Maand: januari 2018

Woensdag 31 januari 2018 Meneertje 252

We zijn al twee dagen op zolder.
Ik vind dat super leuk maar het vrouwtje zucht, kreunt en steunt wat af.
Ze had het weekend al gezegd dat ze de hele zolder ging opruimen.
De zolder waar ik altijd kom heeft wel veel spullen maar daar zou ik persoonlijk niks van weggooien hoor.
Het vrouwtje zei dat er zoveel lag, dat ze niet wist waar ze moest beginnen.
Daar begreep ik helemaal niks van, dat viel toch wel mee?
Tot het moment dat het vrouwtje de schotten, van het achterste gedeelte van de zolder, weghaalde.
Mijn ogen werden zo groot als schoteltjes en ik dook er tussen.
Wat een geweldige speelplek.
Hier was ik nog nooit geweest.
Binnen no-time was ik verdwenen tussen de oude kussens, slaapzakken,slaapmatjes, luchtbedden, snorkels, lp’s, een plunje baal met legerspullen,
oude dia’s, films, dozen vol diaraampjes, een hele hoge stapel gezelschapsspellen die allemaal door elkaar lagen en nog veel meer.
Het vrouwtje haalde er één voor één alles uit, zocht het uit en maakte een stapel bewaren en een stapel voor de kringloopwinkel en de grofvuilstort.
Twee volle dagen vermaken we ons al op zolder en ik vind het echt fantastisch.
Waarom hebben we dit nog nooit eerder gedaan?
Dit is toch genieten.
Het vrouwtje dacht daar, aan alle kreun geluiden te horen, heel anders over.

“Meneertje #252” verder lezen

Dinsdag 30 januari 2018 Meneertje 251

De hoogste tijd om weer eens de benen te strekken. Maar waar kon dat?
Het was wel even een gezoek naar de juiste locatie want we kunnen niet meer naar de hondenspeelplaats
en rennen aan de riem is natuurlijk niks aan.
Ik wilde heel graag los maar het vrouwtje wilde dat perse op een plek waar dat veilig kon.
Na lang denken besloten we naar het stadspark te gaan.
Niet zo veilig als de hondenspeelplaats maar gelukkig goed gekeurd.
We reden er heen en natuurlijk ging mijn bal mee.
De baas nam ook de Drone mee, om buiten te oefenen.
Echt raar want hij moet de bal gooien.
Het vrouwtje kan echt niet zo ver gooien als de baas en ik wilde wel wat te rennen hebben.
Toch pakte de baas de Drone uit de doos en stopte de batterij er in.
Het vrouwtje gooide met de bal en de baas probeerde de harde wind te trotseren met de Drone.
Dat lukte niet echt heel geweldig en de Drone zwabberde als een dronken tor rond.
De baas was bang dat de Drone in een boom zou blijven hangen dus besloot hij zijn oefenpoging te staken.
Heel goed plan, nu kon hij fijn mijn bal heel ver weg gooien.
Niks zo lekker als keihard rennen.
Dat kan natuurlijk thuis ook maar nu kon ik hele lange stukken rennen.

“Meneertje #251” verder lezen

Maandag 29 januari 2018 Meneertje 250

Wat een mooie mijlpaal.
250 verhaaltjes, dat zijn er al best veel.
Nummer 250 is dubbel feestelijk want alle boeken zijn vandaag op de post gegaan.
Dat er zoveel boeken verkocht zouden worden, had ik ècht nooit verwacht.
Ik wilde er in het begin 150 laten drukken maar de papa en mama van Guus zeiden gelukkig: “we doen er mooi 250”.
Anders hadden we er niet genoeg gehad.
En zo begon het avontuur.

