.
De baas zei dat hij wel een oplossing wist en iets voor mij zou gaan maken. Ik zou een eigen kraaiennest krijgen.
Wat hij van plan was wist ik niet precies maar ik was er al snel uit dat ik niet in het nest van een vogel zou gaan zitten.
Het vrouwtje kon dan wel dol enthousiast roepen dat dit een heel goed idee was maar die houd van vogels.
Ik niet, ik jaag ze weg als ze in het gras van ons Paradijsje gaan zitten.

De baas hoorde me al niet meer want die was onderweg naar de bouwmarkt en kwam terug met planken.
In notime had hij voor mij een heel mooi uitkijkplekje annex slaapbank gemaakt, tussen de bank en het raam in.
Het vouwtje legde er een zacht dik kleed op en ik sprong er via de leuning op.
Dit was helemaal perfect. Heerlijk soezen als er zon is, goed overzicht om de boel te kunnen bewaken en als het straks koud word en de thermostaat gaat weer aan, dan lig ik heerlijk vlak boven de verwarming.
Het vrouwtje vond het heel knap van de baas en was super blij.
Ze zei: “nu kan je niet meer naar beneden vallen Meneertje”.
Nou, daar hoeft ze ook niet bang voor te zijn want nu ik zo’n mooi eigen plekje heb ga ik heus niet meer op de leuning liggen.
Nu nog een hand vol koekjes en het is helemaal af.
Mijn nieuwe plek lijkt helemaal niet op het nest van een kraai.
Het is meer een mooi uitkijk-eiland.
Naast een eigen bos, een eigen zee en een eigen strand, heb ik nu ook een eigen eiland.
Maar dat is niet het enige dat ik heb gekregen, ik ben namelijk afgelopen zondag jarig geweest, samen met mijn grote mensenbroer.

“Meneertje 305” verder lezen

woensdag 12 september 2018 Meneertje 304

Tijdens onze vakantie kwam mijn vriend Guus regelmatig langs en zijn mama neemt dan altijd wat lekkers mee.
En soms staat ze er ineens met een cadeautje, lief hè?
Tijdens de vakantie stond Guus ineens voor het hekje in zijn auto en hij vroeg of ik mee wilde naar een kleedjes-markt.
Ik had geen idee wat een kleedjes-markt was maar kleedjes klinken sowieso altijd goed, dus daar had ik wel zin in.
Het vrouwtje wilde ook wel mee en zo togen we naar de markt.
De papa van Guus ging foto’s maken voor de krant, dus liepen Guus, zijn mama, het vrouwtje en ik liepen samen langs de kleedjes.
Alles op de kleedjes was tweedehands en kostte bijna niets.
Het vrouwtje zei dat ik wel een leuke knuffel uit mocht zoeken.
Normaal krijg ik die niet want binnen 5 minuten heb ik de inhoud eruit en dat vind ze zonde.
Daarom ben ik zo blij met de mama van Guus want die vind dat helemaal nooit zonde, van haar mag dat allemaal best.
Nu alle knuffels op de kleedjesmarkt nog geen euro waren, mocht ik wat uitzoeken.
Dat liet ik me geen twee keer zeggen en greep een grote rode Angry Bird knuffel van een kleedje.
Het vrouwtje betaalde 50 eurocent en toen liepen we verder.
Ik droeg mijn knuffel zelf en wilde eigenlijk het liefste meteen door naar het Paradijsje maar we gingen eerst nog alle andere kleedjes af.
Al die tijd heb ik netjes zelf mijn knuffel gedragen.

