Verhaaltjes over Meneertje Jansen
De Titel van mijn boek.
Het is zover, eindelijk mag ik de titel van mijn boek bekend maken.
Er kwamen heel veel reacties en ineens wist mijn vrouwtje zelf de titel voor het boek.
Niemand heeft deze geraden maar de dame die er het dichtste bij zat wint de sleutelhanger.
Vrijdag 22 december 2017 Meneertje 230
Gisteren had ik hoge koorts en ik heb de hele avond lekker boven op de warme badjas van het vrouwtje gelegen.
Toen ik uit moest, wikkelde het vrouwtje mij in een sjaal en zette die vast met twee haarclipjes
Het stond nergens naar maar ze zei dat ik toch even moest plassen.
Eigenlijk moet je met koorts niet buiten lopen.
Persoonlijk vond ik het wel een goed plan om een plasmatje neer te leggen zodat ik die rare sjaal niet om hoefde
maar het vrouwtje vond dat ik toch echt buiten moest om te plassen.
Ze droeg me naar beneden en zette me op het gras.
Ik deed snel een plas en toen gingen we weer naar boven.
De baas was aan het werk en belde verschillende keren hoe het met mij was, die maakte zich natuurlijk ook zorgen om mij.
Als je koorts hebt moet je veel slapen en dat deed ik, lekker op de schoot van het vrouwtje.
Om 22.30 uur kwam de baas thuis en ik hoorde zijn sleutel in het slot.
Ik begon hard te blaffen en rende naar de stoel, sprong er op en kwispelde mijn staart er bijna af.
De baas doet normaal altijd eerst zijn jas en schoenen uit maar kwam nu gelijk binnen en tilde me op.
Na een grote knuffelpartij vertelde het vrouwtje aan de baas dat ik al iets minder koortsig was maar dat ik nog wel veel sliep.
Donderdag 21 december 2017 Meneertje 229
Vrouwtje maakte zich zorgen want ik was anders dan anders.
Ik lag op mijn bankje en kwam niet bij haar liggen toen het vrouwtje op de bank ging zitten.
Op zich maakte ze zich toen nog geen zorgen want ik kon ook heel erg diep slapen.
Na een poosje kwam ik van het bankje en kroop bij het vrouwtje op schoot.
Ik leek kleine krampjes te hebben en ik lag te rillen.
Het vrouwtje pakte mij vast en zei: “je voelt warm aan, ik ga de thermometer pakken”.
Ik wilde haar na roepen dat dit echt niet hoefde maar ze dook al in dieren EHBO-kist en pakte de thermometer van de cavia’s.
Ze pakte ook de tube vaseline en kwam weer op de bank bij mij zitten.
Ze deed wat vaseline op de top en zei: “kom, we gaan even tempen”.
Nou, ik weet niet waar je dat ding in gaat steken maar niet in mij”.
Ik kneep mijn billen bij elkaar en trok mijn staart strak tegen mijn billen aan maar het vrouwtje kende geen pardon en drukte de thermometer in mijn gat.
Een korte tijd later hoorde ik een piepje en las het vrouwtje de display af, 40,1 C.
Veel te hoog.
Ze pakte een stethoscoop en luisterde naar mijn longen en mijn hart.
Maar ze wist niet goed wat ze moest horen. Duhh ze is ook geen dierenverpleegkundige.
Ze belde de dokter en die zei: “kom maar snel met Meneertje”.
Woensdag 20 december 2017 Meneertje 228
Vandaag was het weer de jaarlijkse Intratuin dag met oma.
Ik bleef bij de baas en vanaf 14.30 uur zou Joeri bij mij zijn als het vrouwtje dan nog niet terug zou zijn.
Het vrouwtje vertrok al om 9.45 uur naar oma en de kans dat ze vroeg terug zouden zijn was eigenlijk uitgesloten.
Ik kreeg gelijk, pas om 16.00 uur kwam ze met twee grote tassen vol terug.
Ze had nieuwe cluster-verlichting gekocht voor in de kerstboom omdat er een streng kapot was en nee, ik had dat niet gedaan.
Deze was al kapot toen ze de boom op wilde tuigen, dus daar had ze mij echt niet bij nodig.
Ze was helemaal blij dat juist de streng cluster-verlichting die zij wilde, in de aanbieding was.
Verder had ze een hele mooie streng met lampjes voor in de thema tafel gekocht.
Nog wat kleine strengetjes voor een project wat ze wil gaan maken en daar had ze ook drie elandjes voor gekocht.
Dinsdag 19 december 2017 Meneertje 227
Zaterdagavond waren we uitgenodigd om te komen eten bij ome Co en tante Netta.