Zonder de papa en mama van Guus was dit boek er nooit gekomen.
Ik noem het ons gezamenlijke kindje.
Alle teksten zijn van mij, opgeschreven door mijn vrouwtje, de layout van de papa van Guus, tevens ook de adviezen in alles wat te maken heeft met papierdiktes, drukletters, etiketten etc etc.
De mama van Guus heeft alle teksten gecontroleerd, gecorrigeerd, gezorgd dat de foto’s netjes paste en hield zich bezig met de enveloppen en de verzending.
De samenwerking verliep als een geoliede machine en ze hebben dag en nacht gewerkt om de layout klaar te krijgen.

Het vrouwtje was net wakker toen Ruud en Anneke belden dat het boek was binnengekomen.
Ik sprong een gat in de lucht en wilde gelijk op weg naar mijn vriend Guus.
Helaas wilde het vrouwtje eerst ontbijten en aankleden.
Echt raar want Ruud en Anneke vinden haar in een onesie vast ook heel leuk.
Gelukkig was het vrouwtje wel snel en zaten we binnen een half uur in de auto op weg naar Otterlo.
Guus stond voor het raam en toen hij ons zag kwam hij hard blaffend naar buiten.
Ik begon ook te piepen en we knuffelden elkaar en gingen toen naar binnen.
Daar kon het vrouwtje eindelijk het boek bekijken.
Er kwam niet veel meer uit als ohhh, gaaaf , leuuuk, mooooi, superrrrrr.

“Meneertje #250” verder lezen

Vrijdag 26 januari 2018 Meneertje 249

Jullie weten natuurlijk dat ik dol ben op dozen versnipperen.
Grote of kleine doosjes, het maakt mij niet uit, als er maar wat te scheuren valt.
Vanochtend was de baas in de keuken bezig en ik lag op de bank te knabbelen aan een mooi nieuw bot.
Dat bot had ik net gekregen, dus ik was erg druk met kauwen.
Niks zo lekker als een vers nieuw bot.
Mijn tanden zijn namelijk beresterk en in no-time heb ik een bot ontmanteld.
Zodra er kleine stukjes overblijven halen ze die weg omdat het vrouwtje bang is dat ik er anders in stik.
Dat gebeurd heus niet maar zolang ik er een lekker nieuw bot voor terug krijg hoor je mij niet klagen.
De baas kwam uit de keuken gelopen en zei: “kijk eens wat ik voor jou heb”.
Hij schudde met een klein doosje en er rammelde iets.
Ik rende naar de baas en hij rammelde nog eens met de doos.
Gooi maar op de grond baas, ik wil kijken wat er in zit.
De doos lag op de vloer en ik snoof eens aan de zijkant.
Dat rook heerlijk.
In de doos zat een heel erg lekker ruikend snoepje met kippengeur.
Als een bezetene begon ik op de doos te graven.
De doos wilde niet open en ik liep met doos en al het trapje op zodat ik op de bank verder kon gaan met het openen van de doos.

“Meneertje #249” verder lezen

Donderdag 25 januari 2018 Meneertje 248

Niks zo gezellig als samen koffie drinken op de bank.
Echt jammer dat het vrouwtje, als ze werkt, haar onesie niet aandoet.
Op schoot ligt het veel lekkerder op een fluffy onesie dan op een spijkerbroek
Vrouwtje zegt dat ze haar berenpak niet aan kan doen als ze werkt, omdat ze mij uit moet laten als ze net wakker is. Wat mij betreft kan ze mij prima uitlaten in een onesie.
Toch super fijn om in een berenpak buiten te lopen.
Het is buiten koud en dan is zo’n warm pak bij uitstek heel geschikt.
Ze kan zelfs de muts van de onesie opzetten, daar zitten hele leuke beren oren op.