Eenmaal terug in het Paradijsje zei het vrouwtje dat ik heel voorzichtig met mijn mooie nieuwe knuffel moest doen.
A was de knuffel helemaal niet nieuw, B was het MIJN knuffel en C ook nog eens een Angry Bird dus………binnen een half uur was de Angry Bird een schattig rood kleedje met oogjes.
Vrouwtje begon te zuchten en zei: “wie moet dat nu weer allemaal opruimen?”
Dat leek mij ansicht heel duidelijk en ik ging heerlijk op mijn rug liggen op het dikke stoelkussen.
Vrouwtje zei dat ze heus zag dat ik niet sliep maar ik zette een keiharde snurk in en hield mijn ogen stijf dicht.
Het vrouwtje pakte een stoffer en blik en begon met ruimen.
Ze is elke keer weer verbaast hoeveel rommel er uit één knuffel komt.
Na alle ervaring zou ze dat inmiddels wel moeten weten, heel veel.
Heerlijk om de complete vulling allemaal netjes te rangschikken.
Ik leg ze altijd keurig bij elkaar in het gras maar ik kan er ook niets aan doen dat de wind al die witte wolken overal heen blaast.

“Meneertje 304” verder lezen

Woensdag 5 september 2018 Meneertje 303

De vakantie is weer voorbij.
Echt jammer dat we niet vier maanden per jaar vakantie hebben.
Ik stel voor dat iedereen elk jaar vier maanden vakantie mag hebben.
Het is namelijk super belangrijk om leuke dingen te doen en extra veel koekjes te eten want dat mag op vakantie.
Als de baas en het vrouwtje samen zijn, is dat veel leuker dan alleen maar de weekenden.
Vrouwtje zegt dat ik niks te klagen heb, omdat wij al vanaf april elke vrije week van het vrouwtje in het Paradijsje zijn.
Dat is zo maar dan is de baas er niet bij en dat is juist zo fijn, daarom wil ik dat wel vier maanden achter elkaar.

Het was heerlijk in ons Paradijsje maar het was ook super leuk in ons hutje aan zee.
We moeten dan heel ver met de auto en als je dan uitstapt dan ruik je de zee al.
Ik was er pas één keer eerder geweest en ze waren benieuwd of ik de weg nog wist.
Nou, ik ben echt niet dom en ik wist heus de weg naar ons appartement.
Toen we aankwamen was Bert er nog.
Bert had ons huisje schoon gemaakt en bleef nog even gezellig bij ons kletsen.
Vorig jaar was Willem, zijn teckel, ook mee maar nu was hij alleen.
De baas nodigde Bert uit om mee te gaan naar een leuk restaurant vlak in de buurt en dat deed hij.
Zo begon de week en vanaf dat moment deden we alleen maar leuke dingen.
We gingen naar de Juttersmarkt, naar allerlei leuke strandterrasjes, winkeltjes, zwemmen in zee, rennen op het strand, wandelingen maken, uit eten, en zo vlogen de dagen voorbij.
Eigenlijk moet je niet zoveel leuke dingen doen want als je stomme dingen doet, dan duurt de vakantie veel langer.
Voor dat ik het wist, was het vrouwtje de spullen al weer aan het inpakken.
Ik hoopte nog even dat we vanaf de zee door zouden rijden naar ons Paradijsje maar we gingen echt naar huis.
Joeri was de dag daarvoor thuis gekomen uit Ghana en het vrouwtje was blij dat ze hem weer zag.
Dat vond ik natuurlijk ook wel maar het betekende tevens het echte einde van vier heerlijke weken zon, bos, zee en gezelligheid.
Gelukkig gaan we nog wel naar het Paradijsje als het vrouwtje van het weekend weer vrij is maar als het regenachtig is dan gaan we alleen het weekend en niet meer de hele week.
Van mij mag het nog wel een maand of twee nazomeren.
Afgelopen maandag zijn de baas en het vrouwtje weer aan het werk gegaan en is het gewone leven weer begonnen.
Het is afkicken hoor maar, zoals het vrouwtje altijd zegt, we hebben weer mooie herinneringen gemaakt.
En die ga ik natuurlijk allemaal aan jullie vertellen.

“Meneertje 303” verder lezen