Uiteraard mocht ik ook mee want Ome Co en tante Netta vinden mij heel lief.
Toen we binnenkwamen rook het al heel erg lekker.
Er stond pompoensoep, exotische kip, peultjes en rijst op het fornuis.
Eerst ging ik knuffelen en toen ging ik mee kijken in de keuken.
Super leuk maar helaas weet tante Netta dat ik niks mag hebben, dus ik kreeg ook niks.
Toen ze aan tafel gingen kroop ik op de bank en eigenlijk moest ik op een kleedje liggen, tante Netta had die speciaal voor mij op een deel van de bank gelegd.
Het kleedje was lief maar de bank zonder het kleedje lag veel lekkerder dus mocht ik gewoon blijven liggen toen ik naast het kleedje in slaap viel.
Toen ze klaar waren met het eten mocht ik op schoot aan tafel zitten.
Het was heel gezellig en aan de koffie kreeg ik twee koekjes uit mijn potje omdat ik zo lief was geweest.
Doe maar tien koekjes want ik was heeeeeel erg lief geweest.
Kan ik voor alle andere keren dat ik lief was, met terugwerkende kracht, ook nog koekjes krijgen?
Maandag 18 december 2017 Meneertje 226
Vandaag was het groot feest want mijn grote mensenzus was jarig.
Om 9.45 uur zei het vrouwtje: “ga eens gauw kijken wie er aan komt’.
Ze deed de voordeur open en ik rende naar buiten en daar kwam het jarige Jetje aan.
Do kwam het vrouwtje halen want als verjaardagscadeau gingen ze samen de hele dag naar de sauna.
Maar eerst kwam ze even wat drinken, cadeautjes uitpakken en met mij knuffelen.
Om 10.00 uur vertrokken ze naar de Veluwse Bron en bleven de baas en ik achter.
Omdat de baas moest werken mocht ik ’s middags naar opa en oma maar oma wilde dat ik al vroeg kwam dus bracht de baas me om half 12 al.
Bij oma en opa is het altijd feest en heb ik mooi even de tijd om over het weekend te vertellen.
Vrijdag 15 december 2017. Meneertje 225
Het is al weer bijna weekend en het vrouwtje is weer heerlijk vrij.
Gisteravond naar de grote-jongens-worstjes-cursus geweest.
Voor het eerst vond ik het eigenlijk niet leuk.
Het was koud en donker en zelfs de worstjes konden me niet aan de gang krijgen.
Als de anderen bezig zijn sta je stil en daarvoor was het echt te koud nu ik geplukt ben.
Ik stond te rillen en had steenkoude pootjes.
Vrouwtje zei: “geen probleem vent, kom maar lekker in mijn jas”.
Ze tilde mij op, rolde haar sjaal om me heen en stopte mij in haar jas.
Als snel voelde ik me behaaglijk en stopte ik met rillen.
De baas van Teun, een grote labrador, tilde de grote Teun op en zei: “wil jij ook onder mijn jas”.
Dat was een heel grappig gezicht want Teun is een reus en heel erg zwaar dus dat kon helemaal niet.
Ik heb wel de hele les naar mijn vrienden gekeken.
Vrouwtje vond het jammer dat ik er geen zin in had maar het moet vooral leuk zijn voor mij en ik vond het gisteravond te koud.
Wel een groot voordeel dat ze niet hoefde te trakteren.
Donderdag 14 december 2017. Meneertje 224
Onze salontafel heeft een glazen plaat en daaronder zit een enorme la die je kunt vullen.
Deze la vult het vrouwtje altijd met seizoendecoratie. Het vrouwtje is dol op haar thematafel.
Ze trok de la open en haalde alle herfstspullen eruit en deed deze in een daarvoor bestemd doosje.
Daarna pakte ze de stofzuiger en toen er geen kruimel meer in de la lag, haalde ze een doek door de lade.
Vervolgens vulde ze de grote la met allemaal takjes, kleine balletjes, vogeltjes, sterren en lampjes.
Helemaal gelukkig was ze met haar lade.
Ik stond op mijn bankje en keek met mijn voorpoten op de glasplaat mee hoe mooi het allemaal werd.
Toen ze klaar was deed ze de la dicht en zei: “poppetje gezien, kastje dicht”.
Echt raar, want ik kon de spullen door de glazen plaat nog steeds zien en er zat in het geheel geen poppetje in.
Maar….ze had wel poppetjes en die had ze in het rekje met de negen glaasjes gedaan.