Gelukkig kan ze nu haar onesie wel aan want ze is weer vrij.
Ik ga lekker de hele avond op haar schoot liggen.
We hebben trouwens geweldig nieuws gekregen van de drukker.
Het boek is klaar!!!!!!!!!!!!!!
Ik maakte een rondedansje en wilde er natuurlijk gelijk in kijken.
Maar het vrouwtje zei: “het boek is klaar en de drukker heeft gezegd dat hij het zaterdag met de post mee gaat geven.
Dat betekend dat het boek er dinsdag is en dat we dan feest kunnen vieren.
Daarna moeten we alle boeken inpakken en gaan versturen.
Vrijdag 2 februari heeft iedereen zijn boek binnen.

“Meneertje #248” verder lezen

Woensdag 24 januari 2018 Meneertje 247

Gisteravond kwamen Jan en Bertus op visite.
Dat ze er waren wist ik niet want ik was in eerste instantie boven bij Joeri spelen.
Pas om 20.30 uur, nadat Joeri mij had uitgelaten, kwam ik er achter dat ze er waren en toen wilde ik natuurlijk gelijk spelen.
Kennelijk hadden ze een vergadering want er lag overal papier en die mocht ik natuurlijk niet hebben.
Ik knuffelde snel het vrouwtje en toen holde ik naar Bertus om hem te zoenen en daarna naar Jan.
Toen ik iedereen begroet had, haalde ik mijn grote witte flostouw op.
Bertus ging gelijk met mij spelen en gooide mijn flostouw weg.
Echt jammer dat ik niet eerder wist dat ze er waren, want dan had ik leuk de hele avond met ze kunnen spelen.
Ze gingen om 21.15 uur naar huis en toen moest het vrouwtje snel brood smeren, fruit in haar tas doen en ging ze werken.

“Meneertje #247” verder lezen

Dinsdag 23 januari 2018 Meneertje 246

Een snel verhaaltje want het vrouwtje krijgt zo visite.
Daarom ook een keer geen fotoverhaaltje.
Ik moet nog vertellen over het weekend.
Zaterdag kwam het vrouwtje om 8.00 uur thuis uit haar werk en de baas die sliep nog.
Meestal is de baas heel vroeg maar in het weekend slaapt hij een enkele keer uit.
Terwijl het vrouwtje zachtjes de voordeur opende begon ik te piepen.
Ze deed de woonkamerdeur open en toen het deurtje van mijn bench.
Ik vloog in haar armen en samen liepen we naar de bank om te knuffelen.
Daarna nam ze mij op de arm mee naar boven en mocht ik de baas wakker maken.
Terwijl het vrouwtje haar pyjama aandeed mocht ik spelen met de baas met mijn rode zakdoek.
Daarna kroop het vrouwtje in bed en ging de baas wassen en aankleden.
Heerlijk vind ik spelen op het grote bed.
10 minuten later moest ik dan toch echt mee uit en gaf ik het vrouwtje een welterusten knuffel.
Tot half vier vrouwtje, wij mannen gaan genieten van de zaterdag.
Lekker hard stoeien en wilde spelletjes doen.
Ik houd er van.

“Meneertje #246” verder lezen

Maandag 22 januari 2018 Meneertje 245

Iedereen weet dat een kerstboom niet langer dan 6 januari mag blijven staan.
Bij oma in het verzorgingshuis stond hij veel langer.
Dat komt omdat oma meestal in de gezamenlijke woonkamer zit en de baas en het vrouwtje dan niet bij oma op haar slaapkamer komen.
Gelukkig dacht oma er zelf aan want anders had de kerstboom er nog veel langer gestaan.
Het vrouwtje nam de boom mee terug en ook een pluche Kerstman. Ze zette de spullen zo lang op zolder want ze had geen zin om de kerstboom af te tuigen en opgetuigd paste hij niet achter het schot bij de kerstspullen.

Zo kwam het, dat ik ineens tijdens het strijken hoorde: “wat heb jij nu?, kom jij eens hier”.
Ik besloot dat dit nooit tegen mij kon zijn en sloop onder het was-rek door naar de andere kant van de zolder.
Het vrouwtje kwam achter me aan en ik zette het op een rennen met de Kerstman in mijn bek.
Omdat het vrouwtje niet wilde dat de Kerstman stuk ging, probeerde ze mij te vangen.
Super leuk natuurlijk want ik ben veel sneller en als een hijgend hert holde ze achter me aan, al roepend dat ik moest blijven, hier moest komen en los moest laten.
Dat zijn heel erg veel commando’s en wij mannen kunnen geen drie dingen tegelijk en rond rennen met de Kerstman waren wat mij betreft voldoende dingen.
Vrouwtje pakte een oude theedoek en zei: “kijk eens wat ik hier heb”.
Nou, dat zag ik heus wel, dat was wel een heel simpel raadseltje.
Dat was een theedoek en ik had een Kerstman en die ging ik toch echt niet omruilen.
Tot het vrouwtje heel wild begon te zwaaien met de theedoek.
Ik liet de Kerstman los en holde naar het vrouwtje.
Vrouwtje gooide de theedoek weg en terwijl ik er achteraan rende griste zij de Kerstman van de grond.

“Meneertje #245” verder lezen

Vrijdag 19 januari 2018 Meneertje 244

Toen het vrouwtje vanmorgen thuiskwam uit haar werk, was ik natuurlijk heel erg blij.
Het vrouwtje is altijd bang dat ik tijdens die blije momenten mijn rug breek.
Daarom probeert ze altijd heel zachtjes de sleutel in het slot om te draaien en dan muisstil naar binnen te sluipen.
Soms lukt dat, als de baas druk in de weer is met de cavia’s maar meestal betrap ik haar op heterdaad en begin dan oorverdovend te piepen.
Vaak gooit ze haar tas op de grond en holt dan met jas en al de kamer in want ze weet namelijk precies wat ik ga doen.
Ik ga op de stoel van de baas staan, spring op de armleuning en vanuit daar op de hoge rugleuning.
Zodra ik haar zie spring ik in het luchtledige naar het vrouwtje toe.
Doodeng vind ze dat maar dat hoeft niet want ze is heel goed in mij vangen.
Niks engs aan, ik wil gewoon zo snel mogelijk knuffelen.
Ze zegt altijd dat ze een hartverzakking krijgt van mij en dat kan ik me goed voorstellen want zij wil natuurlijk ook heel graag met mij knuffelen.

Als ze dan even geknuffeld heeft zet ze mij op de grond en loopt dan naar de gang om haar jas en schoenen uit te doen.
Natuurlijk hol ik mee en spring tegen haar aan tot ze me weer optilt zodat we weer verder kunnen knuffelen.
Meestal loopt ze dan met mij in haar armen naar de baas en geeft hem ook een knuffel.
Daar steek ik uiteraard gelijk mijn neus tussen want als ik aan de beurt ben, dan ben ik aan de beurt.
Als ze uit haar werk komt heb ik namelijk niet heel erg lang de tijd want ze moet natuurlijk gaan slapen.
Ik zie haar dan pas om 15.30 uur weer dus moet ik mijn knuffeltijd optimaal benutten, daar kunnen we geen baas bij gebruiken.
De tijd vliegt sowieso voorbij.