Dat rekje staat op de salontafel en elke zaterdag haalt het vrouwtje daar Gerbera’s in.
Met speciale feestdagen doet het vrouwtje er andere dingen in. Met Pasen zaten er bijvoorbeeld kuikentjes, schaapjes en eitjes in en nu was het dus tijd voor kerstdingen in de glaasjes.
Woensdag 13 december 2017 Meneertje 223
De kerstboom staat al een poosje maar daar had ik nog helemaal niks over gezegd.
Nou valt er op zich ook niet zo heel veel te vertellen over een boom die in de woonkamer staat, behalve de kanttekening dat je er niet aan mag komen, niet met je neus tegen de kerstballen mag duwen en ook niet mag kwispelen tegen de takken van de boom.
Al met al is die boom dus geen bal aan.
Er hangen er wel veel in en…. voordat dit zover was, heb ik wel echt genoten.
Het vrouwtje regelt altijd de kerstversiering en de baas komt dan uit zijn werk en dan is het huis versiert.
Dit keer was de baas vrij toen het vrouwtje de boom ging opzetten.
Dat leek haar handig met mij over de vloer. Echt raar want we hadden de baas helemaal niet nodig, wij konden het ook prima saampjes.
De baas ging naar de schuur en haalde de kerstboom.
Wij hebben er eentje in een doos en dat is reuze handig.
Die doos had ik wel aan stukjes willen scheuren dan hadden alle cavia’s heel veel nieuwe stukjes bodembedekking gehad.
Helaas mocht het niet want na Oud & Nieuw moet daar de kerstboom weer in.
Dinsdag 12 december 2017 Meneertje 222
Eigenlijk wilde ik vandaag over het optuigen van de kerstboom vertellen maar toen lag er zondag ineens sneeuw en jullie snappen, dat heeft natuurlijk voorrang.
Sneeuw is namelijk geweldig.
Om 15.30 uur ging ik samen met de baas, het vrouwtje wakker maken en de baas zei: “kleed je gelijk aan, dan gaan we zo naar buiten, we hebben een fantastische witte wereld”.
Vrouwtje is dol op sneeuw, dus ging ze snel ontbijten en togen we met fotocamera en de Gopro camera de sneeuw in.
Het was behoorlijk donker en het vrouwtje zei dat de foto’s misschien niet zo mooi zouden worden maar dat ze toch echt foto’s van de sneeuw moest hebben.
We gingen naar beneden en normaal moet ik daar natuurlijk altijd aan de riem.
Maar….. toen niet want er reed geen verkeer.
Wij wonen aan een kasseienweg en de klinkers waren zo glad dat de enkele auto die er reed stapvoets voorbij kwam en de fietsers liepen.
Ik herkende het veld niet want het was een grote witte deken maar ik rook wel dat het mijn veld was.
De baas klikte mijn riem los en ik rende het veld op.
Maandag 11 december 2017 Meneertje 221
Vol spanning zaten we te wachten op de fotografe van
http://www.jaggiespawprint.nl/ , zij maakt altijd hele mooie foto’s en het vrouwtje wilde heel graag een sprankelende foto voor de cover en de achterkant van mijn boek die begin volgend jaar uitkomt.
Nou, die wilde ik ook wel.
Ik ben foto’s maken helemaal gewend, dus kom maar op met Jaggies Pawprint.
Toen haar auto stopte ging het vrouwtje haar even helpen met uitladen want ze nam een hele studio mee.
Ze kwamen binnen met een mega grote koffer, een paar lampenkappen, een rol met wanddoeken en een rugzak.
De fotografe bukte en zei: “hallo Meneertje ik ben Anoula”. Ik vloog in haar armen en gaf haar een knuffel. Gezellig, zullen we samen spelen?
Natuurlijk ging ze met mij spelen en nadien gingen we samen de studio opbouwen.
Anoula bouwde een groot frame op en het vrouwtje rolde een enorm doek uit en ik sprong er op.
Ik rende van links naar rechts over het doek en het vrouwtje schoot in de lach.
Samen met Anoula hing ze het doek aan een enorme stellage terwijl ik onder het kleed dook wat er voor lag.
Gezellig zo samen hé?
Na een poosje werken stond alles klaar, een heel groot doek, een kleed ervoor, lampen op standaards met grote kappen ervoor en Anoula zat op de grond klaar om foto’s te gaan maken.
Vrijdag 8 december 2017 Meneertje 220
Ik ben weer naar All Dogs Trimsalon geweest.
Eigenlijk stond er een afspraak voor eind december maar ineens had het vrouwtje een afspraak gemaakt met een fotografe, voor de cover van mijn boek en die had donderdag 7 december een plekje.