“Meneertje #244” verder lezen

Donderdag 18 januari 2018 Meneertje 243

De allerergste storm die ik ooit heb meegemaakt.
Levensgevaarlijk. Je oren zouden van je hoofd af waaien.
De televisie stond aan en vrachtwagens vielen als dominosteentjes om en bomen braken als luciferstokjes af.
Code rood was het en de meneer op de televisie raadde aan vooral niet de weg op te gaan.
Er vlogen zelfs mensen de straten over.
Ik had het heel snel gezien, wij gingen ons houden aan de adviezen van die meneer op de televisie en bleven mooi binnen.
Het vrouwtje merkte er niks van want die moest uitslapen.
Toen ze gedoucht had en naar beneden kwam ging ik haar eerst uitgebreid knuffelen en toen vertelde de baas aan het vrouwtje dat het echt enorm stormde.
Dat er zelfs een dak van een huis was gewaaid en dat er overal veel schade was.
Vrouwtje zei: “hopelijk hebben we geen schade aan ons paradijsje en staat de caravan er nog.
Ze had de woorden nog niet uitgesproken of de mama van Guus app-te dat ze samen met de papa van Guus was gaan kijken bij de caravan en dat we geen schade hadden.
Wel heel veel rommel en ze stuurde wat foto’s van de tuin, en van onze heg om ons Paradijsje heen.
We hadden een klein kersttakje dat tegen de deur van het klompenhok was gewaaid maar geen schade.
Echt bijzonder want op het hele park had de storm behoorlijk geraasd en zijn best gedaan. Hij had heel veel schade veroorzaakt.
Bomen ontwricht maar gelukkig geen mensenlijk leed.
De papa en mama van Guus hadden een klein beetje schade aan een hor, maar verder gelukkig ook niks.

“Meneertje #243” verder lezen

Woensdag 17 januari 2018 Meneertje 242

Ik ben al een aantal keren op de hondenspeelplaats geweest en het is daar echt fantastisch.
Een heel groot gebied waar je keihard kunt rennen en sjezen.
Het is veilig en je kunt er zelfs oefenen tussen de houten paaltjes met zigzag lopen.
Ook zijn er oefenhekjes om hoge sprongen te maken en er is een grote tunnel.
Eigenlijk is het de enige grote plek in Veenendaal waar je echt probleemloos vrij kunt hollen.
Ik herken de weg er naar toe al op mijn duimpje en begin keihard te piepen als we er bijna zijn.
Het vrouwtje vind mij super knap.
Niet zozeer dat ik keihard piep maar wel dat ik heel veel routes herken.
De weg naar oma en opa, natuurlijk ook naar oma in het verzorgingshuis, de weg naar het paradijsje, de dierenwinkel en uiteraard de weg naar de hondenspeelplaats.
De baas nam een groot badlaken mee en het vrouwtje de camera en daar gingen we op weg.
Het vrouwtje en de baas deden een weddenschap. De baas zei: “hoevaak denk jij dat hij zal gapen tot we stoppen bij de hondenspeelplaats?”
Altijd als ik super blij ben en eigenlijk veel lawaai wil maken, begin ik te gapen.
Dat gapen gaat met hele lange uithalen waarbij ik allerlei rare geluiden produceer.
Ze moeten daar beiden altijd heel hard om lachen maar ik kan het echt niet helpen.

“Meneertje #242” verder lezen

Dinsdag 16 januari 2018 Meneertje 241

Vandaag een enorme crash, en nee, niet de drone die naar beneden stortte maar iets heeeel anders.
De baas zei: “oh nee, de computer is gecrasht”.
Ik had de computer niet zien vliegen en geen klap gehoord, dus snapte niet dat hij gecrasht was.
Het vrouwtje kwam ook eens kijken maar er viel niets te zien want er was gewoon een zwart beeld.
Ze bleven er naar turen maar het beeld bleef gewoon gitzwart.
Het duurde even voor ik begreep wat er nu precies aan de hand was.
Tijdens een update van het systeem sloeg de computer vast en wilde helemaal niks meer.
Ze drukten op allerlei knoppen maar ook dat hielp helemaal niets.
Ik snap persoonlijk niet waar ze zich druk om maakten want ze kunnen prima met mij spelen of televisie kijken maar kennelijk wilden ze perse dat de computer weer zou gaan werken.
Het vrouwtje zei al lichtelijk paniekerig dat ze dan heel veel informatie kwijt zou zijn.
Ze heeft allemaal mapjes op het bureaublad staan en daar staan kennelijk hele belangrijke dingen in.
Nou mijn boek is al bij de drukker dus die is ze dan gelukkig niet kwijt.
Er zijn ergere dingen, dat zeg je altijd zelf vrouwtje, dus……er zijn ergere dingen.
Oma zit op ons te wachten want daar gaan we dinsdags altijd koffie drinken dus nu ook hoor.
De koekjes-mevrouw is er ook vast.

“Meneertje #241” verder lezen

Maandag 15 januari 2018 Meneertje 240

Het weekend is omgevlogen en in dit geval wel héél erg letterlijk.
De baas was namelijk jarig en kreeg voor zijn verjaardag een drone.
Een drone is een vliegding met een camera eronder, waarmee hij van grote hoogte foto’s of filmpjes kan maken.
Dat is met vakanties super leuk, dan kan de baas bij het paradijsje van boven filmen hoe ik om de caravan ren en op het strand hoe ik in zee zwem.
Voorlopig moet hij eerst nog leren vliegen of nou ja, leren landen.
Dat vliegen gaat al heel erg goed maar landen moet natuurlijk ook netjes gebeuren en voor-als-nog, kwam hij slechts eenmaal heel zachtjes op de grond en voor de rest ging het met een te harde plof.
Gelukkig kan deze drone daar tegen en hij is crash veilig maar het is natuurlijk wel mooier als het allemaal perfect gaat.
Maar dat zijn de woorden van het vrouwtje, mij maakt het niks uit.
Elke leer als de drone laag vloog, remnde ik er naar toe.
De reden dat de baas al heel snel goed kon vliegen want hij zei dat ik de drone stuk zou maken.

Zodra de drone naar beneden kwam stond ik klaar om hem te vangen maar dan manoeuvreerde de baas hem snel de lucht weer in.
Wat een geweldig spel en ik sprong elke keer naar de drone.
Toen moest ik op schoot bij het vrouwtje zodat de baas kon oefenen met landen.
De drone kwam naar beneden en toen hoorde we “Plok” en daar ging hij weer de lucht in, weer “Plok” en weer vliegen en weer “Plok.
Ik weet niet hoor, maar volgens mij gaat de drone zo ook stuk en dan kan ik er maar beter mee spelen want dan heb ik er ook nog plezier van.
Maar de drone ging niet stuk en na een paar keer kwamen er al zachtere plokjes.
Nu nog buiten leren vliegen want daar is natuurlijk ook wind.
De verjaardag van de baas konden we natuurlijk niet weg dus gaan we een andere dag oefenen.

“Meneertje #240” verder lezen

Vrijdag 12 januari 2018 Meneertje 239

Weet je wat ik zo bijzonder vind? Dat er zo ontzettend weinig echt sterk speelgoed is.
Het meeste valt na een minuut of vijf volledig uit elkaar.
Stevig vast gestikte speeltjes kosten 10 minuten voor je de volledige wollen vulling eruit hebt inclusief rammeltje en piep.
Flostouwen flinter ik haartje voor haartje uit elkaar en ik mag dan ook bijna helemaal niets zonder toeziend oog hebben. Ze doen of ik een baby ben maar het vrouwtje is als de dood dat ik alles doorslik en verstopt raak.

Vrouwtje vind het zonde om nog speeltjes te kopen want ik heb alles in no-time uit elkaar geplozen.
Eigenlijk zouden fabrikanten mij als proefteckel moeten inhuren om te checken of hun speelgoed wel echt zo deugdelijk is.
Als ik het niet binnen korte tijd gesloopt krijg, dan kan er met recht het keurmerk teckelproof op.
Zelf vind ik het niet heel erg dat ik geen nieuwe speeltjes krijg want ik vind kartonnen dozen, keukenrollen, eierdoosjes en wc rolletjes ook heel erg leuk.
Het vrouwtje vind dat af en toe helemaal niet erg maar vind wel dat je er een enorme rotzooi van krijgt.
Mijn vrouwtje is nogal een, gemak-dient-de-mens type, en wil niet altijd op haar knieën kartonnen snippers van de grond pakken.
Best jammer want dat is juist hartstikke leuk.
Ik spring dan lekker tegen haar aan en geef kusjes, zo leuk kan opruimen zijn.