Jullie snappen dat ze gelijk ja riep maar bedacht zich toen ineens dat er nog wel een klein probleempje was.
Vrouwtje vond namelijk dat ik eruit zag als een groezel en nam contact op met de trimsalon.
Alma stond helemaal volgeboekt maar besloot toch voor mij een plekje te maken.
We mochten de avond voor de fotoshoot komen.
Wat een schatje is Alma toch, zo kon ik op mijn mooist op de foto. Dat is belangrijk want er hebben al een heleboel mensen mijn boek besteld en die willen toch ook graag een mooie cover zien.
Dus togen het vrouwtje en ik, midden in de spits, naar Liempde.
Ik ging elke keer tegen het raam aan staan want als we veel stilstaan en langzaam rijden dan zijn we er meestal bijna.
Deze keer niet, we stonden veel stil maar we waren er nog lang niet.
Gelukkig loste de file op en kwamen we uiteindelijk toch bij Alma aan.
Alma vond het geen probleem dat we later waren, ze had een buurhondje meegenomen, die ze na mij zou trimmen.
Omdat ze op ons moest wachten was ze alvast aan het hondje begonnen.
Donderdag 7 december 2017 Meneertje 219
Eigenlijk wil ik alles tegelijk vertellen maar dat kan natuurlijk helemaal niet.
Jullie snappen er anders geen hoedje meer van maar er gebeuren zo veel leuke dingen dat ik het wel lastig vind om alles per verhaaltje te doen.
Morgen vertel ik over All Dogs Trimsalon, hoe Alma mij mooi heeft gemaakt.
Maandag vertel ik mijn avonturen over de fotograaf Jaggies Pawprint en hoe de fotosessie verliep voor mijn boek en dan komt dinsdag het kerstverhaal.
Ik wil best drie verhalen doen maar het vrouwtje vind eentje meer dan genoeg.
Ze moet vannacht weer werken dus ze wil kalm aan doen en nog even niksen na een drukke middag.
Het was zo leuk maar goed, daar gingen we het nu niet over hebben, we hebben nog foto’s van Centerparcs.
En daar was het ook super leuk al is het al weer bijna een week geleden.
De tijd vliegt.
Woensdag 6 december 2017 Meneertje 218
Nog steeds bezig met de foto’s van Centerparcs want het waren er best veel.
Gisteren vertelde ik al dat ik een pluche beer had gekregen en dat ik die meteen ontleed had.
Ik kan dat heel zorgvuldig.
Pluisjes eruit, piepje eruit, rafelrandjes egaliseren en dan is het een mooi leeg knuffeltje.
Omdat ik dit zo goed kan besloot ik de flosstouwvogel ook onderhanden te nemen.
Binnen drie minuten had ik het piepje te pakken en de donsverpakking uit zijn lijf.
Ik hoorde het vrouwtje zuchten en tegen oma zeggen: “we moeten echt geen knuffels meer voor hem kopen hoor, doodzonde”.
Dat hoeven jullie ook helemaal niet, deze heb ik van Sinterklaas gekregen en die vind het geen enkel probleem.
Wees niet bevreesd, ik slik niks door en doe het keurig netjes.
Zijn rug heb ik netjes op het naadje geopend en daarna had ik het piepje gelijk te pakken.
Dinsdag 5 december 2017 Meneertje 217
Wat hebben we een heerlijk lang weekend gehad.
Natuurlijk zijn er weer veel te veel foto’s dus we verdelen ze even over aankomende verhaaltjes.
We kwamen al heel vroeg aan en Joeri en Patrick reden de golfkar naar ons huisje en wij met de volgeladen cadeautjes auto’s.
Iedereen was zijn spullen aan het uitpakken en natuurlijk hielt ik goed in de gaten of alles goed ging.
Ik holde uitgelaten van de ene naar de andere slaapkamer en controleerde de vering van alle bedden.
Goedgekeurd, allemaal.
Wat een genot, alle bedden op dezelfde etage als mijn bed.
Na de lunch bleef ik bij opa en oma en gingen wij even een dutje doen.
De anderen vijf gingen voor zaterdag en zondagavond het restaurant reserveren.
Ook de bowling,- en de badmintonbaan.
In de middag lekker binnen en ook buiten gespeeld met de bal en met stokken.
Heerlijk dat er doorlopend iemand is, die met mij wil spelen.
Eigenlijk wilden ze zaterdagavond Sinterklaas vieren maar dat lukt nooit.
Iedereen in onze familie is veel te nieuwsgierig.