“Meneertje #239” verder lezen

Donderdag 11 januari 2018 Meneertje 238

Vrouwtje is eindelijk weer vrij maar moest nog wel tot 13.30 uur slapen.
Ik mocht haar samen met de baas wakker maken en dat doe ik altijd met heel veel plezier.
Tijdens haar ontbijt ging het vrouwtje de administratie van mijn boek doen en zei trots tegen de baas. Het gaat heel erg goed met het boek. 174 mensen hebben het boek besteld en er zijn al 140 boeken betaald.
Uiteraard krijgen alleen de mensen die daadwerkelijk betaald hebben hun boek toegezonden. Sommigen wilden zelfs twee boeken!

Er komen via ons emailadres allemaal lieve berichtjes binnen dat mensen zo super benieuwd zijn naar het boek.
Nou, zij niet alleen hoor, wij zijn ook heel erg benieuwd.
Een boek in de drukklare lay-out te zien of ècht een boek in handen hebben, zijn twee hele verschillende dingen.
Het vrouwtje noemt mijn boek een gezamenlijk kindje.
Wij hebben voor de tekst gezorgd en de papa en mama van Guus hebben gezorgd dat het een prachtig boek is geworden.
Ze zijn beiden heel erg kundig en ervaren en ondanks dat, was het heel veel werk.
Ze moesten teksten passend maken, foto’s invoegen, controleren op spelfouten en heel veel overleggen met het vrouwtje.
Dankbaar dat we zulke bijzondere vrienden hebben, die zo maar uit liefde, heel veel energie en tijd in mijn teksten gestoken hebben.
Ze hebben de teksten zo vaak gelezen dat het vrouwtje ze gerust kan overhoren.
Zij slagen met vlag en wimpel voor de Meneertje test.

“Meneertje #238” verder lezen

Woensdag 10 januari 2018 Meneertje 237

Na elke wandeling ga ik bij terugkomst braaf op de deurmat zitten.
Op de verwarming in de hal ligt een badlaken en dat is heel groot en heel lekker warm.
Als we terug komen van het wandelen wil ik afgedroogd worden, ook als het niet regent.
Het vrouwtje vind dat onzin en doet dat ook niet maar ik blijf het proberen.
Je pootjes kunnen toch ook gewoon vies zijn?
Ik ben een voorstander van altijd pootjes vegen als je binnen komt en als je dan toch pootjes veegt dan doe je met gemak de rest ook. Lekker rossen met de handdoek, heerlijk vind ik dat.
Dan kan ik even lekker happen in het badlaken.
Tegenwoordig laat ze de woonkamer deur open en zegt dan tegen mij: “ik zie je zo wel”.
Vrouwtje moet dan lachen, omdat ik strak naar de handdoek blijf staren en ze weet heus wel wat ik daar mee bedoel.
Helaas is ze super eigenwijs en komt ze me echt niet drogen als het niet geregend heeft.

“Meneertje #237” verder lezen

Dinsdag 9 januari 2018 Meneertje 236

Het vrouwtje heeft al weer vijf nachten gewerkt en hoeft er nog maar twee en dan duurt het niet lang meer alvorens we een heel leuk weekend in gaan.
Zaterdag is de baas namelijk jarig en dan kunnen we lekker veel koek, worst en kaas eten. Echt feestelijk lijkt me dat.

Weet je wat ik ook erg feestelijk vind? Mijn nieuwe kussen in mijn houten mand.
Er lag een vrij hard kussen in en de baas vond dat er best een zachter kussen in kon.
Volgens hem was het mede de reden dat ik niet zo vaak in die mand lag.
Dus pakte hij een oud hoofdkussen, deed hem in een sloop en plaatste deze in mijn mand.
Ik dook gelijk in mijn mand en begon op het kussen te graven.
Wat een goed idee van de baas, een heerlijk zacht kussen.
Om half drie ging de baas naar zijn werk en deed mij in de bench.
Om 15.30 uur kwam het vrouwtje beneden en knuffelden we uitgebreid.
Daarna ging het vrouwtje haar ontbijt klaar maken.

“Meneertje #236” verder lezen

Maandag 8 januari 2018 Meneertje 235

De kerstboom zit weer in de doos en alle andere kerstfrutsels zijn ook bijna allemaal verdwenen.
De kleine lichtsnoertjes in de salontafel zijn blijven liggen omdat het vrouwtje die zo mooi vind.
Zelf ben ik ondertussen wat waakser geworden want ik wil niet dat de baas en het vrouwtje wat overkomt.
Dus wafkip ik tegenwoordig niet alleen meer als er aangebeld word maar ook als de brievenbus kleppert, ik buiten geluiden hoor die ik niet ken of als er iemand op straat veel lawaai maakt.
Je kunt niet voorzichtig genoeg zijn toch?
Vrouwtje vind het allemaal totaal overbodig en roept regelmatig dat ik niet zoveel lawaai moet maken. Soms pakt ze mijn snuit vast en zegt dan nee Meneertje, dat hoeft niet, stop met wafkippen.
Ik luister dan wel maar zou het liefst verder gaan. Regelmatig maak ik dan nog wat binnensmondse wafkipgeluidjes, of ga ik gapen met heel veel lawaai. Het vrouwtje schiet dan in de lach en zegt dat ik altijd het laatste woord moet hebben.
Ik zeg dan maar niks want volgens mij heeft zij altijd het laatste woord.

“Meneertje #235” verder lezen

Vrijdag 5 januari 2018 Meneertje 234

Het vrouwtje en de baas waren benieuwd hoe ik zou reageren op het vuurwerk.
December 2016 was ik natuurlijk nog een baby en had ik er weinig van mee gekregen.
Dat zou dit jaar vast heel anders zijn als ik de gesprekken van de baas en het vrouwtje moest geloven. Ze bedachten allemaal dingen die ze konden doen als ik bang zou worden.
Op schoot, knuffelen, spelen met de bal, keiharde muziek aan en meer van dat soort plannen.
Al dagen van te voren waren ze overal aan het knallen.
Alle voorbereidende gesprekken waren wat mij betreft totaal overbodig.
Toen het twaalf uur werd tilde het vrouwtje mij op en wensten we elkaar gelukkig nieuwjaar.
De baas zette de muziek op standje onbenul en ze keken beiden naar mij.
Ik zat op de hoek van de leuning en keek naar buiten naar alle lichtjes.
Twee maal vloog er een vuurpijl rakelings langs het raam en daar heb ik even stevig tegen gegromd en geblaft.
Vuurwerk prima, maar niet tegen ons raam.
Het vrouwtje wilde lang opblijven zodat ik niet alleen hoefde te zijn als ze nog knalden.
Ga jij lekker lang opblijven dan ga ik slapen. De beste wensen en welterusten.

“Meneertje #234” verder lezen

Donderdag 4 januari 2018 Meneertje 233

Nog steeds een klein stukje 2017 en dan gaan we echt starten aan 2018.
De tweede Kerstdag mocht ik natuurlijk het vrouwtje gaan wekken.
Na een knuffelpartij kreeg ik mijn rode zakdoek en trokken de baas en ik er samen aan.
Op een gegeven moment drukte hij de rode zakdoek tussen de twee matrassen in. Dat was super leuk.
Ik stak mijn neus er tussen en kon net bij het puntje van de zakdoek.
Ik moest hard trekken maar ik kreeg het wel voor elkaar.
Mega trots stond ik, met mijn staart strak in de lucht en de zakdoek in mijn bek, voor de baas.
Verstop hem maar weer hoor, en dat deed hij.

“Meneertje #233” verder lezen